ΚΕΦΑΛΑΙΟ 14

14:6 Ο ΠΡΩΤΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ

“Και είδα έναν άλλον άγγελο να πετάει στο μέσον του ουρανού, ο οποίος είχε ένα αιώνιο ευαγγέλιο, για να κηρύξει σ’ αυτούς που κατοικούν επάνω στη γη, και σε κάθε έθνος και φυλή και γλώσσα και λαό” Αποκάλυψη 14:6. Αυτό το εδάφιο είναι η εισαγωγή του πρώτου από τα τρία πιο ισχυρά μηνύματα που έχουν δοθεί ποτέ στην ανθρωπότητα. Το γεγονός ότι τα μηνύματα διακηρύσσονται από αγγέλους που “πετάνε στο μέσον του ουρανού” δεν σημαίνει ότι κυριολεκτικοί άγγελοι θα πετούν στον ουρανό, φωνάζοντας στους ανθρώπους στη γη. Η βασική έννοια της λέξη “άγγελος” είναι αγγελιοφόρος, αυτός που μεταφέρει ένα μήνυμα και σε άλλα εδάφια της Αποκάλυψης οι άγγελοι συμβολίζουν ανθρώπινους αγγελιοφόρους.[1] Οι τρεις άγγελοι συμβολίζουν ανθρώπους που θα μεταδώσουν το τελευταίο μήνυμα. Τα μηνύματα δίνονται αμέσως μετά την περιγραφή των 144.000, υποδηλώνοντας ότι εκείνοι είναι που θα μεταδώσουν το μήνυμα. Το γεγονός ότι τα μηνύματα δίνονται “στο μέσον του ουρανού” [2] δείχνει ότι θα είναι τόσο εκτεταμένα και διακριτά, ώστε θα είναι αδύνατον να αγνοηθούν. Μάλιστα, η καθολικότητα των μηνυμάτων υπογραμμίζεται από το γεγονός ότι απευθύνονται προς “κάθε έθνος και φυλή και γλώσσα και λαό”

Το θεμέλιο των τριών μηνυμάτων είναι το “αιώνιο ευαγγέλιο” . Η λέξη “ευαγγέλιο” σημαίνει “καλή είδηση” και υπάρχουν πολλές καλές ειδήσεις στη Γραφή. Στην Καινή Διαθήκη η λέξη ‘ευαγγέλιο’ αναφέρεται σε ένα συγκεκριμένο μήνυμα, όπως πολύ καλά συνοψίζει ο Παύλος στην Α’ Κορινθίους 15. “Σας φανερώνω δε, αδελφοί, το ευαγγέλιο… στο οποίο και στέκεστε· διαμέσου του οποίου και σώζεστε... ότι ο Χριστός πέθανε εξαιτίας των αμαρτιών μας σύμφωνα με τις γραφές” (15:1-3). Το γεγονός ότι ο “Χριστός πέθανε εξαιτίας των αμαρτιών μας” είναι απολύτως απαραίτητο για τη σωτηρία μας, επειδή “όλοι αμάρτησαν” και “ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος” (Ρωμαίους 3:23, 6:23). Ήμασταν “νεκροί, εξαιτίας των παραβάσεων και των αμαρτιών μας... δεν είχαμε ελπίδα, και ήμαστε στον κόσμο χωρίς Θεό”, ο Θεός όμως “μας ζωοποίησε μαζί με τον Χριστό... με τον οποίο έχουμε την απολύτρωση διαμέσου του αίματός του, την άφεση των αμαρτημάτων” (Εφεσίους 2:1,12, 5, 1:7). Ο Χριστός “μας αγάπησε, και μας έλουσε από τις αμαρτίες μας με το αίμα του” (Αποκάλυψη 1:5) αφαιρώντας την έχθρα που μας χώριζε από Εκείνον.

Επιπλέον, “θάφτηκε, και την τρίτη ημέρα αναστήθηκε”. “Τώρα, ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς· έγινε η απαρχή αυτών που έχουν κοιμηθεί” (Α΄ Κορινθίους 15:4,20). Η ελπίδα μας εκτείνεται πέρα από αυτή τη ζωή. Η ανάσταση του Χριστού διασφαλίζει τη ζωή μετά τον τάφο για όποιον δεχθεί τη θυσία Του και μια θέση στη ένδοξη βασιλεία Του την οποία ο Θεός “ετοίμασε γι αυτούς που τον αγαπούν” (Α΄ Κορινθίους 2:9).

Τα καλά νέα δεν τελείωσαν με την ανάσταση του Χριστού. Ο Χριστός επέστρεψε στον ουρανό, όπου “πρέπει να βασιλεύει, μέχρις ότου βάλει όλους τους εχθρούς του κάτω από τα πόδια του” (Α΄ Κορινθίους 15:25). Αυτό αναφέρεται στη μεσιτεία Του στο ουράνιο αγιαστήριο. “Έχουμε τέτοιου είδους αρχιερέα … λειτουργός στα άγια, και στην αληθινή σκηνή (αγιαστήριο), την οποία ο Κύριος κατασκεύασε, και όχι άνθρωπος”. “Μπορεί (ο Χριστός) να σώζει ολοκληρωτικά αυτούς που προσέρχονται στον Θεό διαμέσου αυτού, ζώντας πάντοτε, για να μεσιτεύσει για χάρη τους” (Εβραίους 8:1,2, 7:25).

“Ύστερα θα είναι το τέλος, όταν παραδώσει τη βασιλεία στον Θεό και Πατέρα· όταν καταργήσει κάθε αρχή και κάθε εξουσία και δύναμη” (Α΄ Κορινθίους 15:24). Ο Χριστός επιστρέφει! “Δεν θα σας αφήσω ορφανούς· έρχομαι σε σας” (Ιωάννην 14:18). “Έτσι και ο Χριστός, μια φορά προσφέρθηκε, για να σηκώσει τις αμαρτίες πολλών, θα φανεί για μια δεύτερη φορά χωρίς αμαρτία σ’ αυτούς που τον προσμένουν για σωτηρία” (Εβραίους 9:28). “Τελευταίος εχθρός καταργείται ο θάνατος ” (Α΄ Κορινθίους 15:26). Ίσως τα καλύτερα νέα όλων είναι ότι “ο θάνατος δεν θα υπάρχει πλέον· ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πλέον” (Αποκάλυψη 21:4). Αν η αιώνια ζωή ήταν σαν αυτή τη ζωή και συνεχιζόταν αιώνια, δεν θα ήταν καλά νέα. Ο Θεός όμως υπόσχεται: “Να, κάνω καινούρια τα πάντα” (εδ. 5).

Το ευαγγέλιο περιγράφεται ως “αιώνιο” , επειδή δεν είναι μια μεταγενέστερη ενέργεια ή ένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης σαν αντίδοτο απέναντι στην αμαρτία. Ο Χριστός είναι “το αρνίο, που είναι σφαγμένο από τη δημιουργία του κόσμου” (Αποκάλυψη 13:8). Όταν ο Θεός Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα δημιούργησαν τον άνθρωπο με ελεύθερη βούληση και την πιθανότητα να επιλέξει το κακό, είχαν επίσης προνοήσει ότι ο Πατέρας θα δώσει “τον Υιό του τον μονογενή”, ώστε οι αμαρτωλοί που άξιζαν το θάνατο να λάβουν τη ζωή. Το ευαγγέλιο αναγγέλθηκε για πρώτη φορά όταν ο Θεός είπε στον Σατανά, το φίδι, “Θα στήσω έχθρα ανάμεσα σε σένα και στη γυναίκα, κι ανάμεσα στο σπέρμα σου και στο σπέρμα της” (Γένεση 3:15). Αυτό ήταν το ευαγγέλιο που συμβολιζόταν σε όλες τις θυσίες στην Παλαιά Διαθήκη. Το ευαγγέλιο μας λέει αυτό που έχει κάνει, που κάνει και θα κάνει ο Θεός, για να μας σώσει. Ο μόνος τρόπος που μπορούμε να σωθούμε από τον αιώνιο θάνατο είναι να πιστέψουμε στο ευαγγέλιο. Κανείς ποτέ δεν σώθηκε από θυσίες ζωών, τελετουργίες, θρησκευτικές πράξεις, έργα μετάνοιας, συμμετοχή στις δραστηριότητες της εκκλησίας, προσφορές, καλά έργα ή γενικά, κάνοντας το καλό, παρά μόνο πιστεύοντας στο “αιώνιο ευαγγέλιο” .

Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: Η ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ ΘΥΣΙΑ