ΟΙ ΒΑΣΙΛΙΑΔΕΣ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ
Τα ίδια σημεία που χρησιμοποιεί ο Ιωήλ για να περιγράψει το τέλος του ‘πολέμιου από τον βορρά’ εντοπίζονται και στον Δανιήλ 11:40-45, όπου αναφέρεται η κατάληξη του “βασιλιά του βορρά”.[1] “Στον έσχατο καιρό” (Δανιήλ 11:40) ο βασιλιάς του Βορρά θα “μπει μέσα στη γη της δόξας” (την Παλαιστίνη, εδ. 41) και “θα στήσει τις σκηνές της βασιλικής του κατοίκησης ανάμεσα στις θάλασσες (τη Νεκρά Θάλασσα και τη Μεσόγειο). Αλλά “θάρθει στο τέλος του, και δεν θα υπάρχει εκείνος που να τον βοηθάει” (εδ. 45). Συγκρίνοντας αυτές τις εξελίξεις με την περιγραφή της ήττας του βόρειου στρατού ακριδών του Ιωήλ, που περιγράφεται στην προηγούμενη ενότητα, συμπεραίνουμε ότι ο τελικός βασιλιάς του Βορρά ταυτίζεται με τον βόρειο στρατό ακριδών του Ιωήλ (που ταυτίζεται με το στρατό των ακριδών της Αποκάλυψης 9).
Προφανώς, οι πρώτες πέντε σάλπιγγες εξιστορούν την αρχή της τελευταίας μάχης του σφοδρού πολέμου που βρίσκεται σε εξέλιξη σχεδόν 2500 χρόνια τώρα: Ο πόλεμος μεταξύ του Βασιλιά του Βορρά και του Βασιλιά του Νότου. Οι λεπτομέρειες του πολέμου παρουσιάζονται στο όραμα του Δανιήλ 11, που αναλύεται στο Παράρτημα 3. Μολονότι το κεφάλαιο είναι γραμμένο με ένα αρκετά δυσνόητο ύφος, υπάρχουν αρκετά στοιχεία, που μας επιτρέπουν να εντοπίσουμε στον ρου της ιστορίας και μέχρι τον έσχατο καιρό ποιοι είναι οι αντίπαλοι.[2] Καθώς διαβάζουμε τη σύντομη ανάλυση του Δανιήλ 11 που παρουσιάζεται εδώ ή την αρκετά εμπεριστατωμένη ανάλυση στο Παράρτημα 3, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι η προηγούμενη ενότητα επεσήμανε ότι ο τελευταίος στρατός του βασιλιά του Βορρά ταυτίζεται με τον στρατό ακριδών του Ιωήλ, που ταυτίζεται με τον στρατό των ακριδών στην Αποκάλυψη 9. Συνεπώς, η τελευταία μάχη του βασιλιά του Βορρά και του βασιλιά του Νότου θα είναι η ίδια μάχη που περιγράφεται στις επτά σάλπιγγες.
Το όραμα του Δανιήλ 11 ξεκινά με τους βασιλιάδες της Περσίας και απεικονίζει την ήττα τους από τον Μέγα Αλέξανδρο (εδ. 1-3). Η Ελληνική αυτοκρατορία του διασπάσθηκε μετά το θάνατό του και δυο από τα τμήματά της ήταν το βασίλειο του βορρά (το βασίλειο του Σέλευκου στη Συρία) και το βασίλειο του νότου (το βασίλειο του Πτολεμαίου στην Αίγυπτο) (εδ. 4-15). Τα δυο αυτά ελληνικά βασίλεια κατακτήθηκαν από τη Ρώμη, η οποία έγινε ο νέος ‘βασιλιάς του Βορρά’, πρώτα με τους Καίσαρες και στη συνέχεια με τη μορφή του Παπισμού (εδ. 15-24). Ο βασιλιάς του Νότου, ο οποίος δεν αναφέρεται στη διάρκεια της παγανιστικής ρωμαϊκής εποχής, επανεμφανίζεται τον Μεσαίωνα ως η Οθωμανική αυτοκρατορία και ο πόλεμος ξαναρχίζει με τις σταυροφορίες (εδ. 25-30).
