10:7 ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
“Αλλά, κατά τις ημέρες της φωνής του έβδομου αγγέλου, όταν πρόκειται να σαλπίσει, τότε θα πραγματοποιηθεί το μυστήριο του Θεού, όπως φανέρωσε στους δικούς του δούλους, τους προφήτες” Αποκάλυψη 10:7. Στο έβδομο κεφάλαιο είδαμε ότι θα υπάρχουν δυο ομάδες ανθρώπων που θα σωθούν (εκτός από εκείνους που θα αναστηθούν) όταν επιστρέψει ο Χριστός. Η πρώτη ομάδα είναι οι 144.000 “από κάθε φυλή των γιων Ισραήλ” (Αποκάλυψη 7:4). Ο άγγελος πρόσταξε να μη λυθούν οι άνεμοι της γης, μέχρι να σφραγισθούν στα μέτωπά τους (εδ.1-3), μετά όμως το σφράγισμά τους οι άνεμοι λύνονται και ως συνέπεια έχουμε τις πληγές των πρώτων έξι σαλπιγγών. Στη διάρκεια αυτών των πληγών οι 144.000 σφραγισμένοι προστατεύονται, ως ένα βαθμό (βλ. 9:4 Προστατευμένοι από τη Σφραγίδα ).
Υπάρχει όμως και μια δεύτερη ομάδα: Το “μεγάλος πλήθος… από κάθε έθνος και φυλές και λαούς και γλώσσες… που έρχονται από τη μεγάλη θλίψη” (Αποκάλυψη 7:9,14). Ένα από τα βασικά θέματα της Αποκάλυψης είναι ότι πολλοί από το λαό του Θεού βρίσκονται στη “Βαβυλώνα”, το κίβδηλο θρησκευτικό σύστημα. Ο Θεός, στο τέλος του κόσμου, θα αποκαλύψει την αλήθεια για τη Βαβυλώνα (“Έπεσε, έπεσε η Βαβυλώνα” Αποκάλυψη 14:8) και θα καλέσει το λαό Του έξω από αυτήν (“Έπεσε η Βαβυλώνα... Βγείτε έξω απ’ αυτή, ο λαός μου” Αποκάλυψη 18:2,4). Η έξοδός τους συμβαίνει στη μεγάλη θλίψη, επειδή όπως αναφέρεται “ερχόταν από τη μεγάλη θλίψη”. Το μεγάλο πλήθος από τη Βαβυλώνα θα βγει με την “πραγματοποίηση του μυστήριου του Θεού”.
Πρώτα, το μυστήριο θα πραγματοποιηθεί “κατά τις ημέρες της φωνής του έβδομου αγγέλου” . Τα γεγονότα της έβδομης σάλπιγγας περιγράφονται στην Αποκάλυψη 11:15, όταν “οι βασιλείες του κόσμου έγιναν του Κυρίου μας, και του Χριστού Του”. Αυτό το εδάφιο υποδηλώνει ότι θα υπάρξει μια τεράστια αλλαγή στην πίστη του κόσμου,[1] για να μπορέσει να βγει ένα μεγάλο πλήθος από τη μεγάλη θλίψη.
Το εδάφιο όμως τονίζει επίσης τη σημασία της περιόδου, “όταν πρόκειται να σαλπίσει” (ο έβδομος άγγελος), δηλαδή την περίοδο ακριβώς πριν την έβδομη σάλπιγγα. Αυτή η περίοδος περιγράφεται στην Αποκάλυψη 11:3-13 και αφορά στη διακονία των δυο μαρτύρων. Η διακονία αυτή θα παρουσιαστεί λεπτομερώς στο ενδέκατο κεφάλαιο, εν ολίγοις όμως οι δυο μάρτυρες συμβολίζουν εκείνους που μεταδίδουν την τελευταία, ισχυρή μαρτυρία στον κόσμο. Κατανικώνται ωστόσο και συμβολικά ‘θανατώνονται’ από “το θηρίο που αναβαίνει από την άβυσσο” (Αποκάλυψη 11:7). Στη συνέχεια ο Θεός τους ανασταίνει ενώπιον των εχθρών τους και “κατά την ώρα εκείνη έγινε μεγάλος σεισμός... και θανατώθηκαν στον σεισμό 7000 ξακουστά ονόματα ανθρώπων (αυτή η περικοπή είναι ιδιαίτερα συμβολική) και οι υπόλοιποι έγιναν έντρομοι, και έδωσαν δόξα στον Θεό του ουρανού” (Αποκάλυψη 11:13). Όπως θα δούμε, “οι υπόλοιποι” σε αυτό το εδάφιο είναι το μεγάλο πλήθος και το γεγονός ότι αποδέχονται το τελευταίο μήνυμα φαίνεται στη φράση: “Οι βασιλείες του κόσμου έγιναν του Κυρίου μας, και του Χριστού Του” (Αποκάλυψη 11:15). Αυτό είναι το νόημα του “μυστήριου του Θεού” .
