Υπάρχει ένα αγιαστήριο στον ουρανό, η αληθινή σκηνή την οποία έκανε ο Θεός και όχι ο άνθρωπος. Εκεί ο Χριστός διακονεί υπέρ ημών, αξιοποιώντας για τους πιστούς τα ευεργετήματα της εξιλαστήριας θυσίας Του που πρόσφερε μια για πάντα στο σταυρό. Ενθρονίσθηκε ως αρχιερέας μας και ξεκίνησε τη μεσιτική διακονία Του με την ανάληψή Του.
Στο τέλος της προφητικής περιόδου των 2300 ημερονυκτίων, το 1844, εισήλθε στη δεύτερη και τελευταία φάση της εξιλαστικής διακονίας Του. Είναι ένα έργο διερευνητικής κρίσης, το οποίο αποτελεί μέρος της ύστατης διευθέτησης της αμαρτίας και συμβολιζόταν με τον καθαρισμό του αρχαίου εβραϊκού αγιαστηρίου κατά την Ημέρα του Εξιλασμού. Στη συμβολική αυτή τελετουργία το αγιαστήρο καθαριζόταν με το αίμα του θυσιαζομένου ζώου, ενώ τα επουράνια καθαρίζονται με την τέλεια θυσία του αίματος του Ιησού. Η διερευνητική κρίση αποκαλύπτει στις ουράνιες υπάρξεις ποιοι μεταξύ των νεκρών κοιμήθηκαν εν Χριστώ, και κατά συνέπεια κρίνονται άξιοι να έχουν μέρος στην πρώτη ανάσταση. Επίσης γίνεται φανερό ποιοι μεταξύ των ζώντων μένουν εν Χριστώ, φυλάττοντας τις εντολές του Θεού και την πίστη του Ιησού, και κατά συνέπεια είναι έτοιμοι για μετάβαση στην αιώνια βασιλεία Του. Αυτή η κρίση δικαιώνει την απόφαση του Θεού να σώσει εκείνους οι οποίοι πιστεύουν στον Ιησού. Διακηρύττει πως όσοι έμειναν πιστοί στο Θεό, θα λάβουν τη βασιλεία. Η ολοκλήρωση αυτής της διακονίας θα σημειώσει το κλείσιμο της χάρης για τους ανθρώπους πριν από τη Δευτέρα Παρουσία.
Φθάνει η ώρα της εσπερινής θυσίας. Ο ιερέας στέκεται στην αυλή του ναού στην Ιερουσαλήμ, έτοιμος να προσφέρει το αρνί ως θυσία. Καθώς σηκώνει το μαχαίρι να σφάξει το θύμα, η γη συνταράσσεται. Τρομοκρατημένος, αφήνει το μαχαίρι από τα χέρια του, και το αρνί διαφεύγει. Μέσα στη βοή του σεισμού ακούει ένα θόρυβο από ισχυρό ξέσχισμα σαν ένα αόρατο χέρι να σχίζει το καταπέτασμα του ναού από πάνω μέχρι κάτω.
Στην πόλη αυτή ένα αναρίθμητο πλήθος συνόδευε ένα σταυρό. Όταν ο Ιησούς, ο Πασχαλινός Αμνός του Θεού, αναφώνησε «τετέλεσται», πέθανε για τις αμαρτίες του κόσμου.
Ο τύπος συνάντησε το αντίτυπο. Το ίδιο το γεγονός που οι λειτουργίες του ναού έδειχναν στο διάβα των αιώνων, τώρα έλαβε χώρα. Ο Σωτήρας εκπλήρωσε την εξιλαστήρια θυσία Του, και εφόσον το σύμβολο συναντήθηκε με την πραγματικότητα, οι τελετές που προδιέγραφαν αυτή τη θυσία παραμερίσθηκαν. Έτσι, κατανοείται το σχισμένο καταπέτασμα, το πεσμένο μαχαίρι, το αρνί που διέφυγε.
Αλλά η ιστορία της σωτηρίας επεκτείνεται. Προσπερνάει το σταυρό. Η ανάσταση του Ιησού και η ανάληψη στρέφουν την προσοχή μας προς το ουράνιο αγιαστήριο, όπου ο Ιησούς Χριστός λειτουργεί όχι πια ως Αμνός, αλλά ως Ιερέας. Η άπαξ διά παντός θυσία προσφέρθηκε (Εβρ. θ΄28). Τώρα αξιοποιεί για όλους τα ευεργετήματα της εξιλαστήριας θυσίας Του.
