Στο τελευταίο εδάφιο του 12ου κεφαλαίου της Αποκάλυψης ο απόστολος Ιωάννης στρέφει την προσοχή μας στην κατάσταση της αποστολικής πίστης στους τελευταίους καιρούς:
«Ο δράκοντας οργίστηκε ενάντια στη γυναίκα, και πήγε να κάνει πόλεμο με τους υπόλοιπους από το σπέρμα της, που τηρούν τις εντολές τού Θεού και έχουν τη μαρτυρία τού Iησού Xριστού» (Αποκάλυψη 12:17).
Το υπόλοιπο
Η έννοια του «υπόλοιπου» αντιστοιχεί σε μια ποσότητα που παραμένει, ή ένα μέρος από κάτι.
Στην Αγία Γραφή συναντάμε για πρώτη φορά την έννοια «υπόλοιπο» στην Παλαιά Διαθήκη, όπου γίνεται αναφορά σε μία αντιπροσωπευτική ομάδα του Ισραήλ που παρέμεινε πιστή ακόμα και μετά από καταστροφικές κρίσεις που υφίσταντο ο λαός εξαιτίας της απιστίας του (Ησαΐας 10:20-22, 11:11, 16, 37:31-32, Ιερεμίας 23:3).
Επομένως, θα λέγαμε ότι «το υπόλοιπο» είναι αυτοί που αρνούνται να συμβιβαστούν με τον εχθρό και στηρίζουν πλήρως την ύπαρξή τους στον Θεό (Ησαΐας 10:20-22).
Παρομοίως, «το υπόλοιπο» της Αποκάλυψης 12:17 είναι ένα μικρό τμήμα των Χριστιανών το οποίοι εμφανίζεται στην πιο σκοτεινή περίοδο της ιστορίας του Χριστιανισμού, γνωρίζοντας και διακηρύττοντας την πραγματικότητα του αληθινού χαρακτήρα Του Θεού. Ως εκ τούτου, το «υπόλοιπο» αναγνωρίζεται από δύο χαρακτηριστικά: (1) «τηρούν τις εντολές τού Θεού και (2) έχουν τη μαρτυρία τού Ιησού Xριστού» (Αποκάλυψη 12:17).
«Τηρούν της εντολές του Θεού»
Ένα αναγνωριστικό στοιχείο της μεγάλης αποστασίας που προλέχθηκε στη Βιβλική προφητεία είναι η επανάσταση «αντί» του νόμου του Θεού (Δανιήλ 7: 25).
Ο απόστολος Παύλος αποκαλεί αυτό το σύστημα «το μυστήριο της ανομίας» με τον αρχηγό του να είναι – «ο άνομος» (Β’ Προς Θεσσαλονικείς 2:7-8).
Το υπόλοιπο, από την άλλη, προσδιορίζεται στη βιβλική προφητεία ως ένα σώμα πιστών «που τηρούν τις εντολές τους Θεού». Ο όρος «τηρώ» κυριολεκτικά σημαίνει «φυλάττω» ή «διατηρώ», υπονοώντας ότι υπάρχει κάτι που χρειάζεται προστασία.
Συνεπώς, το πιστό υπόλοιπο είναι ένας «λαός» που ιστορικά εμφανίζεται στην τροχιά του «άνομου», και που φυλάττει και διατηρεί τον νόμο του Θεού.
Είμαστε ενήμεροι πως πολλά χριστιανικά δόγματα δίδασκαν και διδάσκουν ότι ο νόμος του Θεού υπόκειται σε μετατροπές. Μερικά τόλμησαν να διδάξουν ότι καταργήθηκε εντελώς και άρα δεν έχει καμία σχέση με τον χριστιανισμό.
Όλα τα δόγματα αυτά αγνόησαν μια κρίσιμη αλήθεια που αποκαλύπτεται στην Αγία Γραφή – ο νόμος του Θεού εκφράζει τον αναλλοίωτο χαρακτήρα Του και τις ακέραιες σχέσης που εμπνέει.
