Αυτό-εξύψωση. Αυτό ήταν το φίδι στο κόρφο του Εωσφόρου[1] (Ησαΐα 14:12-14), του εκθειασμένου πλάσματος που κατείχε θέση οικειότητας με τον Θεό και ήταν «τέλειος στους δρόμους (του)» (στη σκέψη του, στα συναισθήματα, στη συμπεριφορά), «μέχρις ότου βρέθηκε μέσα σε σένα αδικία» (Ιεζεκιήλ 28:12-19, Ησαΐα 14:12-14).
Η αυτό-εξύψωση τον οδήγησε στο μεθυστικό φιλόδοξο σχέδιο να εκτοπίσει τον Θεό από την καρδιά των άλλων αγγέλων, και να σφετεριστεί την αφοσίωσή τους .
Καθώς ο Εωσφόρος καλλιεργούσε τον εγωκεντρισμό του, έπαυσε να αντανακλά το φως του χαρακτήρα του Θεού και ξεκίνησε να αποδίδει στον Θεό τα δικά του ιδιοτελή κίνητρα.
Απαρνούμενος την ουσιώδη καλοσύνη του χαρακτήρα του Θεού, το σχέδιο δράσης του Σατανά[2] σχεδιάστηκε για να διαβρώσει την εμπιστοσύνη προς τον Θεό και να υποκινήσει μια επανάσταση ενάντιά Του.
Πόλεμος στον ουρανό
Η Αγία Γραφή μας ενημερώνει ότι λόγω της επανάστασης του Εωσφόρου «έγινε πόλεμος στον ουρανό» (Αποκάλυψη 12:7).
Ο όρος «πόλεμος» σχετίζεται με τους όρους πολέμιος και πολιτική. Αυτό μας δίνει κάποια στοιχεία για την σαφή φύση του «πολέμου» του Σατανά που ξεκίνησε ενάντια του Θεού. Δεν ήταν ένας πόλεμος σώμα με σώμα ή με ένοπλες δυνάμεις. Ήταν ένας πολιτικός πόλεμος, μια εκστρατεία προπαγάνδας, ένα σχέδιο δολοφονίας χαρακτήρα.
Ο Σατανάς διεξήγε τον πόλεμό του διαδίδοντας ψεύδη σχετικά με το ποιος είναι ο Θεός. Για αυτό ο Σατανάς περιγράφεται ως εκείνος «που πλανάει ολόκληρη την οικουμένη» (Αποκάλυψη 12:7) και ως ψεύτης, και «ο πατέρας τού ίδιου τού ψεύδους» (Αποκάλυψη 12:9 και Ευαγγέλιο κατά του Ιωάννη 8:44).
Η επανάσταση εναντία στην… αγάπη
Τα παρακάτω αποσπάσματα της Αγίας Γραφής μας βοηθούν να ανακαλύψουμε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την επανάσταση του Εωσφόρου:
- Ο προφήτης Ιεζεκιήλ αναφέρει ότι ο Εωσφόρος εκδιώχθηκε από τον ουρανό επειδή «αμάρτησε» (Ιεζεκιήλ 28:16).
- Ο απόστολος Ιωάννης ορίζει την αμαρτία ως «ανομία» (Α΄ Ιωάννη 3:4).
- Ο απόστολος Παύλος ορίζει το νόμο του Θεού ως «αγάπη» (Προς Ρωμαίους 13:10).
Παρατηρούμε ξεκάθαρα λοιπόν ότι ο Εωσφόρος επαναστάτησε ενάντια στο νόμο του Θεού και κατά συνέπεια ενάντια στην αγάπη του Θεού.
Κατηγόρησε τον Θεό και το νόμο της αγάπης με τον οποίο κυβερνά το σύμπαν. Ενώ η Αγία Γραφή διαβεβαιώνει ότι «ο Θεός είναι αγάπη» και κατά συνέπεια ο νόμος Του είναι νόμος που κυριαρχεί με αρχές έμφυτες της αγάπη (Α’ Ιωάννη 4:8,Κατά Ματθαίον 22:37-40), ο Σατανάς είχε ξεκινήσει να ζει χωρίς αγάπη, ή πιο σωστά, χωρίς αγάπη προς του άλλους.
Δύο βασίλεια
Ως αποτέλεσμα της επανάστασης του Εωσφόρου υπάρχουν δύο βασιλεία, δύο ανταγωνιστικές αρχές, δύο διαμετρικά αντίθετα κίνητρα για την κυριαρχία του κόσμου μας και για κάθε ανθρώπινη καρδιά.
Ο Ιησούς, από την μία, ηγείται του βασιλείου της αλήθειας και της αγάπης.
Ο Σατανάς, ο αντίπαλος σε οτιδήποτε είναι καλό και όμορφο και αληθινό, ηγείται του βασιλείου της πλάνης και του εγωκεντρισμού.
Η βασιλεία του Σατανά βασίζεται στην πλάνη, στην αυτό-εξύψωση και στη βία.
Η βασιλεία του Χριστού ωθείται από την αλήθεια, την αυταπάρνηση, και την μη εξαναγκαστική αγάπη.
Όταν ο Χριστός βίωσε τη δολοφονική οργή των ανθρώπων και των δαιμόνων στον σταυρό χωρίς να ανταποκριθεί με τον ίδιο τρόπο, αποκρινόμενος ουσιαστικά μόνο με ανιδιοτελή αγάπη, η βασιλεία του Σατανά κατακτήθηκε και οι κατηγορίες του ενάντια στον χαρακτήρα του Θεού αποδείχτηκαν ψευδής.
Με τη ζωή και τον θάνατό Του ο Χριστός προκάλεσε μια επανάσταση αλήθειας και αγάπης που στο τέλος θα αφανίσει το κακό. Έγκειται στον καθένα μας να επιτρέψουμε στον Χριστό να μπει στη ζωή μας, ώστε η πλάνη του Σατανά να μας αποδεσμεύσει.
Διάβασε επίσης:
[1] Η Αγία Γραφή διδάσκει ότι οι άνθρωπο δεν είναι τα μόνα λογικά όντα με αντίληψη και ελεύθερη βούληση. Από τη Γένεση μέχρι την Αποκάλυψη, συναντάμε μια τάξη υπάρξεων που λέγονται άγγελοι. Γνωρίζουμε από τις Γραφές ότι οι άγγελοι προϋπάρχουν του ανθρώπου (Ιώβ 38:4-7, Αποκάλυψη 1:20), είναι πολυάριθμοι (Εβραίους 12:22), ισχυροί και νοήμονες (Ψαλμοί 103:20, Δανιήλ 4:17), λειτουργούν σε ένα οργανωμένο σύστημα διακυβέρνησης με διορισμένους ηγέτες (Εφεσίους 3:10, Δανιήλ 7:9-10), λειτουργούν ενεργά στον κόσμο μας, κατά κύριο λόγο αόρατα, μερικές όμως φορές και με ορατή μορφή (Εβραίους 1:14, 13:2), και η πραγματικότητα του κακού που βασανίζει τον κόσμο μας προέρχεται από εκείνους (Αποκάλυψη 12:7, κεφ.12).
Ένας άγγελος ήταν ο ‘Εωσφόρος’, ‘αυτός που φέρει το φως’, ένα όνομα που του δόθηκε από Τον Δημιουργό του, για να υποδηλώνει τον χαρακτήρα και την αποστολή του. Αυτό το εκθειασμένο πλάσμα, θα κατείχε θέση οικειότητας με τον Θεό και για αυτό θα ήταν διαπρεπής μάρτυρας και δάσκαλος του χαρακτήρα του Θεού στους υπόλοιπους αγγέλους.
[2] Ο Εωσφόρος ήταν «τέλειος στους δρόμους (του)» (στη σκέψη του, στα συναισθήματα, στη συμπεριφορά), «μέχρις ότου βρέθηκε μέσα σε σένα αδικία». Εκείνη τη στιγμή ξεκινά να φέρει το όνομα ‘Σατανάς’, που σημαίνει ‘διάβολος’, αντίπαλος. Παρά το γεγονός ότι η εικόνα του Σατανά έχει ευτελιστεί και μυθοποιηθεί σε καρικατούρα, με κόκκινη μορφή, κέρατα και τρίαινα, η Βιβλική εικόνα περιγράφει ένα υπερισχύον ον, ιδιαίτερα νοήμων, θαυμαστά όμορφο και έναν εντελώς απομυθοποιημένο έκπτωτο άγγελο που είναι ο πρωτεργάτης του αληθινά υπαρκτού κακού που στοιχειώνει και πληγώνει τον κόσμο μας.
