Η αμαρτία αποτελεί το πρόβλημα της ανθρωπότητας.
Όμως περί τίνος πρόκειται; Είναι απλά η ανυπακοή σε μια λίστα κανόνων; Ήταν ο Θεός «σε κακή διάθεση» όταν είπε «αυθαίρετα» ότι οι πρωτόπλαστοι δεν μπορούν να φάνε από το συγκεκριμένο δέντρο στον κήπο της Εδέμ;
Φυσικά και όχι. Η αμαρτία είναι πολύ περισσότερο από την ανυπακοή σε λίστες κανόνων που βρίσκουμε στην Αγία Γραφή. Βασικά ο Θεός ποτέ δε ζήτησε τυφλή υπακοή. Αλλά, ως ουράνιος Πατέρας μας, έσκυψε πάνω από τα παιδιά Του και με στοργή τους έδωσε συμβουλές. Οι κανόνες του Θεού μας φανερώνουν τον χαρακτήρα και τη προσωπικότητά Του, μας φανερώνουν ότι είναι Αγάπη.
Επομένως, τι φανερώνει το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού για τον Θεό; Μας δείχνει ότι ο Θεός θέλει να έχουμε την ελευθερία να Τον επιλέξουμε ή να επιλέξουμε να ζήσουμε μακριά Του (τον θάνατο).
Πάνω σε αυτό το δέντρο βρέθηκε ο διάβολος που δεν είπε απλά στους πρωτόπλαστους να είναι ανυπάκουοι, αλλά τους παγίδεψε μέσω της διαστρέβλωσης του χαρακτήρα του Θεού.
Επί της ουσίας ο Σατανάς αρνήθηκε ότι «ο Θεός είναι αγάπη», και παρουσίασε τον Δημιουργό στους πρωτόπλαστους ως έναν εγωιστή τύραννο.
Και εκεί γεννήθηκε η αμαρτία.
Η αποδοχή του ψέματος οδηγεί σε διάσπαση σχέσεων
Η διάσπαση της σχέση συνέβη τη στιγμή που ο Αδάμ και η Εύα πίστεψαν το ψέμα του Σατανά.
Στο βιβλίο της Γένεσης διαβάζουμε:
«Kαι η γυναίκα είδε ότι το δέντρο ήταν καλό για τροφή, και ότι ήταν αρεστό στα μάτια, και το δέντρο ήταν επιθυμητό στο να δίνει γνώση· και παίρνοντας από τον καρπό του, έφαγε· και έδωσε και στον άνδρα της μαζί της, και αυτός έφαγε. Kαι ανοίχτηκαν τα μάτια και των δύο και γνώρισαν ότι ήσαν γυμνοί· και αφού έρραψαν φύλλα συκιάς, έφτιαξαν για τον εαυτό τους περιζώματα.
Kαι άκουσαν τη φωνή τού Kυρίου τού Θεού, να περπατάει στον παράδεισο προς το δειλινό· και ο Aδάμ και η γυναίκα του κρύφτηκαν από το πρόσωπο του Kυρίου τού Θεού, ανάμεσα στα δέντρα τού παραδείσου.
Kαι ο Kύριος ο Θεός κάλεσε τον Aδάμ, και του είπε: Πού είσαι;
Kαι εκείνος είπε: Άκουσα τη φωνή σου στον παράδεισο, και φοβήθηκα, επειδή είμαι γυμνός· και κρύφτηκα.
Kαι ο Θεός είπε σ’ αυτόν: Ποιος σου φανέρωσε ότι είσαι γυμνός; Mήπως έφαγες από το δέντρο, από το οποίο σε πρόσταξα να μη φας;
Kαι ο Aδάμ είπε: H γυναίκα που μου έδωσες για να είναι μαζί μου, αυτή μου έδωσε από το δέντρο και έφαγα» (Γένεση 3:6-12).
Η σχέσεις που διασπάστηκαν
Αρχικά βλέπουμε ότι χάλασε η κάθετη σχέση: ο Θεός και η ανθρωπότητα χώρισαν.
