Στις 26 Ιουνίου 1987, τέθηκε σε ισχύ η συνθήκη των Ηνωμένων Εθνών κατά των βασανιστηρίων, ως δέσμευση μεταξύ των εθνών.
Το περιεχόμενο αυτής της διεθνούς συμφωνίας είναι μεγίστης σημασίας, όχι μόνο για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά και για το μήνυμα που μας δίνει σχετικά με τη γενική ανθρώπινη παραδοχή ότι τα βασανιστήρια είναι κατηγορηματικά ανήθικο.
Επειδή οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν κατά την ηθική εικόνα του Θεού, ακόμα και στην έκπτωτη κατάστασή μας, κατέχουμε ακόμα μια εσωτερική αίσθηση δικαιοσύνης που με φυσικό τρόπο καταδικάζει τα βασανιστήρια ως κάτι κακό.
Όταν αυτή η αίσθηση δικαιοσύνης απουσιάζει από ένα ανθρώπινο πλάσμα έτσι ώστε να καταπιαστεί με πράξεις βασανιστηρίων χωρίς να αισθάνεται ενοχές, θεωρούμε αυτόν τον άνθρωπο ως ψυχοπαθή.
Γνωρίζουμε ότι τα βασανιστήρια δεν εναρμονίζονται με τη δικαιοσύνη και ότι ένας άνθρωπος που εφαρμόζει βασανιστήρια είναι, στην καλύτερη περίπτωση ψυχικά άρρωστος και στη χειρότερη ηθελημένα απεχθής.
Αιώνια βασανιστήρια
Ενώ δικαίως καταδικάζουμε κάθε είδους βίαια συμπεριφορά, πολλοί είναι εκείνοι που αποδέχονται τη διδαχή ότι ο Θεός θα βασανίζει εκατομμύριους ανθρώπους για την αιωνιότητα.
Αυτό διαπιστώνεται και από την διασημότητα ενός κηρύγματος με σκοπό την αναζωπύρωση της πίστης που τιτλοφορείται «Αμαρτωλοί στα χέρια ενός θυμωμένου Θεού» και ανήκει στον Jonathan Edwards του 18ου αιώνα. Μερικές γραμμές είναι αρκετές να μας θυμίσουν πόσο τρομακτική είναι η ιδέα:
«Θα είναι φρικτό το να υποφέρει κάποιος αυτή την σφοδρότητα και την οργή του παντοδύναμου Θεού έστω και για μια στιγμή, αλλά θα πρέπει να την υποφέρετε για όλη την αιωνιότητα… δεν υπάρχει τέλος σε αυτή την έντονη, φρικτή δυστυχία… θα βρεθείτε σε απόλυτη απόγνωση για το αν θα υπάρξει κάποτε λύτρωση… θα πρέπει να την υποστείτε στους αιώνες… συγκρουόμενοι με αυτή την παντοδύναμη ανελέητη εκδίκηση… και τότε… όταν τόσος πολύς καιρός θα έχει αναλωθεί από εσάς με αυτό τον τρόπο, θα γνωρίζετε ότι όλα είναι απλά και μόνο μια τελεία μπροστά σε αυτό που μένει. Έτσι ώστε η τιμωρία σας θα είναι πραγματικά αιώνια».
Οι παραπάνω προτάσεις ακούγονται σαν περιγραφές σκηνών από ταινίες τρόμου αλλά δυστυχώς εκφράζουν ένα πολύ ευρέως αποδεκτό δογματικό πιστεύω του χριστιανισμού.
Ένα δογματικό πιστεύω ότι ενσυνείδητα όντα καίγονται ζωντανά για πάντα!
Η ειδωλολατρική προέλευση του αιώνιου βασανισμού
Οι αρχές του δόγματος των αιώνιων βασανιστηρίων πηγάζουν στη θρησκεία της αρχαίας Βαβυλώνας και στη συνέχεια εμφανίζονται σε όλες σχεδόν τις σκοτεινές θρησκείες της αρχαιότητας, με κυρίαρχες αυτές της Αιγύπτου, της Περσίας, της Ελλάδος και τέλος της Ρώμης, το αποκορύφωμα της ειδωλολατρείας.
Τα δύο βασικά χαρακτηριστικά στην αρχαία παγανιστική αντίληψη του θείου ήταν: (1) η απαίτηση να καταπιάνονται οι άνθρωποι με κατευναστικές τελετές, συμπεριλαμβανομένης και της ανθρώπινης θυσίας, ώστε να αποτρέψουν τη θεϊκή οργή και να κερδίσουν θεϊκή χάρη, και (2) η τρομακτική απειλή της αιώνιας φυλάκισης στις φλόγες του υποκόσμου ως τιμωρία για τις χαμένες (ανυπάκουες/δυσάρεστες) ψυχές όταν πεθαίνουν.
Κάποιοι από τους αρχαίους θεούς κατονομάζονται στην Αγία Γραφή: Δαγών, Μολόχ, Χεμώς, Αστάρτη, Μαρδούκ, Θαμμούζ, Βάαλ. Το βιβλίο του προφήτη Ιερεμία αναφέρει πως ο ένας και μοναδικός αληθινός Θεός ξεχωρίζει τον εαυτό Του από τον ψεύτικο θεό, Βάαλ, όταν διαχωρίζει απόλυτα τον ίδιο από την βάναυση πρακτική των ανθρωποθυσιών:
«Kαι oικoδόμησαν τoυς ψηλoύς τόπoυς τoύ Bάαλ, για να καίνε τoύς γιoυς τoυς μέσα σε φωτιά, oλoκαυτώματα πρoς τoν Bάαλ· το οποίο δεν είχα πρoστάξει oύτε είχα μιλήσει oύτε είχε ανέβει στην καρδιά μoυ» (Ιερεμίας 19:5).
Αυτός ο Θεός είναι διαφορετικός! Το να καίγονται άνθρωποιως θυσία είναι απολύτως ξένο προς τον χαρακτήρα Του. Ποτέ δεν πέρασε κάτι τέτοιο από το μυαλό Του. Πόσο ακόμα πιο ξένο θα πρέπει να Του είναι να καίγονται άνθρωποι ζωντανοί αιωνίως, χωρίς καμία ελπίδα λύτρωσης από τις φλόγες!
Ο σκοπός του Θεού
Είναι πολύ σημαντικό να παρατηρήσουμε ότι το κεντρικό θέμα που διατρέχει όλα τα κείμενα της Αγίας Γραφής είναι η αποκάλυψη του πραγματικού χαρακτήρα του Θεού με σκοπό την αποκατάσταση της σχέσης αγάπης μεταξύ του Θεού και του κάθε ανθρώπου.
Το χωρίο «με τέτοιον τρόπο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Yιό του τον μονογενή, για να μη χαθεί καθένας που πιστεύει σ’ αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή. Δεδομένου ότι, ο Θεός δεν απέστειλε τον Yιό του στον κόσμο, για να κρίνει τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος διαμέσου αυτού» (Κατά Ιωάννην 3:16-17) είναι ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά χωρία της Αγία Γραφής που μας γνωστοποιούν τα σχέδια του Θεού για την ανθρωπότητα.
Είναι ξεκάθαρο ότι ο σκοπός όλων των ενεργειών του Θεού προς την ανθρωπότητα είναι η αποκάλυψη της αγάπης Του, η συμφιλίωση και η αποκατάσταση των σχέσεων.
Είναι εξίσου ξεκάθαρο ότι το γεγονός που να καίγονται άνθρωποι ζωντανοί για πάντα με καμία ελπίδα λύτρωσης από τις φλόγες ΔΕΝ μπορεί να υπάρχει στα σχέδια του Θεού.
Πως εισχώρησε η διδαχή της αιώνιας κόλασης στο χριστιανισμό;
Αρχικά, χρειάζεται να κατανοήσουμε ότι στα θεμέλια του δόγματος των αιώνιων βασανιστηρίων, βρίσκεται το δόγμα της έμφυτης αθανασίας – η ιδέα ότι η ανθρώπινη ψυχή δεν μπορεί να πεθάνει. Από αυτή την υπόθεση λογικό συμπέρασμα είναι ότι οι ψυχές των άπιστων θα πρέπει να ζουν αιωνίως κάπου στο σύμπαν του Θεού.
Διδάσκεται ότι επειδή οι ψυχές αυτές αρνήθηκαν να παραβρίσκονται στην παρουσία του Θεού δεν μπορούν να ζήσουν με τους αγίους στον Παράδεισο. Επομένως πρέπει να υπάρχει κάποιο άλλο μέρος όπου συνεχίζουν να υπάρχουν σε μία κατάσταση βασανιστηρίου για να τιμωρούνται για την επιλογή τους να μην πιστεύουν στον Θεό, όπως και για όλα τα σφάλματά τους.
Η διδαχή αυτή ριζώθηκε στο χριστιανικό κόσμο μέσω του έργου του Αυγουστίνου κατά τον 4ο αιώνα καθώς ο χριστιανισμός ενσωματωνόταν σταδιακά στην παγανιστική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ως επίσημη θρησκεία του κράτους. Οι εκκλησιαστικοί ηγέτες βρήκαν ότι είναι πολιτικά επωφελές το να «χριστιανοποιήσουν» το δόγμα των αιώνιων βασανιστηρίων, με σκοπό να διασφαλίσουν και να ελέγχουν τα πλήθη των κατ’ όνομα χριστιανών και των καταναγκασμένων προσήλυτων.
Για να θεσπίσουν τη διδαχή αυτή οι θεολόγοι της εποχής παρερμήνευσαν κάποια χωρία της Αγίας Γραφής και αγνόησαν το γεγονός ότι σύμφωνα με το Λόγο του Θεού:
- μόνο ο Θεός έχει την αθανασία έμφυτη μέσα Του (Α’ Προς Τιμοθέου 6:16),
- ο Θεός θα δώσει το δώρο της αθανασίας στους σωσμένους στη δεύτερη έλευση του Χριστού: «και τούτο το θνητό ντυθεί αθανασία» (Α’ Προς Κορινθίους 15:54).
Ο Ελεήμων
Σημαντικότερο ακόμη είναι το γεγονός ότι η εικόνα του Θεού που μας αποκαλύπτεται στην Αγία Γραφή είναι μια εικόνα Θεού οποίος είναι δίκαιος και ελεήμων σε όλα τα έργα Του, ακόμα και στον τρόπο που στο τέλος θα μεταχειριστεί εκείνους που από δική τους επιλογή απέρριψαν το δώρο σωτηρίας Του.
Διάβασε επίσης:
