Είναι πολύ δύσκολο να φανταστούμε έναν κόσμο χωρίς πόνο και θλίψη, χωρίς πολέμους και πάλες για εξουσία, χωρίς φτώχια και εκμετάλλευση…
Είναι βέβαιο ότι όλοι μας επιθυμούμε να ζήσουμε σε ένα τέτοιο κόσμο. Ωστόσο, εάν είμαστε απολύτως ειλικρινής με τον εαυτό μας, δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε στην φαντασία μας μια πλήρες νοερή εικόνα ενός τέτοιου κόσμου, όπως δεν μπορούμε, επίσης, να δημιουργήσουμε κανένα εφαρμόσιμο σχέδιο για την εξάλειψη του κακού στον πλανήτη μας.
Ο Θεός, όμως, μπορεί και πριν από χιλιάδες χρόνια επέλεξε να αποκαλύψει το σχέδιο της εξάλειψης του κακού μέσω του Αγιαστηρίου Του. Με την εξέλιξη του ετήσιου κύκλου συμβολικών τελετών, το Αγιαστήριο απεικόνιζε ολόκληρη την ιστορία σωτηρίας.
Όλες οι ζωτικές διαστάσεις του σχεδίου του Θεού για να σώσει την ανθρωπότητα, και να εξαλείψει το κακό, αποκαλύπτονταν μέσα από μία σειρά συμβολικών αναπαραστάσεων.
Οι ημερήσιες τελετές (Λευιτικό κεφ. 1-4)
Καθημερινά, πρωί και βράδυ, προσφέρονταν θυσίες για τις αμαρτίες των ανθρώπων γενικά.
Επιπλέον, μεμονωμένοι Ισραηλίτες πρόσφεραν τέλεια (άσπιλα) ζώα για θυσία στον ιερέα. Η εξομολόγηση της αμαρτίας γινόταν με και τα δύο χέρια τοποθετημένα στο κεφάλι του αθώου θύματος (τοποθετώντας και τα δύο χέρια επάνω στο αθώο θύμα, γινόταν η εξομολόγηση της αμαρτίας), συμβολίζοντας τη μεταφορά της ενοχής από τον αμαρτωλό στο υποκατάστατο.
Τότε ο αμαρτωλός εκτελούσε την τρομερή πράξη της σφαγής του ζώου, δεικνύοντας ότι η αμαρτία μας θα στοίχιζε στον Θεό δοκιμασίες και θάνατο. Μέρος του αίματος συγκεντρωνόταν σε ένα σκεύος από τον ιερέα. Το σφαγμένο αρνί τοποθετούνταν στο χάλκινο θυσιαστήριο και καιγόταν ολοσχερώς.
Ο αμαρτωλός τώρα ήταν ελεύθερος από το βάρος της ενοχής. Ο ιερέας συνέχιζε τη συμβολική διαδικασία πλένοντας τα χέρια του και τα πόδια του στο νερό του νιπτήρα. Στη συνέχεια, μετέφερε το σκεύος με το αίμα στα Άγια.
Η πράξη που ακολουθούσε ήταν σκόπιμη και βαρυσήμαντη. Έβαζε τα δάχτυλα του στο αίμα και ράντιζε το καταπέτασμα στα Άγια των Αγίων επτά φορές, δεικνύοντας την προφητική υπόσχεση ότι η τέλεια εξιλέωση για την αμαρτία θα γινόταν με το αίμα του Μεσσία.
Η τελετή αυτή επαναλαμβανόταν κάθε μέρα, για όλη τη διάρκεια του έτους.
Η ετήσια τελετή Yom Kippur (Λευιτικό κεφ. 16)
Μια από τις ετήσιες τελετές ήταν το Yom Kippur, δηλαδή η Ημέρα του Εξιλασμού (Η εξιλέωση είναι μια συμφιλίωση μεταξύ δύο αποξενωμένων μερών).
Αυτήν την ημέρα, γινόταν μια ιδιαίτερη τελετή που συμβόλιζε την τελική επίλυση του προβλήματος της αμαρτίας, την πλήρη αποκατάσταση της ραγισμένης σχέσης μεταξύ του Θεού και της ανθρωπότητας και την απόλυτη εξάλειψη της αμαρτίας. Συνεπώς, η Ημέρα του Εξιλασμού συμβόλιζε την ημέρα του τελικού λογαριασμού ή της κρίσης, όπου η υπόθεση κάθε ατόμου σφραγιζόταν.
Καθώς ολόκληρος ο λαός Ισραήλ συγκεντρώνονταν μπροστά από το αγιαστήριο, έφερναν δύο τράγους στον Αρχιερέα. Ένας τράγος επιλεγόταν για τον Κύριο και ο άλλος ως αποδιοπομπαίος (στα Εβραϊκά, Αζαζέλ).
Ο τράγος του Κυρίου σφαζόταν, συμβολίζοντας τη μελλοντική θυσία του Χριστού στον σταυρό. Μέρος του αίματος μεταφερόταν στα Άγια των Αγίων και ραντιζόταν επτά φορές στο εξιλαστήριο πάνω από τον ραγισμένο νόμο αγάπης του Θεού, δεικνύοντας ότι γινόταν πλήρης και τελική εξιλέωση για όλες τις αμαρτίες που είχε εξομολογηθεί ο Ισραήλ στη διάρκεια του έτους με τις καθημερινές τελετές.
Ο τράγος του Αζαζέλ
Ο τράγος του Αζαζέλ δεν σφαζόταν. Αντιθέτως, οδηγούνταν στην έρημο για να πεθάνει μόνος του.
Από τη στιγμή που ο αποδιοπομπαίος τράγος κατηγορηματικά δεν ήταν του Θεού και από τη στιγμή που το αίμα του δεν χυνόταν ως θυσία, ο Αζαζέλ δεν μπορεί παρά να συμβολίζει μια άλλη μορφή που έχει την ευθύνη για την ύπαρξη του κακού και την πτώση της ανθρωπότητας.
Ο αρχαίος Ισραήλ και οι Εβραίοι μελετητές μέχρι τις μέρες μας, κατανοούν ότι ο Αζαζέλ αντιπροσωπεύει τον Σατανά, τον πρωτεργάτη του κακού και τον πειραστή της ανθρωπότητας (βλ. Wikipedia.org, Azazel).
Συνεπώς, η Ημέρα του Εξιλασμού, συμβόλιζε αφενός το εξιλαστήριο θάνατο του Χριστού που συμφιλίωσε τον κόσμο με το Θεό , αφετέρου το τελευταίο μέρος της ανθρώπινης ιστορίας, όταν η αμαρτία και ο Σατανάς, ο πρωτεργάτης του κακού, θα έχουν οριστικά και ολοκληρωτικά εξαλειφθεί.
Διάβασε επίσης:
Η διακονία του Χριστού στο ουράνιο αγιαστήριο
