Η ιδέα της αιώνιας κόλασης με φοβερά βασανιστήρια στη φωτιά έχει χρησιμοποιηθεί για πολλούς αιώνες ώστε να γεμίζει με τρόμο την ψυχή των αμαρτωλών σε μια προσπάθεια να βελτιωθεί η συμπεριφορά τους…
Πρόσφατα πολλοί θεολόγοι απορίπτουν την ιδέα των βασανιστηρίων και διδάσκουν ότι η κόλαση αποτελεί αιώνιο αποχωρισμό από τον Θεό, θεωρώντας ότι τα βασανιστήρια που περιγράφονται στην Αγία Γραφή έχουν μεταφορική έννοια σχετικά με την αγωνία την οποία οι αιώνιες ψυχές θα υποφέρουν, επειδή θα έχουν αποκλειστεί από την παρουσία του Θεού.
Η Αποκάλυψη, ομως, αναφέρεται σε μια σαφώς καυτή κόλαση. Για παράδειγμα, «όποιος προσκυνάει το θηρίο και την εικόνα του… θα βασανιστεί με φωτιά και θειάφι μπροστά στους άγιους αγγέλους και μπροστά στο Αρνίο. Και ο καπνός του βασανισμού τους ανεβαίνει σε αιώνες αιώνων» (Αποκάλυψη 14:10,11).
Η λίμνη της φωτιάς
«Και όποιος δεν βρέθηκε γραμμένος στο βιβλίο της ζωής, ρίχθηκε στη λίμνη της φωτιάς» (Αποκάλυψη 20:15). Αυτά τα εδάφια αποδεικνύουν ότι η κόλαση δεν είναι αποχωρισμός από τον Θεό, επειδή οι ασεβείς «θα βασανιστούν με φωτιά… μπροστά στο Αρνίο» (το Αρνίο είναι ο Θεός, ο Υιός).
Στην πραγματικότητα δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε την έννοια της κόλασης λόγω της λάθος αντίληψης που έχουμε σχετικά με την αθανασία της ψυχής. Δεν υπάρχει απολύτως καμία αναφορά στην Αγία Γραφή ότι η ανθρώπινη ψυχή είναι αιώνια. Είναι καθαρά μια ιδέα που υπήρχε (και εξακολουθεί να υπάρχει) σε πολλές παγανιστικές θρησκείες, η οποία εισχώρησε στον Χριστιανισμό μέσω της επιρροής της Ελληνικής Φιλοσοφίας.
Στην Αγία Γραφή η ψυχή περιγράφει ολόκληρο τον άνθρωπο· δεν υπάρχει κάποια αθάνατη υπόσταση (ψυχή) που είναι ξεχωριστή από το σώμα. Όταν το σώμα πεθαίνει η ψυχή παύει να υπάρχει. Αυτό ακριβώς θα γίνει στη λίμνη της φωτιάς, οι ασεβείς θα πεθάνουν και θα πάψουν να υπάρχουν (Ψαλμοί 145:2).
Η έννοια της αιώνιας φωτιάς στην Αγία Γραφή
Μερικοί αναγνώστες της Αγίας Γραφής μπερδεύονται με το ακόλουθο εδάφιο, «αιώνια φωτιά, που είναι ετοιμασμένη για τον διάβολο και για τους αγγέλους του» (Ματθαίου 25:41). Στο βιβλίο του Ιούδα υπάρχει ένα παράδειγμα που δείχνει τι ακριβώς είναι η αιώνια φωτιά: «Όπως τα Σόδομα και τα Γόμορρα, και οι ολόγυρα απ’ αυτές πόλεις, που, κατά τον ίδιο τρόπο μ’ αυτές, παραδόθηκαν στην πορνεία και ακολούθησαν πίσω από άλλη σάρκα, αποτελούν μπροστά μας παράδειγμα που πρόκειται να τιμωρηθεί με την αιώνια φωτιά» (Ιούδα 1:7).
Προφανώς τα Σόδομα και τα Γόμορρα δεν εξακολουθούν να καίγονται, αλλά η φωτιά που τα έκαψε είχε αιώνια αποτελέσματα, ολική, αμετάκλητη καταστροφή. Αυτή θα είναι και η κατάληξη των ανθρώπων που θα καταστραφούν στην «αιώνια φωτιά, που είναι ετοιμασμένη για τον διάβολο». Ακόμα, στον Ιεζεκιήλ διαβάζουμε ότι η φωτιά που καίει τον διάβολο δεν θα τον βασανίζει αιώνια. Ο Θεός λέει στον Σατανά: «θα σε κάνω στάχτη επάνω στη γη… και δεν θα υπάρξεις μέχρι τον αιώνα» (Ιεζεκιήλ 28:18,19).
Γιατί όμως να καταστραφούν οι ασεβείς;
Η καταστροφή των ασεβών είναι απαραίτητη, ώστε να έρθει το τέλος της αμαρτίας.
Ο Θεός δεν θα διαιωνίσει την αμαρτία εξορίζοντας τους αμαρτωλούς σε κάποια σκοτεινή γωνία του σύμπαντος (κόλαση). Υπάρχουν πολλά λανθασμένα συμπεράσματα σχετικά με την λάθος διδασκαλία στο θέμα της κόλασης. Ίσως το πιο σοβαρό είναι η διαστρέβλωση του χαρακτήρα του Θεού που Τον παρουσιάζει να διατηρεί ανθρώπους σε ένα αιώνιο βασανιστήριο ή έστω σε αιώνιο αποχωρισμό από τον Ίδιο.
Κατά τους αιώνες υπήρξε τόσο μεγάλη ψεύτικη διδασκαλία στο θέμα της κόλασης, ώστε τώρα είναι δύσκολο για πολλούς να αποδεχθούν μια διαφορετική άποψη.
Όμως, πριν την δεχθείς ή την απορρίψεις σε παρακαλώ διάβασε την λεπτομερή ανάλυση και τα αποδεικτικά χωρία της Αγίας Γραφής που βρίσκονται:
