«Kαι είπε(ο Θεός προς τον Μωϋσή): H παρουσία μου θα έρθει μαζί σου, και θα σου δώσω ανάπαυση» (Έξοδος 33: 14).

Τα εδάφια 12-21 του 33ου κεφαλαίου από το βιβλίο της Εξόδου, αποκαλύπτουν στα μάτια του σύγχρονου αναγνώστη έναν πραγματικά υπέροχο διάλογο, που απεικονίζει μια βαθιά κοινωνία εξοικείωσης ανάμεσα στον Θεό και το αφοσιωμένο παιδί Του. Ο Μωυσής ζητά και ο Θεός ανταποκρίνεται γεμάτος προθυμία και αγάπη.

Αρχικά αξίζει να σταθούμε στη διαπίστωση πως ο Μωυσής δε διστάζει να διεκδικήσει με θάρρος και παρρησία, ακριβώς γιατί γνωρίζει ότι πιστεύει σε έναν Θεό άπειρα αγαθό και αγαθοποιό. Ωστόσο, δε ζητά μάταια ή εφήμερα πράγματα. Επιμένει σε ένα αίτημα και αυτό είναι να καλυφθεί ο ίδιος και ο λαός του οποίου ηγείται από την παρουσία του Θεού: «Aν η παρουσία σου δεν έρθει μαζί μου, μη μας ανεβάσεις από εδώ» (Έξοδος 33: 15).

Θα μπορούσαμε να παραφράσουμε με απλά λόγια: Θεέ μου, αν Εσύ δεν είσαι μαζί μας, δεν τολμώ και δε θέλω να πάω πουθενά, ακόμα και αν πρόκειται για τη Γη της Επαγγελίας. Μόνο όταν έχω Εσένα, έχω μαζί μου όλη τη δύναμη του σύμπαντος…!

Στη δική μας ζωή

Ποια εφαρμογή μπορεί να έχει αυτή η περικοπή στη δική μας καθημερινότητα;

Aς αποφασίσουμε να μοιραστούμε με τον Θεό τις αγωνίες της καρδιάς μας, τους αγώνες και τις σκληρές περιοχές στις οποίες πρέπει ο καθένας/ η καθεμιά από εμάς να σταθεί. Ποια μεγαλύτερη ενθάρρυνση θα μπορούσαμε να βρούμε από τη βεβαιότητα ότι σε όλες τις μάχες μας είμαστε καλυμμένοι με την Παρουσία του Θεού;

Όλες οι υποσχέσεις του κόσμου δεν μπορούν να αντισταθμίσουν την παρηγοριά που προσφέρει η σιγουριά ότι είμαστε ευάρεστοι ενώπιον του Θεού και Εκείνος μας περιβάλλει εξολοκλήρου με την ασπίδα της προστασίας Του, μια ασπίδα που δεν αγκαλιάζει μόνο εμάς, αλλά, μέσω της προσευχής μας, επεκτείνεται και σε όλα τα αγαπημένα μας πρόσωπα.

Ας παραδειγματιστούμε από τη στάση του Μωυσή, γιατί, πράγματι η παρουσία του Θεού είναι ο θεμέλιος λίθος πάνω στον οποίο μπορεί να βρει ανάπαυση και αναψυχή η κάθε ανθρώπινη ύπαρξη.

Η λέξη ανάπαυση είναι πράγματι μια λέξη τόσο ποθητή και για πολλούς, ίσως, και ανέφικτη στην εποχή της ανασφάλειας, της σύγχυσης και της απογοήτευσης. Στα εδάφια αυτά ο Λόγος του Θεού δε μας μιλά για τη φυσική ανάπαυση, αλλά για την ανάπαυση της ψυχής και του πνεύματός μας, μια ανάπαυση, που όταν δεν την απολαμβάνουμε, αναπόφευκτα, κλυδωνίζεται η ισορροπία όλης μας της ύπαρξης.

Αυτή την ανάπαυση την εξασφαλίζει μόνο το βίωμα της αγνής πίστης και βαθιάς πεποίθησης ότι ο Θεός είναι πράγματι η πηγή για ό, τι πιο όμορφο και αληθινό.

Η ανάπαυση που δίνει ο Χριστός

Η ανάπαυση που δίνει ο Χριστός με δική μας επιλογή μπορεί να γίνει ένα μόνιμο βίωμα, που να  διαποτίζει τη σκέψη, το συναίσθημα, τα λόγια, τις πράξεις μας. Όταν το φως της παρουσίας του Χριστού φωτίζει το νου και τις πράξεις μας, νιώθουμε ένα απερίγραπτο συναίσθημα γαλήνης και γνωρίζουμε βαθιά μέσα στην ψυχή μας πως ό, τι και αν περνούμε στη ζωή μας, μπορούμε να είμαστε αναπαυμένοι στη βεβαιότητα ότι ο Θεός έχει ένα αλάνθαστο σχέδιο για το κάθε ζήτημα της ζωής μας.

Αυτό το σχέδιο, όμως, δεν μπορεί να λειτουργήσει ανεξάρτητα από τη δική μας θέληση. Μόνο αυτόβουλα αποφασίζουμε να ζούμε με την παρουσία του Θεού στη ζωή μας και έτσι η ανάπαυσή Του βιώνεται ως ένα φυσικό και επόμενο επακόλουθο.

Ο Μωυσής έζησε ανεπανάληπτες στιγμές ανάπαυσης με το να εμπειριστεί την αποκάλυψη του Θεού ακόμα και σε φυσικό επίπεδο. Με όποιο περιορισμό και αν έγινε αυτό, όπως μας πληροφορούν τα εδάφια 19-23, αναμφισβήτητα, ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία.

Εμείς, μπορεί να μη ζούμε σε αυτή την εποχή της θεοκρατίας, όμως ας μη θαρρούμε πως είμαστε λιγότερο ευνοημένοι. Ας συλλογιστούμε όλες τις στιγμές της μέρας μας και τότε, χωρίς αμφιβολία, θα εντοπίσουμε τη γεύση της δόξας του Θεού ακόμα και στα φαινομενικά απαρατήρητα ή και ανάξια λόγου.

Όταν επιθυμούμε να ζούμε ως εικόνα του Θεού στο περιβάλλον μας, ασύλληπτες ευκαιρίες ανοίγονται και κομμάτια του Ουρανού αποκαλύπτονται στην καθημερινότητά μας. Είναι πράγματι συναρπαστικό να απολαμβάνουμε την παρουσία του Θεού και την ανάπαυσή Του σε κάθε περίοδο της ζωής μας. Ας μη στερηθεί κανένας μας αυτό το υπερευλογημένο προνόμιο.

Μ.Μ.

Διάβασε επίσης:

Ένα συμβολικό μονοπάτι

Μια προσωπική σχέση με τον Θεό

Η λογική της αγάπης