6:1,2 Ο ΠΡΩΤΟΣ ΙΠΠΕΑΣ
Οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν τους “τέσσερις ιππείς της Αποκάλυψης” αλλά φαίνεται ότι δεν υπάρχει κάποια κοινή γραμμή ερμηνείας για το ποιοι είναι ή τι σημαίνουν. Κάποιοι θεωρούν ότι είναι σύμβολα της πορείας της ανθρώπινης ή εκκλησιαστής ιστορίας,[1] άλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι είναι οιωνός φοβερών μελλοντικών γεγονότων και κάποιοι άλλοι πιστεύουν ότι είναι δαιμονικά πνεύματα που στοιχειώνουν σκηνές πολέμου και βίας. Ωστόσο, αν αφήσουμε τη Βίβλο να ερμηνεύσει τα δικά της σύμβολα, μάλλον θα μπορέσουμε να βρούμε ένα ξεκάθαρο νόημα.
Το έκτο κεφάλαιο της Αποκάλυψης αποτελεί συνέχεια των κεφαλαίων 4 και 5 που ορίζουν το γενικό πλαίσιο για την έναρξη της ουράνιας Ημέρας του Εξιλασμού (διερευνητική κρίση της ανθρωπότητας). Στο τέταρτο κεφάλαιο απεικονίζεται το ουράνιο δικαστήριο, η ίδια σκηνή που είδε ο Δανιήλ στο Δανιήλ 7:9,10 όπου “το κριτήριο κάθισε, και τα βιβλία ανοίχτηκαν”. Στο πέμπτο κεφάλαιο εξιστορείται μια αναδρομή όπου ο Χριστός, παρουσιαζόμενος ως το “σφαγμένο Αρνίο” (Αποκάλυψη 5:6), εδραίωσε το δικαίωμα Του (με τη θυσία Του) να ανοίξει το σφραγισμένο βιβλίο της Ζωής. Το βιβλίο της Ζωής περιέχει τα ονόματα και τις προσωπικές υποθέσεις των ανθρώπων που ανταποκρίθηκαν στις προτροπές του Αγίου Πνεύματος. Όταν οι σφραγίδες σπάνε και ανοίγεται το βιβλίο, αυτές οι προσωπικές ιστορίες θα διερευνηθούν από τους αγγέλους. Αυτό ακριβώς απεικονίζεται στο έκτο κεφάλαιο όπου τα ονόματα στο βιβλίο της Ζωής χωρίζονται σε κατηγορίες. Το άνοιγμα του βιβλίου λαμβάνει χώρα “στον έσχατο καιρό”, μια προφητική περίοδο που ξεκίνησε το 1844, σύμφωνα με την προφητεία του Δανιήλ 8:14 “Μέχρι 2300 ημερονύκτια· τότε, το αγιαστήριο θα καθαριστεί” (βλ. 14: Πότε στην Ιστορία και Παράρτημα 5).
“Και είδα, όταν το Αρνίο άνοιξε μια από τις σφραγίδες, και άκουσα ένα από τα τέσσερα ζώα, σαν με φωνή βροντής, να λέει: Έλα και βλέπε. Και είδα, και να, ένα άλογο, λευκό· κι εκείνος που καθόταν επάνω σ’ αυτό είχε ένα τόξο· και του δόθηκε ένα στεφάνι και βγήκε νικώντας, για να νικήσει” Αποκάλυψη 6:1,2.
Κάθε ιππέας χαρακτηρίζεται από διάφορα στοιχεία. Η εμφάνιση του καθενός αναγγέλλεται από ένα από τα τέσσερα ζώα, που αναφέρονται στο τέταρτο κεφάλαιο, με τα λόγια “έλα και βλέπε” . Κάθε ιππέας έχει ένα άλογο διαφορετικού χρώματος: λευκό, κόκκινο, μαύρο και ωχρό. Κάθε άλογο έχει έναν ιππέα και κάθε ιππέας έχει κάτι μαζί του: ο πρώτος ένα τόξο και ένα στεφάνι, ο δεύτερος μια μεγάλη μάχαιρα, ο τρίτος μια ζυγαριά, και ο τέταρτος τον Άδη. Επίσης κάθε αναβάτης έχει ένα καθήκον: Ο πρώτος να νικήσει, ο δεύτερος να σηκώσει την ειρήνη από τη γη, ο τρίτος να ζυγίσει και να μη βλάψει το λάδι και το κρασί, και ο τέταρτος να θανατώσει με ρομφαία, με πείνα, με θάνατο και με τα θηρία της γης.
Το πρώτο άλογο αναγγέλλεται από το πρώτο ζώο.[2] Στην ενότητα του τέταρτου κεφαλαίου Τέσσερα Ζώα είδαμε ότι σύμφωνα με την εβραϊκή παράδοση τα τέσσερα ζώα ήταν τα ίδια με τα εμβλήματα στις σημαίες των τεσσάρων ηγετικών φυλών του Ισραήλ όταν στρατοπέδευαν γύρω από το αγιαστήριο στην έρημο. Το πρώτο (λιοντάρι) σχετίζεται με τη φυλή Ιούδα, το δεύτερο (μοσχάρι) με τη φυλή Εφραΐμ, το τρίτο (άνθρωπος) με τη φυλή Ρουβήν και το τέταρτο (αετός) με τη φυλή Δαν. Λαμβάνοντας τα παραπάνω υπόψη μπορούμε να συμπεράνουμε ότι το πρώτο άλογο, το λευκό, είναι υπό τη σημαία του λιονταριού του Ιούδα.[3] Το λιοντάρι είναι θαρραλέο, ατρόμητο και υποτάσσει τους εχθρούς του, χαρακτηριστικά που αποδίδονται στη φυλή Ιούδα, φυλή βασιλική με σειρά βασιλιάδων, ξεκινώντας από τον Δαβίδ και τον Σολομώντα και φτάνοντας μέχρι τον Χριστό, τον Βασιλιά των βασιλέων. Έτσι, τα ονόματα που κρίνονται υπό τη σημαία του πρώτου ζώου είναι πιστά και αφοσιωμένα άτομα στον Χριστό, που με θάρρος υποτάσσουν το βασίλειο του Σατανά στη ζωή τους και στον κόσμο. Το πρώτο ζώο μας προσκαλεί: “Έλα και βλέπε” αυτούς τους πιστούς και αληθινούς Χριστιανούς που συμβολίζονται με ένα “λευκό άλογο” .
“Και είδα, και να, ένα άλογο, λευκό”. Στην Αγία Γραφή, το άλογο χρησιμοποιείται πολλές φορές για να συμβολίσει ομάδες ανθρώπων (σε αυτή την περίπτωση τα άλογα αντιπροσωπεύουν τους ανθρώπους που κρίνονται). Για παράδειγμα στον Ησαΐα 63:11-14 ο λαός του Θεού, που καθοδηγείται από τον Μωυσή στην έρημο, συγκρίνεται με ένα άλογο: “Τους οδήγησε (ο Θεός) με το δεξί χέρι του Μωυσή... τους οδήγησε μέσα από την άβυσσο, σαν άλογο μέσα από την έρημο”. Συγκεκριμένα, η φυλή Ιούδα αποκαλείται το άλογο του Θεού: “Ο Κύριος των δυνάμεων επισκέφθηκε το ποίμνιό του, τον οίκο Ιούδα, και τους έκανε σαν ένδοξο άλογο Του μέσα σε μάχη” (Ζαχαρίας 10:3). Αυτό το άλογο είναι λευκό, χρώμα της ευσέβειας και της αγνότητας.[4]
Τα άλογα έχουν ιππείς που τα καθοδηγούν· δηλαδή, το άλογο υπόκειται στην εξουσία του ιππέα. Στην περίπτωση αυτού του ευσεβούς λευκού αλόγου, ο ιππέας σαφώς είναι ο Χριστός. Οι παραλληλισμοί με την Αποκάλυψη 19:11-16 που περιγράφει την έλευση του Χριστού είναι τόσο χαρακτηριστικοί που δεν μπορεί να είναι συμπτωματικοί. Εκεί πάλι βλέπουμε έναν ιππέα κατακτητή με διαδήματα πάνω σε λευκό άλογο. “Ήταν ντυμένος με ιμάτιο βαμμένο σε αίμα· και το όνομά του αποκαλείται ο Λόγος Του Θεού (ο Χριστός)” (Αποκάλυψη 19:13), με άλλα λόγια ο ιππέας είναι ο Χριστός.
