Αν σε κάποια περιοχή της γης δεν υπήρχε θάνατος τότε είμαι σίγουρος πως όλοι μας θα προσπαθούσε να ζήσουμε εκεί, ανεξαρτήτως του κόστους.
Ο θάνατος είναι κάτι που μας ανησυχεί και φοβίζει όλους. Προσπαθούμε με όποιον τρόπο μπορούμε να καθυστερήσουμε τον ερχομό του. Δεν μπορούμε, όμως, να το κάνουμε αυτό για πάντα.
Για αυτόν ακριβώς τον λόγο η τελευταία δήλωση του Συμβόλου της Πίστεως, «Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος», έχει ιδιαίτερη σημασία για κάθε Χριστιανό.
Τα λόγια αυτά μας κάνουν να καταλάβουμε ότι πέρα από την πρόσκαιρη ζωή μας υπάρχει και μια ζωή αιώνια.
«Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών…»
Πολλές από τις ιδέες και αντιλήψεις που συνοδεύουν το θέμα του θανάτου είναι λανθασμένες. Αξίζει, συνεπώς, να αναρωτηθούμε: τι άραγε συμβαίνει πραγματικά όταν πεθαίνει ο άνθρωπος;
Πολλοί χριστιανοί πιστεύουν ότι μετά τον θάνατο οι ψυχές παίρνουν ποινές ή τιμές ανάλογες με τις πράξεις του καθενός. Αν ένας άνθρωπος ήταν καλός τότε η ψυχή του πηγαίνει στον παράδεισο. Αντιθέτως, αν δεν ήταν πιστός η ψυχή του κατεβαίνει για τιμωρία στην κόλαση.
Η άποψη ότι οι νεκροί συνεχίζουν να ζουν σε κάποιον άλλον τόπο, σαν άυλες πνευματικές υπάρξεις, και ότι εξακολουθούν να βλέπουν, να ακούνε, να αγαπάνε, να μισούν, να ευλογούν, να καταριούνται, ή ακόμη και να δέχονται τις προσευχές των ζωντανών πιστών δεν βασίζεται ούτε στην διδασκαλία του Ευαγγελίου ούτε και στο Σύμβολο της Πίστεως!
Στα Ευαγγέλια ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός ονομάζει την κατάσταση των νεκρών «κοίμηση» (Κατά Λουκά 8:52, Κατά Ιωάννη 11:11,21), στην οποία οι νεκροί:
- δεν γνωρίζουν τίποτα, δεν έχουν συναισθήματα (Εκκλησιαστής 9:5-6, Ψαλμός 146:3),
- δεν έχουν τη συνείδηση του Θεού (Ψαλμοί 6:5, 115:7)
Οι παραπάνω αναφορές της Αγίας Γραφής περί της κατάστασης νεκρών μετά θανάτου είναι μερικά από τα διάφορα σημεία που μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο θάνατος που θα βιώσουμε όλοι είναι ένας σωματικός θάνατος στον οποίον το άτομο που έχει πεθάνει βρίσκεται σε μια ασυνείδητη κατάσταση ύπνου.
Για αυτόν ακριβώς τον λόγο θα υπάρξει ανάσταση νεκρών, την οποία εμείς προσδοκούμε! Την προσδοκούμε διότι εκείνη τη στιγμή «όλοι εκείνοι που είναι μέσα στους τάφους, θα ακούσουν τη φωνή Του· και θα βγουν έξω εκείνοι που έπραξαν τα αγαθά, σε ανάσταση ζωής· εκείνοι δε που έπραξαν τα φαύλα, σε ανάσταση κρίσης» (Κατά Ιωάννην 5:28-29)
Εάν ασπαζόμαστε το Σύμβολο της Πίστης…
Εάν ασπαζόμαστε αυτό που διακηρύττει το Σύμβολο της Πίστης, τότε η στάση μας απέναντι στους νεκρούς θα είναι ανάλογη με αυτό. Θα καταλάβουμε ότι οι νεκροί δεν έχουν ανάγκη από την βοήθειά μας, αλλά ούτε μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί μας.
Κοιμούνται. Βρίσκονται στα κοιμητήρια και θα παραμείνουν εκεί μέχρι την ημέρα της ανάστασης των δικαίων και αδίκων.