“Το μυστήριο” αυτό “φανέρωσε στους δικούς του δούλους, τους προφήτες” . Παρόμοια έκφραση συναντάμε στην Εφεσίους 3:3-10: “Διαμέσου αποκάλυψης μου φανέρωσε το μυστήριο ... καθώς αποκαλύφθηκε τώρα διαμέσου του Πνεύματος στους αγίους αποστόλους του και προφήτες : Να είναι τα έθνη συγκληρονόμα και σύσσωμα και συμμέτοχα στην υπόσχεση του μέσα στον Χριστό, διαμέσου του ευαγγελίου ... να ευαγγελίσω ανάμεσα στα έθνη τον ανεξιχνίαστο πλούτο του Χριστού, και να φωτίσω όλους, ποια είναι η κοινωνία του μυστηρίου που ήταν κρυμμένο από τους αιώνες... για να γνωριστεί τώρα στα επουράνια, διαμέσου της εκκλησίας, στις αρχές και στις εξουσίες η πολυποίκιλη σοφία του Θεού”.
Ο απόστολος Παύλος γνωστοποιεί σε αυτά τα εδάφια ποιο είναι το “μυστήριο” που φανερώθηκε στους αποστόλους και προφήτες. Δηλαδή η ένωση των ‘Εθνικών’ (όλα τα άλλα έθνη εκτός από τον Ισραήλ) διαμέσου του ευαγγελίου με το σύνολο των πιστών του Χριστού και ότι με αυτό θα αποκαλυφθεί η σοφία του Θεού στο σύμπαν. Γράφοντας στους εθνικούς στις Κολοσσές, ο Παύλος μιλά για “το μυστήριο που ήταν κρυμμένο από τους αιώνες και από τις γενεές, τώρα όμως φανερώθηκε στους αγίους Του· στους οποίους ο Θεός θέλησε να φανερώσει, ποιος είναι ο πλούτος της δόξας τούτου του μυστηρίου στα έθνη, που είναι ο Χριστός μέσα σας, η ελπίδα της δόξας” (Κολοσσαείς 1:26,27).
Βλέπουμε εδώ ότι ο Θεός φανέρωσε ένα “μυστήριο” στους “αγίους” (στον εκλεκτό λαό). Το μυστήριο αφορούσε στα έθνη. Οι “άγιοι” ποτέ δεν θεώρησαν μυστηριώδες το γεγονός ότι αυτοί οι ίδιοι μπορούσαν να σωθούν. Δεδομένου ότι ήταν “Ισραηλίτες, των οποίων είναι η υιοθεσία, και η δόξα, και οι διαθήκες, και η νομοθεσία, και η λατρεία και οι υποσχέσεις· των οποίων είναι οι πατέρες, και από τους οποίους γεννήθηκε ο Χριστός, όσον αφορά τη σάρκα” (Ρωμαίους 9:4,5). Αλλά η ιδέα ότι ο Χριστός θα μπορούσε πραγματικά να σώσει εθνικούς που ήταν “ξένοι από τις διαθήκες της υπόσχεσης, μη έχοντας ελπίδα... στον κόσμο χωρίς Θεό” (Εφεσίους 2:12), ήταν ένα ακατανόητο μυστήριο.