Ο ιππέας κρατά στο χέρι ένα τόξο, ένα βασικό όπλο πολέμου.[5] Το όπλο αυτό επίσης σχετίζεται με τη φυλή Ιούδα: “Ο κύριος των δυνάμεων επισκέφθηκε το ποίμνιό του, τον οίκο Ιούδα... Απ’ αυτόν βγήκε η γωνία, απ’ αυτόν ο πάσσαλος, απ’ αυτόν το πολεμικό τόξο ”. “Επειδή, τέντωσα τον Ιούδα στον εαυτό μου σαν τόξο” (Ζαχαρίας 10:3,4, 9:13). Εδώ βλέπουμε ότι, καθώς ο Ιησούς ιππεύει στον κόσμο “νικώντας και (για) να νικήσει” , ο πιστός λαός Του είναι το βασικό Του όπλο.
Από μόνος του ο λαός του Θεού δεν μπορεί να κάνει τίποτα, αλλά με τον “Ιησού να κρατάει τα χαλινάρια”, τα “λιοντάρια” του Θεού προελαύνουν στον κόσμο τη Βασιλεία Του από την εποχή των αποστόλων μέχρι σήμερα. Ο απόστολος Πέτρος, ο απόστολος Παύλος και ο απόστολος Ιωάννης ήταν λευκά άλογα, όπως ήταν και ο Φώτιος, ο Τζον Χους, ο Μαρτίνος Λούθηρος και άλλοι θαρραλέοι μεταρρυθμιστές. Η πλειοψηφία όμως των λευκών αλόγων είναι απλοί και πιστοί Χριστιανοί των οποίων η ζωή και τα λόγια μαρτυρούν αδιαλείπτως την πίστη τους. Έχουν επιτρέψει στο Άγιο Πνεύμα να “καταστρέψει τα έργα του διαβόλου”[6] στη ζωή τους και με τα πιστά τους λόγια και τη συμπεριφορά έχουν φέρει στο στρατόπεδο του Κύριου ψυχές που βρίσκονταν σε πνευματικό σκοτάδι. Ο απόστολος Παύλος περιέγραψε τη ζωή και τη μαρτυρία των Χριστιανών στα λευκά άλογα με τα εξής λόγια: “Επειδή, αν και περπατάμε με σάρκα, όμως δεν πολεμάμε κατά σάρκα· επειδή, τα όπλα του πολέμου μας δεν είναι σαρκικά, αλλά δυνατά με τον Θεό για καθαίρεση οχυρωμάτων” (Β΄ Κορινθίους 10:3.4).
Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: 6:3,4 Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΙΠΠΕΑΣ
[1] Στην προσπάθεια τους να ερμηνεύσουν ιστορικά τις σφραγίδες και τις σάλπιγγες, κάποιοι μελετητές προσπάθησαν να ακολουθήσουν το υπόδειγμα του Δανιήλ, όπου κάθε επόμενη προφητεία προσθέτει λεπτομέρειες στην προηγούμενη. Υπάρχουν όμως τουλάχιστον πέντε προβλήματα σε αυτή την προσέγγιση: 1) Στον Δανιήλ κάθε λεπτομέρεια μιας προφητείας μπορεί ξεκάθαρα να συσχετιστεί με ιστορικά γεγονότα, αλλά οι ιστορικές ερμηνείες των σφραγίδων και των σαλπίγγων στην Αποκάλυψη είτε αγνοούν, είτε επαναλαμβάνουν αρκετές προφητικές λεπτομέρειες ή παρουσιάζουν φανταστικές, ‘τραβηγμένες’ ερμηνείες, στις οποίες οι συμβολισμοί φαίνεται να προσαρμόζονται για να ταιριάξουν σε συγκεκριμένα ιστορικά γεγονότα. 2) Οι επαναλαμβανόμενες προφητείες του Δανιήλ σχετίζονται σε μεγάλο βαθμό μεταξύ τους, αλλά οι ιστορικές ερμηνείες της Αποκάλυψης φαίνεται ότι δεν μπορούν να συσχετίσουν τις επτά εκκλησίες, με τις επτά σφραγίδες ή τις επτά σάλπιγγες. 3) Η ιστορική ερμηνεία αλλοιώνει τη σειρά και τη συνέχεια διαφόρων περικοπών, παρουσιάζοντας άσκοπες αλλαγές θέματος και αλλαγές σε χρονικές περιόδους. 4) Τα επαναλαμβανόμενα οράματα του Δανιήλ ξεκινούν όλα με μια αναφορά από τον ίδιο στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο που βλέπει το όραμα (π.χ. “Κατά τον τρίτο χρόνο της βασιλείας του βασιλιά Βαλτάσαρ, φάνηκε σε μένα όραση, σε μένα, τον Δανιήλ… ήμουν στα Σούσα, τη βασιλική πόλη…” Δανιήλ 8:1,2). Τέτοια παρόμοια όμως, αναφορά σε χρονικές περιόδους γίνεται μόνο μια φορά στην Αποκάλυψη (Αποκάλυψη 1:9,10). 5) Τα οράματα του Δανιήλ είναι διάσπαρτα με ιστορίες που ο Δανιήλ βίωσε στη Βαβυλώνα και τέτοιες ιστορίες δεν υπάρχουν στην Αποκάλυψη.
[2] Στο εδάφιο 1 αναφέρει: “ένα από τα τέσσερα ζώα” αλλά οι επόμενοι ιππείς αναγγέλλονται από “το δεύτερο ζώο… το τρίτο ζώο… το τέταρτο ζώο,” άρα προφανώς το πρώτο ζώο είναι το πρώτο που περιγράφεται στην Αποκάλυψη 4:6-8.
[3] Αυτό δεν σημαίνει ότι το πρώτο ζώο αντιπροσωπεύει τον πρώτο ιππέα. Τα ζώα είναι άγγελοι που ιθύνονται της λατρείας στον ουρανό. Προφανώς όμως, μέρος του ρόλου τους στην ουράνια Ημέρα του Εξιλασμού είναι να ιθύνονται της κρίσης των διαφόρων τάξεων ανθρώπων που βρίσκονται στο βιβλίο της Ζωής.
[4] Το λευκό συμβολίζει την αγνότητα και την αγιότητα (π.χ. “Αν οι αμαρτίες σας είναι σαν το πορφυρούν, θα γίνουν άσπρες σαν χιόνι” Ησαΐας 1:18). Στην Αποκάλυψη ο Θεός κάθεται σε έναν λευκό θρόνο, ο Χριστός ιππεύει ένα λευκό άλογο και οι άγιοι φορούν λευκά ιμάτια που έγιναν λευκά με το αίμα του Αρνίου (βλ. Αποκάλυψη 7:14, 19:11,14, 20:11).
[5] Β’ Σαμουήλ 22:35, Ψαλμοί 7:11-13, Ιερεμίας 50:14,29.
[6] Α΄Ιωάννου 3:8.