Σύμφωνα με τα παράλληλα οράματα του Δανιήλ 7 και 8, δίνεται μεγάλη έμφαση στους δογματικούς συμβιβασμούς του μεσαιωνικού παπισμού (“θα αφαιρέσουν την παντοτινή θυσία” εδ. 31) και στον διωγμό του πιστού υπολοίπου του Θεού (“θα στήσουν το βδέλυγμα της ερήμωσης” εδ. 31). Εκείνη την εποχή ο βασιλιάς του Νότου εξαφανίζεται πάλι από το σκηνικό, σύμφωνα με την ιστορία το γεγονός αυτό συμβολίζει την πολύχρονη παρακμή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (εδ.31-39).
Το ενδέκατο κεφάλαιο στον Δανιήλ επικεντρώνεται ιδιαίτερα στον βασιλιά του Βορρά (εδ.23-39) με τη μορφή του μεσαιωνικού παπισμού και συνάδει με το όραμα του Δανιήλ 7 (το “μικρό κέρας” το οποίο “θα μιλήσει λόγια ενάντια στον Ύψιστο και θα κατατρέχει τους αγίους”),[3] του Δανιήλ 8 (το “μικρό κέρατο” το οποίο “αφαίρεσε... την παντοτινή θυσία, και το άγιο κατοικητήριό του καταβλήθηκε... και έριξε την αλήθεια καταγής”)[4] και της Αποκάλυψης 13 (το θηρίο που ανεβαίνει από τη θάλασσα, το οποίο “έλεγε λόγια βλασφημίας... και (έκανε) πόλεμο με τους αγίους”).[5] Όλα αυτά τα οράματα αναφέρονται στους διωγμούς των χριστιανών από την παπική εξουσία στον Μεσαίωνα. Μια σύγκριση των τεσσάρων οραμάτων επισημαίνει ότι έχουν πολλά κοινά στοιχεία, επιβεβαιώνοντας την ταυτοποίησή τους και παρέχοντας στο σύνολο λεπτομέρειες που δεν συναντώνται μεμονωμένα σε κανένα από τα οράματα αυτά.
Δανιήλ 7 Μικρό Κέρας | Δανιήλ 8 Μικρό Κέρας | Δανιήλ 11 Βασιλιάς του Βορρά | Αποκάλυψη 13 Το Πρώτο Θηρίο |
---|---|---|---|
Ένα άλλο μικρό κέρας... η όψη ήταν ρωμαλαιότερη από τους συντρόφους του. (εδ. 8,20) | Ένα μικρό κέρατο, που μεγαλύνθηκε υπερβολικά. (εδ. 9) | Θα ανέβει, και θα υπερισχύσει με λίγο λαό. (εδ. 23) | Είδα ένα θηρίο να ανεβαίνει .(εδ. 1) |
Θα μιλήσει λόγια ενάντια στον Ύψιστο. (εδ.25) | Μεγαλύνθηκε, μέχρι ενάντια στον άρχοντα του στρατεύματος. (εδ. 11) | Θα μιλήσει αλαζονικά ενάντια στον Θεό των Θεών. (εδ. 36) | Άνοιξε το στόμα του σε βλασφημία ενάντια στον Θεό. (εδ. 6) |
Θα κατατρέχει τους αγίους. (εδ. 25) | Έριξε στη γη ένα μέρος της στρατιάς... και το καταπάτησε εδ. 10 | Θα πέσουν (οι άγιοι) με ρομφαία, και με φλόγα, με αιχμαλωσία εδ. 33 | Του δόθηκε να κάνει πόλεμο με τους αγίους, και να τους νικήσει εδ. 7 |
Θα δοθούν στο χέρι του μέχρι καιρόν και καιρούς και μισόν καιρό. (εδ. 25) | Σφράγισε την όραση, επειδή είναι για πολλές ημέρες. (εδ. 26) | Θα πέσουν... πολλών ημερών. (εδ. 33) | Του δόθηκε εξουσία να κάνει πόλεμο για 42 μήνες. (εδ. 5) |
Θα διανοηθεί να μεταβάλλει καιρούς και νόμους. (εδ. 25) | Αφαίρεσε απ’ αυτόν την παντοτινή θυσία, και το άγιο κατοικητήριό του καταβλήθηκε. (εδ. 11) | Θα βεβηλώσουν το αγιαστήριο της δύναμης, και θα αφαιρέσουν την παντοτινή θυσία. (εδ. 31) | Βλασφημήσει... τη σκηνή (το αγιαστήριο) Του (Θεού). (εδ. 6) |
Το κέρας έκανε πόλεμο με τους αγίους, και υπερίσχυσε εναντίον τους. (εδ. 21) | Το στράτευμα παραδόθηκε σ’ αυτόν... και έπραξε και ευοδώθηκε. (εδ. 12) | Ο βασιλιάς θα κάνει σύμφωνα με τη θέληση του... και θα ευημερεί. (εδ. 36) | Θαύμασε ολόκληρη η γη... λέγοντας: Ποιος μπορεί να πολεμήσει μαζί του; (εδ. 3,4) |
Με την παραπάνω σύγκριση και από τη στιγμή που αυτές οι τέσσερις δυνάμεις ταυτίζονται, έχουμε τη δυνατότητα να αντλήσουμε πληροφορίες για τη μια εξετάζοντας τη δραστηριότητα της άλλης. Κάτι που είναι ιδιαίτερα σημαντικό, επειδή στην Αποκάλυψη 13 μαθαίνουμε την ταυτότητα της καταπιεστικής εξουσίας του έσχατου καιρού. “Το θηρίο που ανέβηκε από τη θάλασσα” υποστηρίζεται από “το θηρίο που ανέβηκε από τη γη” που συστήνει την εικόνα, το χάραγμα και τον αριθμό του θηρίου. Στο κεφάλαιο 13 θα δούμε ότι αυτή η δύναμη είναι οι ΗΠΑ, που ενεργεί ως ο στρατιωτικός βραχίονας της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας (του θηρίου που ανέβηκε από τη γη). Αυτή η συμμαχία είναι ο τελευταίος βασιλιάς του Βορρά, ο βόρειος στρατός ακριδών του Ιωήλ και ο στρατός των ακριδών στην Αποκάλυψη 9.
“Στον έσχατο καιρό” θα επανεμφανιστεί ο βασιλιάς του Νότου (“ο βασιλιάς του νότου θα συγκρουστεί μαζί του [με τον βασιλιά του βορρά]” Δανιήλ 11:40) και αυτή η επίθεσή θα προκαλέσει την έντονη αντίδραση του βασιλιά του Βορρά, που “θα έρθει εναντίον του σαν ανεμοστρόβιλος με άμαξες και με καβαλάρηδες και με πολλά πλοία· και θα έρθουν στους τόπους, και θα πλημμυρίσουν, και θα διαβούν” (Δανιήλ 11:40). Αυτό το εδάφιο προλέγει, την ανάκαμψη του στρατιωτικού Ισλάμ (ο βασιλιάς του Νότου) με μια ισχυρή, συντονισμένη τελική επίθεση ενάντια στον βασιλιά του Βορρά (τις ΗΠΑ και την Ευρώπη) που μας οδηγεί στον καιρό της θλίψης.[6]
Αυτή είναι η επίθεση που περιγράφεται στις τέσσερις πρώτες σάλπιγγες και η αντεπίθεση που περιγράφεται στην πέμπτη σάλπιγγα. Όπως αναφέρει ο Δανιήλ, οι στρατοί τους “με άμαξες, και με καβαλάρηδες, και με πολλά πλοία και θάρθουν στους τόπους, και θα πλημμυρίσουν, και θα διαβούν” (Δανιήλ 11:40). Το σημείο στη γη που συμβαίνει αυτό προσδιορίζεται ως “ο Εδώμ, και ο Μωάβ, και... Αμμών” (η σύγχρονη Ιορδανία, εδ. 41), αναφέρονται επίσης η Αίγυπτος, η Λιβύη και η Αιθιοπία (εδ. 42, 43). Η συντριπτική ήττα θα συμβεί “ανάμεσα στις θάλασσες, επάνω στο ένδοξο βουνό της αγιότητας” (στην Παλαιστίνη, εδ. 45). Προφανώς αυτός θα είναι ο τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος, που θα γίνει στη Μέση Ανατολή και θα αποτελέσει την έναρξη μιας περιόδου ασύλληπτων δεινών: “Και κατά τον καιρό εκείνο θα εγερθεί ο Μιχαήλ (ο Χριστός),[7] ο μεγάλος άρχοντας, που στέκεται για τους γιους του λαού σου και θα είναι καιρός θλίψης, που ποτέ δεν έχει γίνει, αφότου υπήρξε έθνος, μέχρις εκείνον τον καιρό” (Δανιήλ 12:1). Αλλά ο λαός του Θεού θα προστατευτεί, “και κατά τον καιρό εκείνο ο λαός σου θα διασωθεί, κάθε ένας που θα βρεθεί γραμμένος μέσα στο βιβλίο”.
Το σενάριο του πολέμου των σαλπίγγων περιλαμβάνει στοιχεία από αρκετές προφητείες.
Εν συντομία:
· Οι επτά σάλπιγγες περιγράφουν έναν πόλεμο στην αρχή της Μεγάλης Θλίψης.
· Ένας από τους βασικούς πολεμιστές περιγράφεται στην πέμπτη σάλπιγγα ως στρατός ακριδών.
· Ο στρατός ακριδών ταυτίζεται με τον στρατό ακριδών στον Ιωήλ 2.
· Ο στρατός ακριδών του Ιωήλ 2 ταυτίζεται με την εμφάνιση του βασιλιά του Βορρά στις έσχατες ημέρες στον Δανιήλ 11.
· Ο βασιλιάς του βορρά αλλάζει ταυτότητα στη διάρκεια της ιστορίας, αλλά από τον Μεσαίωνα και μετά ταυτίζεται με το “μικρό κέρας” του Δανιήλ 7, το “μεγάλο κέρας” του Δανιήλ 8 και το “θηρίο από την θάλασσα” της Αποκάλυψης 13.
· Το θηρίο από την θάλασσα της Αποκάλυψης 13 είναι ο παπισμός, με την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής (το θηρίο από τη γη) στη Μεγάλη Θλίψη.
· Ο βασιλιάς του Νότου του Δανιήλ 11, που μάχεται εναντίον του βασιλιά του βορρά αλλάζει επίσης ταυτότητα στη διάρκεια της ιστορίας, αλλά από τον Μεσαίωνα και μετά συμβολίζει το εξτρεμιστικό Ισλάμ.
· Τα βασικά στρατόπεδα στον πόλεμο που περιγράφονται στις επτά σάλπιγγες είναι η παπική Ευρώπη και οι Ηνωμένες Πολιτείες με τους συμμάχους τους, ενάντια στο εξτρεμιστικό Ισλάμ.
· Δεδομένου ότι οι Η.Π.Α. είναι ακόμη η μόνη παγκόσμια υπερδύναμη και ο σκληροπυρηνικός Ισλαμισμός ανταγωνίζεται σε μεγάλο βαθμό τις Η.Π.Α. και την Ευρώπη, υποδηλώνει ότι το σκηνικό είναι έτοιμο και ο πόλεμος των σαλπίγγων μπορεί να ξεκινήσει ανά πάσα στιγμή. Προφανώς θα ξεκινήσει με μια σειρά επιθέσεων, πιθανόν με πυρηνικά όπλα, από Ισλαμιστές εξτρεμιστές κατά της Ευρώπης ή των Η.Π.Α.
Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: 9:4 ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΦΡΑΓΙΔΑ
[1] “Και στον έσχατο καιρό, ο βασιλιάς του νότου θα συγκρουστεί μαζί του· και ο βασιλιάς του βορρά θα έρθει εναντίον του σαν ανεμοστρόβιλος με άμαξες και με καβαλάρηδες και με πολλά πλοία· και θα έρθουν στους τόπους και θα πλημμυρίσουν και θα διαβούν· θα μπει ακόμα μέσα στη γη της δόξας (Παλαιστίνη) και πολλοί θα καταστραφούν” (Δανιήλ 11:40,41). Εδώ βλέπουμε την αρχική επίθεση από τον βασιλιά του Νότου εναντίον του βασιλιά του Βορρά (οι πρώτες τέσσερις σάλπιγγες;). Τότε ο “πολέμιος από τον βορρά” (ο στρατός του βασιλιά του βορρά) αντεπιτίθεται “σαν ανεμοστρόβιλος με άμαξες και με καβαλάρηδες και με πολλά πλοία ” (η αντεπίθεση του στρατού των ακριδών στην πέμπτη σάλπιγγα;). “Όμως, αγγελίες από την ανατολή και από τον βορρά θα τον ταράξουν (βασιλιάς του Βορρά)· γι’ αυτό, θα βγει έξω με μεγάλο θυμό, για να αφανίσει και να εξολοθρεύσει πολλούς. Και θα στήσει τις σκηνές της βασιλικής του κατοίκησης ανάμεσα στις θάλασσες (ανάμεσα στη Νεκρά Θάλασσα και τη Μεσόγειο), επάνω στο ένδοξο βουνό της αγιότητας (Παλαιστίνη)· όμως, θα έρθει στο τέλος του , και δεν θα υπάρχει εκείνος που να τον βοηθάει” (Δανιήλ 11:44,45).
[2] Για παράδειγμα, στο Δανιήλ 11: 3, 4 υπάρχει ένας “δυνατός βασιλιάς”, το βασίλειο του οποίου “θα διαιρεθεί στους τέσσερις ανέμους του ουρανού”. Μια σύγκριση με το όραμα του όγδοου κεφαλαίου δείχνει ότι αυτός είναι ο Μέγας Αλέξανδρος και η διάσπαση της αυτοκρατορίας του στα Ελληνιστικά βασίλεια. Αυτό αποδεικνύει ότι οι βασιλιάδες του βορρά και του νότου ξεκινούν ως Ελληνιστικά βασίλεια. Το εδάφιο 22 αναφέρει τον “άρχοντα της διαθήκης”, δηλ. τον Χριστό, που σημαίνει ότι ο βασιλιάς του Βορρά εξελίχθηκε στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Το εδάφιο 31 αναφέρεται στην επίθεση εναντίον της “παντοτινής θυσίας” και στο βδέλυγμα της ερήμωσης. Μια σύγκριση με το Δανιήλ 8:10,11 δείχνει ότι η επίθεση προέρχεται από τον Μεσαιωνικό παπισμό, που έχει γίνει ο βασιλιάς του Βορρά. Μία ανασκόπηση της ιστορίας υποδεικνύει ότι ο αντίπαλος από το νότο (ο βασιλιάς του Νότου από τον μεσαίωνα) είναι η Οθωμανική αυτοκρατορία και οι μάχες ήταν οι σταυροφορίες. Στο τέλος, στο εδ. 40 η σκηνή τοποθετείται “στον έσχατο καιρό”. Με αυτή την περιγραφή μπορούμε να εντοπίσουμε περαιτέρω λεπτομέρειες εξετάζοντας τα μεγάλα γεγονότα της ιστορίας.
[3] Δανιήλ 7:25
[4] Δανιήλ 8:9-14
[5] Αποκάλυψη 13:1-10
[6] Στο όγδοο κεφάλαιο επισημάνθηκε ότι ο καιρός της θλίψης έχει δύο φάσεις, τις επτά σάλπιγγες (κεφάλαια 8-10), που είναι η απόπειρα του Σατανά να καταβάλει το λαό του Θεού και οι επτά τελευταίες πληγές (κεφάλαια 15-19) που περιγράφουν τη λύτρωση του λαού του Θεού.
[7] Βλ. 12:7-9 Ο Μιχαήλ έδιωξε τον Σατανά . Μιχαήλ είναι το όνομα που χρησιμοποιείται για τον Χριστό όταν έρχεται αντιμέτωπος με τον Σατανά. Το ότι ο Χριστός είναι καθιστός αναφέρεται στο μεσιτικό έργο Του, “Έχουμε τέτοιου είδους αρχιερέα, ο οποίος κάθισε στα δεξιά του θρόνου της μεγαλοσύνης μέσα στους ουρανούς… Γι’ αυτό μπορεί και να σώζει ολοκληρωτικά αυτούς που προσέρχονται στον Θεό διαμέσου αυτού, ζώντας πάντοτε για να μεσιτεύσει για χάρη τους” (Εβραίους 8:1, 7:25). Το ότι σηκώνεται σημαίνει το τέλος του μεσιτικού Του έργου, με άλλα λόγια το κλείσιμο της θύρας της χάριτος (βλ. 15:5-8 “Το κλείσιμο της θύρας της χάριτος”).