11:16-18 Η ΑΝΑΓΓΕΛΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
“Και οι 24 πρεσβύτεροι, που κάθονται μπροστά στον Θεό επάνω στους θρόνους τους, έπεσαν με το πρόσωπό τους μπρούμυτα και προσκύνησαν τον Θεό, λέγοντας: Σε ευχαριστούμε, Κύριε Θεέ, Παντοκράτορα, ο Ων και ο Ην και ο Ερχόμενος· επειδή, πήρες τη μεγάλη σου δύναμη, και βασίλευσες· και τα έθνη οργίστηκαν, και ήρθε η οργή σου, και ο καιρός των νεκρών, για να κριθούν, και να δώσεις τον μισθό στους δούλους σου, τους προφήτες, και στους αγίους, και σ’ εκείνους που φοβούνται το όνομά σου, τους μικρούς και τους μεγάλους, και να φθείρεις αυτούς που φθείρουν τη γη” Αποκάλυψη 11:16-18.
Αυτή η περικοπή είναι καίρια για την κατανόηση του υπόλοιπου βιβλίου της Αποκάλυψης. Πρωτίστως, αναγγέλλει μια αλλαγή στο έργο του Θεού: “Πήρες τη μεγάλη Σου δύναμη, και βασίλευσες” . Ο Θεός ποτέ δεν υστερεί σε δύναμη, αυτό το εδάφιο ωστόσο δείχνει ότι μέχρι αυτό το σημείο ο Θεός δεν “ πήρε ” τη μεγάλη δύναμή Του, αλλά έχει αφήσει κάποιον άλλο να κυριαρχεί. Προφανώς αυτός ο ‘άλλος’ είναι ο μεγάλος σφετεριστής, ο Σατανάς, που ο Χριστός αποκαλεί ο “άρχοντας αυτού του κόσμου”.[1] Στο βιβλίο του Ιώβ ο Σατανάς αξιώνει αυτή τη γη, επικαλούμενος τα σφάλματα και τις αμαρτίες του λαού του Θεού ως απόδειξη ότι έχει κάθε δικαίωμα να περιτρέχει στη γη της οποίας την κυριαρχία αφαίρεσε από τον Αδάμ: “Καθώς διάβηκα ολόγυρα τη γη, και περπάτησα μέσα σ’ αυτή, νά! είμαι” (Ιώβ 1:6-12, 2:1-6).[2] Ο Θεός επέτρεψε στον Σατανά να κυριαρχήσει, όχι επειδή είχε αυτό το δικαίωμα, αλλά επειδή η ανθρωπότητα, επέλεξε ως αρχηγό της τον Σατανά.
Ο Θεός ανέκαθεν θεωρούσε ύψιστης σημασίας και τιμής την ελεύθερη βούληση των ανθρώπων, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να βλέπει τα αγαπημένα Του παιδιά να υποφέρουν στα χέρια του αρχηγού που επέλεξαν. Η επιλογή όμως του μεγάλου πλήθους να εγκαταλείψει τη Βαβυλώνα θα ξεκαθαρίσει το θέμα και θα φέρει τη Μεγάλη Διαμάχη στο τέλος της. Ο Θεός δεν θα μείνει πλέον σιωπηλός - “και ήρθε η οργή Σου” . Θα δώσει ένα τέλος στην καταστροφή που εκτελούν ο Σατανάς και οι οπαδοί του (θα “φθείρεις αυτούς που φθείρουν τη γη” )[3] και θα ανταμείψει εκείνους που με πίστη Τον περιμένουν.
Το θέμα της Μεγάλης Διαμάχης αναπτύσσεται στα επόμενα τρία κεφάλαια της Αποκάλυψης. Θα παρουσιαστούν “τα έθνη” που “οργίστηκαν” , “εκείνοι που φοβούνται το όνομά Του” και η σημασία της φράσης “για να κριθούν” . Όλα αυτά θα απαιτήσουν μια εκτεταμένη παράκαμψη από το χρονοδιάγραμμα της ιστορίας, πηγαίνοντας στην αρχή της Διαμάχης, όταν ο “μεγάλος κόκκινος δράκοντας... έσυρε το ένα τρίτο των αστεριών του ουρανού, και τα έριξε στη γη” (Αποκάλυψη 12:3,4).
Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: 11:19 Η ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ
[1] Ιωάννην 12:31, 14:30, 16:11.
[2] Ιώβ 1:6-12, 2:1-6. Βλ. Παράρτημα 8 σχετικά με τη μεγάλη διαμάχη στο βιβλίο του Ιώβ.
[3] Αυτό το εδάφιο δεν αναφέρεται σε μία οικολογική καταστροφή, αλλά ουσιαστικά στην ολοκληρωτική αλλοίωση της δημιουργίας του Θεού εξαιτίας της αμαρτίας. Η λέξη ‘διαφθείρω’ αναφέρεται για παράδειγμα στην Α’ Τιμόθεον 6:5 “ανθρώπων με διεφθαρμένον τον νου”.