Η Βαβυλώνα, ως αντιπροσωπευτική δύναμη της υπερηφάνειας και επανάστασης εναντίων του Θεού, έχει κρίσιμο ρόλο στη διαμάχη μεταξύ καλού και κακού που καταγράφεται στα ιερά κείμενα της Αγίας Γραφής.
Η προσωποποίηση της δύναμης αυτής της Βαβυλώνας ξεκινά να αναπτύσσεται στην αφήγηση περί του πύργου της Βαβέλ, όπου οι απόγονοι του Νώε αμφισβητούν τον Θεό, επαναστατούν ενάντια στις προτροπές Του, και απορρίπτουν τη σχέση τους με Αυτόν ως Δημιουργό και Προστάτη τους (Γένεση 9:1-11:8).
Χρόνια αργότερα, στα ιστορικά και προφητικά κείμενα της Αγίας Γραφής η Βαβυλώνα εμφανίζεται σαν μια αυτοκρατορία που χαρακτηρίζεται από αυτό-εξύψωση και ψευδή λατρεία, που τελικά συνθλίβεται από το βάρος της ίδιας της υπερηφάνειας (Δανιήλ 2-7).
Σε αντίθεση με την αυτοκρατορία και την πόλη της Βαβυλώνας που οδηγήθηκαν σε καταστροφή, η βαβυλωνιακή μυστικιστική θρησκεία δεν αποσύρθηκε από το προσκήνιο· η έδρα της μεταφέρθηκε αρχικά στην Πέργαμο και ύστερα στη Ρώμη (Α’ Πέτρου 5:13).
Με την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας η μυστηριώδης θρησκεία της Βαβυλώνας και πάλι δεν εξαφανίσθηκε – αλλά κατέλαβε την Χριστιανική Εκκλησία! Οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες κατείχαν τον Βαβυλωνιακό τίτλο του «Pontifex Maximus» ακόμα και μετά τη μετατροπή της αυτοκρατορίας σε «Χριστιανική» από τον Μέγα Κωνσταντίνο, και τελικά στα 378 μ. Χ. αυτός ο παγανιστικός τίτλος μεταφέρθηκε στον Πάπα της Ρωμαϊκής Εκκλησίας!
Στο τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής, την Αποκάλυψη, η αρχαία Βαβυλώνα εκπροσωπεί μια πολιτικό-θρησκευτική δύναμη των έσχατων καιρών που εξαπατά και τον κόσμο και αποσκοπεί στην καταστροφή του λαού του Θεού («μεθούσε από το αίμα των αγίων», Αποκάλυψη 17:6) .
Χαρακτηριστικά της Βαβυλώνας
Στην Αγία Γραφή η Βαβυλώνα εμφανίζεται ως αρχέτυπο βασίλειο του κακού, οι αρχές του οποίου βρίσκονται σε άμεση αντίθεση με τον χαρακτήρα του Θεού, και η οποία ισχυρίζεται ότι Τον αντιπροσωπεύει και επιδιώκει το καλό του ανθρώπου.
Τα βασικά της χαρακτηριστικά είναι τα εξής:
- Επανάσταση και απιστία
- Αυτό-εξύψωση
- Εξαναγκασμένη λατρεία και υποταγή
Επανάσταση και απιστία
Η Βαβυλώνα ιδρύθηκε την τρίτη γενιά μετά τον κατακλυσμό από τον Νεβρώδ, τον εγγονό του Χαμ, που ήταν ο ασεβής τρίτος γιός του Νώε (Γένεση 9:20-25, 10:6-8). Η ίδρυση της ήταν αποτέλεσμα της επανάστασης των ανθρώπων στην προτροπή του Θεού να εξαπλωθούν και να γεμίσουν όλοι τη γη (Γένεση 9:1, 11:1-4).
Ο Νεβρώδ κινητοποίησε τους οπαδούς του λέγοντας: «Ελάτε, ας κτίσουμε για μας μία πόλη και έναν πύργο, που η κορυφή του να φτάνει μέχρι τον ουρανό· και ας αποκτήσουμε για μας όνομα, μήπως και διασπαρθούμε επάνω στο πρόσωπο της γης» (Γένεση 11:4).
Η στάση του στην επιχείρηση της ανέγερσης του πύργου της Βαβέλ δηλώνει το επαναστατικό του πνεύμα εναντίων του Θεού, την απιστία του στην υπόσχεση Του, την επιθυμία για αυτό-εξύψωση όπως και την εδραίωση του δικού τους συστήματος σωτηρίας.
Αυτό-εξύψωση
Η ίδρυση της Νέας Βαβυλωνιακής αυτοκρατορίας έγινε το 626 π.Χ. από τον Ναβοπολάσσαρ, ο οποίος ήταν αποφασισμένος να βασιλεύσει σε όλον τον κόσμο.
Αργότερα, διαβάζοντας το βιβλίο του προφήτη Δανιήλ παρατηρούμε ότι ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσωρ και οι απόγονοι του προσωποποιούν την αυτό-εξύψωση ως κεντρικό χαρακτηριστικό της Βαβυλώνας (Δανιήλ 4:30).
Πιο συγκεκριμένα, ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσωρ, ασπάζοντας την αρχή της αυτό-εξύψωσης, ιδρύει ένα σύστημα λατρείας με τον ίδιο ως κεντρικό πρόσωπο.
Ο βασιλιάς Βαλτάσαρ, απόγονος του Ναβουχοδονόσωρ (Δανιήλ κεφάλαιο 5), συνέχισε την ίδια τάση ετοιμάζοντας ένα διεφθαρμένο, ειδωλολατρικό συμπόσιο όπου «εξύψωσε» τον εαυτό του και ανοιχτά βλασφήμησε τον Θεό του ουρανού.
Τα κοινά χαρακτηριστικά, λοιπόν, των βασιλέων της Βαβυλώνας, που είναι η αυτοεξύψωση και επιθυμία για κυριαρχία έναντι των άλλων, ενέπνευσαν τον προφήτη Ησαΐα στο να τους χρησιμοποιήσει για να περιγράψει τον Εωσφόρο (Ησαΐας 14:1-17).
Εξαναγκασμένη λατρεία και υποταγή
Περιγράφοντας τη κρίση του Θεού εναντίων της Βαβυλώνας ο προφήτης Ιερεμίας την παρομοιάζει με ένα «δράκο», το Βιβλικό σύμβολο του Σατανά, δίνοντας έμφαση στο χαρακτηριστικό της βιαιοπραγίας και του εξαναγκασμού των ανθρώπων να υποκύψουν στο σύστημα (Ιερεμίας 51:34-35).
Παροιμία χαρακτηριστικά βιαιοπραγίας έναντι των εκλεκτών του Θεού αποδίδονται και στην «μεγάλη πόρνη» της Αποκάλυψης, η οποία επίσης ονομάζεται «μεγάλη Βαβυλώνα» (Αποκάλυψη 17:5-6).
Πιο συγκεκριμένα, μελετώντας το βιβλίο της Αποκάλυψης παρατηρούμε πως το πολιτικό- θρησκευτικό σύστημα «μεγάλη Βαβυλώνα» θα θεσμοθετήσει νόμους και απειλές ποινών προκειμένου να επιβάλει την κυριαρχία και την λατρεία του θηρίου (Αποκάλυψη 13).
Ο σκοπός της Βαβυλώνας
Από την αρχική αναφορά των ιερών κειμένων στην Βαβυλώνα βλέπουμε ότι αντιπροσωπεύει μια κυριαρχούσα δύναμη με πνεύμα αυτό-εξύψωσης, επανάστασης και απιστίας.
Στις μεταγενέστερες αναφορές στα προφητικά κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης η δύναμη αυτή παρουσιάζεται ως ένωση κρατικής και θρησκευτικής κυριαρχίας με κύρια χαρακτηριστικά της την αυτό-εξύψωση και αυτό-δικαίωση.
Ύστερα, στην Καινή Διαθήκη η Βαβυλώνα εμφανίζεται ως ένα κίβδηλο σύστημα αποστασίας μεταμφιεσμένο σαν την μοναδική αληθινή παγκόσμια εκκλησία του Θεού (Αποκάλυψη 13:11).
Το σύστημα αυτό χαρακτηρίζεται ως μια μεγάλη διεθνής εκκλησία-κράτος, που έχει αξιώσει τη θέση του Θεού στη γη, έχει σχηματίσει πολιτικές συμμαχίες με σκοπό την εξύψωσή της και έχει χύσει το αίμα πολλών μαρτύρων.
Ο σκοπός της φαίνεται να είναι να διασπείρει στον κόσμο μία σκοτεινή σύγχυση σχετικά με τον Θεό, με εξυψώνοντας τον εαυτό της και με εξαναγκασμό, ακριβώς όπως και η Βαβυλώνα στο παρελθόν.
Διάβασε επίσης:
