Υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν ότι ο Θεός είναι αυταρχικός και σκληρός, που πιστεύουν ότι τα κίνητρά Του είναι δυσνόητα και πολλές φορές παράλογα.
Πολλοί έχουν στο υποσυνείδητό τους μια εικόνα παρόμοια με των αρχαίων θεών που ενεργούσαν βάση προσωπικών αδυναμιών, παθών ή και παράνοιας. Έτσι κάθε φορά που κάτι συμβαίνει οι περισσότεροι συνάνθρωποι μας στρέφονται ενάντια στον Θεό λες και Αυτός έφερε την καταστροφή, τον πόνο, τον θάνατο.
Έτσι τίθεται το ερώτημα «Ο Θεός φονεύει;»
Ο Θεός φονεύει;
Πρώτα απ’ όλα αυτός είναι ένας μάλλον υπεραπλουστευμένος τρόπος για να θέσουμε το ερώτημα και εγκυμονεί ένα θεολογικό κίνδυνο: οι απλοποιημένες ερωτήσεις τείνουν να δημιουργούν απλοποιημένες απαντήσεις, οι οποίες ως συνέπεια τείνουν να είναι λανθασμένες απαντήσεις εξ’ αιτίας της στενότητας του πεδίου τους.
Η ερώτηση δεν μπορεί να απαντηθεί με συνέπεια ως προς την Αγία Γραφή και τον χαρακτήρα του Θεού, απλά λέγοντας: «Ναι ο Θεός θανατώνει».
Για την ακρίβεια δεν υπάρχει προφανής απάντηση επειδή στα πλαίσια της γενικής παραδοχής ότι ο Θεός είναι σκληρός και αυταρχικός με το να αποδεχθούμε απλοϊκά ότι ο Θεός θανατώνει αποτυγχάνουμε να κατανοήσουμε τον χαρακτήρα του Θεού και το κίνητρο των πράξεών Του.
Μια σύντομη απάντηση είναι ότι ναι μεν ο Θεός έχει αφαιρέσει ζωές σε ορισμένες περιπτώσεις, αλλά από την άλλη ο Θεός δεν είναι η βασική πηγή του θανάτου, ούτε έχει ποτέ Ο Θεός φονεύει;ι κάποια ζωή σε μια πράξη αντίθετη με την τέλεια αγάπη Του.
«Αφέρεση» της ζωής
Καθώς διαβάζουμε την Αγία Γραφή συναντάμε γεγονότα όπου ο Θεός «τερματίζει» ανθρώπινες ζωές μέσα στο πέρασμα της ιστορίας. Υπάρχουν περιστατικά όπως ο κατακλυσμός, τα Σόδομα, και ο Ανανίας με τη Σαπφείρα.
Επομένως κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι αν οι Δέκα Εντολές είναι η έκφραση του χαρακτήρα του Θεού, τότε ο Θεός δεν θα μπορούσε να αφαιρέσει κάποια ζωή καθώς η έβδομη εντολή λέει «Μη σκοτώσεις». Αν ο Θεός έχει αφαιρέσει ζωές θα σήμαινε ότι καταπατά τον ίδιο Του το νόμο.
Όμως στο πρωτότυπο κείμενο η έβδομη εντολή αναφέρει «Ού φονεύσεις». Η σημασία της λέξης είναι διαφορετική, απαγορεύει την άδικη πράξη της αφαίρεσης της ζωής για οποιοδήποτε συμφεροντολογικό κίνητρο.
Μπορεί κάθε φόνος να είναι μια πράξη που αφαιρεί ζωή, αλλά κάθε πράξη που αφαιρεί ζωή δεν είναι φόνος. Για παράδειγμα αν κάποιος σκοτώσει ένα εγκληματία ενώ βρίσκεται σε άμυνα δεν θεωρείτε φονιάς.
Παρόλο που η Αγία Γραφή αναφέρει ξεκάθαρα ότι ο Θεός έχει αφαιρέσει ζωές ανθρώπων σε συγκεκριμένα περιστατικά, η λέξη «φόνος» δεν ταιριάζει σε καμία από τις ενέργειες Του.
Επιπλέον είναι λογικά αδύνατον να θεωρούμε τον Δότη της ζωής ως «φονιά» όταν «αφαιρεί» μια ζωή για τον απλό λόγο ότι κάθε ζωή ανήκει σ’ αυτόν απ’ αρχής. Ως δημιουργός ο Θεός έχει μια ιδιαίτερη σχέση με την δημιουργία Του, έχει εξουσία επάνω σε κάθε είδος ζωής.
Αυτός είναι η αιτία της ύπαρξής μας και ζούμε απλά επειδή Αυτός μας παρέχει τη ζωή μας. Η ιδέα πως ο Θεός θα μπορούσε να είναι ένας δολοφόνος είναι λογικά αντιφατική εξ’ αιτίας του γεγονότος ότι η ζωή μας σε τελική ανάλυση Του ανήκει.
Θάνατος – αποτέλεσμα της αμαρτίας
Κάθε θάνατος είναι αποτέλεσμα της αμαρτίας και είναι ξένος ως προς το θέλημα του Θεού. Αν η αμαρτία δεν είχε εισαχθεί στο κόσμο μας η φρικτή πραγματικότητα του θανάτου ποτέ δεν θα υπήρχε.
Έτσι, κάθε θάνατος είναι αποτέλεσμα των ανθρώπινων επιλογών μας (είτε του ατόμου που πεθαίνει – π.χ. έκανε χρήση ναρκωτικών, είτε των συνανθρώπων μας – π.χ. ο οδηγός δεν σταμάτησε στο κόκκινο, είτε του κοινωνικού συνόλου – π.χ. μολύνουμε το περιβάλλον, είτε του ανθρώπινου γένους – π.χ. πηγαίνοντας πίσω στο προπατορικό αμάρτημα) και όχι κάτι που επιθυμεί ο Θεός, ακόμη και στις περιπτώσεις που ο Θεός θεώρησε απαραίτητο να επέμβει και να αφαιρέσει ζωές.
Ο απόστολος Παύλος γράφει ξεκάθαρα «…ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος» (Ρωμαίους 6:23). Μέσα σε αυτό το πλαίσιο Αυτός που είναι η ζωή, το φως και η αγάπη θεωρεί κάποιες φορές ότι είναι απαραίτητο να παρέμβει με σκοπό να περιορίσει την εξάπλωση του κακού.
Υπάρχουν περιπτώσεις που απαιτείται να τερματίσει ζωές για το απώτερο και το γενικότερο καλό μας – κάποιες φορές απλά επιτρέποντας στον Διάβολο (που εμείς επιλέξαμε ως κύριο της ζωής μας) να επιτελέσει το καταστροφικό του έργο, άλλοτε καθώς γινόμαστε θύματα των συνεπειών των αμαρτωλών μας επιλογών, και άλλες φορές αναλαμβάνοντας ο Ίδιος πρωταγωνιστικό ρόλο. Όμως σε κάθε περίπτωση ενεργεί για το συλλογικό μας όφελος.
Το σπουδαιότερο σημείο για να κατανοήσουμε το συγκεκριμένο ζήτημα είναι ότι ο Θεός είναι αγάπη, και μέσω της αγάπης Του είναι τέλεια δίκαιος και ελεήμονας σε όλες τις πράξεις Του.
Σε κάθε περίπτωση που ο Θεός αφαίρεσε τη ζωή κάποιου το έκανε έχοντας ως γνώμονα το καλύτερο για όλους μας ακόμα και για το «θύμα».
Διάβασε επίσης:
