ΤΟ ΒΔΕΛΥΓΜΑ ΤΗΣ ΕΡΗΜΩΣΗΣ
Ένα στοιχείο για την κατανόηση αυτής της προφητείας βρίσκεται στο εδάφιο 15: “Όταν, λοιπόν, δείτε το βδέλυγμα της ερήμωσης, για το οποίο μίλησε ο προφήτης Δανιήλ, να στέκεται στον άγιο τόπο, (εκείνος που διαβάζει, ας καταλαβαίνει... )” (Ματθαίον 24:15). Ο Χριστός συνδέει την κατανόηση των προφητειών Του, με την κατανόηση του ‘βδελύγματος της ερήμωσης’ που συναντάμε στον Δανιήλ. Το ‘βδέλυγμα της ερήμωσης’ αναφέρεται τρεις φορές στον Δανιήλ, κάθε φορά σε ένα διαφορετικό πλαίσιο, που αντιστοιχεί στα τρία γεγονότα, που κάνει μνεία ο Χριστός στο Ματθαίον 24.
1. Το βδέλυγμα της ερήμωσης αναφέρεται στο πλαίσιο των 70 “εβδομάδων“ (490 χρόνια) διορίας, που ορίστηκε για τους Ισραηλίτες: “Εβδομήντα εβδομάδες διορίστηκαν για τον λαό σου, και για την άγια πόλη σου, ώστε να συντελεστεί η παράβαση...” (Δανιήλ 9:24). Αυτή η δοκιμαστική περίοδος ολοκληρώνεται με τον “Χριστό τον Ηγήτορα” ο οποίος “θα εκκοπεί, όμως, όχι για τον εαυτό Του” (στο σταυρό “αποκόπηκε” για την αμαρτωλή ανθρωπότητα). “Και θα κάνει (ο Χριστός) στερεή διαθήκη με πολλούς για μια εβδομάδα·[1] και στο μέσον της εβδομάδας θα σταματήσει η θυσία και η προσφορά” (μέσω της θυσίας Του ο Χριστός έθεσε τέλος στο τελετουργικό σύστημα). “Και ο λαός του ηγήτορα, που θάρθει (οι Ρωμαίοι), θα αφανίσει την πόλη και το αγιαστήριο... και επάνω στο πτερύγιο του Ιερού θα είναι το βδέλυγμα της ερήμωσης” (Δανιήλ 9:26,27). Σε αυτή την περικοπή το βδέλυγμα της ερήμωσης συνδέεται με τις καταστρεπτικές κρίσεις, που υπέστησαν οι Εβραίοι, αφότου απέρριψαν τον Χριστό, και συγκεκριμένα την καταστροφή του ναού και της Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους το 70 μ.Χ. (βλ. Παράρτημα 10 και Παράρτημα 4 για περισσότερες πληροφορίες).
2. Η δεύτερη αναφορά στο βδέλυγμα της ερήμωσης βρίσκεται στην αφήγηση της ιστορίας του μεγάλου πολέμου μεταξύ του βασιλιά του Βορρά και του βασιλιά του Νότου στο Δανιήλ 11 (βλ. 9: Βασιλιάδες του Βορρά και Νότου και Παράρτημα 3 για λεπτομέρειες). Εν ολίγοις, οι βασιλιάδες του Βορρά και του Νότου αποτελούν δυο αντιτιθέμενες δυνάμεις, που και οι δυο εχθρεύονται το λαό του Θεού. Εμφανίστηκαν μετά τη διάσπαση της Ελληνικής αυτοκρατορίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου (Δανιήλ 11:3,4), με το βόρειο βασίλειο των Σελευκιδών (σήμερα Συρία και Τουρκία) και το Νότιο βασίλειο των Πτολεμαίων στην Αίγυπτο. Καθώς η προφητεία εξελίσσεται, ο βασιλιάς του Βορρά εξελίσσεται στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και αργότερα στην παπική Ρώμη, αντιτιθέμενη στις νότιες μουσουλμανικές αυτοκρατορίες την εποχή των σταυροφοριών. Ο αληθινός λαός του Θεού, πρώτα στην Παλαιστίνη και κυρίως αργότερα στην Ευρώπη, παγιδεύεται ανάμεσα στις δυο αυτές δυνάμεις. Καθώς η ιστορία φτάνει στην εποχή του Μεσαίωνα, ο άγγελος εξηγεί: “Και οι βραχίονες θα σηκωθούν εξαιτίας του (του βασιλιά του βορρά), και θα βεβηλώσουν το αγιαστήριο της δύναμης, και θα αφαιρέσουν την παντοτινή θυσία, και θα στήσουν το βδέλυγμα της ερήμωσης” (Δανιήλ 11:31). Το βδέλυγμα της ερήμωσης που αναφέρεται εδώ, είναι ο διωγμός των αληθινών Χριστιανών που δεν ασπάζονται το παπικό θρησκευτικό σύστημα, με αποκορύφωμα την Ιερά Εξέταση (βλ. Παράρτημα 10).
3. Η τρίτη αναφορά στο βδέλυγμα της ερήμωσης βρίσκεται στο Δανιήλ κεφάλαιο 12. Σε απάντηση των τελευταίων επιθέσεων του βασιλιά του Βορρά (Δανιήλ 11:40-45) ο Μιχαήλ (ο Χριστός)[2] θα “εγερθεί” (ολοκληρώνει το μεσιτικό Του έργο) και θα ξεκινήσει ο “καιρός θλίψης, που ποτέ δεν έχει γίνει, αφότου υπήρξε έθνος, μέχρις εκείνον τον καιρό” (Δανιήλ 12:1). Τότε ο λαός του Θεού “θα διασωθεί... και πολλοί απ’ αυτούς που κοιμούνται μέσα στο χώμα της γης θα σηκωθούν” (Δευτέρα Παρουσία και ανάσταση) εδ. 1,2. Ο Δανιήλ “άκουσε, αλλά δεν κατάλαβε” και γι’ αυτό ρώτησε τον άγγελο, “Κύριέ μου, ποιο είναι το τέλος τους;” (εδ. 8). Ο άγγελος τον πληροφορεί ότι “από τον καιρό, που η παντοτινή θυσία θα αφαιρεθεί, και το βδέλυγμα της ερήμωσης θα στηθεί, θα είναι 1290 ημέρες” (εδ. 11,12). Το ευρύτερο πλαίσιο εδώ είναι το τέλος του κόσμου όταν “πολλοί απ’ αυτούς που κοιμούνται μέσα στο χώμα της γης θα σηκωθούν” (εδ. 2). Με άλλα λόγια ο καιρός ακριβώς πριν τη Δευτέρα Παρουσία.[3]
Συνεπώς, είναι φανερό ότι “το βδέλυγμα της ερήμωσης, για το οποίο μίλησε ο προφήτης Δανιήλ” (Ματθαίον 24:15) αναφέρεται ουσιαστικά σε τρία διαφορετικά χρονολογικά γεγονότα, όμως και στις τρεις εκπληρώσεις της προφητείας τέθηκε ένα αίτημα υποταγής ή θανάτου (προς τους Ρωμαίους το 70 μ.Χ., προς τον παπισμό του Μεσαίωνα και προς την αποστάτιδα Βαβυλώνα στη μεγάλη θλίψη). Οι τρεις εφαρμογές ταιριάζουν απόλυτα με τις τρεις ερωτήσεις των μαθητών: Πότε θα καταστραφεί ο ναός, ποια είναι τα σημεία που θα δείχνουν ότι πλησιάζει ο έσχατος καιρός και ποια σημεία θα συνοδεύουν τη Δευτέρα Παρουσία. Όπως θα δούμε παρακάτω, ο Χριστός απαντά και στα τρία ερωτήματα των μαθητών με ένα θαυμαστό τρόπο.
Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
[1] Αυτή η τελευταία “εβδομάδα” (επτά χρόνια σε προφητικό χρόνο) περιλαμβάνει τα 3 ½ χρόνια διακονίας του Χριστού συν τα επόμενα 3 ½ μέχρι το λιθοβολισμό του Στέφανου, όπου το ευαγγέλιο κηρύχθηκε αποκλειστικά στους Εβραίους. Στο τέλος της διορίας “έγινε μεγάλος διωγμός ενάντια στην εκκλησία... εκείνοι μεν λοιπόν, που διασπάρθηκαν, διαπέρασαν τους τόπους, ευαγγελιζόμενοι τον λόγο” (Πράξεις 8:1-4). Οι Ισραηλίτες είχαν σφραγίσει την απόρριψη του Χριστού και έχασαν το προνόμιο να ονομάζονται ‘εκλεκτός λαός’ του Θεού. (Για περαιτέρω μελέτη της προφητείας των 70 εβδομάδων βλ. Παράρτημα 4).
[3] Κάποιοι μελετητές θεωρούν ότι οι ‘ημέρες’ αφορούν προφητικές ημέρες ή έτη. Ωστόσο, το ευρύτερο πλαίσιο του Δανιήλ 12, αφορά στα γεγονότα αφού ‘εγερθεί ο Μιχαήλ’ και η ερώτηση του Δανιήλ στο εδ. 8 αφορά στο τελευταίο μέρος του οράματος (ξανά αφού εγερθεί ο Μιχαήλ). Επίσης, το γεγονός ότι κάποια άτομα μπορούν να “υπομείνουν και φτάσουν” στο τέλος αυτών των χρονικών περιόδων αποκλείει την εφαρμογή σε εκατοντάδες χρόνια. (Βλ. Παράρτημα 10 για μια πιο εμπεριστατωμένη ανάλυση).