Στη δική μας εποχή δεν είναι ευρεία διαδεδομένη η αντίληψη ότι το όνομα που φέρει ένας άνθρωπος καθρεπτίζει την ιδιοσυγκρασία και την προσωπικότητά του.
Τις περισσότερες φορές αποτελεί μία διαιώνιση παράδοσης από τις οικογένειες των γονέων ή άλλες φορές αποτελεί επιλογή των γονέων, οι οποίοι καταλήγουν σε ένα εύηχο όνομα της αρεσκείας τους. Στον Αρχαίο Ισραήλ, όμως, αλλά και σε άλλους αρχαίους πολιτισμούς, θεωρούσαν πως το όνομα που δινόταν σε ένα παιδί είχε καθοριστική σημασία για τη μετέπειτα ζωή του.
Μάλιστα, ήταν μία λέξη που συμπύκνωνε τα στοιχεία που οι γονείς επιθυμούσαν να αναπτύξει το παιδί τους στην πορεία της ζωής του.
Αναλογικά μιλώντας, το όνομα του Θεού είναι άρρηκτα συνυφασμένο με τον χαρακτήρα Του, είναι «ένδοξο και φοβερό» (Δευτερονόμιο, 28: 58), με την έννοια ότι η σκέψη και μόνο του Θεού αξίζει να γεννά στις καρδιές των ανθρώπων τα πιο βαθιά συναισθήματα ευλάβειας και ευσέβειας.
Το όνομα του Θεού
Οι Εβραίοι δεν τολμούσαν να προφέρουν το όνομα του Θεού ή χρησιμοποιήσουν περιφράσεις για να το αποδώσουν. Στην Παλαιά Διαθήκη, υπάρχουν πολλά ονόματα για τον Θεό (Ελοχίμ, Γιαχβέ, Αντονάι κ. α.), από τα οποία καθένα συνδέεται με συγκεκριμένες ιδιότητές Του.
Επιπλέον, υπάρχουν πολλές περιγραφές για τον χαρακτήρα Του. Έτσι, όπως διαβάζουμε στο βιβλίο της Εξόδου 34: 6, o τριαδικός Θεός είναι «οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος, και πολυέλεος, και αληθινός».
Τα επίθετα αυτά αγγίζουν βαθιά την καρδιά του μελετητή, γιατί αντιλαμβάνεται πως ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης δεν είναι σε καμία περίπτωση αυτό που φοβάται ο άνθρωπος ή αυτό που ο εχθρός της ψυχής θέλει να παρουσιάσει.
Αν ο Θεός της Καινής Διαθήκης είναι γεμάτος ασύλληπτη συγκατάβαση και αγάπη για τα παιδιά Του, δεν μπορεί να είναι τίποτα πιο φθηνό ή πιο λίγο και στην Παλαιά Διαθήκη, ακριβώς γιατί ο χαρακτήρας Του είναι αναλλοίωτος.
Έτσι, όλα τα ονόματα του Θεού αποδίδουν αιώνιες ιδιότητες του χαρακτήρα Του, που καμία συνθήκη η περίσταση δε θα μπορούσε να τις φθείρει έστω και στο ελάχιστο.
Ασύγκριτο
Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Ιησούς Χριστός στην κυριακή προσευχή δεν επιλέγει να αναφερθεί σε κάποιο συγκεκριμένο όνομα του Θεού από την Παλαιά Διαθήκη, γιατί επιθυμεί να κατανοήσουν οι μαθητές όλων των εποχών πως, όποιο και αν είναι το όνομα του Θεού, είναι, χωρίς αμφιβολία, Άγιο.
Χρησιμοποιώντας προστακτική παθητικού αορίστου, μας προτρέπει να αγιάζουμε εμείς στο παρόν μας αυτό το μοναδικό όνομα, που είναι ήδη αγιασμένο από καταβολής κόσμου. Όμως, τι σημαίνει ακριβώς το ρήμα «αγιάζω» και ποιες μπορεί να είναι οι προεκτάσεις του στην καθημερινότητά μας;
Αγιάζω σημαίνει ξεχωρίζω, αναγνωρίζω ότι κάτι είναι τέλειο, ολοκληρωμένο και ασύγκριτο. Επομένως, το όνομα του Θεού αξίζει να αγιάζεται, γιατί ο ίδιος ο χαρακτήρας Του είναι άγιος, δηλαδή τέλειος, ολοκληρωμένος και υπέροχος.
Εύλογα προκύπτει το ερώτημα για το πώς μπορούμε εμείς να αγιάζουμε το Όνομα του Θεού. Η πράξη αγιασμού του ονόματος του Θεού εκ μέρους μας συντελείται με δύο τρόπους.
Ο πρώτος τρόπος είναι η βαθιά, ειλικρινής και αμετακίνητη αναγνώριση του ανθρώπου ότι ο Θεός είναι, όχι μόνο ο δημιουργός και συντηρητής των πάντων, αλλά και ένας Θεός που μας συστήνεται με το όνομα Πατέρας, γεγονός που επιφέρει συγκλονιστικές προοπτικές για τη ζωή μας.
Άλλωστε, ο Χριστός στην έναρξη της κυριακής προσευχής παρουσιάζει τον Θεό ως Ουράνιο Πατέρα που αγαπά απεριόριστα όλα τα πλάσματά Του.
Σεβαστό
Τα να αγιάζω το όνομα του Θεού δε σημαίνει μόνο πως το αναγνωρίζω, ακριβώς γιατί η αναγνώριση μπορεί να περιοριστεί σε θεωρητικό επίπεδο ή να είναι μία τυπική εκδήλωση μιας θρησκευόμενης, αλλά ψυχρής καρδιάς.
Σημαίνει πως το σέβομαι σε βιωματικό επίπεδο, δηλαδή δεν αναφέρομαι σε αυτό ποτέ με αναίδεια ή βλασφημία, δε διατυπώνω κρίσεις και απόψεις, που στην ουσία προσβάλλουν τον χαρακτήρα του Θεού ή εκφράζουν θέση αμφισβήτησης στην απέραντη αγαθότητά Του.
Ποτέ ας μην ξεχνάμε πως οι αναμάρτητοι άγγελοι καλύπτουν με δέος και βαθύ σεβασμό τα πρόσωπά τους στην παρουσία του Θεού και αυτή η στάση τους θα πρέπει σίγουρα να παραδειγματίζει και εμάς, διδάσκοντάς μας την ουσία της ειλικρινούς ευλάβειας και ταπείνωσης ενώπιόν Του.
Μεταμορφωτικό
Ο δεύτερος τρόπος αγιασμού του Ονόματος του Θεού είναι να επιθυμούμε και να επιδιώκουμε με κάθε τρόπο η Αγιότητα του Θεού να εργάζεται και στη δική μας ζωή το απαράμιλλο έργο του αγιασμού.
Δεν είναι δυνατόν να ισχυριζόμαστε ότι είμαστε χριστιανοί και ο Θεός να βλέπει στην καρδιά μας διαλογισμούς κακίας, κίνητρα πονηρά, σκληρότητα και εμπάθεια στα συναισθήματά μας.
Δεν μπορούμε να πιστεύουμε ότι ο Θεός ευαρεστείται μαζί μας, όταν απλώς επιτελούμε τα καθήκοντά μας, πηγαίνοντας στην εκκλησία, αλλά όλες τις άλλες ώρες και μέρες τα λόγια και οι πράξεις μας προς τους συνανθρώπους μας πληγώνουν και απορρίπτουν δίχως οίκτο.
Η φιλεύσπλαχνη καρδιά του Ουράνιου Πατέρα μας επιθυμεί να αγιάζεται, με την έννοια να υψώνεται το όνομά Του στη ζωή μας, μέσα από κάθε σκέψη, λόγο ή πράξη μας.
Ζούμε σε μία εποχή που όσο ποτέ η διαφθορά και η απομάκρυνση από τις εντολές του Θεού έχουν φθείρει το αρχικό άγιο πρότυπο της δημιουργίας του ανθρώπου.
Δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές για να θεραπεύσουν τα «μελανίσματα και τα σεσηπότα έλκη», όπως τόσο χαρακτηριστικά δηλώνεται στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου του Ησαία, εδ. 6.
Η ριζική λύση
Οι κοινωνικές και πολιτικές δομές δεν εξυγιαίνονται και οι ψυχές των ανθρώπων δεν εξευγενίζονται με ενέσεις από φιλάνθρωπες ιδεολογίες, που απλώς κοιμίζουν τους πόνους και τις ενοχές μας από τις εσφαλμένες επιλογές μας.
Όλα αυτά μπορεί να είναι και καλά και θεμιτά, αλλά ο άνθρωπος δεν έχει ανάγκη από παυσίπονα, αλλά από τη ριζική λύση και αυτή η λύση βρίσκεται στο να αγιάζεται το όνομα του Θεού στις οικογένειες, στα σχολεία, στις φιλίες, στις εκκλησίες, στα μέσα ενημέρωσης, στα πολιτικά και οικονομικά συμβούλια και γενικά παντού και πάντα.
Ίσως, αυτή η άποψη μοιάζει ανεφάρμοστη ή ανέφικτη, όμως αυτό που θεωρούμε εμείς αδύνατο ή, ίσως, δευτερεύον δεν είναι υποχρεωμένος να το ασπάζεται και ο Θεός. Η κυριακή προσευχή θέτει με αφοπλιστική απλότητα την επείγουσα ανάγκη συνειδητοποίησης της αγιότητας του Θεού και των προεκτάσεών της στη ζωή μας.
Όταν οι οικογένειες, οι κοινωνίες, οι χώρες επιλέγουν συνειδητά και θερμά να αγιάζουν το όνομα του Θεού, γιατί αναγνωρίζουν την απόλυτη και ασύγκριτη ισχύ Του, τότε δεν αλλάζει απλώς κάτι.
Όλα αλλάζουν, με την ενέργεια της αιώνιας αγιότητας, που πηγάζει από τις αστείρευτες ουράνιες πηγές.
Οι κοινωνίες αποκτούν σωστό προσανατολισμό και οι καρδιές των ανθρώπων συμφιλιώνονται με τον Άγιο Πατέρα τους, καθώς κάθε μέρα αφιερώνουν τα έργα τους στη δόξα του ονόματός Του.
Η απόφαση να αγιάζουμε το όνομα του Θεού μάς προσφέρει, ήδη από αυτή τη ζωή, μία πρόγευση της βασιλείας των ουρανών.
Διάβασε επίσης:
Μια προσωπική σχέση με τον Θεό
Γιατί ο Θεός επιτρέπει το κακό
