Πως ξεχωρίζει το πραγματικό θαύμα; Γιατί έκανε θαύματα Ο Ιησούς; Τι μας έδειξε με τις ευεργεσίες Του και ποιο είναι το παράδειγμα για εμάς;

Ακούμε συχνά τη λέξη «θαύμα». Μια λέξη αρκετά παρεξηγημένη πλέον, αφού χρησιμοποιείται κατά κόρον και συχνά, χωρίς να έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα και τη σημασία που θα έπρεπε. Δεν είναι λίγες οι φορές που στο άκουσμα κάποιου δήθεν θαύματος, πιστοί και άπιστοι δυσανασχετούν και αντιδρούν με τον ίδιο απαξιωτικό και ειρωνικό τρόπο.

Η λέξη αυτή έχει ευτελιστεί σε τόσο μεγάλο βαθμό, ώστε όταν κάποιος αναφέρεται σήμερα σε ένα οποιοδήποτε θαύμα, γίνεται δέκτης χλευασμού και χαρακτηρίζεται ως «γραφικός», με αποτέλεσμα να βρίσκει τέλεια εφαρμογή, η γνωστή λαϊκή παροιμία που λέει πως «μαζί με τα ξερά, καίγονται και τα χλωρά». Η αλήθεια είναι πως υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα ψεύτικα θαύματα και κάλπικοι θαυματοποιοί, αυτό όμως δε σημαίνει πως είναι σωστό να διαγράφουμε οποιοδήποτε γεγονός καλείται ως θαύμα. Το πιο σωστό είναι να κρίνουμε με βάση τα όσα μας δίδαξε Εκείνος που έκανε τα μεγαλύτερα και σπουδαιότερα θαύματα στην ιστορία του κόσμου, κι αυτός δεν είναι άλλος από τον Ιησού Χριστό.

Τα θαύματα του Χριστού άλλωστε είναι που Τον κάνουν τόσο ξεχωριστό και ταυτόχρονα, τόσο αληθινό στα μάτια όλων εκείνων που Τον έζησαν από κοντά. Συχνά με ένα θαύμα αποστόμωνε τους εχθρούς Του αλλά και τραβούσε κοντά Του όσους πίστευαν, βλέποντας τις υπερφυσικές επεμβάσεις Του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η θεραπεία ενός ανθρώπου που όλοι ήξεραν πως πραγματικά δε μπορούσε να περπατήσει. Ο Ιησούς δεν ήταν θεατής στον ανθρώπινο πόνο. Έδινε λύση και παράλληλα περνούσε μηνύματα προς όλες τις κατευθύνσεις. «Τι είναι ευκολότερο να πω στον παράλυτο: Οι αμαρτίες σου είναι σε σένα συγχωρεμένες ή να πω: Σήκω, και πάρε επάνω σου το κρεβάτι σου, και περπάτα; Αλλά, για να γνωρίσετε ότι ο Υιός τού ανθρώπου έχει εξουσία επάνω στη γη να συγχωρεί αμαρτίες, (λέει στον παράλυτο): Σε σένα λέω: Σήκω, και πάρε επάνω σου το κρεβάτι σου, και πήγαινε στο σπίτι σου. Κι αμέσως σηκώθηκε, και αφού πήρε το κρεβάτι, βγήκε έξω μπροστά σε όλους• ώστε όλοι εκπλήττονταν και δόξαζαν τον Θεό, λέγοντας, ότι: Ποτέ δεν είδαμε τέτοια πράγματα» (Μάρκο 2:9-12).

Τα ιερά κείμενα της Καινής Διαθήκης, μας πληροφορούν για μια σειρά πραγματικών θαυμάτων που έκανε ο Ιησούς και που οπωσδήποτε ως γεγονότα αποτελούν υπερφυσικές ενέργειες. Όπως είναι εύκολα κατανοητό, δεν είναι όλα γραμμένα, μιας και αυτό θα ήταν πάρα πολύ δύσκολο, αλλά οπωσδήποτε μπορούμε μέσα από τις περιγραφές των ευαγγελιστών, (που ήταν αυτόπτες μάρτυρες) να μάθουμε όσα μας χρειάζονται για να έχουμε μια πλήρη εικόνα των πραγμάτων.

Ο Απόστολος Ιωάννης με σαφέστατο τρόπο μας ξεκαθαρίζει, «Και πολλά άλλα θαύματα έκανε ο Ιησούς μπροστά στους μαθητές του, που δεν είναι γραμμένα σε τούτο το βιβλίο» (Ιωάννη 20:30), «Αυτός είναι ο μαθητής, ο οποίος δίνει μαρτυρία γι’ αυτά, και τα έγραψε· και ξέρουμε ότι η μαρτυρία του είναι αληθινή. Είναι δε και πολλά άλλα, όσα έκανε ο Ιησούς, τα οποία αν γραφούν ένα προς ένα, ούτε ολόκληρος ο κόσμος, νομίζω, δεν θα χωρούσε τα βιβλία που θα γράφονταν» (Ιωάννη 21:24-25), «Τούτα, όμως, γράφτηκαν, για να πιστέψετε ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, ο Υιός τού Θεού, και πιστεύοντας να έχετε ζωή στο όνομά του» (Ιωάννη 20:31). Από τα όσα μας λέει ο Ιωάννης αντιλαμβανόμαστε πως σκοπός των όσων έκανε ο Ιησούς δεν ήταν άλλος, από το να μας κάνει να πιστέψουμε, προσφέροντας πάντα παράλληλα αγαθό έργο σε πάσχοντες και σε ανθρώπους γενικά που είχαν μια οποιαδήποτε ανάγκη.

Τι θαύματα έκανε ο Ιησούς; Αν μελετήσουμε την Καινή Διαθήκη, θα διαπιστώσουμε πως ήταν πολλά αλλά και διαφορετικά τα θαύματα του Χριστού. Από μετατροπή νερού σε κρασί, ως και αναστάσεις νεκρών. Λίγο πολύ οι περισσότεροι έχουμε τουλάχιστον από τα σχολικά μας χρόνια ακούσει, ή διαβάσει μερικά από τα θαύματα ου Ιησού. Αν ανοίξουμε όμως τις Γραφές και διαβάσουμε όλα όσα έκανε, (όσα περιγράφονται δηλαδή) δε μπορούμε παρά να θαυμάσουμε τη δύναμη, την αγάπη αλλά και την ταπεινότητα με την οποία επιχειρούσε να ευεργετήσει τον άνθρωπο. Πεινασμένοι χόρτασαν, παράλυτοι περπάτησαν, τυφλοί είδαν για πρώτη φορά το φως της μέρας, κωφάλαλοι κατάφεραν επιτέλους να μιλήσουν και να ακούσουν όσα δεν άκουσαν ποτέ τους. Πάσχοντες από ασθένειες έκαναν τα πάντα για να βρεθούν έστω για λίγο κοντά στον Ιησού, όπως λεπροί, οι οποίοι φυσικά θεραπεύονταν. Ακόμα και άνθρωποι που είχαν ήδη φύγει από αυτή τη ζωή, έρχονταν πίσω, κάνοντας τους εκάστοτε αυτόπτες μάρτυρες να διακατέχονται από δέος και συχνά τρόμο.

Είναι εύκολο να λέμε ότι θέλουμε εμείς, μα σκέψου εσύ, εγώ, να πηγαίναμε σε μια κηδεία και ξαφνικά να εμφανιζόταν ένας άνδρας και να επανέφερε στη ζωή το πτώμα που όδευε στη τελευταία του κατοικία. Ή ακόμη πιο φοβερό, ας φανταστούμε κάποιον να ανοίγει έναν τάφο και να βγάζει από μέσα όχι έναν νεκρό, αλλά έναν ζωντανό. Αυτά που είδαν οι μαθητές με τα ίδια τους τα μάτια, ήταν συγκλονιστικά και οπωσδήποτε δε θα μπόρεσαν ποτέ να τα βγάλουν από το μυαλό τους, μέχρι και την τελευταία τους στιγμή πάνω σε αυτή τη γη.

Κάτι στο οποίο επίσης θα πρέπει να δώσουμε προσοχή, είναι το γεγονός πως τίποτα δεν έγινε χωρίς λόγο. Τίποτα δεν έγινε χωρίς κάποιο σκοπό, κάποιο νόημα. Όλες οι υπερφυσικές ενέργειες του Ιησού, είχαν πάντα σαν αντικειμενικό τους σκοπό, την προσφορά. Την ευεργεσία προς τον άνθρωπο. Ο Χριστός δε δέχτηκε ποτέ να κάνει οτιδήποτε προκειμένου απλά και μόνο να εντυπωσιάσει και να καταπλήξει αυτούς που ήθελαν αποδείξεις για την Θεϊκή φύση Του, «Και βγήκαν οι Φαρισαίοι, και άρχισαν να του κάνουν ερωτήσεις, και του ζητούσαν ένα σημείο από τον ουρανό, πειράζοντάς τον. Τότε, ο Ιησούς αναστενάζοντας από την καρδιά του, λέει: Γιατί αυτή η γενεά ζητάει σημείο; Σας διαβεβαιώνω: Σημείο δεν θα δοθεί σ’ αυτή τη γενεά» (Μάρκο 8:11-12).

Ακούμε συχνά για «θαύματα» που προκαλούν εντύπωση και έκπληξη αλλά που στην ουσία δε προσφέρουν τίποτα στον άνθρωπο και δεν αποτελούν σε καμιά περίπτωση, ευεργεσία. Τέτοια «θαύματα», προφανώς και δεν έγιναν ποτέ από τον Ιησού, άρα μη έχοντας ανάλογο παράδειγμα από Εκείνον, θα ήταν λάθος να δώσουμε βάση σε κάτι αντίστοιχο. Συμπερασματικά ως προς την αυθεντικότητα και το νόημα ενός θαύματος, είναι ανάγκη να θυμόμαστε πως Ο Θεός όταν κρίνει πως είναι απαραίτητο να επέμβει και το κάνει με τον οποιοδήποτε θαυμαστό τρόπο, ασφαλώς και το κάνει για να μας ευεργετήσει και όχι για να μας εντυπωσιάσει. Ο Θεός δεν έχει ανάγκη από χειροκροτητές και οπαδούς. Αντίθετα ο άνθρωπος διαχρονικά έχει ανάγκη τα επανειλημμένα θαύματα του Θεού. Τα πραγματικά όμως. Όχι τα δήθεν.

Η παρουσία του Ιησού στη γη, αποδεικνύει πως ο Θεός δεν είναι αδιάφορος σχετικά με τα προβλήματα και τις αδυναμίες μας. Σε όλη τη δημόσια δράση Του έως και την καταδίκη Του σε θάνατο από τη θρησκευτική ηγεσία της εποχής, ο Ιησούς φανέρωνε καθημερινά όχι την φιλολογική του άποψη και το προφορικό του ενδιαφέρον για τον άνθρωπο, αλλά την ουσιαστική Του έννοια μέσα από κάθε λογής πράξεις.

Δεν έμεινε αμέτοχος στο ανθρώπινο δράμα. Αυτό άλλωστε αποδεικνύεται κι από την ίδια την απόφαση Του να έρθει με ανθρώπινο σώμα στη γη αλλά επίσης αποδεικνύεται και από τις αμέτρητες και καθημερινές Του ευεργεσίες προς πάσα κατεύθυνση. Ο Απόστολος Ιωάννης, ένας από τους μαθητές Του, μας πληροφορεί όπως είπαμε και προηγουμένως, πως τα όσα γεγονότα διαβάζουμε, είναι απλά ένα δείγμα των όσων έκανε ο Θεάνθρωπος στην όλη πορεία Του προς τη σταύρωση και την ανάσταση. Ήρθε στον κόσμο για να μας δείξει (εκτός των άλλων) τον δρόμο της προσφοράς και έφθασε μάλιστα στο σημείο να υπηρετήσει τους ίδιους Του τους μαθητές, διδάσκοντας με απόλυτο τρόπο την ταπείνωση, «σηκώνεται από το δείπνο, και βγάζει τα ιμάτιά του, παίρνοντας δε μια πετσέτα, ζώστηκε ολόγυρα στη μέση. Έπειτα, βάζει νερό στη λεκάνη, και άρχισε να πλένει τα πόδια των μαθητών, και να τα σκουπίζει με την πετσέτα, που είχε ολόγυρα στη μέση. Έρχεται, λοιπόν, στον Σίμωνα Πέτρο· και εκείνος τού λέει: Κύριε, εσύ μου πλένεις τα πόδια; Ο Ιησούς αποκρίθηκε και του είπε: Εκείνο που εγώ κάνω, εσύ δεν το ξέρεις τώρα, θα το γνωρίσεις, όμως, ύστερα απ’ αυτά» (Ιωάννη 13:4-7). Η απάντηση φυσικά έρχεται λίγο αργότερα, «Αφού, λοιπόν, έπλυνε τα πόδια τους, και πήρε τα ιμάτιά του, όταν κάθισε ξανά, τους είπε: Ξέρετε τι σας έκανα; Εσείς με φωνάζετε: Ο δάσκαλος και ο Κύριος· και καλά λέτε, επειδή είμαι. Αν, λοιπόν, εγώ, ο Κύριος και ο δάσκαλος, σας έπλυνα τα πόδια, κι εσείς χρωστάτε να πλένετε ο ένας τα πόδια τού άλλου. Επειδή, παράδειγμα έδωσα σε σας, για να κάνετε κι εσείς, όπως εγώ έκανα σε σας».

Ο Ιησούς έδειξε τον δρόμο. Έδωσε το τέλειο παράδειγμα προσφοράς και θυσίας προς όλους εμάς και μας ζήτησε να κάνουμε το ίδιο. Εμείς τι κάνουμε; Λέμε συχνά ο ένας στον άλλο, όταν γίνεται συζήτηση για κάποιο πρόβλημα: Ο Θεός να σε βοηθήσει! Προσευχήσου! Φθάνει αυτό όμως; Έχουμε κάνει το θέλημα του Θεού; Ασφαλώς όχι. Τα λόγια παρηγοριάς και οι συμβουλές μας, είναι ωραίες, όμως δεν αρκούν.

Ο Ιησούς δεν ήταν μόνο λόγια. Άρα ούτε και εμείς πρέπει να μένουμε μόνο στα λόγια. Σίγουρα δεν έχουμε τη δύναμη του Ιησού και δε μπορούμε να κάνουμε όσα έκανε, (που τέτοια πίστη) στο βαθμό που μπορεί ο καθένας μας όμως, είναι απαραίτητο να ευεργετούμε ο ένας τον άλλο. Ο κάθε ένας από εμάς με τη δύναμη που έχει. Είναι βέβαιο πως όλοι οι άνθρωποι δεν έχουν τις ίδιες δυνατότητες και την ίδια δύναμη. Η ουσία όμως, το νόημα, βρίσκεται στο να κάνουμε όλοι μας, αυτό που μπορούμε. Αυτό άλλωστε μας δίδαξε ο Ιησούς. Αυτό είναι το θέλημα Του Θεού.

Βιβλικός επισκέπτης