13:18 ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΚΑΙ Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΟΥ ΘΗΡΙΟΥ
“Εδώ είναι η σοφία· όποιος έχει τον νου, ας λογαριάσει τον αριθμό του θηρίου· επειδή, είναι αριθμός ανθρώπου, και ο αριθμός του είναι
Είδαμε ότι το θηρίο που ανεβαίνει από τη θάλασσα συμβολίζει τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία του Μεσαίωνα. Ωστόσο, όπως θα δούμε στα κεφάλαια 16 και 17 η τελευταία εμφάνιση του θηρίου δεν θα είναι ένα σύστημα ούτε μια οργάνωση, αλλά ένα πρόσωπο, ο αντίχριστος και το όνομά του σχετίζεται με το χάραγμα και τον αριθμό του θηρίου. “Το θηρίο που είδες, ήταν, και δεν είναι, και πρόκειται να ανέβει από την άβυσσο και να πάει σε απώλεια... το θηρίο κι αυτός είναι ο όγδοος (από μια σειρά βασιλιάδων)” (Αποκάλυψη 17:8,11). Η εμφάνιση του αντίχριστου στο τέλος του κόσμου θα επεξηγηθεί στην ενότητα 17:6-8. Αναφέρεται όμως σε αρκετές περικοπές της Αποκάλυψης. Είναι μέλος της ανίερης τριάδας στο κεφάλαιο 16. Στο ενδέκατο κεφάλαιο, ο αντίχριστος είναι “το θηρίο, αυτό που ανεβαίνει από την άβυσσο (που) θα κάνει μαζί (με τους δυο μάρτυρες) πόλεμο, και θα τους νικήσει, και θα τους θανατώσει” (Αποκάλυψη 11:7).
Η πρώτη αναφορά του θηρίου αυτού στο ένατο κεφάλαιο αποκαλύπτει το όνομά του. “Και επικεφαλής τους (στον στρατό των ακρίδων) είχαν βασιλιά, τον άγγελο της αβύσσου· που στην Εβραϊκή ονομάζεται Αβαδδών, και στην Ελληνική έχει το όνομα Απολλύων” (Αποκάλυψη 9:11). Είναι ο Σατανάς, ο έκπτωτος άγγελος, που διώχθηκε από τον ουρανό και θα εμφανιστεί στη γη στο τέλος του κόσμου ως το “θηρίο”. Τα ονόματα “Αβαδδών” στα Εβραϊκά και “Απολλύων” στα Ελληνικά σημαίνουν και τα δυο ‘καταστροφέας’.[1] Υπάρχουν αρκετά ονόματα που χρησιμοποιούνται στην Αγία Γραφή για τον Σατανά, π.χ. κατήγορος, φίδι, διάβολος, πατέρας του ψεύδους και δράκοντας, αλλά ως τελευταίος αντίχριστος το όνομα του είναι καταστροφέας. Αυτό το όνομα είναι ακριβώς το αντίθετο του ονόματος του Θεού, “του Δημιουργού”. Αυτή είναι η σχέση μεταξύ του ονόματος, του χαράγματος και του αριθμού του θηρίου. Ο Θεός είναι ο δημιουργός και προσδιορίζεται στην εντολή του Σαββάτου - “Σε έξι ημέρες δημιούργησε ο Κύριος τον ουρανό και τη γη, τη θάλασσα και όλα όσα βρίσκονται σ’ αυτά, και κατά την έβδομη ημέρα αναπαύθηκε” (Έξοδος 20:11). Αντιθέτως, το θηρίο δεν μπορεί να ισχυριστεί ποτέ ότι είναι δημιουργός και ουσιαστικά είναι καταστροφέας. Το χάραγμα και ο αριθμός του σχετίζονται με το κίβδηλο Σάββατο.
Η στενή σχέση μεταξύ του χαράγματος, του ονόματος και του αριθμού του θηρίου δείχνει ότι η σημασία του αριθμού του θηρίου πρέπει να είναι αλληλένδετη με τη σημασία του χαράγματος και του ονόματός του. Όταν μας δίνεται η προτροπή να “λογαριάσουμε τον αριθμό του θηρίου” πρέπει να έχουμε υπόψη μας το χάραγμα, δηλαδή το ψεύτικο Σάββατο του παπικού συστήματος και το όνομα, Απολλύων, που δείχνει την εχθρότητα προς τον Δημιουργό.
