Όταν φτάσουμε στον παράδεισο, θα υπάρχουν κάποιοι που θα κάνουν στον Ιησού μια παράξενη ερώτηση: «Με συγχωρείς, αλλά γιατί τα χέρια Σου έχουν αυτά τα σημάδια;»
Δε θα φανεί παράξενη από τη μεριά τους, γι’ αυτούς η ερώτηση θα είναι εντελώς λογική. Αλλά για σένα και για μένα, θα είναι λίγο περίεργη, γιατί εμείς ποτέ δε θα κάναμε μια τέτοια ερώτηση.
Ξέρουμε τι σημαίνουν τα σημάδια στα χέρια του Χριστού.
Αλλά προφανώς θα υπάρξουν άνθρωποι στον παράδεισο, που δεν θα το γνωρίζουν.
Ο Ιησούς δε θα εκπλαγεί από την ερώτησή τους, την περιμένει και αναμφισβήτητα θα είναι πολύ πρόθυμος να εξηγήσει τη σημασία των πληγών Του.
Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι;
Είναι άνδρες, γυναίκες και παιδιά, που δε γνώρισαν ποτέ το Σωτήρα με το όνομά Του, κατά τη διάρκεια της ζωής τους στη γη. Αυτοί είναι άνθρωποι από μακρινές ερήμους και ψηλά ορεινά χωριά, από βαθιές τροπικές ζούγκλες και πολυπληθείς «ζούγκλες» πόλεων, καταπιεσμένοι άνδρες και γυναίκες, κακοποιημένα παιδιά, παιδιά των γκέτο και πολλοί άλλοι που, ζώντας στην γη, δεν έχουν γνωρίσει τίποτα άλλο παρά δυστυχία και αβεβαιότητα.
Αλλά μέσα στον πόνο τους και μέσα στη σύγχυσή τους, αυτοί άκουσαν τη φωνή του Σωτήρα στην καρδιά τους. Ο καθένας τους δέχτηκε το έλεος, την αγάπη, τη δικαιοσύνη και, ενεργώντας έτσι, δέχτηκαν Αυτόν, τον Ανώνυμο Σωτήρα τους.
Αυτός τώρα τους συστήνεται για πρώτη φορά με το όνομά Του, λέγοντάς τους την ιστορία της λύτρωσης, της οποίας τα οφέλη έχουν γευτεί, αλλά δεν έχουν ποτέ ακούσει τα σχετικά με αυτήν γεγονότα.
Ποιος είσαι Εσύ;
«Με συγχωρείς, αλλά γιατί τα χέρια Σου έχουν αυτά τα σημάδια; Ποιος είσαι Εσύ και πού βρίσκομαι;» ρωτά κάποιος το μεγαλοπρεπή Άντρα.
«Είμαι ο Ιησούς Χριστός, ο Δημιουργός και Σωτήρας σου…»
«Ποιος;»
«Ο Ιησούς Χριστός κι αυτό το μέρος είναι η Νέα Ιερουσαλήμ, το αιώνιο σπίτι σου»
«Και τι είναι αυτά τα σημάδια στα χέρια Σου; Όλα τα άλλα είναι τόσο τέλεια εδώ. Σε παρακαλώ, μην προσβληθείς με τις ερωτήσεις μου», λέει ευγενικά ένας.
«Εγώ πραγματικά χαίρομαι που βρίσκομαι εδώ· είναι θαυμάσια. Αλλά απλά θέλω να καταλάβω. Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι είναι ότι με πήρε ο ύπνος κατά τη διάρκεια μιας σοβαρής ασθένειας που σάρωσε το χωριό της φυλής μου».
Ο Ιησούς χαμογελά. «Δε θα προσβληθώ απ’ τις ερωτήσεις σου. Θα χαρώ να σου δώσω απαντήσεις σε καθεμιά από αυτές. Θα σου εξηγήσω».
Η εξήγηση του Ιησού
Και τότε ο Λυτρωτής του κόσμου αρχίζει να ξετυλίγει ολόκληρη την ιστορία από την αρχή, όπως κανένας άλλος δε θα μπορούσε.
Στην αρχή η δημιουργία. Η ανταρσία του Εωσφόρου. Η πτώση του Αδάμ και της Εύας. Ο καταστρεπτικός κατήφορος της ηθικής κατάπτωσης και η δυστυχία που προέκυψε.
Ο κατακλυσμός. Η ακμή και η πτώση των αυτοκρατοριών.
Ο εκλεκτός λαός. Οι πατριάρχες και οι προφήτες. Το σκοτάδι που γινόταν όλο και πιο βαθύ.
Έπειτα, επιτέλους, η ενσάρκωση της ΑΓΑΠΗΣ του Θεού μέσω του Υιού Του. Η αναμάρτητη ζωή Του. Ο εξιλαστήριος θάνατός Του. Η θριαμβευτική ανάστασή Του.
Η ένδοξη Δευτέρα Παρουσία Του, και η ανάσταση όλων εκείνων, οι οποίοι ανταποκρίθηκαν με πίστη στην ήρεμη και απαλή φωνή Του, που πάντα τους μιλούσε.
Ο Ιησούς διηγείται όλη την πορεία της ανθρώπινης ιστορίας, οδηγώντας τον προσηλωμένο ακροατή Του στην κορυφαία απόδειξη της αγάπης του Θεού στο Γολγοθά, δείχνοντας τα σημάδια στα χέρια Του ως αποδεικτικά στοιχεία εκείνης της αγάπης.
Η Αγάπη στην πληρότητα της
Δάκρυα ταπεινής ευγνωμοσύνης αναβλύζουν από τα μάτια του ανθρώπου καθώς αρχίζει να καταλαβαίνει τη μεγαλειότητα της χάρης του Θεού.
«Αλλά εγώ ήμουν απλώς ένας άνθρωπος. Δεν άκουσα ποτέ αυτή την ιστορία… αυτή την αλήθεια. Γιατί βρίσκομαι εδώ με Σένα;»
«Ενώ ήσουν στη Γη», εξηγεί ο Ιησούς, «δεν είχες το προνόμιο να Με γνωρίζεις με το όνομά Μου, αλλά, παρόλα αυτά, Με ήξερες. Γεννήθηκες σε εποχή και περιοχή, όπου η ακτινοβολία του φωτός Μου δεν έλαμπε πλήρως. Κι όμως, δεν αφέθηκες στο ολοκληρωτικό σκοτάδι. Το Πνεύμα Μου ήταν μαζί σου όλες τις μέρες της ζωής σου, αγγίζοντας την καρδιά σου και διδάσκοντας το νου σου, μέσω της φύσης, μέσω των εμπειριών σου, ακόμη και μέσω του πόνου σου».
«Ναι, ναι», Τον διακόπτει μ’ ενθουσιασμό και κατανόηση, «θυμάμαι πολλές στιγμές που ήμουν σε σύγχυση και άλλες στιγμές ξεκάθαρης επίγνωσης».
«Θα θυμάσαι επίσης», συνεχίζει ο Ιησούς, «ότι είχες απελπιστεί με όλη την αδικία και το κακό που σε περιέβαλε».
«Ναι, το θυμάμαι πολύ καλά».
Η ελκυστική φωνή του Χριστού
«Θυμάσαι, επίσης, μια επιθυμία, που σχεδόν σου προκαλούσε πόνο, για κάτι καλύτερο, για να είναι τα πράγματα δίκαια, αληθινά και ειρηνικά στον κόσμο σου; Θυμάσαι που ένιωθες συμπόνια για τους καταπιεσμένους και άπλωνες το χέρι για να τους ανακουφίσεις; Θυμάσαι που μετάνιωνες, όταν έκανες λάθος;»
«Ναι, θυμάμαι όλες εκείνες τις σκέψεις και τα συναισθήματα τόσο ζωντανά. Πάντα ευχόμουν να ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Και δεν μπορούσα να ανεχτώ τον εαυτό μου τις φορές που έκανα λάθη, για τα οποία κατέκρινα τους άλλους. Στεναχωριόμουν πολύ για τα παραπτώματά μου και τα σφάλματα των άλλων».
«Ήμουν Εγώ, όλο τον καιρό, που βρισκόμουν μέσα σου και σε καλούσα σε Μένα. Αυτά τα συναισθήματα του μίσους και της θλίψης για τις αμαρτίες σου ήταν το δώρο της μετάνοιας, από Εμένα προς εσένα», εξηγεί ο Ιησούς.
Εσύ είσαι αυτός ο καλός και στοργικός Θεός!
«Είναι όλα τόσο εκπληκτικά! Τώρα καταλαβαίνω. Όλα έχουν νόημα. Ήξερα μέσα στην καρδιά μου ότι πρέπει να υπάρχει ένας καλός και στοργικός Θεός κάπου ψηλά στον απέραντο ουρανό. Κι Εσύ είσαι αυτός ο Θεός».
«Ναι», απαντά ο Σωτήρας, «Εγώ είμαι ο Δημιουργός και ο Λυτρωτής σου και σε αγαπώ. Καλώς ήλθες στην αιώνια ευτυχία της βασιλείας Μου»
Διάβασε επίσης:
