Η Σημασία της Δημιουργίας
Οι άνθρωποι έχουν την τάση να αγνοούν τη διδασκαλία της Δημιουργίας. Λένε: «Ποιος ενδιαφέρεται πώς ο Θεός έκανε τη γη; Εκείνο που μας ενδιαφέρει να ξέρουμε, είναι πώς να έχουμε πρόσβαση στον ουρανό». Και όμως, η διδασκαλία της θείας Δημιουργίας σχηματίζει το απαραίτητο θεμέλιο για τη χριστιανική και βιβλική θεολογία. Ένας αριθμός θεμελιωδών βιβλικών απόψεων έχει τις ρίζες στη θεία Δημιουργία. Πράγματι, η γνώση πώς ο Θεός δημιούργησε «τον ουρανόν και την γην» μπορεί τελικά να βοηθήσει κάποιον να βρει το δρόμο του προς το νέο ουρανό και τη νέα γη που αναφέρει ο Απόστολος Ιωάννης ο Αποκαλυπτής. Ποιες είναι λοιπόν οι επιπτώσεις της διδασκαλίας της Δημιουργίας;
Το Αντίδοτο της Ειδωλολατρίας. Η ιδιότητα του Θεού ως Δημιουργού Τον ξεχωρίζει από τους άλλους θεούς (Α΄ Χρον. ις΄24-27, Ψαλμ. 96:5,6, Ησ. μ΄18-26, μβ΄5-9, μδ΄). Οφείλουμε να προσκυνήσουμε το Θεό που μας δημιούργησε και όχι τους θεούς που εμείς δημιουργήσαμε. Με βάση τη δημιουργική Του ιδιότητα, δικαιούται την πλήρη υποταγή μας. Οποιαδήποτε σχέση εμποδίζει αυτή την υποταγή, είναι ειδωλολατρία και υπόκειται στη θεία κρίση. Έτσι, η πιστότητα στο Δημιουργό είναι θέμα ζωής ή θανάτου.
Το Θεμέλιο της Αληθινής Λατρείας. Η λατρεία μας στο Θεό βασίζεται στο γεγονός ότι Αυτός είναι ο Δημιουργός μας και εμείς είμαστε τα δημιουργήματά Του (Ψάλμ. 95:6). Η σπουδαιότητα αυτού του θέματος φαίνεται και από την κλήση που δίδεται στους κατοίκους όλης της γης πριν από την επιστροφή του Χριστού, να προσκυνήσουν «τον ποιήσαντα τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και τας πηγάς των υδάτων» (Αποκ. ιδ΄7).
Το Σάββατο – ένα Αναμνηστικό της Δημιουργίας. Ο Θεός θέσπισε την έβδομη ημέρα – το Σάββατο – για να έχουμε μια εβδομαδιαία ανάμνηση ότι είμαστε πλάσματά Του. Το Σάββατο ήταν ένα δώρο χάρης που αναφέρεται όχι σε ό,τι κάναμε αλλά σε ό,τι Εκείνος έκανε. Ο Θεός ευλόγησε ειδικά αυτή την ημέρα και την αγίασε ώστε να μη ξεχάσουμε ποτέ πως, δίπλα στην εργασία μας, η ζωή πρέπει να συμπεριλαμβάνει και την επικοινωνία με το Δημιουργό, την ανάπαυση και τον εορτασμό των θαυμάσιων έργων του Θεού (Γέν. β΄2,3). Δίνοντας έμφαση στη σπουδαιότητά του, ο Δημιουργός τοποθέτησε την εντολή να θυμόμαστε αυτή την ιερή ανάμνηση της δημιουργικής δύναμής Του στο κέντρο του ηθικού νόμου ως ένα αιώνιο σημείο και σύμβολο της Δημιουργίας (Έξ. κ΄8-11, λα΄13-17, Ιεζ. κ΄20, δείτε το κεφάλαιο 19).
Γάμος – ένα Θείο Θέσπισμα. Κατά την εβδομάδα της Δημιουργίας, ο Θεός εγκαθίδρυσε το γάμο ως θείο θέσπισμα. Είχε πρόθεση αυτή η ιερή ένωση μεταξύ δύο ατόμων να είναι αδιάλυτη: Ο άνδρας «θέλει προσκολληθή εις την γυναίκα αυτού, και θέλουσιν είσθαι οι δύο εις σάρκα μίαν» (Γέν. β΄24, Μάρκ. ι΄9, δείτε το κεφάλαιο 22).
Η Βάση του Αληθινού Αυτοσεβασμού. Η αφήγηση της Δημιουργίας δηλώνει ότι πλασθήκαμε κατά την εικόνα του Θεού. Αυτή η διαπίστωση εξασφαλίζει μια αληθινή άποψη της αξίας του ατόμου. Δεν αφήνει περιθώρια για ελαττωμένη εκτίμηση του εαυτού μας. Πραγματικά, μας έχει δοθεί μια μοναδική θέση στη δημιουργία, με το ειδικό προνόμιο συνεχούς επικοινωνίας με το Δημιουργό και την ευκαιρία να Του μοιάσουμε περισσότερο.
Η Βάση για Αληθινή Αδελφοσύνη. Η δημιουργία του Θεού εγκαθιδρύει την πατρότητά Του (Μαλ. β΄10) και αποκαλύπτει την αδελφότητα της ανθρωπότητας. Αυτός είναι ο Πατέρας μας και εμείς είμαστε παιδιά Του. Άσχετα από το γένος, τη φυλή, τη μόρφωση ή τη θέση, όλοι έχουμε δημιουργηθεί κατά την εικόνα του Θεού. Η κατανόηση και εφαρμογή αυτής της αντίληψης θα εξάλειφε το φυλετισμό, τη μισαλλοδοξία και κάθε είδους μεροληψία.
Η Χρήση της Προσωπικότητάς μας. Εφόσον ο Θεός μας δημιούργησε, Του ανήκουμε. Αυτό το γεγονός συνεπάγεται ότι έχουμε ιερή υποχρέωση να είμαστε πιστοί διαχειριστές των φυσικών, διανοητικών και πνευματικών ικανοτήτων μας. Να ενεργούμε τελείως ανεξάρτητα από το Δημιουργό αποτελεί το αποκορύφωμα της αχαριστίας (Δείτε το κεφάλαιο 20).
Ευθύνη προς το Περιβάλλον. Κατά τη Δημιουργία ο Θεός τοποθέτησε τον πρώτο άνδρα και την πρώτη γυναίκα σε κήπο (Γέν. β΄8). Θα καλλιεργούσαν τη γη και θα εξουσίαζαν τα ζώα (Γέν. α΄28). Μας ανατέθηκε λοιπόν από το Θεό η ευθύνη να διατηρήσουμε το περιβάλλον μας.
Αξιοπρέπεια της Χειρονακτικής Εργασίας. Ο Δημιουργός ανέθεσε στον Αδάμ «να εργάζηται αυτόν [τον παράδεισο] και να φυλάττη αυτόν» (Γέν. β΄15). Η ανάθεση αυτής της χρήσιμης ενασχόλησης στην ανθρωπότητα μέσα σε έναν τέλειο κόσμο αποκαλύπτει την αξιοπρέπεια της χειρονακτικής εργασίας.
Η Αξια του Φυσικού Κόσμου. Σε κάθε στάδιο της Δημιουργίας ο Θεός έλεγε πως ό,τι είχε κάνει, ήταν «καλόν» (Γέν. α΄10,12,17,21,25). Πρόφερε για τα έργα Του όταν τελείωσε «καλά λίαν» (Γέν. α΄31). Έτσι, η δημιουργημένη ύλη ουσιαστικά δεν ήταν κακή, αλλά καλή.
Το Φάρμακο κατά της Απαισιοδοξίας, της Μοναξιάς και της Μετριότητας. Η αφήγηση της Δημιουργίας αποκαλύπτει ότι το κάθετι δημιουργήθηκε για ένα σκοπό και δεν ήρθε σε ύπαρξη με τυχαία εξέλιξη. Η ανθρώπινη φυλή προορίσθηκε για αιώνια σχέση με τον ίδιο το Δημιουργό. Όταν κατανοήσουμε ότι δημιουργηθήκαμε για κάποιο σκοπό, η ζωή αποκτά σημασία και πλούτο, η επώδυνη κενότητα και η δυσαρέσκεια γρήγορα εξαφανίζονται, και τη θέση τους παίρνει η αγάπη του Θεού.
Η Αγιότητα του Νόμου του Θεού. Ο νόμος του Θεού υπάρχει πριν από την πτώση. Στην αναμάρτητη κατάστασή τους ο Αδάμ και η Εύα υπόκειντο στο νόμο. Αυτός ήταν να τους προστατεύσει από την αυτοκαταστροφή τους, να αποκαλύψει τα όρια της ελευθερίας τους (Γέν. β΄17), και να διαφυλάξει την ευτυχία και την ειρήνη των υπηκόων της βασιλείας του Θεού (Γέν. γ΄22-24, δείτε το κεφάλαιο 18).
Η Ιερότητα της Ζωής. Ο Δημιουργός της ζωής συνεχίζει να ενδιαφέρεται στη διαμόρφωση της ανθρώπινης ζωής θεωρώντας την ιερή. Ο Δαβίδ δοξολογεί το Θεό που συνετέλεσε στη γέννησή του: «Συ εμόρφωσας τους νεφρούς μου, με περιετύλιξας εν τη κοιλία της μητρός μου. Θέλω σε υμνεί, διότι φοβερώς και θαυμασίως επλάσθην … Δεν εκρύφθησαν τα οστά μου από σου, ενώ επλαττόμην εν τω κρυπτώ και διεμορφωνόμην εν τοις κατωτάτοις της γης. Το αδιαμόρφωτον του σώματός μου είδον οι οφθαλμοί σου, και εν τω βιβλίω σου πάντα ταύτα ήσαν γεγραμμένα» (Ψαλμ. ρλθ΄13-16). Ο Κύριος προσδιορίζεται ως αυτός που «σε έπλασεν εκ κοιλίας» (Ησ. μδ΄24). Επειδή η ζωή είναι δώρο του Θεού, οφείλουμε να τη σεβασθούμε. Πραγματικά, έχουμε ηθική υποχρέωση να τη διατηρήσουμε.
