ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5Αποκάλυψη κεφάλαιο 5 | www.revelationofjesus.net ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5 - το κείμενοΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗΚΡΙΣΗ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΔΑΝΙΗΛ5:1 ΤΟ ΣΦΡΑΓΙΣΜΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ;5:2-4 ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΟΣ;5:5-7 ΤΟ ΛΙΟΝΤΑΡΙ, Η ΡΙΖΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΝΙΟΤΟ ΣΦΑΓΜΕΝΟ ΑΡΝΙΟΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΡΝΙΟ;ΓΙΑΤΙ ΣΦΑΓΙΑΣΤΗΚΕ ΤΟ ΑΡΝΙΟ;5:6 ΕΠΤΑ ΚΕΡΑΤΑ ΚΑΙ ΕΠΤΑ ΜΑΤΙΑ5:7,8 “ΚΑΙ ΗΡΘΕ ΚΑΙ ΠΗΡΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ” - ΠΟΤΕ;5:9-14 ΤΟ ΑΡΝΙΟ ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΟ

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΡΝΙΟ;

“Το σφαγμένο Αρνίο” είναι βέβαια ο Ιησούς Χριστός. Όλοι οι Χριστιανοί και αρκετές μη χριστιανικές θρησκείες “πιστεύουν στο Ιησού Χριστό”.[1] Από την ίδρυση της Εκκλησίας όμως υπάρχει έντονη αντιπαράθεση σχετικά με το ποιος τελικά είναι ο Ιησούς. Μολονότι υπάρχουν θέματα σχετικά με τη φύση Του που δεν θα επιλυθούν ποτέ εξαιτίας της περιορισμένης ανθρώπινης διάνοιας μας εμποδίζει να τα κατανοήσουμε, κυριαρχεί μια εντελώς ξεκάθαρη άποψη: Ο Ιησούς είναι Θεός και δεν είναι μία δημιουργημένη ύπαρξη.

Οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης και οι συγγραφείς της Καινής Διαθήκης ξεκάθαρα μαρτυρούν για τη Θεϊκή φύση του Χριστού. “Επειδή, παιδί (ο Χριστός) γεννήθηκε σε μας, γιος δόθηκε σε μας· και η εξουσία θα είναι επάνω στον ώμο του· και το όνομά του θα αποκληθεί: Θαυμαστός, Σύμβουλος, Ισχυρός Θεός, Πατέρας του Μέλλοντα Αιώνα, Άρχοντας Ειρήνης” (Ησαΐας 9:6). “Στην αρχή ήταν ο Λόγος, και ο Λόγος ήταν προς τον Θεό, και Θεός ήταν ο Λόγος” (Ιωάννην 1:1).[2] “Για τον Υιό όμως, λέει: «Ο θρόνος σου, ω Θεέ, είναι στον αιώνα του αιώνα” (Εβραίους 1:8). Ο Παύλος και ο Ιωάννης Τον αναγνώρισαν ως δημιουργό: “Όλα έγιναν διαμέσου αυτού· και χωρίς αυτόν δεν έγινε ούτε ένα, το οποίο έχει γίνει”. “Διαμέσου αυτού (του Χριστού) κτίστηκαν τα πάντα, αυτά που είναι μέσα στους ουρανούς κι αυτά που είναι επάνω στη γη, τα ορατά και τα αόρατα” (Ιωάννην 1:3, Κολοσσαείς 1:16). Γι’ αυτό ο Ιησούς, που πριν την ενσάρκωση Του αποκαλούνταν “ο Λόγος του Θεού” είναι ο Θεός της δημιουργίας:[3] “Στην αρχή δημιούργησε ο Θεός τον ουρανό και τη γη” (Γένεση 1:1).

Ο Ιησούς επέτρεψε στους ανθρώπους να Τον λατρέψουν,[4] αν και ο Ίδιος είχε πει “Τον Κύριο τον Θεό σου θα προσκυνήσεις και μονάχα αυτόν θα λατρεύσεις” (Ματθαίον 4:10). Αντιθέτως, ούτε ο απόστολος Πέτρος, ούτε οι άγγελοι επέτρεψαν σε κάποιον να τους προσκυνήσει.[5] Ο Ιησούς δεν επιτίμησε τον Θωμά, όταν αναφώνησε, “Ο Κύριος μου και ο Θεός μου” (Ιωάννην 20:28). Ουσιαστικά, “…όλοι οι άγγελοι του Θεού” Τον προσκυνούν (Εβραίους 1:6) και “στο όνομα του Ιησού να λυγίσει κάθε γόνατο… και κάθε γλώσσα να ομολογήσει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος” (Φιλιππησίους 2:10,11).

Επίσης, ο Ιησούς συγχωρούσε αμαρτίες,[6] κάτι που δεν αναφέρεται στην Αγία Γραφή να κάνει κανένας άλλος. Οι ίδιοι οι Φαρισαίοι αναγνώριζαν ότι αυτή η πράξη ισοδυναμούσε με τον ισχυρισμό ότι είναι Θεός, λέγοντας: “Ποιος μπορεί να συγχωρεί αμαρτίες παρά μονάχα ένας, ο Θεός;”[7] Ο Ιησούς εξέφρασε την ταύτιση Του με τον Πατέρα Του, λέγοντας, “Όποιος είδε εμένα, είδε τον Πατέρα” και “Εγώ και ο Πατέρας είμαστε ένα” (Ιωάννην 14:9, 10:30). Ένα από τα ονόματά Του ήταν “Εμμανουήλ, που σημαίνει: “Μαζί μας είναι ο Θεός” (Ματθαίον 1:23). Ο Χριστός επίσης απέδωσε το Θεϊκό όνομα στον εαυτό Του. Δήλωσε ότι ήταν ο “Ων” που εμφανίστηκε μπροστά στον Μωυσή στην καιόμενη βάτο, στο τρίτο κεφάλαιο της Εξόδου. Μια προσεκτική ανάγνωση όλης της περικοπής δείχνει ότι ο “Ων” είναι ο Θεός (Ελοχίμ) και ο Κύριος (Ιεχωβά).[8]

Η θεότητα του Χριστού δεν είναι απλώς ένα θέμα αντιπαράθεσης μεταξύ των θεολόγων. Είναι ζωτικής σημασίας για μια σωστή κατανόηση του χαρακτήρα του Θεού. Ο Θεός δημιούργησε τους αγγέλους, συμπεριλαμβανομένου του Εωσφόρου και του ενός τρίτου των αγγέλων που ακολούθησαν τον Εωσφόρο στην αμαρτία. Δημιούργησε επίσης τους ανθρώπους, που και εκείνοι αμάρτησαν. Η αμαρτία απαιτεί το θάνατο: “Η αμαρτία, μόλις εκτελεστεί, γεννάει τον θάνατο” (Ιακώβου 1:15). Ο Θεός επιθυμούσε να σώσει τους αμαρτωλούς, που σημαίνει ότι κάποιος θα έπρεπε να αποδώσει “τον μισθό της αμαρτίας (που) είναι θάνατος” (Ρωμαίους 6:23). Αλλά ο Θεός δεν δημιούργησε έναν αντικαταστάτη και μετά τον άφησε να υποφέρει τις συνέπειες της αμαρτίας της ανθρωπότητας. Αυτή θα σήμαινε ότι ο Θεός δεν αναλαμβάνει την ευθύνη της δικής Του δημιουργίας. Αντιθέτως, ο Ίδιος ο Θεός σήκωσε το βάρος της αμαρτίας της ανθρωπότητας και πέθανε το θάνατο που εμείς θα έπρεπε να πεθάνουμε ώστε να μπορέσουμε να ζήσουμε. Όταν ο Θεός “έδωσε τον Υιό Του τον μονογενή” (Ιωάννην 3:16) έδωσε τον εαυτό Του, εκφράζοντας αυτή την αλήθεια μέσα από τα λόγια του Ησαΐα: “Αυτός (ο Θεός), στην πραγματικότητα, βάσταξε τις ασθένειες μας, και επιφορτίστηκε τις θλίψεις μας... Αυτός (ο Θεός) τραυματίστηκε για τις παραβάσεις μας, ταλαιπωρήθηκε (ο Θεός) για τις ανομίες μας· η τιμωρία που έφερε τη δική μας ειρήνη, ήταν επάνω σ’ αυτόν (τον Θεό)· και διαμέσου των πληγών του (του Θεού) γιατρευτήκαμε εμείς... έβαλε επάνω σ’ αυτόν (τον εαυτόν Του) την ανομία όλων μας” (Ησαΐας 53:3-6).

Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: ΓΙΑΤΙ ΣΦΑΓΙΑΣΤΗΚΕ ΤΟ ΑΡΝΙΟ;



[1] Τρία από τα πολλά παραδείγματα που θα μπορούσαν να αναφερθούν είναι το Ισλάμ, που διδάσκει ότι ο Ιησούς ήταν ένας μεγάλος προφήτης, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά που διδάσκουν ότι ο Ιησούς ήταν ο σημαντικότερος (δημιουργημένος) άνθρωπος που έζησε ποτέ, και η Ενότητα που διδάσκει ότι ήταν ένας μεγάλος διδάσκαλος ηθικής και μια θεϊκή ιδέα.

[2] Οι μάρτυρες του Ιεχωβά υποστηρίζουν ότι επειδή δεν υπάρχει οριστικό άρθρο στο κείμενο, μπορεί να μεταφρασθεί ως “και ο Λόγος ήταν ένας θεός” εκφράζοντας την άποψη ότι ήταν θεϊκός αλλά δεν ήταν ο ίδιος ο Θεός. Ωστόσο, υπάρχουν πολλά παραδείγματα στα οποία η λέξη ‘Θεός’ αναφέρεται στον ίδιο τον Θεό χωρίς οριστικό άρθρο (ο Θεός). Για παράδειγμα Μάρκον 12:27, Λουκάν 20:38, Ιωάννην 8:54, Ρωμαίους 8:33, 9:5, Α’ Κορινθίους 8:4, Β’ Κορινθίους 1:21, 5:15, 19, Γαλατες 2:6, 6:7, Α’ Θεσσαλονικείς 2:5, Β’ Θεσσαλονικείς 2:4, Α’ Τιμόθεον 3:16, Τίτον 1:2, Εβραίους 3:4, Αποκάλυψη 21:7. Στα αρχαία Ελληνικά χρησιμοποιείται και άλλη μια λέξη (θείος) που εκφράζει την έννοια του θεϊκού (βλ. Πράξεις 17:29, Β’ Πέτρου 1:3,4).

[3] Στη Γένεση κεφάλαιο 1 “ο Θεός” είναι “Ελοχίμ”, μια λέξη στον πληθυντικό αριθμό, που δείχνει ότι ο Θεός Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα συμμετείχαν μαζί στη δημιουργία.

[4] Ματθαίον 8:2, 9:18, 14:33, 15:25, 28:9, 17, Μάρκον 5:6, Λουκάν 24:52, Ιωάννην 9:38, Εβραίους 1:6.

[5] Πράξεις 10:25, Αποκάλυψη 19:10, 22:8,9. Αντίθετα, ο Σατανάς, το θηρίο και οι έκπτωτοι άγγελοι αποζητούν τη λατρεία (Ματθαίον 4:9, Λουκάν 4:7, Πράξεις 7:42, 17:23, 19:27, Αποκάλυψη 13:8,12).

[6] Ματθαίον 9:2, Μάρκον 3:5, Λουκάν 5:20, 24, 7:47,48.

[7] Μάρκον 2:7, Λουκάν 5:21.

[8] Στην Έξοδο κεφάλαιο 3, “ο άγγελος του Κυρίου φάνηκε σ’ αυτόν (στον Μωυσή) μέσα σε φλόγα φωτιάς, από το μέσον της βάτου” (Έξοδος 3:2). Φαίνεται ότι “ο άγγελος του Κυρίου” ήταν ο ίδιος ο Θεός “ο Θεός φώναξε σ’ αυτόν μέσα από τη βάτο” (Έξοδος 3:4, βλ. επίσης Έξοδος 3:6, 11, 13, 14, 15,16). Η λέξη που χρησιμοποιείται για τον Θεό είναι Ελοχίμ , ο ίδιος ο Θεός που “Στην αρχή… δημιούργησε τον ουρανό και τη γη”. Αυτός ο Θεός, ο Ελοχίμ , ήταν επίσης ο Γιαχβέ (Ιεχωβά) “Και καθώς ο Κύριος (Ιεχωβά) είδε τον Μωυσή ότι έστρεψε να παρατηρήσει, ο Θεός (Ελοχίμ) φώναξε σ’ αυτόν μέσα από τη βάτο” (Έξοδος 3:4, βλ. επίσης Έξοδος 3:7, 15, 16, 18, 4:2, 4, 5, 6, 10, 11, 14). Αυτός ο Θεός, ήταν ο Θεός των Βιβλικών Πατριαρχών: “πήγαινε, και συγκέντρωσε τους πρεσβύτερους του Ισραήλ, και πες τους: Ο Κύριος (Ιεχωβά) ο Θεός (Ελοχίμ) των πατέρων σας, ο Θεός του Αβραάμ, του Ισαάκ, και του Ιακώβ, φάνηκε σε μένα…” (Έξοδος 3:16). Αυτός ο ίδιος ο Θεός είπε στον Μωυσή ότι είχε και άλλο ένα όνομα: ο Ων, “Και ο Μωυσής είπε… Τι είναι το όνομα του;” και είπε ο Θεός στον Μωυσή, “Εγώ είμαι ο Ων”. Και είπε, “Έτσι θα πεις στους γιούς Ισραήλ: ο Ων με απέστειλε σε σας” (Έξοδος 3:13, 14). Ο Χριστός ταύτισε το Θεϊκό όνομα ‘ο Ων’, με Εκείνον “Ο Ιησούς είπε σ’ αυτούς: Σας διαβεβαιώνω απόλυτα: Πριν γίνει ο Αβραάμ εγώ είμαι” (Ιωάννην 8:58). Οι Φαρισαίοι κατάλαβαν ότι ισχυριζόταν ότι ήταν ο Θεός και επιχείρησαν να Τον λιθοβολήσουν (Ιωάννην 8:59).