Μέσα στο πλαίσιο της αποκατάστασης των σχέσεων το Ευαγγέλιο φανερώνει ξεκάθαρα ότι το να καίγονται άνθρωποι ζωντανοί για πάντα με καμία ελπίδα λύτρωσης από τις φλόγες ΔΕΝ υπάρχει στα σχέδια του Θεού.
Στην επιστολή του προς πιστούς στη Ρώμη ο απόστολος Παύλος αναφέρει κάτι πολύ σημαντικό σχετικά με το θέμα του θανάτου.
Μας λέει πως «ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος» (Προς Ρωμαίους 6:23).
Θάνατος, όχι αιώνια ζωή στην κόλαση!
Μέσα από τα κείμενα της Αγίας Γραφής η ανθρωπότητα είτε με έμμεσο είτε με άμεσο λόγο προειδοποιείται επανειλημμένα ότι οι άπιστοι δεν θα ζήσουν αιώνια.
- «Επειδή, με τέτοιον τρόπο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Yιό του τον μονογενή, για να μη χαθεί καθένας που πιστεύει σ’ αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή» (Κατά Ιωάννην 3:16). Θα χαθούν! Δεν θα ζουν για πάντα υποβαλλόμενοι σε βασανιστήρια.
- «Επειδή, ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος» (Προς Ρωμαίους 6:23). Θάνατος, όχι αιώνια βασανιστήρια!
- «… και η αμαρτία, μόλις εκτελεστεί, γεννάει τον θάνατο» (Ιακώβου 1:15). Όχι την αιώνια ζωή σφαδάζοντας μέσα στις φλόγες!
- Μιλώντας σε εκείνους που θα κατοικήσουν στη Νέα Γη, ο προφήτης Μαλαχίας λέει ότι όλοι οι άπιστοι «θα είναι στάχτη κάτω από το πέλμα των ποδιών σας» (Μαλαχίας 4:3).
- Ο προφήτης Ιεζεκιήλ παραθέτει τον Θεό να λέει στον Σατανά «…θα βγάλω φωτιά από ανάμεσά σου, η οποία θα σε καταφάει· Και θα σε κάνω στάχτη επάνω στη γη […] και δεν θα υπάρξεις μέχρι τον αιώνα» (Ιεζεκιήλ 28:18-19). Ο ίδιος ο Διάβολος θα πάψει να υπάρχει, αντί να υποφέρει αιωνίως.
- Μιλώντας για την τελική ημέρα κρίσης, ο προφήτης Αβδιού περιγράφει τον αφανισμό των απίστων «όλων των εθνών» λέγοντας «και θα είναι σαν εκείνους που δεν υπάρχουν» (Αβδιού 15-16).
- Στον Ψαλμό 37:20, περιγράφεται το τέλος των απίστων με παρόμοιους και το ίδιο κατηγορηματικούς όρους: «Oι ασεβείς, όμως, θα εξoλoθρευτoύν· και oι εχθρoί τoύ Kυρίoυ, θα αναλωθoύν, σαν τo λίπoς των αρνιών· θα διαλυθoύν σαν καπνός» (Ψαλμός 37:20).
Και τώρα θα αναρωτηθείτε: Μα, δεν λέει όμως κάπου η Αγία Γραφή ότι οι άπιστοι θα βασανίζονται αιωνίως;
Η απάντηση είναι όχι, πουθενά.
«Για πάντα» και «αιωνίως»
Στην Αγία Γραφή οι έννοιες «για πάντα» και «αιωνίως» χρησιμοποιούνται με έναν σταθερό τρόπο για να περιγράψουν την ολική καταστροφή των απίστων.
Ωστόσο, υπάρχουν ιδιαίτερα, αμφισβητούμενα χωρία της Αγία Γραφής όπου φαίνεται, όταν αναγνωστούν έξω από το Βιβλικό τους πλαίσιο, να αντικρούουν άλλα χωρία που με σαφήνεια περιγράφουν την αιώνια καταστροφή των απίστων.
Λίγα όμως καταφανή εδάφια στην Αγία Γραφή αφαιρούν αμέσως κάθε σύγχυση.
Μερικά παραδείγματα θα ήταν:
- Ο προφήτης Ιωνάς λέει ότι βρισκόταν στην κοιλιά του κήτους «τρείς ημέρες και τρείς νύχτες» που αναφέρει ως «για πάντα» (Ιωνάς 2:1,7).
- Η Άννα πρόσφερε τον γιο της Σαμουήλ για την υπηρεσία του Κυρίου «για πάντα» και εννοούσε «όλες τις ημέρες της ζωής του» (Α’ Σαμουήλ 1:22,28).
- Ο Θεός είχε πει στον Ισραήλ ότι αν ένας άνθρωπος επέλεγε υπηρεσία εφ’ όρου ζωής προς κάποιον άλλο θα «δουλεύει παντοτινά» που σημαίνει μέχρι τον θάνατό του (Έξοδος 21:6).
«Αιώνια φωτιά»
Η εξερεύνηση στο τι ακριβώς αναφέρουν οι λέξεων «για πάντα» και «αιωνίως» στα κείμενα της Αγίας Γραφής μας φανερώνει πως «παντοτινά» σημαίνει ότι «διαρκεί τόσο όσο χρειάζεται ένα γεγονός για να ολοκληρωθεί».
Στην περίπτωση της φωτιάς που καταστρέφει τους απίστους, η λέξη «παντοτινά» σημαίνει μέχρι να καταναλωθούν από τη φωτιά και να γίνουν στάχτη.
Παραδείγματος χάριν, «Τα Σόδομα και τα Γόμορρα, … αποτελούν μπροστά μας παράδειγμα, που πρόκειται να τιμωρηθούν με την αιώνια φωτιά» (Ιούδας 7).
Οι πόλεις αυτές δεν καίγονται ακόμα. Ο απόστολος Πέτρος μας λέει ότι ο Θεός «κατέκρινε σε καταστροφή τις πόλεις των Σοδόμων και της Γομόρρας, και τις αποτέφρωσε…» (Β’ Πέτρου 2:6).
Προφανώς στην Αγία Γραφή ο όρος «αιώνια φωτιά» χρησιμοποιείται για να περιγράψει το αποτέλεσμα της φωτιάς, όχι η διάρκεια της.
Τέλος του κακού
Η υπόσχεση του Θεού είναι ότι το κακό θα τελειώσει, όχι ότι θα συνεχίζεται για πάντα.
Το τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής μας λέει ότι ο Θεός θα κάνει στο τέλος «έναν καινούριο ουρανό και μια καινούρια γη» όπου «ο θάνατος δεν θα υπάρχει πλέον· ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πλέον» (Αποκάλυψη 21:4).
Αυτό δεν θα μπορούσε να ειπωθεί αν, επί της ουσίας, οι χαμένες ψυχές ήταν φυλακισμένες κάπου στο σύμπαν «κλαίγοντας» με «πόνο» καθώς υποβάλλονται σε ατελείωτα βασανιστήρια.
Επειδή ο Θεός είναι αγάπη, ο Σατανάς και όλοι εκείνοι που θα συνεχίσουν με βλαβερές, βάναυσες και ιδιοτελής συμπεριφορές, θα καταστραφούν σπλαχνικά και δίκαια και θα πάψουν να υπάρχουν.
Ακόμα και αυτό όμως είναι οδυνηρό για την καρδιά της Άπειρης αγάπης: «Nα τους πεις: Zω εγώ, λέει ο Kύριος ο Θεός, δεν θέλω τον θάνατο του αμαρτωλού, αλλά να επιστρέψει ο ασεβής από τον δρόμο του, και να ζει…» (Ιεζεκιήλ 33:11).
Ο Θεός αποζητά τη σωτηρία όλων, αλλά δεν θα αναγκάσει κανέναν.
Διάβασε επίσης:
