12:4,5 ΤΟ ΑΡΣΕΝΙΚΟ ΠΑΙΔΙ
“Και ο δράκοντας στάθηκε μπροστά στη γυναίκα που επρόκειτο να γεννήσει, για να καταφάει το παιδί της, όταν το γεννήσει. Και γέννησε αρσενικό παιδί, το οποίο πρόκειται να ποιμάνει όλα τα έθνη με σιδερένια ράβδο· και το παιδί της αρπάχτηκε προς τον Θεό και τον θρόνο του” Αποκάλυψη 12:4,5.
Το “αρσενικό παιδί”, το οποίο θα “ποιμάνει όλα τα έθνη με σιδερένια ράβδο” αναφέρεται στον Ψαλμό 2, στον οποίο απεικονίζεται ο Χριστός, όχι ως “πράος και ταπεινός στην καρδιά” (Ματθαίον 11:29), ούτε “άνθρωπος θλίψεων και δόκιμος ασθένειας” (Ησαΐας 53:3), αλλά ως κυβερνήτης των εθνών. “Γιατί φρύαξαν τα έθνη;... Παραστάθηκαν οι βασιλιάδες της γης, και οι άρχοντες συγκεντρώθηκαν μαζί, ενάντια στον Κύριο, και ενάντια στον Χριστό του... Εγώ (ο Θεός), όμως, θα πει, έχρισα τον βασιλιά μου επάνω στο βουνό Σιών... Υιός μου είσαι εσύ·... θα σου δώσω κληρονομιά σου τα έθνη... με σιδερένια ράβδο θα τους ποιμάνεις · σαν σκεύος του κεραμέα θα τους συντρίψεις. Τώρα λοιπόν, βασιλιάδες, συνετιστείτε· διδαχθείτε κριτές της γης” (Ψαλμοί 2:1-10). Αυτό μας βοηθά να έχουμε υπόψη μας τα επόμενα δύο κεφάλαια της Αποκάλυψης, που δείχνουν την επιτυχία των εθνών υπό την κυριαρχία του Σατανά στον διωγμό του λαού του Θεού.
Το θέμα αυτό εμφανίζεται πάλι στην Αποκάλυψη 19. Ο Ιωάννης βλέπει “τον ουρανό ανοιγμένο” και έναν αναβάτη σε “ένα λευκό άλογο”, προφανώς ο Ιησούς Χριστός, “ντυμένος με ιμάτιο βαμμένο σε αίμα· και το όνομά του αποκαλείται Ο Λόγος Του Θεού”. Έχει “μια κοφτερή ρομφαία, για να χτυπάει μ’ αυτή τα έθνη· κι αυτός θα τους ποιμάνει με σιδερένια ράβδο . Και Αυτός πατάει τον ληνό του κρασιού του θυμού και της οργής του Θεού του Παντοκράτορα” (Αποκάλυψη 19:11-16). Αυτό δείχνει ότι παρόλο που στην Αποκάλυψη 12, ο Χριστός απεικονίζεται ως “αρσενικό παιδί” που “αρπάχτηκε προς τον Θεό” μακριά από τον δράκοντα, θριαμβεύει τελικά επί του κακού και θα “ποιμάνει όλα τα έθνη με σιδερένια ράβδο” - η αμαρτία και οι αμαρτωλοί θα εξαλειφθούν.
Η “γυναίκα που επρόκειτο να γεννήσει” συμβολίζει τον Ισραήλ, τον εκλεκτό λαό του Θεού, που αντιπροσωπεύεται από τη Μαρία, τη μητέρα του Χριστού.[1] “Όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, ο Θεός εξαπέστειλε τον Υιό του, ο οποίος γεννήθηκε από γυναίκα και υποτάχθηκε στον νόμο· για να εξαγοράσει αυτούς που ήσαν κάτω από τον νόμο, ώστε να λάβουμε την υιοθεσία” (Γαλάτες 4:4,5). Ο Σατανάς, μέσω του μοχθηρού βασιλιά Ηρώδη, πραγματικά ήταν “μπροστά στη γυναίκα που επρόκειτο να γεννήσει, για να καταφάει το παιδί της όταν το γεννήσει” . Όταν ο Ηρώδης “φόνευσε όλα τα παιδιά που ήσαν στη Βηθλεέμ, και στην επικράτειά της, από δύο χρόνων και κάτω” (Ματθαίον 2:16), ο Σατανάς έδειξε σε ποιο βαθμό μπορεί να φτάσει για να αποσοβήσει την καταστροφή της βασιλείας του. Ο Θεός όμως, προστάτεψε τον Υιό Του· ο Χριστός έζησε μια τέλεια ζωή, έγινε η τέλεια θυσία και μετά “αρπάχτηκε προς τον Θεό και τον θρόνο Του” . Όπως είπε ο Παύλος: “Ο Ιησούς, ο αρχηγός και τελειωτής της πίστης, ο οποίος, εξαιτίας της χαράς που ήταν μπροστά του, υπέφερε σταυρό, καταφρονώντας τη ντροπή, και κάθισε στα δεξιά του θρόνου του Θεού” (Εβραίους 12:2).[2]
Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: 12:7-9 Ο ΜΙΧΑΗΛ ΕΔΙΩΞΕ ΤΟΝ ΣΑΤΑΝΑ
[1] Η Μαρία ήταν ο ανθρώπινος παράγοντας, η αντιπρόσωπος του λαού Ισραήλ, η εκλεκτή νύφη του Θεού. Το γεγονός ότι η γυναίκα δεν είναι πρωτίστως ένα σύμβολο της παρθένου Μαρίας φαίνεται μετά τη γέννα, όταν ο δράκοντας καταδίωξε τη γυναίκα “για 1260 ημέρες” (Αποκάλυψη 12:6). Όπως θα δούμε παρακάτω στο κεφάλαιο, αυτή η περίοδος συμβολίζει τους αιώνες όπου ο λαός του Θεού (η γυναίκα) διώχτηκε στον Μεσαίωνα. Αυτό δείχνει ότι η γυναίκα συμβολίζει ολόκληρο το λαό του Θεού, όχι έναν συγκεκριμένο άνθρωπο.
[2] Βλ. επίσης Εβραίους 1:13, 8:1, 10:12,13, Α΄ Πέτρου 3:22.