Μία μέρα, ένα μικρό αγόρι, πηγαίνοντας σπίτι έκοψε δρόμο περνώντας μέσα από ένα νεκροταφείο. Μια ιδιαίτερη επιτύμβια πλάκα τράβηξε την προσοχή του.
Έγραφε ένα τρομακτικό μήνυμα: «Όπως είσαι τώρα, ήμουν και εγώ κάποτε, όπως είμαι τώρα, θα είσαι σύντομα και εσύ, έτσι λοιπόν προετοιμάσου και ακολούθα με».
Το μικρό αγόρι πήρε έναν μαρκαδόρο από την τσάντα του και έγραψε στην πλάκα: «Δεν θα σε ακολουθήσω, μέχρι να μάθω πού έχεις πάει».
Ο θάνατος είναι το πιο ανησυχητικό μυστήριο που ο καθένας μας θα αντιμετωπίσουμε κάποια στιγμή. Όλοι μας κάποια στιγμή αναρωτιόμαστε: «Τι συμβαίνει όταν πεθαίνουμε; Πηγαίνουμε κάπου;»
Η απάντηση που δίνει η Αγία Γραφή είναι εκπληκτικά ξεκάθαρη και ελπιδοφόρα.
Ο πρώτος θάνατος
Αρχικά, η Αγία Γραφή διδάσκει ότι υπάρχουν δύο είδη θανάτου.
Στο βιβλίο της Αποκάλυψης διαβάζουμε το εξής:
- «…Aυτός που νικάει δεν θα αδικηθεί από τον δεύτερο θάνατο» (Αποκάλυψη 2:11).
- «Mακάριος και άγιος όποιος έχει μέρος στην πρώτη ανάσταση· επάνω σ’ αυτούς ο δεύτερος θάνατος δεν έχει εξουσία» (Αποκάλυψη 20:6).
Διαβάζοντας αυτά τα εδάφια η λογική λέει ότι αν υπάρχει «δεύτερος θάνατος», θα υπάρχει και πρώτος.
Ας τους διερευνήσουμε και τους δύο.
Στις περικοπές στο Κατά Λουκά 8:52-53, και Κατά Ιωάννη 11:11-26 βρίσκουμε έναν ξεκάθαρο ορισμό του πρώτου θανάτου. Διαβάζοντας τις παρατηρούμε πως ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός ονομάζει την κατάσταση των νεκρών «κοίμηση» (Κατά Λουκά 8:52, Κατά Ιωάννη 11:11,21)
Επίσης, μελετώντας την έννοια του πρώτου θανάτου σε βάθος παρατηρούμε πως:
- Οι νεκροί δεν γνωρίζουν τίποτα, δεν έχουν συναισθήματα (Εκκλησιαστής 9:5-6)
- Οι νεκροί δεν έχουν τη συνείδηση του Θεού (Ψαλμοί 6:5, 115:7)
- Όταν κάποιος πεθαίνει, «την ίδια ημέρα οι συλλογισμοί του αφανίζονται» (Ψαλμοί 146:3-)
- Οι νεκροί δεν επιστρέφουν για να στοιχειώσουν τα σπίτια τους (Ιώβ 7:9-10)
Όλα τα παραπάνω είναι απολύτως λογικά, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι ο Χριστός περιέγραψε την κατάσταση των νεκρών με τη λέξη «ύπνος».
Θάνατος του σώματος
Η Αγία Γραφή χρησιμοποιεί τη λέξη «ύπνος» 54 φορές για να περιγράψει την κατάσταση των νεκρών.
Όταν ένα άτομο πεθαίνει τον πρώτο θάνατο, η Αγία Γραφή αναφέρει ότι συμβαίνει το εξής:
«και επιστρέψει το χώμα στη γη, όπως ήταν, και το πνεύμα επιστρέψει στον Θεό, ο οποίος το έδωσε» (Εκκλησιαστής 12:7).
Οι προαναφερόμενες περικοπές της Αγίας Γραφής μας οδηγούν στο συμπέρασμα πως ο πρώτος θάνατος είναι ο κοινός σωματικός θάνατος που βιώνουν όλοι οι άνθρωποι, όπου το άτομο που έχει πεθάνει βρίσκεται σε μια ασυνείδητη κατάσταση ύπνου.
Η ανάσταση
Όλοι οι άνθρωποι θα αναστηθούν από τον πρώτο θάνατο («και θα βγουν έξω εκείνοι που έπραξαν τα αγαθά, σε ανάσταση ζωής· εκείνοι δε που έπραξαν τα φαύλα, σε ανάσταση κρίσης», Κατά Ιωάννην 5:29).
Οι δίκαιοι, όντας αποκατεστημένοι στην αθωότητα και την αγάπη μέσω (εξαιτίας) της χάρης του Θεού, θα εισέλθουν σε μια αιώνια κοινωνία με τον Θεό.
Οι αμαρτωλοί, θα σταθούν ενώπιον του Θεού υπόλογοι για την ζωή τους και θα πεθάνουν τον δεύτερο θάνατο, όχι επειδή αυτή είναι η επιθυμία του Θεού για εκείνους, αλλά επειδή οι επιλογές τους όσο ήταν εν ζωή (πριν την ανάσταση) τους τοποθέτησαν εκτός μήκους κύματος με την αγάπη του Θεού και συνεπώς τους καθιστά ανίκανους να ζήσουν για άλλους.
Διάβασε επίσης:
Θάνατος, πόνος και ο Θεός αγάπης
