ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11Αποκάλυψη κεφάλαιο 11 | www.revelationofjesus.net ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11 - το κείμενο11:1,2 ΤΟ ΜΕΤΡΗΜΑ ΤΟΥ ΝΑΟΥΤΟ ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟ, ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΝ11:2 ΑΦΗΣΕ ΤΗΝ ΑΥΛΗ11:3-6 ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΜΑΡΤΥΡΕΣ;ΠΡΟΤΥΠΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ;11:7-10 Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΜΑΡΤΥΡΩΝΟ ΣΑΤΑΝΑΣ ΜΙΜΗΤΑΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΠΟΤΕ ΘΑ ΕΜΦΑΝΙΣΤΕΙ ΤΟ ΘΗΡΙΟ;11:11-13 Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΔΥΟ ΜΑΡΤΥΡΩΝ11:14,15 ΟΙ ΒΑΣΙΛΕΙΕΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ11:16-18 Η ΑΝΑΓΓΕΛΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ11:19 Η ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Ο ΣΑΤΑΝΑΣ ΜΙΜΗΤΑΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ

Ο αντίχριστος του έσχατου καιρού, παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στη μεγάλη θλίψη και προσδιορίζεται στη Β΄ Θεσσαλονικείς κεφάλαιο 2 ως “ο Άνθρωπος της Αμαρτίας”, “ο Υιός της Απώλειας” και “ο Άνομος”. “Ας μην σας εξαπατήσει κάποιος με κανέναν τρόπο: επειδή δεν θα έρθει εκείνη η ημέρα (της παρουσίας του Κυρίου), αν πρώτα δεν έρθει η αποστασία, και αποκαλυφθεί ο άνθρωπος της αμαρτίας , ο γιος της απώλειας , αυτός που θα αντιτάσσεται και θα υπερυψώνει τον εαυτό του ενάντια σε κάθε έναν που λέγεται θεός ή σέβασμα, ώστε να καθίσει στον ναό του Θεού ως Θεός, αποδεικνύοντας τον εαυτό του ότι είναι Θεός” (Β΄ Θεσσαλονικείς 2:1-4). Εδώ βλέπουμε ότι πριν τη Δευτέρα Παρουσία, θα εμφανιστεί ο “Άνθρωπος της Αμαρτίας, ο Υιός της Απώλειας”. Θα δούμε ότι “απώλεια” σημαίνει καταστροφή και είναι ένα στοιχείο που θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε την ταυτότητά του. Βλέπουμε επίσης ότι ο Άνθρωπος της Αμαρτίας “υπερυψώνει τον εαυτό του ενάντια σε κάθε έναν που λέγεται θεός” ακριβώς όπως η επιθυμία του Σατανά: “να ανέβω στον ουρανό, να υψώσω τον θρόνο μου πιο πάνω από τα αστέρια του Θεού… να είμαι όμοιος με τον Ύψιστο” (Ησαΐας 14:13,14).

“Και τώρα γνωρίζετε εκείνο που τον εμποδίζει, ώστε να αποκαλυφθεί στον δικό του καιρό. Επειδή το μυστήριο της ανομίας ήδη ενεργείται· μονάχα μέχρις ότου βγει από τη μέση αυτός που τώρα εμποδίζει· και τότε ο άνομος θα αποκαλυφθεί, τον οποίο ο κύριος θα τον απολέσει με το πνεύμα του στόματός του, και θα τον καταργήσει με την επιφάνεια της παρουσίας του” (Β΄ Θεσσαλονικείς 2:6-8). Εδώ βλέπουμε ότι υπάρχει μια δύναμη που εμποδίζει “τον άνομο” μέχρι να αποσυρθεί το εμπόδιο.[1] Το σκηνικό εκτυλίσσεται στο τέλος του κόσμου, επειδή ο άνομος θα “καταργηθεί με την επιφάνεια της παρουσίας του (Χριστού)”. Στην ουσία, το ευρύτερο πλαίσιο αυτής της περικοπής είναι “η παρουσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού“ (Β΄ Θεσσαλονικείς 2:1).

“(Ο άνομος), ο οποίος θα έρθει με ενέργεια του Σατανά με κάθε δύναμη και σημεία και τέρατα ψεύδους, και με κάθε απάτη της αδικίας, ανάμεσα σ’ αυτούς που χάνονται· επειδή, δεν δέχθηκαν την αγάπη της αλήθειας, για να σωθούν” (Β΄ Θεσσαλονικείς 2:9,10). Σε αυτά τα εδάφια βλέπουμε ότι ο Σατανάς εμπλέκεται άμεσα κάνοντας ψεύτικα θαύματα για να πλανήσει τον κόσμο που δεν έχουν δεχθεί “την αγάπη της αλήθειας”.[2]

Εν ολίγοις, αυτά τα εδάφια στη Β΄ Θεσσαλονικείς κεφάλαιο 2, δείχνουν ότι ο Θεός μόλις πριν τη Δευτέρα Παρουσία, θα σταματήσει ως ένα βαθμό να περιορίζει την επιρροή του Σατανά, επιτρέποντας του να φανερωθεί ως άνθρωπος, ο “Άνθρωπος της Αμαρτίας”. Θα πραγματοποιήσει θαύματα, για να πλανήσει τους ανθρώπους που δεν έχουν δεχθεί την αγάπη της αλήθειας. Ο Άνθρωπος της Αμαρτίας όμως, θα καταστραφεί στη Δευτέρα Παρουσία από “το πνεύμα του στόματός Του (Χριστού) και… την επιφάνεια της παρουσίας Του”.

