Ο αγαθοεργός Δημιουργός, μετά από τις έξι ημέρες της Δημιουργίας, αναπαύθηκε την έβδομη ημέρα και θέσπισε το Σάββατο για όλους τους ανθρώπους ως αναμνηστικό της Δημιουργίας. Η τέταρτη εντολή του αναλλοίωτου νόμου του Θεού απαιτεί την τήρηση αυτής της έβδομης ημέρας – το Σάββατο – ως ημέρα ανάπαυσης, λατρείας και διακονίας σε αρμονία με τη διδασκαλία και εφαρμογή του Ιησού, ο οποίος είναι Κύριος του Σαββάτου. Το Σάββατο είναι ημέρα ευχάριστης επικοινωνίας με το Θεό και προς αλλήλους. Είναι σύμβολο της λύτρωσής μας εν Χριστώ, σημείο του αγιασμού μας, ένα τεκμήριο υποταγής και μια πρόγευση του αιώνιου μέλλοντός μας στη βασιλεία του Θεού. Το Σάββατο είναι το αιώνιο σημείο του Θεού για την αιώνια διαθήκη Του ανάμεσα σε Αυτόν και στο λαό Του. Η χαρούμενη τήρηση αυτού του άγιου χρόνου από εσπέρας σε εσπέρας, ηλιοβασίλεμα σε ηλιοβασίλεμα, είναι ο εορτασμός της δημιουργικής και της λυτρωτικής πράξης του Θεού.
Μαζί με το Θεό, ο Αδάμ και η Εύα περιεργάσθηκαν την παραδείσια κατοικία τους. Το σκηνικό ήταν μαγευτικό πέρα από κάθε περιγραφή. Καθώς ο ήλιος έγερνε προς τη δύση εκείνη την Παρασκευή, την έκτη ημέρα της δημιουργίας, και τα άστρα άρχισαν να εμφανίζονται, «είδεν ο Θεός πάντα όσα εποίησε, και ιδού ήσαν καλά λίαν» (Γέν. α΄31). Έτσι, «συνετελέσθησαν ο ουρανός και η γη, και πάσα η στρατιά αυτών» (Γέν. β΄1).
Αλλά όσο όμορφος και να ήταν ο κόσμος τον οποίο ο Θεός μόλις είχε δημιουργήσει, το μέγιστο δώρο που μπορούσε να δώσει στο νεοδημιουργημένο ζευγάρι, ήταν το προνόμιο της προσωπικής σχέσης με Αυτόν. Έδωσε το Σάββατο ως μια ειδική ημέρα ευλογίας και επικοινωνίας τους με το Δημιουργό τους.
