ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12Αποκάλυψη κεφάλαιο 12 | www.revelationofjesus.net ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12 - το κείμενο12:1,2 Η ΓΥΝΑΙΚΑ12:3,4 Ο ΔΡΑΚΟΝΤΑΣΗ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟΗ ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ12:4,5 ΤΟ ΑΡΣΕΝΙΚΟ ΠΑΙΔΙ12:7-9 Ο ΜΙΧΑΗΛ ΕΔΙΩΞΕ ΤΟΝ ΣΑΤΑΝΑ12:10 Ο ΚΑΤΗΓΟΡΟΣ ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ12:11,12 ΝΙΚΗΣΑΝ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑΟ ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ12:12-14 Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ1260 ΗΜΕΡΕΣ12:15,16 ΤΟ ΦΙΔΙ ΡΙΧΝΕΙ ΝΕΡΟ ΣΑΝ ΠΟΤΑΜΙ12:17 ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΕΡΜΑ ΤΗΣΟΙ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

12:7-9 Ο ΜΙΧΑΗΛ ΕΔΙΩΞΕ ΤΟΝ ΣΑΤΑΝΑ

“Και έγινε πόλεμος στον ουρανό· ο Μιχαήλ και οι άγγελοί του πολέμησαν ενάντια στον δράκοντα, και ο δράκοντας πολέμησε και οι άγγελοί του. Και δεν υπερίσχυσαν ούτε βρέθηκε πλέον τόπος γι’ αυτούς στον ουρανό. Και ρίχτηκε ο μεγάλος δράκοντας, το αρχαίο φίδι, που αποκαλείται ο διάβολος, και ο σατανάς, που πλανάει ολόκληρη την οικουμένη, ρίχτηκε στη γη· και οι άγγελοί του ρίχτηκαν μαζί του” Αποκάλυψη 12:7-9.

Λίγο πριν τη σταύρωσή Του, ο Χριστός είπε: “Τώρα είναι κρίση αυτού του κόσμου· τώρα ο άρχοντας αυτού του κόσμου θα ριχτεί έξω” (Ιωάννην 12:31). Σύμφωνα με αυτό το εδάφιο, συγκρίνοντάς το με την Αποκάλυψη 12:7-9, καταλαβαίνουμε ότι μετά την ανάσταση και την ανάληψη, η πρώτη κίνηση του Χριστού ήταν να εκβάλει τον Σατανά από τον ουρανό.

Ο Μιχαήλ είναι ο αρχηγός των αγγέλων που έδιωξαν τον “δράκοντα” και τους αγγέλους του. Στα Εβραϊκά “Μιχαήλ” σημαίνει “όμοιος με τον Θεό”, μια πρόκληση στον ισχυρισμό του Σατανά ότι “θα είμαι όμοιος με τον Ύψιστο” (Ησαΐας 14:14). Μια προσεχτική σύγκριση των εδαφίων που αναφέρονται στον Μιχαήλ αποκαλύπτει ότι ο Χριστός είναι εκείνος που αντιμάχεται με τον Σατανά.[1] Ο Χριστός παρουσιάζεται σε διάφορους ρόλους, κάθε ένας με διαφορετικό όνομα: είναι “το λιοντάρι που είναι από τη φυλή του Ιούδα, η ρίζα του Δαβίδ” (Αποκάλυψη 5:5), “ένα Αρνίο που στέκεται ως σφαγμένο” (Αποκάλυψη 5:6), “Βασιλιάς βασιλιάδων και Κύριος κυρίων” (Αποκάλυψη 19:16), “Εμμανουήλ… μαζί μας είναι ο Θεός”, “ο Υιός του Ανθρώπου” (Ματθαίον 1:23, 9:6), και πολλά άλλα. Όταν όμως αντιμάχεται με τον Σατανά ονομάζεται “Μιχαήλ”.

Αυτό είναι ένα σημαντικό σημείο. Η άποψη ότι ο Μιχαήλ είναι μόνο ένας ισχυρός άγγελος, θα σήμαινε ότι ο “πόλεμος στον ουρανό” είναι ένας πόλεμος μεταξύ των αγγέλων, με τον Θεό περιέργως απόντα να κοιτάζει “τη δουλειά Του” καθώς οι αγγελικές φατρίες μάχονται για την κυριαρχία. Η σωστή άποψη ωστόσο, δείχνει ότι ο Θεός επεμβαίνει προσωπικά στον αγώνα της Μεγάλης Διαμάχης και νοιάζεται βαθιά για κάθε τι που αφορά στο λαό Του.

Προφανώς μια διαμάχη (Θεός εναντίον Σατανά), δεν είναι ένας κυριολεκτικός αγώνας δύναμης, αφού ο Θεός είναι παντοδύναμος. Δείχνει και πάλι ότι η διαμάχη έχει να κάνει με ιδέες, πίστη και αφοσίωση. Ο Σατανάς αφενός χρησιμοποιεί αυτά που ο Θεός δεν μπορεί - ψέματα, σοφιστείες, κολακείες, κατηγορίες, απειλές και διωγμούς. Αφετέρου ο Θεός χρησιμοποιεί την αγάπη και την αυτοθυσία για να απεικονίσει τον όμορφο χαρακτήρα Του.

Αυτή η διαμάχη δεν διενεργείται σε κάποια ουράνια, ‘θεολογική ομάδα’ που συναθροίζεται για να επιχειρηματολογήσει για τις λεπτομέρειες ενός δόγματος. Οι μάχες πραγματοποιούνται κυριολεκτικά εδώ στη γη. Για παράδειγμα, στο Δανιήλ 10 ένας ισχυρός άγγελος αγωνίζεται με τον “άρχοντα της βασιλείας της Περσίας” (έναν ισχυρό δαιμονικό άγγελο) και ζητά βοήθεια από τον Μιχαήλ, καθώς προσπαθεί να επηρεάσει “τους βασιλιάδες της Περσίας” (Δανιήλ 10:13). Το αποτέλεσμα αυτής της αθέατης, αλλά πολύ αληθινής πνευματικής νίκης, είναι ότι ο Κύρος, ο βασιλιάς της Περσίας, επιτρέπει στο λαό του Θεού να επιστρέψει στην πατρίδα του. Ο άγγελος πληροφορεί τον Δανιήλ (εδ.20): “Τώρα, μάλιστα, θα επιστρέψω να πολεμήσω με τον άρχοντα της Περσίας” (κάποιες από τις μάχες αναφέρονται στα βιβλία του Έσδρα και της Εσθήρ), και επιπλέον του αναφέρει ότι ένας άλλος ισχυρός δαίμονας θα παρουσιαστεί σύντομα στη σκηνή - “ο άρχοντας της Ελλάδας” (η Ελλάδα, ο Μέγας Αλέξανδρος και οι Έλληνες κυριάρχησαν επί των Περσών). Η σημαντικότερη και μεγαλύτερη μάχη από όλες περιγράφεται στην Αποκάλυψη 12, όταν “ο Μιχαήλ και οι άγγελοί του πολέμησαν ενάντια στον δράκοντα και τους αγγέλους του” και ο Σατανάς εκβάλλεται από τον ουρανό.

Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: 12:10 Ο ΚΑΤΗΓΟΡΟΣ ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ



[1] Ο Μιχαήλ στο Ιούδα 9 αποκαλείται “αρχάγγελος”, ένας τίτλος που μπορεί να σημαίνει “αρχηγός των αγγέλων”. Αυτός ο τίτλος δεν χρησιμοποιείται στην Αγία Γραφή για κανέναν άλλο άγγελο· μόνο η παράδοση της Εκκλησίας τον προσέδωσε στον Γαβριήλ και στους άλλους αγγέλους. Στη Δευτέρα Παρουσία “ο Κύριος θα κατέβει από τον ουρανό με πρόσταγμα, με φωνή αρχαγγέλου… κι αυτοί που πέθαναν εν Χριστώ θα αναστηθούν πρώτα” (Α΄ Θεσσαλονικείς 4:16). Ο Χριστός αποσαφήνισε ότι θα είναι η δική Του φωνή που θα αναστήσει τους νεκρούς (Ιωάννην 5:26-29).

