ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9Αποκάλυψη κεφάλαιο 9 | www.revelationofjesus.net ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9 - το κείμενο9:1,2 Η ΑΒΥΣΣΟΣ9:3, 7-9 Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΤΩΝ ΑΚΡΙΔΩΝ9:4-6 ΕΝΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣΟΙ ΒΑΣΙΛΙΑΔΕΣ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥΠΡΟΣΤΑΤΕΥΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΦΡΑΓΙΔΑΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΩΝ 144.000Η ΑΡΠΑΓΗ: ΠΟΤΕ;9:4,5,10 ΠΕΝΤΕ ΜΗΝΕΣ - ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΟΣ Ή ΠΡΟΦHΤΙΚΟΣ ΧΡΟΝΟΣ; 9:13,14 Η ΕΚΤΗ ΣΑΛΠΙΓΓΑ, ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΑΛΙΜΟΝΟ9:15-21 ΤΟ ΕΝΑ ΤΡΙΤΟ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΘΑΝΑΤΩΝΕΤΑΙ

9:1,2 Η ΑΒΥΣΣΟΣ

“Και σάλπισε ο πέμπτος άγγελος, και είδα ότι έπεσε ένα αστέρι από τον ουρανό στη γη, και του δόθηκε το κλειδί του φρέατος της αβύσσου. Και άνοιξε το φρέαρ της αβύσσου· και ανέβηκε καπνός από το φρέαρ σαν καπνός από ένα μεγάλο καμίνι· και σκοτείνιασε ο ήλιος και ο αέρας από τον καπνό του φρέατος” Αποκάλυψη 9:1,2.

Τα πρώτα δύο εδάφια που αναφέρονται στο πέμπτο σάλπισμα φαίνεται να αποτελούν μια ανασκόπηση της τρίτης και τέταρτης σάλπιγγας. Στην τρίτη σάλπιγγα ένα μεγάλο αστέρι πέφτει από τον ουρανό.[1] Η τέταρτη σάλπιγγα περιγράφει τη συσκότιση του ήλιου, του φεγγαριού, των αστεριών, της ημέρας και της νύχτας που προκαλούνται από το αστέρι που έπεσε. Η πέμπτη σάλπιγγα παρουσιάζει την αιτία της συσκότισης: “Σκοτείνιασε ο ήλιος και ο αέρας από τον καπνό του φρέατος (της αβύσσου)” . Πιθανόν το “αστέρι από τον ουρανό” της πέμπτης σάλπιγγας να μην είναι ένα καινούριο αστέρι,[2] αλλά να είναι το ίδιο καταστροφικό “μεγάλο αστέρι” που παρουσιάστηκε στην τρίτη σάλπιγγα, το οποίο προκαλεί το ίδιο σκοτάδι που είδαμε στην τέταρτη σάλπιγγα. Το καινούριο νέο στοιχείο που εμφανίζεται στην πέμπτη σάλπιγγα είναι το άνοιγμα του “φρέατος της αβύσσου” και οι καταστροφικές δυνάμεις που αναδύονται από εκεί.

Η λέξη “Άβυσσος” χρησιμοποιείται στη μετάφραση των Εβδομήκοντα για να περιγράψει τη χαώδη κατάσταση της γης πριν την πρώτη ημέρα της δημιουργίας[3] (“Η γη ήταν άμορφη και έρημη· και σκοτάδι υπήρχε επάνω στο πρόσωπο της αβύσσου ”). Η λέξη “άβυσσος” χρησιμοποιείται επίσης για τις πηγές νερού που ξεπήδησαν και κατέστρεψαν τη γη στον κατακλυσμό (“σχίστηκαν όλες οι πηγές της μεγάλης αβύσσου” Γένεση 7:11). Στην Καινή Διαθήκη, τα δαιμόνια ικέτευσαν τον Ιησού να μη τα στείλει στην άβυσσο (Λουκάν 8:31), το θηρίο της Αποκάλυψης 17, ο Σατανάς, έρχεται από την άβυσσο (Αποκάλυψη 17:8) και θα μείνει αλυσοδεμένος σε αυτή για 1000 χρόνια (Αποκάλυψη 20:1-3). Προφανώς η άβυσσος, με την κυριολεκτική έννοια του αχανούς βυθού, συμβολίζει μια χαώδη και σκοτεινή κατάσταση στη γη, όπως επίσης και τη σφαίρα επιρροής του Σατανά και την πηγή του ολέθριου έργου του. Αυτός είναι ο άγγελος και ο βασιλιάς της αβύσσου με τα ονόματα Αβαδδών και Απολλύων, ονόματα που σημαίνουν ‘καταστροφέας’ στα Εβραϊκά και στα Ελληνικά (Αποκάλυψη 9:11). Το φυσικό, κοινωνικό και πνευματικό χάος που προκαλείται από τις πρώτες τέσσερις σάλπιγγες του δίνει ένα “κλειδί” (μια ευκαιρία) για να προκαλέσει τα “αλίμονο”.

Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: 9:3, 7-9 Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΤΩΝ ΑΚΡΙΔΩΝ



[1] Η τρίτη σάλπιγγα τονίζει τη στιγμή της πτώσης με τη χρήση του αορίστου έπεσε (Αποκάλυψη 8:10). Η πέμπτη σάλπιγγα τονίζει το επακόλουθο, το αποτέλεσμα της πτώσης με την μετοχή παρακειμένου πεπτωκότα.

[2] Υπάρχει η πιθανότητα το “αστέρι που έπεσε από τον ουρανό στη γη” που είχε “ το κλειδί του φρέατος της αβύσσου” να ταυτίζεται με τον άγγελο της αβύσσου” (Αποκάλυψη 9:11). Παρόλο που κάποιες φορές ένα αστέρι συμβολίζει κάποιον άγγελο στη συγκεκριμένη περικοπή δεν χρησιμοποιείται κατά αυτόν τον τρόπο επειδή 1) το κεφάλαιο 9 δεν είναι ιδιαίτερα συμβολικό (βλ. 8: Επτά Σάλπιγγες Κυριολεκτικές ή Συμβολικές;). 2) Φαίνεται αντιφατικό στο εδάφιο 1 να αποκαλείται ‘αστέρι’ και στο εδάφιο 9 ‘άγγελος’.

[3] Η πρώτη ημέρα της δημιουργίας στη Γένεση 1 δεν συνεπάγεται την αρχή της ύλης. Η γη προϋπήρχε (καλυμμένη από νερό, βλ. Γένεση 1:2) και στην πραγματικότητα υπήρχε ζωή και σε άλλα μέρη του σύμπαντος (βλ. Ιώβ 38:4-7). Είναι ενδιαφέρον να επισημάνουμε ότι πριν ο Θεός ξεκινήσει το έργο της δημιουργίας, η γη ήταν “άβυσσος” και στις έσχατες ημέρες όταν θα αποσυρθεί η παρουσία Του, η γη θα επιστρέψει σε αυτή την κατάσταση.