Έχουν γίνει πολλές προσπάθειες να βρεθούν αριθμοί που σχετίζονται με συγκεκριμένα άτομα ή οντότητες και αθροίζουν στον αριθμό 666. Για παράδειγμα, το άθροισμα των γραμμάτων διαφόρων ονομάτων στην Ελληνική, Λατινική ή Εβραϊκή γλώσσα (Νέρων, Ναπολέων, Ρόναλντ Ρήγκαν, Μωάμεθ, διάφοροι πάπες ή παπικοί τίτλοι, όπως λόγου χάριν Vicarius Filii Dei και πολλά άλλα) μπορεί να ισούται με τον αριθμό 666.[2] Πιο πρόσφατα η προσοχή έχει επικεντρωθεί στον παγκόσμιο ραβδωτό κώδικα (bar code) που σαρώνεται ηλεκτρονικά όταν γίνονται αγορές, με την υπόθεση ότι αυτό θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να καθοριστεί ποιος θα μπορεί “να αγοράσει ή να πουλήσει” . Όλες αυτές οι ιδέες βασίζονται σε εικασίες και όχι στη μελέτη του λόγου του Θεού. Οποιοσδήποτε και αν είναι ο αριθμός του θηρίου, θα πρέπει να ήταν κατανοητός στους Χριστιανούς του πρώτου αιώνα προς τους οποίους απευθύνεται αρχικά η Αποκάλυψη, επειδή τους δόθηκε η συμβουλή: “ας λογαριάσει τον αριθμό του θηρίου” .
Ο αριθμός του θηρίου είναι “αριθμός ανθρώπου” που δεν πρέπει να θεωρήσουμε ότι αναφέρεται σε έναν συγκεκριμένο άνθρωπο, αλλά γενικά στην ανθρωπότητα. Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε για να αποτελεί μια εξαρτημένη ενότητα ανθρώπινης και θεϊκής φύσης. Με την αμαρτία όμως ο άνθρωπος δηλώνει την ανεξαρτησία του, απορρίπτει την υποταγή, την εξάρτηση και την ενότητα με τον Θεό όπως ήταν το σχέδιο του Θεού. Ο αριθμός 666 συμβολίζει τον άνθρωπο όπως κατέληξε να είναι μετά την αμαρτία.
Στο πρώτο κεφάλαιο της Γένεσης, μαθαίνουμε ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε την έκτη ημέρα και παρόλο που όλα όσα δημιούργησε ο Θεός ήταν “πολύ καλά”, η δημιουργία ολοκληρώθηκε την έβδομη ημέρα. Ο Αδάμ και η Εύα πέρασαν την πρώτη ημέρα τους, την έβδομη, αναπαυόμενοι με τον Δημιουργό τους, χωρίς να έχουν οι ίδιοι καμία συμμετοχή στη δημιουργία, δεν είδαν καν το έργο της δημιουργίας. Η ανάπαυση που βίωσαν παραμένει ακόμα: “Επομένως, απομένει κατάπαυση[3] στον λαό του Θεού” (Εβραίους 4:9). Αυτή είναι η ανάπαυση της πίστης, πιστεύουμε ότι ο Θεός έχει ολοκληρώσει το έργο της δημιουργίας (“Να θυμάσαι την ημέρα του Σαββάτου… επειδή σε έξι ημέρες δημιούργησε ο Κύριος τον ουρανό και τη γη…”)[4] και ότι έχει ολοκληρώσει το έργο της σωτηρίας (“ήσουν δούλος στη γη της Αιγύπτου και ο Κύριος ο Θεός σου σε έβγαλε από εκεί με κραταιό χέρι”).[5] Το Σάββατο συμβολίζει την πίστη και την απόλυτη εξάρτησή μας από τον Θεό, ότι Εκείνος μπορεί να κάνει αυτό που δεν μπορούμε να κάνουμε εμείς – να δημιουργήσει και να σώσει. Ο αμαρτωλός άνθρωπος όμως θέλει να παραμείνει στην έκτη ημέρα, χωρίς να εισέλθει στην εμπειρία της έβδομης αναγνωρίζοντας τον Δημιουργό του και την ανάγκη του για έναν Σωτήρα. Την έκτη ημέρα ο άνθρωπος δεν είχε ακόμα αναπαυθεί με τον Πατέρα, δεν είχε αναπαυθεί με τον Υιό, δεν είχε αναπαυθεί με το Άγιο Πνεύμα (εξ’ ου και η τριπλή επανάληψη του αριθμού 6). Για να ολοκληρωθεί ο άνθρωπος, πρέπει να εισέλθει σε αυτή την ανάπαυση.
