12:3,4 Ο ΔΡΑΚΟΝΤΑΣ
“Και φάνηκε ένα άλλο σημείο στον ουρανό, και να, ένας μεγάλος κόκκινος δράκοντας, που είχε επτά κεφάλια και δέκα κέρατα· κι επάνω στα κεφάλια του υπήρχαν επτά διαδήματα· και η ουρά του έσυρε το ένα τρίτο των αστεριών του ουρανού, και τα έριξε στη γη” Αποκάλυψη 12:3,4. Εδώ βλέπουμε τον μεγάλο εχθρό του Θεού και την πληγή του σύμπαντος. Στο εδάφιο 9, ο δράκοντας ταυτίζεται με “το αρχαίο φίδι, που αποκαλείται ο διάβολος, και ο σατανάς, που πλανάει ολόκληρη την οικουμένη” (Αποκάλυψη 12:9).
Ένα από τα πιο μεγάλα μυστήρια είναι η ύπαρξη του Σατανά και του κακού. Πολλές φορές απεικονίζεται κοροϊδευτικά με κέρατα, κρατώντας μία τρίαινα και αρκετοί τον θεωρούν κατάλοιπο του Μεσαίωνα. Ωστόσο, η παρανόηση του Σατανά και του ρόλου του στην προέλευση και την ύπαρξη του κακού, είναι η πηγή των πιο συκοφαντικών κατηγοριών για τον χαρακτήρα αγάπης του Θεού. Πολλοί θεωρούν ότι από τη στιγμή που υπάρχει το κακό, ο Θεός δεν μπορεί να είναι και στοργικός και παντοδύναμος. Υποστηρίζουν ότι αν ήταν στοργικός, δεν θα επιθυμούσε το κακό και αν ήταν παντοδύναμος δεν θα το επέτρεπε. Συνεπώς, είτε δεν είναι αρκετά δυνατός να σταματήσει το κακό, είτε δεν νοιάζεται αρκετά και ανέχεται το κακό. Η σωστή κατανόηση της προέλευσης της αμαρτίας στον ουρανό απαντά σε αυτές της συκοφαντικές κατηγορίες.
Με τα πρόσωπα του “Βασιλιά της Τύρου” και του “Βασιλιά της Βαβυλώνας”[1] στον Ησαΐα κεφάλαιο 14 και Ιεζεκιήλ κεφάλαιο 28, συναντάμε την ιστορία του “Εωσφόρου, του υιού της αυγής”.[2] Ο Εωσφόρος ήταν ένας άγγελος, δημιουργημένος να είναι το “χρισμένο χερούβ, για να επισκιάζει”,[3] μια θέση που τον τοποθετούσε πλησιέστερα στο θρόνο του Θεού, “στο άγιο βουνό του Θεού”, όπου “περπατούσε ανάμεσα σε πύρινες πέτρες”[4] (Ιεζεκιήλ 28:13,14). Ήταν εξαιρετικά ευφυής και όμορφος, “γεμάτος σοφία, και τέλειος σε ωραιότητα”, ντυμένος με “κάθε πολύτιμη πέτρα” και προφανώς ένας επιδέξιος μουσικός (εδ. 12,13).[5] Είναι τεράστιο σφάλμα να κατηγορήσουμε τον Θεό ότι “δημιούργησε τον διάβολο”, επειδή ο ίδιος ο Θεός είπε στον Εωσφόρο: “Ήσουν τέλειος στους δρόμους σου, από την ημέρα που κτίστηκες, μέχρις ότου βρέθηκε μέσα σε σένα αδικία” (εδ. 15).
Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ
[1] Στον Ιεζεκιήλ 28:1-10 ο προφήτης γράφει για τον “ηγεμόνα της Τύρου” και το ευρύτερο πλαίσιο δείχνει ότι αναφέρεται στον μονάρχη που βασίλευε στο Φοινικικό βασίλειο της Τύρου. Ωστόσο, ξεκινώντας από το εδάφιο 11, ο προφήτης περιγράφει τον “Βασιλιά της Τύρου”, δείχνοντας ότι πίσω από τον επίγειο “ηγεμόνα” υπήρχε ο αληθινός ‘βασιλιάς, ο Σατανάς’. Από τη στιγμή που ο “Βασιλιάς του Τύρου… στάθηκε στην Εδέμ, στον παράδεισο του Θεού”, και ήταν το “χρισμένο χερούβ, για να επισκιάζει”, είναι προφανές ότι η περικοπή δεν αναφέρεται στον επίγειο βασιλιά, αλλά στον Σατανά. Στον Ησαΐα κεφάλαιο 14 ο “Βασιλιάς της Βαβυλώνας” ονομάζεται “Εωσφόρος” και η φιλοδοξία του “να υψώσω τον θρόνο μου πιο πάνω από τα αστέρια του Θεού... θα είμαι όμοιος με τον Ύψιστο” (Ησαΐας 14:12-14) δείχνει ότι ο προφήτης αναφέρεται στον Σατανά. Η Τύρος και η Βαβυλώνα είναι τα κατάλληλα σύμβολα της βασιλείας του Σατανά. Η Βαβυλώνα ήταν η πηγή και το κέντρο της πνευματικής διαφθοράς και ο λαός της Τύρου ήταν οι κυρίαρχοι έμποροι του κόσμου, (ο Σατανάς διεφθάρη “από το πλήθος του εμπορίου ‘του’) συμβολίζοντας τον ζήλο, με τον οποίο ο Σατανάς μεταδίδει τα ψέματά του παντού.
[2] Ησαΐας 14:12.
[3] Στο επίγειο αγιαστήριο, η Κιβωτός της Διαθήκης, ο θρόνος του Θεού, ήταν ένα ξύλινο κιβώτιο που περιείχε τις Δέκα Εντολές και από πάνω το ιλαστήριο. Υπήρχαν δυο άγγελοι (χερουβείμ) να: “απλώνουν από πάνω τις φτερούγες… εκεί θα γνωριστώ σε σένα και από πάνω από το ιλαστήριο, από το μέσον των δύο χερουβείμ... θα μιλήσω σε σένα για όλα όσα σε προστάξω” (Έξοδος 25:10-22).
[4] Το βάδισμα ‘ανάμεσα σε πύρινες πέτρες’, δείχνει ότι κατέχει μια θέση που δικαιωματικά του ανήκει. Στον ουρανό, ο Εωσφόρος, διορισμένος από τον Θεό, είχε δικαίωμα να “περπα(τά) ανάμεσα σε πύρινες πέτρες”. Για αυτό και η δήλωσή του στο ουράνιο συμβούλιο που είχε παρευρεθεί, στον Ιώβ 1:7, “αφού διάβηκα ολόγυρα τη γη, και περπάτησα μέσα σ’ αυτή, νάμαι”, επιβεβαιώνοντας έτσι ο Σατανάς, το δικαίωμα κατοχής τη γης, αφού την απέσπασε από τον Αδάμ. Το γεγονός ότι είνια “ο βασιλιάς αυτού του κόσμου” είναι προφανές στη δήλωση του προς τον Χριστό. Αφού Του έδειξε “όλα τα βασίλεια του κόσμου και τη δόξα τους” είπε “όλα αυτά θα σου τα δώσω, αν πέφτοντας με προσκυνήσεις” (Ματθαίον 4:8,9).
[5] “Η υπηρεσία των τυμπάνων σου και των αυλών σου ήταν ετοιμασμένη για σένα, κατά την ημέρα που κτίστηκες” (Ιεζεκιήλ 28:13). Αυτό το εδάφιο δείχνει ότι μια πτυχή του ρόλου του Εωσφόρου ήταν να παίζει μουσική.