Τι θα συμβεί, όμως, αν γίνουν πολλές προσευχές για έναν αμετανόητο που έχει πεθάνει; Αν τελεστούν πολλά μνημόσυνα; Δεν θα δείξει ο Παντοδύναμος έλεος για χάρη των προσευχών και των δεήσεων των πιστών του;
Δυστυχώς όχι. Τίποτα από αυτά δεν μπορεί να αλλάξει τον αιώνιο προορισμό του κεκοιμημένου. Ο καθένας κρίνεται ανάλογα με τις δικές του συνειδητές επιλογές. Για αυτό το λόγο καμία λειτουργιά και κανένα μνημόσυνο δεν μπορεί να αναιρέσει την επιλογή του ατόμου όσο ήταν εν ζωή να μην είναι μαζί με τον Χριστό.
«Προσδοκώ… ζωήν του μέλλοντος αιώνος»
Η ζωή του μέλλοντος αιώνα, στην οποία θα είμαστε απελευθερωμένη από την κατάρα της αμαρτίας και θα ζούμε σε αιώνια συναναστροφή με τον Θεό όντας μέτοχοι των ευλογιών που είχε προορίσει για εμάς εξ αρχής, είναι η πραγματική ελπίδα του κάθε Χριστιανού.
Εξ αρχής – Τα πρώτα δύο κεφάλαια της Αγίας Γραφής (Γένεσις 1 και 2) περιγράφουν τον κόσμο στην άθικτη κατάστασή του, πριν την πτώση της ανθρωπότητας. Περιγράφουν πως ολόκληρη η υλική δημιουργία συνιστούσε ένα ιδανικό περιβάλλον στο οποίο οι σχέσεις, τόσο μεταξύ των ανθρώπων όσο και μεταξύ των ανθρώπων και του Θεού, θα μπορούσαν να ευδοκιμήσουν με αιώνια με αυξανόμενη αγάπη, χαρά και ειρήνη.
Ζωή του μέλλοντος αιώνα – Τα τελευταία δύο κεφάλαια της Αγίας Γραφής (Αποκάλυψη 21 και 22) περιγράφουν τον κόσμο όπως θα είναι μόλις το πρόβλημα της αμαρτίας επιλυθεί πλήρως. Περιγράφουν πως όλοι όσοι αποκοιμήθηκαν με την προσδοκία της ανάστασης των νεκρών και της ζωής του μέλλοντα αιώνα θα αναστηθούν για να ζήσουν αιώνια στην πραγματικότητα που προσδοκούσαν – αυτήν στην οποία έχει αποκατασταθεί η σχέση οικειότητας με τον Θεό.
Η ανάσταση θα είναι η αρχή της ζωής του μέλλοντος αιώνος.
Ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια. Η αμαρτία δεν θα έχει καμιά θέση σ’ εκείνη την ζωή
Προσδοκείς;
Η ζωή του μέλλοντος αιώνα είναι μια πραγματικότητα στην οποία μας προσκαλεί ο Θεός.
Μέσω των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης μας λέει: σε αγαπώ με μία πιστή, ασταμάτητη αγάπη που δεν θα απογοητεύσει ποτέ.
Μέσω της ζωής του Ιησού Χριστού που περιγράφεται στην Καινή Διαθήκη ο Θεός αποκαλύπτει ακόμη περισσότερο την βαθύτητα της αγάπης Του με την ζωή, τον θάνατο και την ανάσταση του ίδιου του Ιησού.
Η υπέρτατη προσπάθεια του Θεού να αποδείξει πως η αγάπη Του προς τον κάθε έναν από εμάς είναι πιστή και αληθινή και πως μπορούμε να Τον εμπιστευτούμε αποσκοπεί στην συμφιλίωση και αιώνια επανασύνδεσή Του με μας.
Ακριβώς για αυτό το λόγο ο Χριστός μας υπενθυμίζει: «Ας μη ταράζεται η καρδιά σας· πιστεύετε στον Θεό, και σε μένα πιστεύετε. Στο σπίτι τού Πατέρα μου υπάρχουν πολλά οικήματα· ειδάλλως, θα σας έλεγα· πηγαίνω να σας ετοιμάσω τόπο. Και αφού πάω και σας ετοιμάσω τόπο, έρχομαι πάλι, και θα σας παραλάβω κοντά σε μένα, για να είστε και εσείς, όπου είμαι εγώ» (Κατά Ιωάννην 14:1-3).
Ο Χριστός θα επιστρέψει στη Γη για έναν λόγο: επειδή μας αγαπά βαθιά, παράφορα και ένθερμα, και προσδοκά να περάσει την αιωνιότητα σε μια στενή σχέση συντροφικότητας μαζί μας.
Εσείς, όμως, πως θα αντιδράσετε σε αυτό το γεγονός; Θα ανταποκριθείτε στην αγάπη του Θεού και θα προσμένετε την επανασύνδεσή Του με εσάς για μια αιώνια ζωή μαζί Του;
Διάβασε επίσης:
Η Ενότητα της Φύσης του Ανθρώπου
