Ο επίλογος της Κυριακής Προσευχής, με μία θαυμάσια κατακλείδα, συμπυκνώνει όλο το νόημα των προτάσεων που προηγήθηκαν.
Διακηρύττει ποιος είναι Αυτός στον Οποίο απευθύνεται η προσευχή. Έτσι, αν η πρώτη φράση της Κυριακής Προσευχής μας συστήνει τον Θεό ως Ουράνιο Πατέρα όλων, η τελευταία φράση επιβεβαιώνει, μέσα από μία διακήρυξη αλαλαγμού, πως όλη η εξουσία της παντοτινής Βασιλείας, όλη η ισχύς της αιώνιας Δύναμης και όλο το μεγαλείο της ατελεύτητης δόξας ανήκουν στον ένα και μοναδικό Τριαδικό Θεό μας.
Θεέ μας, σε Σένα ανήκει όλη η βασιλεία!
Έχουμε έναν ζωντανό Θεό, που Του ανήκουν όλα όσα υπάρχουν στον ουρανό και στη Γη: «Tου Kυρίoυ είναι η γη, και τo πλήρωμά της· η oικoυμένη, και όσoι κατoικoύν σ’ αυτή» (Ψαλμός 24:1).
Η αλήθεια, που αξίζει να γεμίσει την καρδιά μας με την πιο βαθιά συναίσθηση ευγνωμοσύνης, είναι ότι όλα αυτά Του ανήκουν, όχι μόνο γιατί τα δημιούργησε, αλλά ακόμη περισσότερο γιατί πέρασε από τα έσχατα του πόνου για να τα διεκδικήσει και πάλι, όταν η αποστασία του Εωσφόρου σκόρπισε την αμφιβολία και έφερε την επανάσταση στον Ουρανό και τη φθορά στη γη μας.
Το ανεπανάληπτο έργο της απολύτρωσης του γένους μας από τις θανατηφόρες συνέπειες της αμαρτίας, απονέμει στον Θεό μας, πέρα από τον τίτλο του Δημιουργού, και τον τίτλο του Σωτήρα του κόσμου μας και αυτό τον τίτλο, όσο και αν προσπαθεί ο εχθρός με τις στρεβλώσεις του να τον παραποιήσει στις συνειδήσεις μας, δε θα μπορέσει ποτέ μα ποτέ να τον ιδιοποιηθεί για χάρη του.
Η βασιλεία των Ουρανών, αυτή που κάθε πιστός προσεύχεται για την έλευσή της, με τη ασάλευτη πίστη ότι τα θεμέλιά της είναι η δικαιοσύνη, η αγιότητα και η αγάπη.
Στον Τριαδικό Θεό μας ανήκει δικαιωματικά η Βασιλεία των Ουρανών
Στον Κύριο και Θεό μας ανήκει και η βασιλεία της ψυχής μας, αλλά δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε πως αυτή είναι μία εξουσία που ο Θεός επιθυμεί να εκδηλωθεί μέσα μας, μόνο με δική μας επιλογή.
Όταν καθημερινά αφιερώνουμε χρόνο στην προσευχή και τη μελέτη, όταν δεν επιτρέπουμε οι θόρυβοι της καθημερινότητάς μας να σιγήσουν μέσα μας τη φωνή του Κυρίου μας, που ακούραστα μας καλεί σε μία προσωπική σχέση μαζί Του, τότε, ήδη από αυτή τη ζωή, θα απολαμβάνουμε τη βίωση αυτής της βασιλείας στον τρόπο που σκεπτόμαστε, ονειρευόμαστε, μιλούμε και πράττουμε.
Ο Ίδιος ο Χριστός μας μάς προτρέπει: «ζητάτε πρώτα τη βασιλεία τού Θεού, και τη δικαιοσύνη του· και όλα αυτά θα σας προστεθούν» (Κατά Ματθαίον 6:33).
Αυτή η μοναδική σε αξία παραίνεση καλεί τον κάθε πιστό να συνειδητοποιήσει πως δεν αρκεί μόνο να πιστεύουμε και να διακηρύττουμε τη βασιλεία του Θεού, αλλά αξίζει κυρίως να τη θέτουμε βασική προτεραιότητά μας και αυτό γίνεται μόνο όταν όλα στη ζωή μας χτίζονται πάνω στον ακρογωνιαίο λίθο της σχέσης μας με τον Θεό.
Επιπλέον, αξίζει ποτέ να μην ξεχνούμε πως στην προσευχή μας ανελλιπώς οφείλουμε να προσευχόμαστε για την εγκαθίδρυση της βασιλείας του Θεού, καθώς μόνο αυτή η βασιλεία θα αντιμετωπίσει οριστικά τους πόνους του κόσμου μας, τα βάσανα των ασθενειών, τα έλκη της αμαρτίας, την οδύνη του θανάτου.
