Άν υπάρχει ένας Θεός που να αξίζει να γνωρίζεις τα πάντα γι Αυτόν, δεν υπάρχει περίπτωση να έχει δημιουργήσει ένα κόσμο σαν το δικό μας. Ένας Θεός που θα δημιουργούσε ένα κόσμο σαν το δικό μας, θα έπρεπε να είναι ψυχοπαθής .
Φαντάζομαι ότι θα προτιμούσα έναν Θεό σαν τον “Rambo” ή τον “Τerminator”. Είχα την εντύπωση ότι αν υπήρχε Θεός, απλά θα είχε καταστρέψει τον κόσμο μας. Αλλά αφού δεν τον κατέστρεφε τότε προφανώς δεν υπήρχε. Αν όμως πράγματι υπήρχε ο κόσμος θα έπρεπε να είναι όπως τον θέλει να είναι, οπότε σε αυτή την περίπτωση θα ήμουν υποχρεωμένος να Τον μισήσω.
Τι θα γινόταν αν όλες μας οι επιθυμίες μας για καλοσύνη, για ομορφιά και για αγάπη, γίνονταν πραγματικότητα; Τ θα γίνονταν αν μαθαίναμε όλη την αλήθεια σε όλη της την έκταση, από την αρχή του κόσμου και την δημιουργία, ως το τέλος του κόσμου; Τι θα συνέβαινε αν όλοι οι εφιάλτες που στοιχειώνουν το κόσμο, ό λο το κακό και όλος ο πόνος, βυθίζονταν σε αιώνια λήθη, “…σαν εκείνους που δεν υπάρχουν” (Αβδιού 1:16);
Λοιπόν, αυτό ακριβώς είναι η υπόσχεση και η ελπίδα της Αγίας Γραφής. Η ελπίδα αυτή δεν είναι αποποίηση της φαντασίας μας, αποτελεί το αντικείμενο πόθου του Θεού. Είναι η αλήθεια στην απόλυτη πραγματικότητα όπως την οραματίζεται ο Θεός. Θα μπορούσαμε να πούμε πως η επιθυμία που έχουμε για το καλό να θριαμβεύσει και το κακό να εκτοπιστεί από τον κόσμο αποτελεί μια παγκόσμια προφητεία που συνεχώς επαναλαμβάνεται μέσα σε κάθε ανθρώπινη καρδιά. Υπάρχουν επαρκείς λόγοι για να πιστέψουμε ότι κάθε όμορφο όνειρο τελικά θα πραγματοποιηθεί και πως οτιδήποτε αντίθετο στην αγάπη τελικά θα πάψει να υπάρχει. Τότε θα είμαστε κι εμείς σαν το ποιητή που είπε: “ ονειρεύτηκα πως ξύπνησα, για να ανακαλύψω, πως όλο τον καιρό ονειρευόμουν και το όνειρο ήταν πραγματικό ”.