Ο Ιησούς Χριστός μας φανέρωσε ότι ο νόμος του Θεού (οι Δέκα Εντολές) απεικονίζει την αγάπη επί του πρακτέου: «Από τούτο γνωρίζουμε ότι αγαπάμε τα παιδιά του Θεού, όταν αγαπάμε τον Θεό και τηρούμε τις εντολές Του» (Α’ Ιωάννη 5:2 όπως και Κατά Ματθαίον 22:36-40).
Το γεγονός αυτό επικυρώνει την παραπάνω πρόταση, δηλαδή ότι ο νόμος Του αποτελεί μια καταγραφή του χαρακτήρα Του. Επομένως, είναι αμετάβλητος και αιώνιος, ακριβώς όπως είναι και ο Θεός (Μαλαχίας 3:6, Ιακώβου 1:17, Προς Εβραίους 13:8, Α’ Ιωάννη 4:8, Προς Ρωμαίους 7:12, 13:10).
Το πιστό υπόλοιπο καλείται ενώπιον του κόσμου να φυλάξει τις εντολές του Θεού και τη μαρτυρία του Ιησού Χριστού. Θα είναι φύλακες του νόμου Του, ενώ ταυτόχρονα θα δείχνουν προς την αγάπη Του που ενσαρκώθηκε μέσω του Ιησού Χριστού και αποτελεί το μόνο μέσο σωτηρίας.
Αυτός που αρνείται τον Ιησού Χριστό δεν έχει τη μαρτυρία Του
Η προφητεία αναφέρει ότι το δεύτερο χαρακτηριστικό του υπολοίπου θα είναι η «μαρτυρία του Ιησού Χριστού».
Το αναγνωριστικό στοιχείο αυτό είναι ιδιαίτερης σημασίας στο ιστορικό πλαίσιο που περιγράφεται στο δωδέκατο κεφάλαιο της Αποκάλυψης, επειδή το παπικό σύστημα που καταδιώκει τους αγίους του Θεού περιγράφεται στην Αγία Γραφή όχι μόνο ως «αντί του νόμου», αλλά και ως «αντίχριστος» (ενάντια στο ευαγγέλιο του Χριστού).
Ο απόστολος Ιωάννης μας προειδοποιεί: «Παιδάκια μου, είναι έσχατη ώρα· και καθώς ακούσατε ότι ο αντίχριστος έρχεται, και τώρα πολλοί αντίχριστοι υπάρχουν· γι’ αυτό γνωρίζουμε ότι είναι έσχατη ώρα» (Α’ Ιωάννη 2:18).
Το πρόθεμα «αντί» σημαίνει «εναντίον» καθώς και «στη θέση (κάποιου)». Αντίχριστος, άρα, είναι αυτός που αντιτίθεται στον Χριστό, με τη μορφή αυτού προκειμένου να πάρει την θέση Του.
Στην ίδια επιστολή (Α’ Ιωάννου) υπάρχει ένα σημαντικό στοιχείο για την αναγνώριση του Αντίχριστου: «Ποιός είναι ο ψεύτης, παρά αυτός που αρνείται ότι ο Ιησούς δεν είναι ο Χριστός; Αυτός είναι ο αντίχριστος, αυτός που αρνείται τον Πατέρα και τον Yιό. Καθένας που αρνείται τον Yιό δεν έχει ούτε τον Πατέρα· εκείνος που ομολογεί τον Yιό έχει και τον Πατέρα» (Α’ Ιωάννη 2:22-23).
Ο όρος «αρνούμαι» χρησιμοποιείται στην Καινή Διαθήκη για την περιγραφή ψευδούς αναπαράστασης του Ιησού Χριστού από τους ψευδοδιδασκάλους ή εκείνους που ισχυρίζονται ότι Τον αντιπροσωπεύουν (Β’ Πέτρου 2:1, Ιούδας 1:4).
Με άλλα λόγια, αντίχριστος δεν αρνείται απροκάλυπτα τον Χριστό, αλλά «(κάθεται) στον ναό του Θεού σαν Θεός, αποδεικνύοντας τον εαυτό του ότι είναι Θεός» (Β’ Προς Θεσσαλονικείς 2:4)
Η μαρτυρία
Ο όρος «μαρτυρία» ορίζεται ως η γνώση που έχει ένα άτομο από πρώτο χέρι ότι κάτι είναι αληθές, την οποία μεταδίδει και σε άλλους. Κάτω από αυτό το πρίσμα, στα κείμενα της Καινής Διαθήκης ο όρος μαρτύρια αναφέρεται στην αποκάλυψη του αληθινού χαρακτήρα του Θεού.