Επειδή δεν πίστευαν πλέον στην ακεραιότητα της αγάπης του Θεού, έπαψαν να Τον εμπιστεύονται και επέλεξαν μια ζωή χωριστά από Αυτόν. Όταν τους κάλεσε, κρύφθηκαν.
Στη συνέχεια, ως άμεση συνέπεια, διαλύθηκε και η οριζόντια σχέση μεταξύ τους. Όταν τους δόθηκε η ευκαιρία να ζητήσουν συγχώρεση, η νέα φυσική παρόρμηση τους ήταν να βρουν δικαιολογίες ρίχνοντας το φταίξιμο ο ένας στον άλλο και εν τέλει στον Θεό.
Μια άμεση αίσθηση γύμνιας και ενοχής ήρθε μέσα τους επειδή τώρα βίωναν το ψέμα και συμπεριφέρονταν ενάντια στη φύση της πλάσης τους. Μια φύση που αναζητούσε σχέσεις αγάπης και εμπιστοσύνης.
Η αμαρτία – μία ηθική πτώση
Ο απόστολος Παύλος μας δίνει έναν ξεκάθαρο ορισμό της αμαρτίας:
«δεδομένου ότι, όλοι αμάρτησαν, και στερούνται τη δόξα τού Θεού» (Προς Ρωμαίους 3:23).
Στην Αγία Γραφή ο όρος «δόξα» αναφέρεται στο εσωτερικό χαρακτήρα του Θεού που λάμπει προς τα έξω μέσω των πράξεών Του. Είναι ο τρόπος που ο Θεός σκέφτεται, αισθάνεται και συμπεριφέρεται.
Η αμαρτία στερείται της δόξας του Θεού, επομένως έρχεται σε αντίθεση με τη βασική υπόσταση του χαρακτήρα του Θεού, την ανιδιοτελή αγάπη (Α’ Ιωάννη 4:8). Αμαρτία είναι οτιδήποτε έρχεται σε αντίθεση με το χαρακτήρα του Θεού.
Η φύση της αμαρτίας
Η σύγκριση των παρακάτω εδαφίων μας βοηθά να κατανοήσουμε ακόμα περισσότερο την φύση της αμαρτίας:
«η αμαρτία είναι η ανομία» (Α’ Ιωάννη 3:4).
«είναι, λοιπόν, εκπλήρωση του νόμου η αγάπη» (Προς Ρωμαίους 13:10).
Η πτώση της ανθρωπότητας είχε ως αποτέλεσμα τον ηθικό εκτροχιασμό.
Ενώ ο Θεός είχε δημιουργήσει την ανθρωπότητα να ζει μέσα σε αγάπη (με αφοσίωση στις σχέσεις), η πτώση είχε ως αποτέλεσμα οι άνθρωποι να γίνουν όντα αντίθετα της αγάπης (παράβαση σχέσεων).
Πληγώνουμε ο ένας τον άλλον, ξεπερνάμε τα ηθικά όρια, έχουμε την τάση να πράττουμε ότι εκπληρώνει τις προσωπικές μας ορμές εις βάρος των άλλων. Εν ολίγοις, η πτώση της ανθρωπότητας είχε ως συνέπεια τον εγωισμό να παίρνει τη θέση της αγάπης, ως η κεντρική κινητήρια παρόρμηση του ανθρώπου.
Η αλήθεια περί του χαρακτήρα του Θεού
Στον Χριστό βλέπουμε την ξεκάθαρη αλήθεια για τον Θεό: «Και θα γνωρίσετε την αλήθεια, και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει» (Κατά Ιωάννην 8:32).
Όχι «αλήθειες» γενικά και αφηρημένα, αλλά ΤΗΝ «αλήθεια» για τον χαρακτήρα του Θεού σε αντίθεση με ΤΟ «ψέμα», που ο Σατανάς διακηρύττει σχετικά με τον Θεό.
Απευθυνόμενος στους θρησκευτικούς ηγέτες της εποχής Του, ο Χριστός επεσήμανε:
«Εσείς είστε από τον πατέρα τον διάβολο, και θέλετε να κάνετε τις επιθυμίες τού πατέρα σας. Εκείνος ήταν εξαρχής ανθρωποκτόνος, και δεν μένει στην αλήθεια· επειδή, αλήθεια δεν υπάρχει σ’ αυτόν. Όταν μιλάει το ψέμα, μιλάει από τα δικά του· επειδή, είναι ψεύτης, και ο πατέρας τού ίδιου τού ψεύδους» (Κατά Ιωάννην 8:44).
Παρατηρήστε τη σχέση μεταξύ της πλάνης, των επιθυμιών και των πράξεων.
Η αποδοχή του ψέματος του Σατανά για τον χαρακτήρα του Θεού, δημιουργεί ανταγωνιστικές επιθυμίες προς τον Θεό, που στη συνέχεια παράγουν επαναστατικές πράξεις ενάντιά Του.
Οι σκέψεις μας (τα πιστεύω) καθορίζουν τα συναισθήματά μας, που καθορίζουν τις πράξεις μας, οι οποίες ενισχύουν τις σκέψεις μας. Η πτώση του ανθρώπου, ξεκίνησε πιστεύοντας ένα ψέμα για τον Θεό, που στη συνέχεια οδήγησε στην έλλειψη εμπιστοσύνης προς τον Θεό, στη συναισθηματική αποκοπή από Αυτόν, και τελικά στην ηθική επανάσταση μέσω της συμπεριφοράς.
Αποκατάσταση των σχέσεων διαμέσου του Ιησού Χριστού
Ο Χριστός πειράχτηκε από τον Διάβολο όπως και οι πρωτόπλαστοι, ωστόσο παρέμεινε πιστός στον Θεό, αλλά και σε εμάς.
Σύμφωνα με την περικοπή στο Κατά Ματθαίον 4:1-11, η επίθεση του Σατανά στον Χριστό, έγινε με τρεις πειρασμούς. Στους πρώτους δύο, ο Σατανάς επιζήτησε να θέσει ένα εμπόδιο μεταξύ του Χριστού και του Πατέρα Του θέτοντας σε αμφισβήτηση τη σχέση τους: «Αν είσαι Υιός του Θεού…». Με άλλα λόγια του έλεγε «Είσαι σε δύσκολη θέση Ιησού, αν όμως ο Πατέρας σε αγαπά, τότε σίγουρα θα σε απαλλάξει από τα βάσανα και θα σε προστατέψει από το κακό».
Η εμπιστοσύνη στην αγάπη του Πατέρα
Αν ο Χριστός αμφισβητούσε την αγάπη του Πατέρα Του, θα υπέκυπτε στον πειρασμό και θα διεκδικούσε την ανεξαρτησία από τον Πατέρα Του. Η εμπιστοσύνη Του όμως στην αγάπη του Πατέρα Του παρέμεινε ασάλευτη.
Στον τρίτο πειρασμό, ο Σατανάς πίεσε τον Χριστό να αναγνωρίσει την κυριαρχία του στην ανθρωπότητα λατρεύοντάς τον. Αν ο Χριστός είχε υποκύψει στον πειρασμό, θα ισοδυναμούσε με εγκατάλειψη της ανθρωπότητας με σκοπό την αυτοεξύψωση.
Η αγάπη Του για εμάς όμως παρέμεινε σταθερή.
Μέσω του Χριστού, η ακεραιότητα των σχέσεων αποκαθίσταται.
Τώρα μένει να επιλέξουμε ο καθένας μας αν θα δεχθούμε αυτή τη θαυμάσια ευκαιρία. Θα ενωθούμε σε μια σχέση αγάπης και εμπιστοσύνης μαζί Του;
Φυσικά, ΝΑΙ.
Διάβασε επίσης:
