ΓΙΑΤΙ ΣΦΑΓΙΑΣΤΗΚΕ ΤΟ ΑΡΝΙΟ;
Αν και σχεδόν όλοι οι Χριστιανοί κατανοούν ότι ο Ιησούς πέθανε για τους αμαρτωλούς, πολλοί δεν κατανοούν γιατί έπρεπε να πεθάνει. Ακόμα και για όσους δεν ασπάζονται τον Χριστιανισμό ο θάνατος του “δήθεν θεού των Χριστιανών” είναι ακατανόητος και ανόητος. Βέβαια αυτό είναι αναμενόμενο, ο Παύλος είπε: “Ο λόγος του σταυρού σ’ εκείνους μεν που χάνονται είναι μωρία” (Α΄ Κορινθίους 1:18). Αλλά ακόμα και εκείνοι που πιστεύουν ότι έχουν σωθεί εξαιτίας της θυσίας του Χριστού συχνά δεν γνωρίζουν το γιατί. Πολλοί θα απαντούσαν σε σχετική ερώτηση ότι ο Ιησούς απλά είχε την ατυχία να πέσει στα χέρια των αμαρτωλών.
Ο Ιησούς όμως είναι “το Αρνίο που είναι σφαγμένο από τη δημιουργία του κόσμου” (Αποκάλυψη 13:8). Πριν καν η αμαρτία εμφανιστεί στον κόσμο, ο Θεός είχε ορίσει το σχέδιο της σωτηρίας που περιελάμβανε τη θυσία του Χριστού. Οι Ιουδαίοι, ως εκλεκτός λαός του Θεού, είχαν το προνόμιο να “φιλοξενήσουν” τον Ιησού στη διάρκεια των 33 ετών Του στη γη. Αλλά αν κάποιος άλλος λαός ή φυλή θα βρισκόταν στη θέση τους, ο τρόπος με τον οποίο θα Τον δολοφονούσαν θα ήταν ο ίδιος. Όσοι πιστεύουν ότι ως λαός ή ακόμα και ως άτομα δεν θα έκαναν κάτι τέτοιο απλώς δεν αντιλαμβάνονται το μέγεθος της διαφθοράς της αμαρτωλής ανθρώπινης καρδιάς. Όπως και να έχει οι Χριστιανοί αγωνίζονται να κατανοήσουν πλήρως την αιτία του θανάτου του Χριστού φτάνοντας συχνά σε έντονες διενέξεις γι’ αυτό το ζήτημα. Όπως όμως συμβαίνει με όλα όσα κάνει ο Θεός, πολλά πράγματα συντελούνται ταυτόχρονα μέσα από τις πράξεις Του και αυτό φαίνεται ιδιαιτέρως με τη θυσία Του. Η θυσία Του έγινε για τους εξής λόγους:
1. Ο θάνατος του Ιησού κάλυψε τις απαιτήσεις της δικαιοσύνης. Δεν είναι κάποιος αυθαίρετος νόμος που απαιτεί το θάνατο του αμαρτωλού. Όπως έγραψε ο Ιεζεκιήλ “Η ψυχή που αμάρτησε, αυτή θα πεθάνει” (Ιεζεκιήλ 18:4). Αλλά για λόγους που δεν μπορούμε πλήρως να καταλάβουμε ο Ιησούς μπορούσε να γίνει ο αντικαταστάτης των αμαρτωλών, πεθαίνοντας το θάνατο που εκείνοι έπρεπε να πεθάνουν, για να μπορέσουν να ζήσουν, “ο Χριστός πέθανε εξαιτίας των αμαρτιών μας” (Α΄ Κορινθίους 15:3).
2. Ο Ιησούς ταυτίστηκε με την ανθρωπότητα, ώστε να μπορέσουμε να ταυτιστούμε με τη θεότητά Του. Ο Χριστός δεν έπαυσε να είναι Θεός όταν έγινε άνθρωπος. Αυτό το θέμα αποτελεί πηγή αμέτρητων αιρέσεων και ανόητων διενέξεων επειδή είναι ασύλληπτο για το πεπερασμένο μυαλό μας. Ανεξάρτητα όμως από το γεγονός ότι δεν μπορούμε να το κατανοήσουμε, μπορούμε μέσω της πίστης να είμαστε βέβαιοι ότι είναι αλήθεια. Ο Ιησούς έγινε τέλειος άνθρωπος και γίναμε ένα μαζί Του (Ιωάννην 17:21-23), ώστε να μπορέσουμε να γίνουμε “κοινωνοί θείας φύσης” (Β’ Πέτρου 1:4). “Αν έχουμε γίνει σύμφυτοι μαζί του ως προς την ομοιότητα του θανάτου Του, κατά συνέπεια θα είμαστε και ως προς την ομοιότητα της ανάστασης” (Ρωμαίους 6:5).
3. Ο Χριστός πέθανε για να φανερώσει την αγάπη του Θεού. Όπως είδαμε στην προηγούμενη ενότητα ο Ιησούς είναι Θεός και ο Θεός πέθανε για μας επωμιζόμενος το φορτίο της αμαρτίας μας, ώστε να μπορέσουμε να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος της αγάπης Του και μέχρι που μπορεί να φθάσει για να μας σώσει. “Ο Θεός δείχνει τη δική Του αγάπη σε μας, επειδή, ενώ εμείς ήμαστε ακόμα αμαρτωλοί, ο Χριστός πέθανε για χάρη μας” (Ρωμαίους 5:8).
4. Ο Ιησούς έζησε και πέθανε ως παράδειγμα για μας. Ο Ιησούς έλαβε την ανθρώπινη φύση μας χωρίς να έχει κάποιο πλεονέκτημα που εμείς δεν έχουμε, έζησε μια τέλεια, αναμάρτητη ζωή και πέθανε έναν τέλειο θάνατο, για να μας δείξει πως πρέπει να ζούμε και να πεθάνουμε και εμείς. “Επειδή, λοιπόν, τα παιδιά έγιναν κοινωνοί σάρκας και αίματος, κι αυτός (ο Χριστός) παρόμοια έγινε μέτοχος από τα ίδια, για να καταργήσει, διαμέσου του θανάτου, αυτόν που έχει το κράτος του θανάτου, δηλαδή, τον διάβολο... Γι’ αυτό, έπρεπε να ομοιωθεί σε όλα με τους αδελφούς” (Εβραίους 2:14,17). “Δεδομένου ότι, σε τούτο προσκληθήκατε, επειδή και ο Χριστός έπαθε για χάρη σας, αφήνοντας παράδειγμα σε σας, για να ακολουθήσετε τα ίχνη του· ο οποίος «δεν έκανε αμαρτία ούτε βρέθηκε δόλος στο στόμα του” (Α’ Πέτρου 2:21,22).
Αν και στην Εκκλησία έχουν υπάρξει διαφωνίες σχετικά με την “πραγματική αιτία” της θυσίας του Χριστού, η αλήθεια είναι ότι όλοι αυτοί οι λόγοι είναι πραγματικοί και ο θάνατός του Χριστού περιλαμβάνει ακόμα περισσότερα. Αναμφίβολα, σε όλη την αιωνιότητα θα συνεχίζουμε να θαυμάζουμε το βάθος της αγάπης που εκφράστηκε με τη θυσία του “σφαγμένου Αρνίου” . Το γεγονός ότι ο Θεός, το Αρνίο, θυσιάστηκε απαντά στο ερώτημα: “Ποιος είναι άξιος να ανοίξει το βιβλίο και να λύσει τις σφραγίδες του;”