Μια τόσο σημαντική προσωπικότητα, με μια τόσο μεγάλη δραστηριότητα, που εμφανίζεται τον καιρό της Δευτέρας Παρουσίας, σίγουρα θα πρέπει να περιλαμβάνεται στο βιβλίο της Αποκάλυψης. Πράγματι διαβάζοντας το κεφάλαιο 19, που αναφέρεται στη Δευτέρα Παρουσία, βλέπουμε τον Χριστό να εμφανίζεται ως αναβάτης σε “ένα λευκό άλογο... (που) κρίνει και πολεμάει με δικαιοσύνη”. Έχει “μια κοφτερή ρομφαία, για να χτυπάει τα έθνη” θανατώνοντας εκείνους που Του εναντιώνονται (Αποκάλυψη 19:11-15, 21).[3] Επιπλέον, υπάρχει ένα άτομο στην Αποκάλυψη 19 που εναντιώνεται στον Χριστό και ονομάζεται “θηρίο”, διοικεί “τους βασιλιάδες της γης, και τα στρατεύματα τους” και μαζί “κάνουν πόλεμο μ’ αυτόν που είναι επάνω στο άλογο (τον Χριστό)” (εδ. 19). Χρησιμοποιεί θαύματα με τα οποία “πλάνησε αυτούς που πήραν το χάραγμα του θηρίου” αλλά τελικά καταστρέφεται από τον Ιησού στην έλευσή Του: “το θηρίο πιάστηκε, και μαζί μ’ αυτό ο ψευδοπροφήτης... ρίχτηκαν ζωντανοί στη λίμνη της φωτιάς” (εδ. 20).

Το θηρίο στην Αποκάλυψη 19 και “ο Άνθρωπος της Αμαρτίας” στη Β΄ Θεσσαλονικείς 2 είναι παρόντες στη Δευτέρα Παρουσία. Μάχονται και οι δυο ενάντια στον Χριστό, χρησιμοποιούν και οι δύο θαύματα για να πλανήσουν τους άπιστους, καταστρέφονται και οι δυο με την έλευση του Χριστού. Είναι λοιπόν, προφανές ότι το θηρίο και ο Άνθρωπος της Αμαρτίας ταυτίζονται στο πρόσωπο του αντίχριστου των έσχατων ημερών.

Στην Αποκάλυψη 19 το θηρίο απεικονίζεται να ηγείται των “βασιλιάδων της γης” στην τελευταία μάχη εναντίον του Χριστού. Στην Αποκάλυψη 16 το ίδιο θηρίο, οργανώνει την τελευταία μάχη και στέλνει “ακάθαρτα πνεύματα” στους ίδιους “βασιλιάδες της γης... για να τους συγκεντρώσουν στον πόλεμο εκείνης της μεγάλης ημέρας του Θεού” (Αποκάλυψη 16:13,14). Στο κεφάλαιο 17 ένας άγγελος πηγαίνει στον Ιωάννη να του εξηγήσει περισσότερα σχετικά με το θηρίο. Ο Ιωάννης βλέπει στο όραμα “ένα κόκκινο θηρίο” με μια πόρνη να κάθεται επάνω του. Αυτή η σκηνή θα μελετηθεί εκτενέστερα στο κεφάλαιο 17, αλλά εν συντομία, το κόκκινο θηρίο είναι μια παγκόσμια πολιτική δύναμη που ελέγχεται από μια αποστάτιδα θρησκευτική δύναμη (την πόρνη). Καθώς όμως συνεχίζει η αφήγηση, ο άγγελος στρέφει την προσοχή στα επτά κεφάλια του θηρίου. Αυτά τα κεφάλια συμβολίζουν επτά βασιλείς και έναν όγδοο βασιλιά, ο οποίος τους διαδέχεται και ονομάζεται επίσης “θηρίο”. Αυτό το θηρίο θα “ανέβει από την άβυσσο και (θα) πάει σε απώλεια” (Αποκάλυψη 17:8). Εδώ βλέπουμε ότι “το θηρίο” είναι μια πολιτική δύναμη (το κόκκινο θηρίο) αλλά και ένα άτομο (ο όγδοος βασιλιάς), το ίδιο άτομο που οργανώνει και μετά ηγείται της τελευταίας μάχης εναντίον του Χριστού. Βλέπουμε επίσης μια ακόμη σύνδεση μεταξύ του Ανθρώπου της Αμαρτίας που ονομάζεται “γιος της απώλειας” στη Β΄ Θεσσαλονικείς 2 και του θηρίου που πρόκειται να “ανέβει από την άβυσσο και να πάει σε απώλεια ” (Αποκάλυψη 17:8).

Οι λέξεις “άβυσσος” και “απώλεια” είναι επίσης συνδετικοί κρίκοι που δείχνουν ότι το “θηρίο” ταυτίζεται με τον “άγγελο της αβύσσου” στην Αποκάλυψη 9. Αυτό το κεφάλαιο περιγράφει έναν στρατό ακριδών που “είχε βασιλιά, τον άγγελο της αβύσσου, που ονομάζεται... Απολλύων” (εδ.11).[4] Το όνομα Απολλύων είναι μετοχή ενεστώτα του ρήματος απόλλυμαι και σημαίνει καταστρέφω.[5] Αυτό υποδηλώνει ότι ο “άγγελος της αβύσσου”[6] που το όνομα του σημαίνει ‘απώλεια’ ταυτίζεται με “το θηρίο που... θα ανέβει από την άβυσσο και θα πάει σε απώλεια” (Αποκάλυψη 17:8), το ίδιο θηρίο που οργανώνει τη μάχη του Αρμαγεδδών στο κεφάλαιο 16 και θα ριχθεί στη λίμνη της φωτιάς στο κεφάλαιο 19.

Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: ΠΟΤΕ ΘΑ ΕΜΦΑΝΙΣΤΕΙ ΤΟ ΘΗΡΙΟ;



[1] Όσοι πιστεύουν στη θεωρία της μυστικής αρπαγής ισχυρίζονται ότι η εκκλησία συγκρατεί τον αντίχριστο με την άγια παρουσία της και τις προσευχές της και ότι με την αρπαγή, η εκκλησία θα ‘φύγει από τη μέση’ επιτρέποντας στον αντίχριστο να εμφανιστεί και να δράσει. Η φράση όμως ‘αυτός που τώρα εμποδίζει’ αναφέρεται σε κάποιον γένους αρσενικού, ενώ ‘η εκκλησία’ είναι γένους θηλυκού. Αυτό μας δείχνει ότι ο Παύλος δεν αναφέρεται στην εκκλησία.

[2] ‘Η αγάπη για την αλήθεια’ είναι απλώς μια αγάπη για τον Χριστό και τα διδάγματά Του (Εκείνος είναι “ο δρόμος, και η αλήθεια, και η ζωή” Ιωάννην 14:6).

[3] Στην Εφεσίους κεφάλαιο 6 αναφέρει “τη μάχαιρα του πνεύματος”. Η λέξη ‘πνεύμα’ αναφέρεται στο Άγιο Πνεύμα, αλλά και στην ‘πνοή’. Συνεπώς, υπάρχει μια σχέση μεταξύ της ρομφαίας από το στόμα του αναβάτη (Χριστός) που σκοτώνει τους εχθρούς του στην Αποκάλυψη 19 και του “πνεύμα(τος) του στόματός του (Χριστός)” που σκοτώνει τον αντίχριστο στη Β’ Θεσσαλονικείς κεφάλαιο 2.

[4] Αυτά τα ονόματα σημαίνουν “καταστροφέας” και αναφέρονται στον Σατανά, τον έκπτωτο άγγελο, μεγάλο έργο του οποίου είναι να “κλέψει, να σφάξει και να εξολοθρεύσει” (Ιωάννην 10:10). Στον Ησαΐα κεφάλαιο 14, περιγράφεται η πτώση του Σατανά και αποκαλείται καταστροφέας “αυτός είναι ο άνθρωπος, που έκανε τη γη να τρέμει, που έσειε τα βασίλεια; Αυτός που ερήμωνε την οικουμένη, και κατέστρεφε τις πόλεις της; Αυτός που δεν απέλυε τους φυλακισμένους του στα σπίτια τους;… επειδή αφάνισες τη γη σου, φόνευσες τον λαό σου” (Ησαΐας 14:16-20).

[5] Ο Ιωάννης κάνει ένα ενδιαφέρον παιχνίδι με τις λέξεις. ‘Απολλύων’, ο εξολοθρευτής, θα απολεσθεί, που σημαίνει ότι θα εξολοθρευτεί πλήρως. Αυτή είναι η τελική του κατάληξη, “το θηρίο… ρίχτη(κε) ζωντανό στη λίμνη της φωτιάς, που καίει με το θειάφι” (Αποκάλυψη 19:20). Ο εξολοθρευτής θα εξολοθρευτεί πλήρως!

[6] Το γεγονός ότι είναι άγγελος, υποδηλώνει ακόμα περισσότερο ότι είναι μια εκδήλωση του Σατανά, του αρχηγού των έκπτωτων αγγέλων.