Ζωή Και Θάνατος
Υπάρχει μόνο ένα πράγμα στο οποίο ο Θεός εναντιώνεται, και αυτό είναι οτιδήποτε προκαλεί πόνο και καταστροφή. Η αμαρτία από μόνη της εμπίπτει σε αυτή την κατηγορία. Ο απόστολος Παύλος λέει, “Η αγάπη κακό δεν κάνει…” . Ας σταθούμε λίγο εδώ προτού διαβάσουμε το υπόλοιπο μέρος του εδαφίου. Παρακαλώ σημειώστε ότι είναι η φύση της αγάπης να μην κάνει κακό. Αυτό αποτελεί τη βασική αρχή μιας πραγματικότητας που εμπεριέχει αγάπη. Είναι εξ’ ορισμού χωρίς βία και κατ’ επέκταση χωρίς πόνο. Η αγάπη είναι η θέληση, το κίνητρο, το πάθος να κάνουμε μόνο αυτό που είναι καλό και σωστό σε σχέση με όλους τους άλλους. Ας τελειώσουμε τώρα τη δήλωση του Παύλου: “Η αγάπη κακό δεν κάνει στον πλησίον, είναι λοιπόν, εκπλήρωση του νόμου η αγάπη.”(Ρωμαίους 13:10) . Ο νόμος του Θεού εδώ περιγράφεται ως ο νόμος της αγάπης, όπως είναι καθ’ ολοκληρία μέσα σε ολόκληρη την Βίβλο.
Ο βασικός συλλογισμός είναι πως τα ανθρώπινα όντα αρχικά σχεδιάστηκαν απ’ το Δημιουργό για να αγαπούν σε ετεροκεντρική βάση, παρά για να έχουν εγωκεντρισμό. Δεν είμαστε μονάχα βιολογικές μηχανές επιβίωσης, αλλά μάλλον πνευματικές υπάρξεις δημιουργημένες για υψηλή και υπέροχη ευδαιμονία σχέσεων. Ευημερούμε σε ένα ηθικό περιβάλλον εμπιστοσύνης, νομιμοφροσύνης, αφοσίωσης, και πάνω απ’ όλα ακεραιότητας. Έτσι είμαστε βάση του σχεδιασμού μας. Είμαστε δημιουργήματα φτιαγμένα για μία ποιότητα αγάπης που δεν κάνει κακό.
Σε αντίθεση, οτιδήποτε αντιτίθεται στην αγάπη προκαλεί πόνο και κατά συνέπεια είναι καταδικασμένο να περιέλθει στη λήθη. “…εκείνος που δέν αγαπάει τον αδελφό του, μένει μέσα στο θάνατο” (Α’ Ιωάννη 3:14). Σύμφωνα με τον απόστολο Ιωάννη, ο θάνατος είναι απευθείας συνδεδεμένος με την απουσία της αγάπης. Η αγάπη είναι το ουσιαστικό περιεχόμενο της ζωής με τον τρόπο που ο Θεός έφτιαξε τη ζωή να λειτουργεί. Ο θάνατος βρίσκεται εκεί που λείπει η αγάπη. Η σύγχρονη επιστήμη των τελευταίων είκοσι ετών αποδεικνύει αυτή την βιβλική αλήθεια. Σήμερα γνωρίζουμε με βάση μετρήσιμων επιστημονικών δεδομένων ότι η ανθρώπινη φύση είναι σχεδιασμένη να ζει και να αναπτύσσεται μέσα σε μορφές συμπεριφοράς ανιδιοτελούς αγάπης, και πως οτιδήποτε προέρχεται από ένα χαρακτήρα έλλειψης αγάπης στην ουσία είναι αντίθετο στη ζωή και κατά συνέπεια προσεγγίζει το θάνατο. Προβαίνοντας σε αυτή την ανακάλυψη οι επιστήμονες ασυναίσθητα δικαιώνουν το νόμο του Θεού ως τη χειροπιαστή αλήθεια που ενισχύει όλη την πραγματικότητα.
Αφού κάνει τη διακήρυξη του σχετικά με το θάνατο, ως ένα φαινόμενο έλλειψης της αγάπης, ο Ιωάννης προχωράει δίνοντάς μας ίσως τη πιο περιεκτική και πολυσήμαντη δήλωση στη Βίβλο σχετικά με το ποιος είναι ο Θεός και πώς σχεδίασε την ανθρώπινη ζωή να λειτουργεί:
“ …Ο Θεός είναι αγάπη, και εκείνος που μένει μέσα στην αγάπη, μένει σε ενότητα με τον Θεό και ο Θεός μένει σε ενότητα μ’ αυτόν.” (Α’ Ιωάννη 4:16).
