Το Κυριακό Δείπνο είναι συμμετοχή στα σύμβολα του σώματος και του αίματος του Χριστού, σαν έκφραση πίστης σε Αυτόν, τον Κύριο και Σωτήρα μας. Στην εμπειρία αυτή της Κοινωνίας ο Χριστός είναι παρών για να συναντήσει και να ενδυναμώσει το λαό Του. Καθώς συμμετέχουμε, με χαρά διακηρύττουμε το θάνατο του Κυρίου μέχρι που θα ξαναέρθει.
Η ετοιμασία για το Δείπνο εμπεριέχει αυτοεξέταση, μετάνοια και εξομολόγηση. Ο Διδάσκαλος θέσπισε το νίψιμο των ποδών, που σημαίνει ανανέωση καθαρισμού, έκφραση προθυμίας για αλληλοεξυπηρέτηση με χριστόμορφη ταπεινοφροσύνη και ένωση των καρδιών μας με αγάπη. Η τελετή της Κοινωνίας είναι ανοικτή σε όλους τους πιστεύοντες Χριστιανούς.
Με σκονισμένα πόδια έφθασαν στο υπερώο για το Πάσχα. Κάποιος είχε προμηθεύσει ένα δοχείο με νερό, μια λεκάνη και μια πετσέτα για το συνηθισμένο νίψιμο των ποδιών, αλλά κανένας δεν ήταν διατεθειμένος να αναλάβει αυτό το καθήκον του υπηρέτη.
Γνωρίζοντας τον επικείμενο θάνατό Του, ο Χριστός είπε θλιμμένα: «Πολύ επεθύμησα να φάγω το πάσχα τούτο με σας προτού να πάθω. Διότι σας λέγω ότι δεν θέλω φάγει πλέον εξ αυτού εωσού εκπληρωθή εν τη βασιλεία του Θεού» (Λουκά κβ΄15,16).
Η ζήλια που οι μαθητές έτρεφαν ο ένας προς τον άλλον, γέμιζε θλίψη την καρδιά του Ιησού. Έβλεπε ότι φιλονικούσαν ακόμη ποιος θα θεωρείτο ο μεγαλύτερος στη βασιλεία Του (Λουκά κβ΄24, Ματθ. ιη΄1, κ΄21). Οι ελιγμοί τους για μια θέση, η περηφάνια και η αυτοεκτίμηση ήταν που εμπόδιζαν τους μαθητές να ταπεινωθούν, να αντικαταστήσουν τον υπηρέτη και να πλύνουν τα πόδια των άλλων. Θα μάθαιναν ποτέ ότι στη βασιλεία του Θεού το αληθινό μεγαλείο αποκαλύπτεται στην ταπεινή και στοργική υπηρεσία;
Κατά την ώρα του δείπνου (Ιωάν. ιγ΄2,4), ο Ιησούς σηκώθηκε αμέσως, πήρε την πετσέτα του υπηρέτη, έρριξε νερό στη λεκάνη, γονάτισε και άρχισε να πλένει τα πόδια των μαθητών. Ο Κύριος ως υπηρέτης! Κατανοώντας τη σιωπηλή επιτίμηση, οι μαθητές αισθάνθηκαν ντροπή. ‘Οταν ολοκλήρωσε το έργο Του και γύρισε στη θέση Του, είπε: «Εάν λοιπόν εγώ, ο Κύριος και ο διδάσκαλος σας ένιψα τους πόδας σας, και σεις χρεωστείτε να νίπτητε τους πόδας αλλήλων. Διότι παράδειγμα έδωκα εις εσάς διά να κάμνητε και σεις καθώς εγώ έκαμον εις εσάς. Αληθώς, αληθώς σας λέγω, δεν είναι δούλος ανώτερος του Κυρίου αυτού, ουδέ απόστολος ανώτερος του πέμψαντος αυτόν. Εάν εξεύρητε ταύτα, μακάριοι είσθε εάν κάμνητε αυτά» (Ιωάν. ιγ΄14-17).
Ο Ιησούς τότε θέσπισε στη θέση του Πασχα, την τελετή η οποία θα θύμιζε τη μεγάλη θυσία Του: τη θεία κοινωνία. Αφού πήρε τον άζυμο άρτο, «ευχαριστήσας έκοψε και είπε, Λάβετε, φάγετε, τούτο είναι το σώμα μου το υπέρ υμών κλώμενον, τούτο κάμνετε εις την ανάμνησίν μου.» Μετά πήρε «το ποτήριον της ευλογίας» «και ευχαριστήσας έδωκεν εις αυτούς λέγων, Πίετε εξ αυτού πάντες. Διότι τούτο είναι το αίμα μου το της καινής διαθήκης, το υπέρ πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών». «Τούτο κάμνετε οσάκις πίνετε εις την ανάμνησίν μου. Διότι οσάκις αν τρώγητε τον άρτον τούτον, και πίνητε το ποτήριον τούτο, τον θάνατον του Κυρίου καταγγέλλετε μέχρι της ελεύσεως αυτού» (Ματθ. κς΄26-28, Α΄Κορ. ια΄24-26, ι΄16).
Οι τελετές του νιψίματος των ποδιών και του Κυριακού Δείπνου αποτελούν τη Θεία Κοινωνία. Έτσι, ο Χριστός θέσπισε αυτές τις δύο τελετές για να μας βοηθήσει να εισέλθουμε σε επικοινωνία με Αυτόν.