Στον Ιούδα 9 “ο αρχάγγελος Μιχαήλ, όταν φιλονικώντας με τον διάβολο, συνομιλούσε για το σώμα του Μωυσή... είπε: Ο Κύριος να σε επιτιμήσει”. Στον Ζαχαρία 3 (το μόνο άλλο εδάφιο που χρησιμοποιεί αυτή τη φράση) “ο Κύριος (Εβρ. Ιεχωβά ) είπε στον διάβολο: Ο Κύριος να σε επιτιμήσει” (Ζαχαρίας 3:2). Αυτό δείχνει ότι ο ίδιος ο Κύριος επιτιμάει τον Σατανά, που υποδηλώνοντας ότι ο Μιχαήλ ο αρχάγγελος είναι “ο Κύριος”.

Κάποιοι μελετητές θεωρούν ότι είναι παράξενο να αποκαλείται ο Χριστός ‘άγγελος’, αρκετά εδάφια όμως στην Παλαιά Διαθήκη δείχνουν ότι ένας από τους τίτλους του Θεού είναι “ο άγγελος του Κυρίου”. Π.χ. στην Έξοδο 3, ο Θεός που μίλησε από την καιόμενη βάτο πρώτα προσδιορίζεται ως “ο άγγελος του Κυρίου” (εδ. 2), μετά ως ο Θεός (Ελοχείμ, εδ. 4,6,11,13,14,15,16,4:5) και ο Κύριος, Ιεχωβά, (εδ. 4,7,15,16,4:2,4,6). Ονομάζεται επίσης ο “Ων” (Έξοδος 3:14), ένα όνομα το οποίο ο Χριστός απευθύνει στον εαυτό Του (Ιωάννην 8:58). Σύγκρινε επίσης Κριτές 6:11 με εδ. 14,16,22,23, σύγκρινε Κριτές 13:3,9,15,16 με εδ. 22,23 και Πράξεις 8:30-35, 38 με Έξοδος 19:3,11,19, 20:20-22.

Στον Δανιήλ κεφάλαια 10-12, ο Μιχαήλ ονομάζεται “ένας από τους πρώτους άρχοντες” (10:13), “ο άρχοντάς σας” (10:21) και “ο μεγάλος άρχοντας, που στέκεται για τους γιους του λαού σου” (12:1). Απεικονίζεται να πολεμά με τις δυνάμεις του κακού και να αγωνίζεται ενάντια στις γήινες εξουσίες για χάρη του λαού του (Δανιήλ 10:13,20,21). Στο όγδοο κεφάλαιο ονομάζεται ‘ο άρχοντας (Εβρ. Σαρς) του στρατεύματος” (εδ. 11). Ακριβώς η ίδια φράση βρίσκεται στον Ιησού του Ναυή 5:14 στον οποίο “ένας άνθρωπος... στεκόταν απέναντι του (του Ιησού του Ναυή)” και είπε: “Εγώ είμαι ο Αρχιστράτηγος (Σαρς) της δύναμης του Κυρίου”. Σημαντικό είναι να προσέξουμε ότι επέτρεψε στον Ιησού του Ναυή να τον προσκυνήσει λέγοντας: “Λύσε το υπόδημά σου από τα πόδια σου· επειδή, ο τόπος... είναι άγιος” (εδ.15), προνόμια δηλαδή μόνο του Θεού. Η περικοπή συνεχίζει: “Και ο Κύριος είπε στον Ιησού...” (6:2). Αυτά τα εδάφια στον Δανιήλ και στον Ιησού του Ναυή δείχνουν ότι ο Μιχαήλ ο “άρχοντα(ς) του στρατεύματος” είναι “ο Κύριος”. Πραγματικά, είναι δύσκολο να φανταστούμε ένα κατώτερο πρόσωπο να φιλονικεί με τον διάβολο για το σώμα του Μωυσή ή να αποβάλει τον Σατανά από τον ουρανό.