11:14,15 ΟΙ ΒΑΣΙΛΕΙΕΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
“Το δεύτερο Αλίμονο πέρασε· προσέξτε, το τρίτο Αλίμονο έρχεται γρήγορα. Και σάλπισε ο έβδομος άγγελος, και έγιναν δυνατές φωνές μέσα στον ουρανό, που έλεγαν: Οι βασιλείες του κόσμου έγιναν του Κυρίου μας, και του Χριστού του, και θα βασιλεύσει στους αιώνες των αιώνων” Αποκάλυψη 11:14,15.
Για να συνοψίσουμε όσα έχουμε πει μέχρι στιγμής, το “Δεύτερο Αλίμονο” είναι η έκτη σάλπιγγα, η πιο φρικτή καταστροφή που έχει πλήξει τον κόσμο μέχρι τότε, όπου γίνεται ένας πόλεμος με 200 εκατομμύρια στρατιώτες και το ένα τρίτο της ανθρωπότητας θανατώνεται.[1] Ο Σατανάς (ο άγγελος της αβύσσου) υποκινεί αυτή την καταστροφή με σκοπό να αφανίσει τους δυο μάρτυρες (οι 144.000), ώστε να καταπνίξει τη μαρτυρία τους προς το λαό του Θεού που βρίσκεται στη Βαβυλώνα. Οι δυο μάρτυρες μεταδίδουν το τελευταίο μήνυμα καλώντας τον κόσμο σε μετάνοια[2] και το μήνυμά τους θα είναι απόλυτα αποτελεσματικό - οι προσπάθειες του Σατανά να κρατήσει τη βασιλεία του σε αυτόν τον κόσμο αποτυγχάνουν παταγωδώς. Αυτό βλέπουμε στην αναγγελία: “Οι βασιλείες του κόσμου έγιναν του Κυρίου μας και του Χριστού του” . Χάρη στους πιστούς μάρτυρες, ο Χριστός έχει κερδίσει ένα “μεγάλο πλήθος” “από κάθε έθνος και φυλές και λαούς και γλώσσες”. Θα βασιλεύει επίσης και σε εκείνους που αρνήθηκαν να υποταχθούν, “με σιδερένια ράβδο”. Αυτό αναφέρεται στην καταστροφή που θα ζήσουν οι ασεβείς στη Δευτέρα Παρουσία (βλ. 12:4,5 Το αρσενικό παιδί ).
Το τέλος του δεύτερου αλίμονο σημάνει την τελευταία ευκαιρία μετάνοιας, το “κλείσιμο της θύρας της χάριτος”.[3] Έχοντας υπόψη ότι “ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος”, κάθε αμαρτωλός θα έπρεπε να θανατωθεί από την πρώτη στιγμή που παραβιάζει το νόμο του Θεού. Η περίοδος χάρης αναφέρεται στον χρόνο που οι αμαρτωλοί μπορούν να ζήσουν, με την ελπίδα ότι θα μετανοήσουν, θα συγχωρεθούν και θα λάβουν το δώρο της αιώνιας ζωής. Μέχρι και το δεύτερο αλίμονο, το τέλος της περιόδου χάρης είναι ο θάνατος του κάθε ατόμου, “Είναι αποφασισμένο στους ανθρώπους μια φορά να πεθάνουν, ύστερα δε από τούτο είναι κρίση” (Εβραίους 9:27). Ωστόσο, στο τέλος του κόσμου “το ευαγγέλιο της βασιλείας θα κηρυχθεί σε ολόκληρη την οικουμένη, για μαρτυρία σε όλα τα έθνη· και, τότε, θα έρθει το τέλος” (Ματθαίον 24:14). Το τελευταίο μήνυμα θα είναι τόσο ισχυρό και συγκλονιστικό, στο ευρύτερο πλαίσιο της μεγάλης θλίψης, ώστε κάθε άνθρωπος στον κόσμο θα λάβει μια συνειδητή απόφαση να δεχθεί ή να απορρίψει το κάλεσμα.
Όταν όλοι θα έχουν αποφασίσει, “θα εγερθεί ο Μιχαήλ” (Δανιήλ 12:1), που σημαίνει το τέλος της μεσιτείας του Χριστού υπέρ των αμαρτωλών, με την τρομερή δήλωση: “Όποιος αδικεί, ας αδικήσει ακόμα· και όποιος είναι μολυσμένος, ας μολυνθεί ακόμα· και ο δίκαιος ας γίνει ακόμα πιο δίκαιος, και ο άγιος ας γίνει ακόμα πιο άγιος” (Αποκάλυψη 22:11). Όσοι δέχτηκαν το μήνυμα του Ευαγγελίου θα σφραγιστούν για την αιώνια ζωή. Εκείνοι που αρνήθηκαν την πρόσκληση σωτηρίας θα αντιμετωπίσουν “κάποια φοβερή αναμονή κρίσης και έξαψη φωτιάς, η οποία πρόκειται να κατατρώει τους ενάντιους” (Εβραίους 10:27).
Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: 11:16-18 Η ΑΝΑΓΓΕΛΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
[1] Αποκάλυψη 9:15,16.
[2] Οι λεπτομέρειες του τελευταίου μηνύματος αναλύονται στην Αποκάλυψη 14:6-13 (το μήνυμα των τριών αγγέλων) και στην Αποκάλυψη 18:1-5 (το ισχυρό μήνυμα εξόδου από τη Βαβυλώνα).
[3] Το κεφάλαιο 11 ολοκληρώνεται με την αναγγελία του ανοίγματος του ναού. Τα κεφάλαια 12-14 επεξεργάζονται λεπτομερώς τα θέματα και τους εμπλεκόμενους στη μεγάλη διαμάχη και στο κεφάλαιο 15 η αφήγηση επιστρέφει στο θέμα του ανοίγματος του ναού και του κλεισίματος της θύρας της χάρης (βλ. 15:5-8 Το κλείσιμο της θύρας της χάριτος ).