H αγάπη του Θεού συνθέτει το δομικό στοιχείο της ζωής. Το να είναι οι άλλοι στο κέντρο αποτελεί την αρχή μέσω της οποίας η ζωή διατηρείται στο σύστημα του Θεού. Η αγάπη είναι ζωή και η ζωή είναι αγάπη, εξ’ ορισμού. Η ζωή είναι μια κυβερνόμενη από νόμους πραγματικότητα, και ο νόμος επάνω στον οποίο διενεργείται είναι η αγάπη. Η αγάπη του Θεού αποτελεί τον κανόνα της ζωής και επομένως η αγάπη του Θεού αποτελεί το έναυσμα για τη ζωή.
Αντιθέτως, όλες οι σκέψεις, αισθήματα και συμπεριφορές που είναι αντίθετες ως προς την αγάπη οδηγούν με μικρά βήματα την ψυχή προς τον θάνατο. Ο θάνατος καταλαμβάνει θέση στην ψυχή σε τέτοιο βαθμό που παραδίνουμε τους εαυτούς μας σε εγωκεντρικές επιδιώξεις. Ο θάνατος συντίθεται από πράγματα όπως το μίσος, ο θυμός, η πλεονεξία, η δυσφορία, το κουτσομπολιό, η ζήλια, τα πάθη και η έλλειψη εμπιστοσύνης. Γι αυτό το λόγο ο Απόστολος Παύλος λέει, “Επειδή, ο μισθός της αμαρτίας είναι ο θάνατος”(Ρωμαίους 6:23) . Δηλώνοντας αυτό δεν θέλει να μας διαβιβάσει μια αυθαίρετη απειλή, αλλά μάλλον να περιγράψει τον δεδομένο σύνδεσμο μεταξύ της αμαρτίας και του θανάτου. Για να γίνει απόλυτα ξεκάθαρος, ο Παύλος αργότερα αποκαλύπτει σε πιο συγκεκριμένη γλώσσα την συστηματική σχέση μεταξύ αμαρτίας και θανάτου καταδεικνύοντας ότι η αμαρτία αποτελεί ένα “νόμο”, μία κινητήρια αρχή και δραστηριότητα που οδηγεί στον “θάνατο”(Ρωμαίους 8:2) . Έπειτα δηλώνει με σαφήνεια ότι, “…το φρόνημα της σάρκας είναι θάνατος…”(Ρωμαίους 8:6) . Σε αντιδιαστολή λέει, “…ενώ,το φρόνημα του Πνεύματος, ζωή και ειρήνη.”(Ρωμαίους 8:6) . Συνεχίζοντας ξεκαθαρίζει γιατί ο θάνατος είναι αναπόσπαστος από την αμαρτία: “Επειδή, το φρόνημα της σαρκός είναι έχθρα στον Θεό, για τον λόγο ότι, στον νόμο τού Θεού δεν υποτάσσεται, αλλ’ ούτε μπορεί”(Ρωμαίους 8:7) . Ο Παύλος για άλλη μία φορά στρέφει την προσοχή μας στο νόμο του Θεού, ως τον κώδικα της ζωής. Η αμαρτία οδηγεί στον θάνατο ακριβώς γιατί είναι σε έχθρα με το Θεό και το νόμο Του. Όπως ο Παύλος έτσι και ολόκληρη η Αγία Γραφή εξηγεί ότι ο νόμος του Θεού αποτελεί μια αντανάκλαση του ίδιου του χαρακτήρα Του, ο οποίος είναι ανιδιοτελής αγάπη, και η αμαρτία είναι “η παράβαση του νόμου” ή με άλλα λόγια, επανάσταση ενάντια στο νόμο του Θεού. Η αμαρτία είναι η διαστρέβλωση, ή η αναστροφή της ψυχής από τον Θεϊκά σχεδιασμένο προσανατολισμό της προς ένα διεφθαρμένο εσωστρεφή προσανατολισμό. Όταν ο Παύλος επισημαίνει ότι η αμαρτία κάνει κακό στους άλλους, εννοεί ότι η αμαρτία υπηρετεί το «εγώ» εις βάρος των άλλων. Όταν λέει ότι, “η αγάπη είναι η εκπλήρωση του νόμου” εννοεί πως αυτοί που ζουν εντός των παραμέτρων του νόμου του Θεού, ζουν για το Θεό και για τους άλλους πριν και πάνω από τους εαυτούς τους. Έτσι λοιπόν, η αμαρτία αποτελεί το νόμο του θανάτου και η αγάπη αποτελεί το νόμο της ζωής.