Σε αυτή τη βασιλεία, όλα όσα μας πλήγωσαν θα ανήκουν οριστικά στο παρελθόν και σε αυτή τη βασιλεία τα πάντα θα λάμπουν με το φως της παρουσίας του Κυρίου μας.
Θεέ μας, σε Σένα ανήκει όλη η Δύναμις!
Ακόμα και στη ζωή ενός πιστού ανθρώπου, έχουν έρθει στιγμές που οι επιθέσεις του εχθρού στην ψυχή του είναι τόσο σφοδρές, που περπάτησε στην τεθλιμμένη οδό της απογοήτευσης, της αμηχανίας ή και της απόλυτης αδυναμίας να κατανοήσει τους τρόπους που ενεργεί ο Θεός.
Δεν είναι αμαρτία να περάσουμε μέσα από αυτή την οδό. Εκείνο που πληγώνει τον Σωτήρα μας είναι να μη διακρίνουμε ότι σε αυτά τα επώδυνα μονοπάτια της ζωής μας δεν είμαστε μόνοι μας.
Υπάρχει μία αιώνια αλήθεια, την οποία καμία απάτη του εχθρού δεν μπορεί να αποδομήσει και αυτή δεν είναι άλλη από το γεγονός ότι έχουμε έναν Θεό, που έχει όλη τη δύναμη, για να μας αγαπά αιώνια και ακατανίκητα και να ευλογεί τη ζωή μας με την πραγματικότητα του αδιαμφισβήτητου θριάμβου Του απέναντι στον αντίδικό Του και τις πανούργες δυνάμεις του.
Ο εχθρός επιδιώκει με κάθε τρόπο να μας απομακρύνει από την επίγνωση των ιδιοτήτων του χαρακτήρα του Θεού μας. Έτσι, αν δεν μπορεί να μας πείσει ότι ο Θεός δε μας αγαπά απεριόριστα, θα επιστρατεύσει κάθε μέσο για να μας απατήσει με την άποψη ότι τα προβλήματα, οι αρρώστιες, οι αγωνίες και όλοι οι καημοί μας είναι πολύ ισχυρότερα από τον Κύριό μας και πως για όλα αυτά ο Θεός δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο… από το να ακούει απλώς με συμπάθεια τις προσευχές μας!
Απέναντι σε όλη αυτή την καλοστημένη παγίδα, κάθε πιστός οφείλει να αντιτάξει την ακλόνητη πεποίθησή του ότι υπάρχει στη ζωή του ένας υπέροχος Θεός, που δύναται «να κάνει παραπάνω από όλα όσα ζητάμε ή αντιλαμβανόμαστε με τον νου» (Προς Εφεσίους 3:20).
Η δύναμή Του
Σε όλη τη διάρκεια της χριστιανικής περιόδου, οι πιστοί του Θεού πέρασαν, περνούν και θα περάσουν από καταστάσεις, που προς στιγμήν θα φαίνονται ανίκητες και η δύναμη του Θεού απέναντι σε όλα αυτά θα φαίνεται απόμακρη, ανίσχυρη ή και ανενεργή.
Όμως, απλώς θα φαίνεται. Δε θα είναι, γιατί τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει το γεγονός ότι όλες οι περιστάσεις της γης και της ατομικής μας ζωής ελέγχονται από τον Θεό.
Μπορεί να μη γίνονται όλα με βάση το τέλειο θέλημά Του, αλλά το επιτρεπτό του θέλημα είναι μία αναγκαία και ικανή συνθήκη, την οποία ούτε και αυτός ο εχθρός Του δεν μπορεί να παρακάμψει.
Σίγουρα, δεν ήταν το θέλημα του Θεού πολλά παιδιά Του να περάσουν ή να περνούν από τρομακτικές δοκιμασίες, δεν ήταν το θέλημά Του να πεθάνουν με μαρτυρικό θάνατο πολλοί ήρωες της πίστης, δεν είναι το θέλημα που ευαρεστεί την ψυχή Του να βιώνεις και να βιώνω στέρηση, λύπη και μοναξιά, καθώς η Ψυχή Του ξεχειλίζει από ουράνιους πόθους για όλους μας.
Ωστόσο, η δύναμή Του έγκειται στο γεγονός ότι απέναντι σε όλα αυτά και μέσα σε όλα αυτά δεν υπάρχει τίποτα που θα μπορούσε να Τον εμποδίσει να αξιοποιήσει και τις πιο σκληρές ή και ακατανόητες εμπειρίες μας για αποτελέσματα που εξαργυρώνονται σε αιώνια ζωή μαζί Του.
Κάθε χριστιανός οφείλει να είναι ρεαλιστής και να μην εφησυχάζει με θεωρίες-υποκατάστατα που απλώς νανουρίζουν τις συνειδήσεις μας.
Ο κόσμος μας γνωρίζει και θα γνωρίσει μία κρίση άνευ προηγουμένου, αλλά… αλλά τίποτα δε θα έχει τη δύναμη να γκρεμίσει την εμπιστοσύνη μας στον Λυτρωτή μας, αν δεν το επιτρέψουμε εμείς.
Χρειάζεται η κραταιά δύναμη του Θεού, για να ελεγχθούν οι συνειδήσεις των ανθρώπων, να αναγεννηθούν καρδιές ανθρώπων και έθνη ολόκληρα, χρειάζεται η ενέργεια της αιώνιας ισχύος Του, για να σαρωθεί ολοκληρωτικά το κράτος της αμαρτίας.
Ας ευχαριστούμε ολόψυχα τον Θεό μας, που έχει και τη δύναμη και τη θέληση να πραγματοποιήσει όλα όσα μας χαρίζουν την παντοτινή ευτυχία.
Θεέ μας, σε Σένα ανήκει όλη η δόξα
Εκείνος, στον Οποίο ανήκει όλο το κράτος της αιώνιας βασιλείας, Εκείνος, του Οποίου η δύναμη είναι ρωμαλέα και αναντικατάστατη, χωρίς αμφιβολία, Του αξίζει να δοξάζεται στη γη, όπως δοξάζεται ακατάπαυστα στον ουρανό από τις αναμάρτητες υπάρξεις.
Αξίζει να ευγνωμονούμε καθημερινά τον Θεό μας, όχι μόνο για όσα είναι για εμάς, αλλά και για όσα εκπλήρωσε, για όσα ενεργεί και για όσα σχεδιάζει για εμάς.
Η αγάπη Του δεν είναι μία ρομαντική φλυαρία ή ένα θεολογικό κατασκεύασμα, δεν είναι αόριστη, δεν είναι θεωρητική. Είναι πρακτική και δοτική, με όλο το εύρος και βάθος που μπορεί να δοθεί σε αυτές τις λέξεις.
Σε όποιες καταστάσεις και αν βρισκόμαστε, σοβαρές ή απλές, χαλαρές ή πιεστικές, Του οφείλουμε την ολόψυχη δοξολογία μας, γιατί Εκείνος είναι που προμηθεύει τη ζωή μας με ευλογίες και Εκείνος είναι που, σε κάθε δοκιμασία μας, ζει ισχυρός μέσα μας και πολεμά τις μάχες μας, ατενίζοντας σταθερά και αμετακίνητα στην υπόσχεσή Του για την αποκατάσταση των πάντων.
Στους ατελεύτητους αιώνες ο Ιησούς μας Χριστός θα είναι το «Αρνίον το εσφαγμένον προ καταβολής κόσμου» (Αποκάλυψη, 13:8), ο ένας Θεός, που μας αγάπησε τόσο απόλυτα, τόσο συγκλονιστικά, τόσο ασυμβίβαστα, ο μοναδικός Θεός, μπροστά στον Οποίον «θέλει έρχεσθαι πάσα σάρξ δια να προσκυνή ενώπιόν μου, λέγει Κύριος» (Ησαΐας, 66:23).
Δόξα στον Θεό
Όλη μας η ζωή θα λάμψει με πραγματική ευλογία, αν συνειδητοποιήσουμε πως αποδίδουμε δόξα στον Θεό με κάθε λεπτομέρεια της ζωής μας, είτε βρισκόμαστε στην εκκλησία, είτε στην εργασία μας, στο χώρο των σπουδών μας, στις συναναστροφές μας, στην οικογένεια, στο ταμείο της προσευχής μας.
Εκείνος, στον Οποίο οι άγγελοι καλύπτουν τα πρόσωπά τους από σεβασμό και Εκείνος, που δικαιωματικά είναι ο Κάτοχος της παντοτινής βασιλείας και της αιώνιας παντοδυναμίας, θα αποτελεί στους αιώνες των αιώνων το Πρόσωπο που θα συγκεντρώνει τη βαθιά λατρεία και την παντοτινή δόξα από τους πιστούς όλων των εποχών.
Ας ζούμε την κάθε μέρα της ζωής μας αναλογιζόμενοι ότι έχουμε κληθεί να πιστέψουμε στον Θεό της ατελείωτης Μεγαλοσύνης και ας αποδεχτούμε την τιμή που μας έχει κάνει να είμαστε συνεργάτες/δες Του στο ουράνιο έργο Του.
Η Δόξα η Δική Του είναι η κάλυψη η δική μας στις αδυναμίες και στις ελλείψεις της πεπερασμένης φύσης μας.
Διάβασε επίσης:
