ΚΕΦΑΛΑΙΟ 14

Η ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ ΘΥΣΙΑ

Το τελευταίο μήνυμα ξεκινά τονίζοντας “το αιώνιο ευαγγέλιο” επειδή δίνεται στα πλαίσια της τελευταίας, παγκόσμιας προσπάθειας του Σατανά (του δράκοντα) να επιβάλει το δικό του θρησκευτικό σύστημα στον κόσμο μέσω του θηρίου από τη θάλασσα, με την υποστήριξη του θηρίου από τη γη. Όλα αυτά είναι η τελευταία εκδήλωση του συστήματος που εξουσίαζε τον κόσμο για 1260 χρόνια στον Μεσαίωνα (βλ. ενότητα 12:12-17). Οι διωγμοί των αγίων ήταν ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα αυτής της κυριαρχίας και στο κεφάλαιο 13 είδαμε ότι υπήρξε επίσης μια λυσσαλέα επίθεση εναντίον του νόμου του Θεού και της Αιώνιας Διαθήκης. Η πιο επιδέξια ωστόσο και επικίνδυνη επίθεση του Σατανά είναι αυτή εναντίον του Αιώνιου Ευαγγελίου.

Τα μηνύματα προς τις επτά εκκλησίες (κεφάλαια 2 και 3) είναι η ιστορία της σταθερής διείσδυσης και διαφθοράς που προκάλεσε ο Σατανάς στην Εκκλησία. Σκοπός του ήταν να διαστρεβλώσει το ευαγγέλιο. Στο βιβλίο του Δανιήλ η προσπάθεια αυτή του Σατανά παρουσιάζεται ως επίθεση εναντίον της “παντοτινής θυσίας”. “Και το στράτευμα παραδόθηκε σ’ αυτόν μαζί με την παντοτινή θυσία εξαιτίας της παράβασης και έριξε την αλήθεια καταγής”. “Και οι βραχίονες θα σηκωθούν εξαιτίας του… και θα αφαιρέσουν την παντοτινή θυσία” (Δανιήλ 8:12, 11:31).

Η Εβραϊκή λέξη “Τάμιντ” που μεταφράζεται “παντοτινή θυσία” στο βιβλίο του Δανιήλ σημαίνει “καθημερινή” ή “συνεχής” και αναφέρεται σε όλες τις τελετές που πραγματοποιούνταν καθημερινά στο επίγειο αγιαστήριο. Αυτές οι τελετές συμβόλιζαν το ευαγγέλιο. Συμπεριλάμβαναν την πρωινή και βραδινή θυσία ενός αμνού (Έξοδος 29:38,39), τη συνεχή παρουσία του άρτου (Έξοδος 25:30, Λευιτικό 24:5-9), τη συνεχή καύση του λυχναριού (Έξοδος 27:20,21, Λευιτικό 24:1-8), την καύση του θυμιάματος κάθε πρωί και βράδυ (Έξοδος 30:1-9) και το συνεχές ολοκαύτωμα ζώων (Λευιτικό 6:9-13). Το παπικό σύστημα θεολογίας που αναπτύχθηκε τον Μεσαίωνα σταδιακά αφαίρεσε κάθε φάση της παντοτινής θυσίας:

1) Η καθημερινή θυσία των αμνών συμβόλιζε την παντοτινή θυσία του Χριστού στο σταυρό. (Α’ Πέτρου 1:18,19). Αυτή αντικαταστάθηκε από την Καθολική Λειτουργία, στην οποία ο ιερέας δήθεν “δημιουργεί” το σώμα και το αίμα του Χριστού σε μια “ανανεωμένη θυσία”[1] και τα μοιράζει στους πιστούς για να φάνε και να πιουν για τη σωτηρία τους.

2) Η συνεχής παρουσία του άρτου αντιπροσωπεύει τον Ιησού Χριστό, όπως παρουσιάζεται στο λόγο του Θεού, τον Οποίο ο λαός Του θα “τρώει” συνέχεια.[2] Ο λόγος του Θεού υποσκελίστηκε από την “Ιερή Παράδοση” και τα γραπτά των Πατέρων της Εκκλησίας.

3) Τα λυχνάρια που φώτιζαν συνέχεια συμβόλιζαν το Άγιο Πνεύμα που ενεργεί στη ζωή κάθε πιστού, εφοδιάζοντάς τους με χαρίσματα προς ευλογία της Εκκλησίας.[3] Στο Καθολικό σύστημα τα χαρίσματα του Πνεύματος έγιναν αποκλειστικότητα των επαγγελματιών κληρικών και καθορισμένες λειτουργίες απέκλεισαν την επενέργεια του Πνεύματος και την ενεργή συμμετοχή των πιστών.

4) Η καθημερινή προσφορά θυμιάματος συμβόλιζε τη μεσιτεία του Χριστού, όταν ‘αναμιγνύει’ τις προσευχές μας με τις δικές Του και μεσιτεύει υπέρ υμών.[4] Η μεσιτεία του Χριστού επισκιάστηκε από τη μεσιτεία των ιερέων, των αγίων και της Παναγίας.

5) Το συνεχές ολοκαύτωμα συμβόλιζε τις ενέργειες του Θεού στη ζωή του πιστού, για να τον μεταμορφώσει, να τον εξευγενίσει και να τον αγιάσει, καθαρίζοντας τον από την αμαρτία καθώς μετανοεί και εξομολογείται στον Θεό.[5] Αυτό αντικαταστάθηκε από την εξομολόγηση στον ιερέα και τα έργα μετάνοιας, με τυπικές προσευχές, ταξίδια για προσκύνημα, το άναμμα των κεριών και με το καθαρτήριο μετά το θάνατο, όταν τα έργα μετάνοιας δεν αρκούσαν.[6]

Αυτά τα δόγματα και οι πρακτικές δεν ξεφύτρωσαν αμέσως ως συνέπεια ενεργειών ασεβών μηχανορράφων. Ενσταλάχτηκαν σταδιακά από τον ίδιο τον Σατανά καθώς ενέπνεε και παρακινούσε αποφάσεις που φαίνονταν καλές και τιμητικές τότε, οι οποίες ωστόσο υπέσκαπταν τα θεμέλια του ευαγγελίου. Το ισχυρό μήνυμα της τριπλής αγγελίας ξεκινά αποσαφηνίζοντας την πιο βασική και ζωτικής σημασίας διδαχή - “το αιώνιο ευαγγέλιο”. Σωζόμαστε, όχι εξαιτίας των πράξεων μας ή των πράξεων του ιερέα ή των αγίων. Ο Χριστός είναι το ευαγγέλιο, τα καλά νέα, επειδή η σωτηρία προέρχεται εξ’ ολοκλήρου από Εκείνον. Ακόμα και η πίστη που πιστεύει στο Ευαγγέλιο, είναι ένα δώρο από Εκείνον.

Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: 14:7 ΦΟΒΗΘΕΙΤΕ ΤΟΝ ΘΕΟ, ΚΑΙ ΔΩΣΤΕ ΔΟΞΑ Σ’ ΑΥΤΟΝ