Για παράδειγμα, ο Ιωάννης Βαπτιστής μας εξήγησε ότι ο Χριστός ήρθε στον κόσμο μας με μία μαρτυρία: «εκείνο που είδε και άκουσε, αυτό δίνει ως μαρτυρία· και κανένας δεν δέχεται τη μαρτυρία του.
Όποιος δεχθεί τη μαρτυρία του, επισφράγισε ότι ο Θεός είναι αληθής» (Κατά Ιωάννην 3:32-33).
Η μαρτυρία του Ιησού είναι η αληθινή αποκάλυψη και γνωστοποίηση στον κόσμο του χαρακτήρα ανιδιοτελούς αγάπης του Πατέρα:
- «Κανένας δεν είδε ποτέ τον Θεό· ο Μονογενής Υιός, που είναι στην αγκαλιά τού Πατέρα, εκείνος τον φανέρωσε» (Κατά Ιωάννην 1:18).
- «Σε διαβεβαιώνω απόλυτα, ότι μιλούμε εκείνο που ξέρουμε, και μαρτυρούμε εκείνο που είδαμε· και δεν δέχεστε τη μαρτυρία μας» (Κατά Ιωάννην 3:11).
- «O Ιησούς, λοιπόν, αποκρίθηκε και τους είπε: Σας διαβεβαιώνω απόλυτα: Δεν μπορεί ο Υιός να κάνει τίποτε από μόνος του, αν δεν βλέπει τον Πατέρα να το κάνει αυτό· επειδή, όσα κάνει εκείνος, αυτά, παρόμοια, κάνει και ο Υιός» (Κατά Ιωάννην 5:19).
- «Καθώς ο Πατέρας γνωρίζει εμένα, και εγώ γνωρίζω τον Πατέρα· και την ψυχή μου βάζω για χάρη των προβάτων… Τα έργα που εγώ κάνω στο όνομα του Πατέρα μου, αυτά δίνουν μαρτυρία για μένα… Εγώ και ο Πατέρας είμαστε ένα… Πολλά καλά έργα από τον Πατέρα μου έδειξα σε σας…» (Κατά Ιωάννην 10:15,25,30,32).
- «Όποιος είδε εμένα, είδε τον Πατέρα» (Κατά Ιωάννην 14:9).
- «ο ίδιος ο Πατέρας σάς αγαπάει» (Κατά Ιωάννην 16:27).
«Έχουν τη μαρτυρία του Ιησού Xριστού»
Στο πλαίσιο της ευρύτερης Βιβλικής αφήγησης και ειδικά την εποχή του πιστού υπόλοιπου, η μαρτυρία του Ιησού είναι η αλήθεια που κήρυξε ο Χριστός σχετικά με το ποιος πραγματικά είναι ο Πατέρας.
Όταν στην Αποκάλυψη 12:17 αναφέρεται ότι: «(το υπόλοιπο)… έχουν τη μαρτυρία του Ιησού Χριστού», σημαίνει ότι αυτό θα έχει μια μαρτυρία σχετικά με τον χαρακτήρα του Θεού, που θα δείχνει προς τον Ιησού, ο οποίος με όλη Του την ομορφιά είναι «… ο πιστός και αληθινός μάρτυρας…» (Αποκάλυψη 3:14).
Επομένως το υπόλοιπο της Αποκάλυψης είναι αυτοί που γνώρισαν την αγάπη του Θεού μέσω του Ιησού Χριστό και ανταποκρίθηκαν σε αυτήν ανοίγοντας τις δικιές τους καρδιές.
Η αγάπη του Θεού στις καρδιές του πιστού υπολοίπου προκαλεί αγάπη προς τους συνανθρώπους τους και τους παρακινεί στην διάδοση των καλών νέων περί του χαρακτήρα Αυτού.
Διάβασε επίσης:
