ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ
Ο Σατανάς, με “το πλήθος του εμπορίου” του, προφανώς κατάφερε να πείσει αρκετούς από τους αγγέλους να πάρουν το μέρος του - “Η ουρά του έσυρε το ένα τρίτο των αστεριών του ουρανού και τα έριξε στη γη” . Αυτή ήταν η πρώτη από τις δυο πτώσεις από τον ουρανό.[1] Μετά την πρώτη πτώση ο Σατανάς είχε ακόμα πρόσβαση στον ουρανό,[2] όπου κατηγορούσε τον Θεό και τα πιστά πλάσματά Του. Με την αυτοθυσία όμως του Χριστού στο σταυρό, ο Σατανάς εξορίστηκε εντελώς από τον ουρανό: “Και έγινε πόλεμος στον ουρανό· ο Μιχαήλ και οι άγγελοί του πολέμησαν ενάντια στον δράκοντα, και ο δράκοντας πολέμησε και οι άγγελοί του. Και δεν υπερίσχυσαν ούτε βρέθηκε πλέον τόπος γι’ αυτούς στον ουρανό” (Αποκάλυψη 12:7,8). Δεν πρέπει να θεωρούμε ότι αυτό το εδάφιο αναφέρεται σε έναν κυριολεκτικό πόλεμο. Ο πόλεμος αυτός ήταν μια μάχη επιχειρημάτων και αφοσίωσης.[3] Με τη θηριώδη υποκίνηση του Σατανά να δολοφονήσει τον Χριστό αφαιρέθηκε πλήρως το προσωπείο του και δεν μπορούσε πια να βρει πρόθυμους ακροατές ανάμεσα στα πλάσματα του ουρανού, “Και δεν υπερίσχυσαν ούτε βρέθηκε πλέον τόπος γι’ αυτούς στον ουρανό” (Αποκάλυψη 12:8).
Αυτό που δεν μπόρεσε να καταφέρει ο Σατανάς στον ουρανό, την εδραίωση της βασιλείας του, της εξουσίας και της κυριαρχίας του, προσπαθεί τώρα να το καταφέρει εδώ στη γη. “Γι’ αυτό, ευφραίνεστε, οι ουρανοί, κι εκείνοι που κατοικείτε μέσα σ’ αυτούς. Αλίμονο σ’ αυτούς που κατοικούν στη γη και στη θάλασσα, επειδή ο διάβολος κατέβηκε σε σας έχοντας μεγάλο θυμό, δεδομένου ότι γνωρίζει πως έχει λίγο καιρό” (εδ. 12). Στο χρονικό πλαίσιο του Θεού, όπου “μια ημέρα είναι σαν 1000 χρόνια, και 1000 χρόνια σαν μια ημέρα”, τα 2000 χρόνια όπου ο Σατανάς περιορίστηκε αποκλειστικά στη γη είναι μόνο “λίγος καιρός” . Αλλά γι’ “αυτούς που κατοικούν στη γη” , υποφέροντας από τη δράση του και τα αποτελέσματα της αμαρτίας, είναι πραγματικά ένας τρομερός καιρός - “αλίμονο” . Έτσι έρχεται στην επιφάνεια η δύσκολη ερώτηση που ώθησε εκατομμύρια ανθρώπων να απορρίψουν την πίστη στον Θεό: Γιατί επιτρέπει ο Θεός να συνεχίζονται η αμαρτία και τα δεινά και τι θα συμβεί τελικά στον Σατανά και τους οπαδούς του;
Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: Η ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ
[1] Ο Ιησούς είπε στο Λουκάν 10:18: “Έβλεπα τον Σατανά που έπεσε από τον ουρανό σαν αστραπή”, δείχνοντας ότι στη διάρκεια της διακονίας Του, ο Σατανάς είχε ήδη πέσει. Ωστόσο, καθώς ο Χριστός προετοιμαζόταν για τη θυσία στο σταυρό, είπε: “Τώρα είναι κρίση αυτού του κόσμου· τώρα ο άρχοντας αυτού του κόσμου θα ριχτεί έξω” (Ιωάννην 12:31). Αυτή η δεύτερη πτώση περιγράφεται στην Αποκάλυψη 12:7-9.
[2] Ο Ιώβ 1:6 περιγράφει “κάποια ημέρα (όταν) οι γιοι του Θεού (είναι προφανές από το ευρύτερο πλαίσιο ότι ‘οι γιοι του Θεού’ δεν ήταν άνθρωποι, αναμφίβολα ήταν άγγελοι ή άλλα δημιουργήματα) ήρθαν να παρασταθούν μπροστά στον Κύριο, κι ανάμεσα σ’ αυτούς ήρθε και ο Σατανάς”. Σε αυτή την ουράνια συνάντηση ο Σατανάς αξίωσε τη γη (είπε ο Σατανάς: “Αφού διάβηκα ολόγυρα τη γη, και περπάτησα μέσα σ’ αυτή, νάμαι” εδ. 7), αμφισβήτησε τη σοφία και την κρίση του Θεού (“Μήπως ο Ιώβ δωρεάν φοβάται τον Θεό; εδ. 9) και κατηγόρησε τον Ιώβ για επιφανειακή αφοσίωση στον Θεό (“Άπλωσε τώρα το χέρι σου, και άγγιξε όλα όσα έχει, για να δεις αν δεν σε βλασφημήσει κατά πρόσωπο” εδ. 11). Στο Ζαχαρία 3:1-5, σε μια άλλη σκηνή στον ουρανό, ο Ιησούς ο αρχιερέας (όχι ο Ιησούς Χριστός) απεικονίζεται “να στέκεται μπροστά στον άγγελο του Κυρίου, και ο διάβολος στεκόταν από τα δεξιά του, για να του αντισταθεί”. Από αυτές τις δυο περικοπές βλέπουμε ότι πριν από το σταυρό, ο Σατανάς είχε πρόσβαση στον ουρανό, όπου ως “κατήγορος των αδελφών... τους κατηγορεί μπροστά στον θεό μας ημέρα και νύχτα” (Αποκάλυψη 12:10).
[3] Ο απόστολος Παύλος γράφει: “Τα όπλα του πολέμου μας δεν είναι σαρκικά, αλλά δυνατά με τον Θεό για καθαίρεση οχυρωμάτων· δεδομένου ότι, καθαιρούμε λογισμούς, και κάθε ύψωμα, που αλαζονικά υψώνεται ενάντια στη γνώση του Θεού, και αιχμαλωτίζουμε κάθε νόημα στην υπακοή του Χριστού” (Β΄ Κορινθίους 10:4,5).