Ο Χριστός είπε: “Το Σάββατο έγινε για τον άνθρωπο” (Μάρκον 2:27). Αυτό σημαίνει ότι χωρίς την έβδομη ημέρα του Σαββάτου, ο άνθρωπος στερείται κάτι που σχεδιάστηκε για εκείνον. Αυτό το κάτι είναι η προσωπική σχέση του Πατέρα με το παιδί Του, του ανθρώπου με τον Δημιουργό του, η οποία προορίστηκε να συμβολίζεται και να φυλάσσεται από το Σάββατο. Όπως είπε ο Ησαΐας: “Αν αποστρέψεις το πόδι σου από το Σάββατο, από το να κάνεις τα θελήματά σου μέσα στην άγια ημέρα μου, και ονομάζεις το Σάββατο τρυφή, και το τιμάς, χωρίς να ακολουθείς τους δρόμους σου ούτε να βρίσκεις σ’ αυτό το θέλημά σου ούτε να μιλάς τα δικά σου λόγια, τότε θα εντρυφάς στον Κύριο· κι εγώ θα σε κάνω να ιππεύσεις επάνω στους ψηλούς τόπους της γης, και θα σε θρέψω με την κληρονομιά του πατέρα σου Ιακώβ· επειδή, το στόμα του Κυρίου μίλησε” (Ησαΐας 58:13,14). Ο ανεξάρτητος όμως άνθρωπος, αντί να “εντρυφά στον Κύριο”, θέλει να “ακολουθεί τους δρόμους του” και να “κάνει τα θελήματά του”. Επιθυμεί να “αποστρέψει το πόδι του από το Σάββατο… την άγια ημέρα”.
Όταν ο άνθρωπος απορρίπτει το Σάββατο επιβεβαιώνει την ανεξαρτησία του, συμμαχώντας με τον Σατανά ο οποίος δεν επιθυμούσε μόνο ανεξαρτησία αλλά την ίδια τη θέση του Θεού (“θα είμαι όμοιος με τον Ύψιστο” Ησαΐας 14:14). Ο αριθμός 666 δίνει τριπλή έμφαση σε αυτό που δεν είναι - δεν είναι ο αριθμός επτά,[6] ο αριθμός της πληρότητας του Θεού. Συμβολίζει τον άνθρωπο όπως είναι χωρίς τον Δημιουργό και λυτρωτή του - ελλιπής και συνεπώς κακός, ένας απελπισμένος αμαρτωλός, ο οποίος ζει σαν εχθρός του Θεού και του λαού Του.[7] Έτσι το 666 είναι “αριθμός ανθρώπου” και αντιπροσωπεύει τη θρησκεία του θηρίου που μάχεται εναντίον του λαού του Θεού.
Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: 666, Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΥΠΑΚΟΗΣ
[1] Η Εβραϊκή λέξη Αβαδδών βρίσκεται στον Ιώβ 26:6, 28:22, Ψαλμοί 88:11 και Παροιμίες 15:11, 27:20. Μεταφράζεται ως ”απώλεια” και σχετίζεται με τον Άδη, τον τάφο και το θάνατο. Η μετοχή “Απολλύων” δεν εμφανίζεται πουθενά αλλού στην Αγία Γραφή, αλλά το ρήμα απολλύω , εμφανίζεται συχνά, π.χ. Ματθαίον 2:13, 10:28, 12:14, 22:7.
[2] Πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι το χρονολογικό πλαίσιο του χαράγματος και του αριθμού του θηρίου είναι το τέλος του κόσμου, που αποκλείει συγκεκριμένους ανθρώπους από το παρελθόν. Επιπλέον, οι πιστοί θα “νικήσουν ενάντια στο χάραγμα και ενάντια στον αριθμό του ονόματος” (Αποκάλυψη 15:2). Αυτό υποδηλώνει ότι ο αριθμός (και το χάραγμα) θα είναι κάποια μορφή πειρασμού ή δοκιμασίας που θα πρέπει να νικηθεί και όχι ένας τίτλος.
[3] Η αρχαία λέξη Σαββατισμός (κατάπαυση) σημαίνει τήρηση του Σαββάτου της ημέρας ανάπαυσης.
[4] Έξοδος 20:8-11.
[5] Δευτερονόμιο 5:12-15. Η εντολή του Σαββάτου είναι η μοναδική που αλλάζει σημαντικά στη δεύτερη αναφορά των δέκα εντολών. Η αλλαγή είναι ο λόγος για τον οποίο δόθηκε το Σάββατο, στην Έξοδο 20 το Σάββατο συμβολίζει τη δημιουργία του Θεού, στο Δευτερονόμιο 5 συμβολίζει τη σωτηρία Του. Αυτό μας δείχνει το εύρος της σημασίας του Σαββάτου και της καταλληλότητάς του ως μια αιώνια επίδειξη πίστης.
[6] Ο αριθμός επτά είναι ο αριθμός που αναφέρεται πιο συχνά στην Αποκάλυψη, χρησιμοποιείται 51 φορές σε σύγκριση με τον αριθμό τέσσερα (19 φορές), το δώδεκα (14 φορές), το δέκα (11 φορές), το τρία (9 φορές), το είκοσι τέσσερα (7 φορές) και το έξι (2 φορές).
[7] “Και σας, που ήσασταν κάποτε απαλλοτριωμένοι, και εχθροί στη διάνοια με τα πονηρά έργα...” Κολοσσαείς 1:21. Βλ. επίσης Ρωμαίους 5:10, Ματθαίον 10:36.