Τι είναι ο δεύτερος θάνατος, σε αντίθεση (σχέση) με τον πρώτο;
Ο Χριστός εξηγεί τη βασική διαφορά μεταξύ των δύο στο Κατά Ματθαίον 10:28:
«Και να μη φοβηθείτε από εκείνους που θανατώνουν το σώμα, οι οποίοι όμως δεν μπορούν να θανατώσουν την ψυχή· αλλά, να φοβηθείτε μάλλον αυτόν που μπορεί να απολέσει και την ψυχή και το σώμα μέσα στη γέεννα»
Από τα λόγια του Ιησού Χριστού συμπεραίνουμε ότι ο πρώτος θάνατος είναι απλώς ο θάνατος του σώματος, αλλά όχι της ψυχής, ενώ ο δεύτερος θάνατος περιλαμβάνει την καταστροφή και του σώματος και της ψυχής. Τι ακριβώς σημαίνει αυτό;
Ο θάνατος της «ψυχής»
Είναι κρίσιμο να ερευνήσουμε την έννοια του όρου «ψυχή» στην Αγία Γραφή για να καταλάβουμε τι σημαίνει η καταστροφή της ψυχής.
Ο όρος «ψυχή» δεν αποτελεί την καλύτερη απόδοση της λέξης που χρησιμοποίησε ο Ιησούς Χριστός. Μια καλύτερη προσέγγιση του νοήματος θα ήταν «διάνοια» ή ακόμα καλύτερα, το άτομο συνολικά.
Η έννοια αυτή αναφέρεται σε κάτι που η Αγία Γραφή σε άλλο σημείο ονομάζει ως «εσωτερικό άνθρωπο» ( Προς Εφεσίους 3:16,) και το «πνεύμα του νου σας» (Προς Εφεσίους 4:23).
Υπό το πρίσμα αυτής της απόδοσης του όρου «ψυχή», ο δεύτερος θάνατος είναι η απόλυτη καταστροφή ολόκληρου του ατόμου σε επίπεδο σωματικό και ψυχολογικό, καθιστώντας αυτούς που θα βιώσουν τον δεύτερο θάνατο απολύτως ανύπαρκτους.
Πρώτος θάνατος
Όταν ένα άτομο πεθαίνει τον πρώτο θάνατο, η Αγία Γραφή αναφέρει ότι συμβαίνει το εξής:
«και επιστρέψει το χώμα στη γη, όπως ήταν, και το πνεύμα επιστρέψει στον Θεό, ο οποίος το έδωσε» (Εκκλησιαστής 12:7), όπου το «χώμα» αναφέρεται στο σώμα, που επιστρέφει στη γη ως οργανική ύλη μετά τον πρώτο θάνατο.
Το «πνεύμα» που επιστρέφει στον Θεό είναι αυτό που αποκάλεσε ο Χριστός «ψυχή», ή το πλήρες περιεχόμενο του εσωτερικού ενός ανθρώπου: η προσωπικότητα, οι σκέψεις, τα συναισθήματα, τα κίνητρα – οτιδήποτε ορίζει τη μοναδική ταυτότητα και τον ηθικό χαρακτήρα του ατόμου.
Έχουμε ήδη ανακαλύψει ότι δεν υπάρχει συνείδηση με τον θάνατο («Αποσαφηνίζοντας το θάνατο»), άρα το «πνεύμα» που «επιστρέφει» στον Θεό όταν κάποιος πεθαίνει διατηρείται απλώς από τον Θεό σε μία ασυνείδητη κατάσταση προσμένοντας την ανάσταση.
Η ανάσταση
Την ώρα της ανάστασης ο Θεός θα επαναφέρει στο φυσικό σώμα το πνεύμα και από εκείνη τη στιγμή συνεχίζει η συνειδητή ζωή.
Προσέξτε τώρα αυτήν την καίριας σημασίας δήλωση του Χριστού:
«…έρχεται ώρα, κατά την οποία, όλοι εκείνοι που είναι μέσα στους τάφους, θα ακούσουν τη φωνή του· και θα βγουν έξω εκείνοι που έπραξαν τα αγαθά, σε ανάσταση ζωής· εκείνοι δε που έπραξαν τα φαύλα, σε ανάσταση κρίσης» (Κατά Ιωάννην 5:28-29).
Ξεκάθαρα λοιπόν, κάθε άνθρωπος που έχει πεθάνει τον πρώτο θάνατο θα αναστηθεί, και οι πιστοί και οι άπιστοι.
Οι πιστοί θα ζήσουν αιώνια με τον Χριστό διότι «Επάνω σ’ αυτούς ο δεύτερος θάνατος δεν έχει εξουσία» (Αποκάλυψη 20:6).
Οι πονηροί, από την άλλη θα αναστηθούν για την «καταδίκη», όχι μια καταδίκη απλή όπου κάποιος θα απαριθμεί τις κατηγορίες τους, αλλά την καταδίκη της τελικής κρίσης, όπου θα έρθουν αντιμέτωποι με τα κατάστιχα της ζωής τους και θα βιώσουν στην ψυχή τους όλη την «καταδίκη» που εμπεριέχεται στις αμαρτίες τους (Αποκάλυψη 6:16, Β’ Προς Κορινθίους 5:10, Προς Ρωμαίους 2:8-9).
Απολύτρωση
Ο Θεός επιθυμεί ο καθένας από μας να απελευθερωθεί από τις αμαρτίες και τις ενοχές. Επιθυμεί να θεραπευτούμε και να ελευθερωθούμε πλήρως, διότι ο Θεός διαμέσου της ζωής και της θυσίας του Χριστού ήδη «μάς ελευθέρωσε από την εξουσία τού σκότους, και μας μετέφερε στη βασιλεία τού αγαπητού Yιού του· στον οποίο έχουμε την απολύτρωση διαμέσου τού αίματός του, την άφεση των αμαρτιών·» (Προς Κολοσσαείς 1:13-14).
Παρόλο που όλοι αποτυγχάνουμε, κανείς μας δεν χρειάζεται να φέρει το βάρος της ενοχής και να υποφέρει τον δεύτερο θάνατο. Δεν χρειάζεται διότι ο Χριστός ήδη γεύτηκε «…θάνατο για χάρη κάθε ανθρώπου» (Προς Εβραίους 2:9).
Ο Ιησούς Χριστός, ο εκούσιος αντικαταστάτης μας, βίωσε τον σκοτεινό τρόμο της ενοχής μας ώστε να μη χρειαστεί να ζήσουμε ούτε μια στιγμή δέσμιοί της. Μέσω του Χριστού έχουμε το προνόμιο να σταθούμε απολύτως δικαιωμένοι (δίκαιοι) στην παρουσία του Θεού.
Διάβασε επίσης:
Η Ανάσταση και το μεσιτικό έργο του Χριστού