Ο απόστολος Πέτρος έπρεπε να δει τρεις φορές το όραμα των ακάθαρτων ζώων και αργότερα να δει το Άγιο Πνεύμα να πληρώνει τον Κορνήλιο και τους Εθνικούς υπηρέτες του, πριν μπορέσει να πιστέψει ότι η σωτηρία ήταν και για τους εθνικούς (Πράξεις 10). “Και οι πιστοί, που ήσαν από την περιτομή, εκπλάγηκαν, όσοι είχαν έρθει μαζί με τον Πέτρο, ότι η δωρεά του Αγίου Πνεύματος ξεχύθηκε και επάνω στα έθνη” (Πράξεις 10:45). Αργότερα, όταν “οι απόστολοι και οι αδελφοί, που ήσαν στην Ιουδαία” άκουσαν για αυτό που είχε συμβεί με τον Κορνήλιο “ησύχασαν και δόξαζαν τον Θεό, λέγοντας: Και στα έθνη, λοιπόν, ο Θεός έδωσε τη μετάνοια για ζωή” (Πράξεις 11:1-18). Όπως είπε ο Παύλος, “Τώρα, όμως, διαμέσου του Ιησού Χριστού, εσείς που άλλοτε ήσασταν μακριά, γίνατε κοντά διαμέσου του αίματος του Χριστού” (Εφεσίους 2:13).
Σήμερα υπάρχουν ακόμα, εκείνοι που μεγάλωσαν με την Αγία Γραφή, το Ευαγγέλιο, το νόμο του Θεού και τους προφήτες, για αυτούς αποτελεί μεγάλο μυστήριο ο τρόπος με τον οποίο ο Θεός θα πλησιάσει τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων που είναι χαμένοι ‘στον κόσμο’. Σύμφωνα όμως με την Αποκάλυψη 7:9, πριν έρθει το τέλος, ο Θεός θα κερδίσει “ένα μεγάλο πλήθος το οποίο κανένας δεν μπορούσε να απαριθμήσει” ανδρών, γυναικών και παιδιών που ήταν Εθνικοί από “κάθε έθνος και φυλές και λαούς και γλώσσες”. Παρόλο που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν χωρίς τη γνώση του Θεού, Εκείνος θα τους ντύσει “με λευκές στολές” που έγιναν λευκές με το αίμα του Αρνίου, θα τους δώσει μια θέση “μπροστά στον θρόνο του Θεού” και θα τους παρουσιάσει ως την άγια Εκκλησία Του σε όλο το σύμπαν. Βλέποντας αυτό, “όλοι οι άγγελοι… έπεσαν μπρούμυτα μπροστά στον θρόνο, και προσκύνησαν τον Θεό” (Αποκάλυψη 7:11). Ο Σατανάς έχει χρησιμοποιήσει τον αμαρτωλό μας κόσμο για να αμφισβητήσει το χαρακτήρα του Θεού, όταν όμως “θα πραγματοποιηθεί το μυστήριο του Θεού” δεν θα υπάρχει αμφιβολία για το έλεος, την αγάπη και τη σοφία Του.
Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: Ο ΔΙΑΣΚΟΡΠΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΑΟΥ
[1] Ουσιαστικά, τα βασίλεια του κόσμου θα μπορούσαν να γίνουν βασίλεια του Χριστού με δυο τρόπους. Ο ένας είναι το να μετανοήσουν οι αμαρτωλοί και να αλλάξουν την πίστη τους, κάτι που συμβαίνει με το μεγάλο πλήθος. Ο άλλος τρόπος είναι να ηττηθούν και να καταστραφούν από το Χριστό, κάτι που θα συμβεί σε εκείνους που ακολουθούν το θηρίο στη Δευτέρα Παρουσία. Το εδάφιο αυτό, δείχνει ότι δεν υπάρχει πλέον η κατάσταση όπου ο Σατανάς είναι “ο αρχηγός του κόσμου” και το βασίλειό του συνυπάρχει πια μαζί με το Βασίλειο του Θεού.