1260 ΗΜΕΡΕΣ
“Και η γυναίκα έφυγε στην έρημο, όπου έχει ετοιμασμένο τόπο από τον Θεό, για να την τρέφουν εκεί 1.260 ημέρες” Αποκάλυψη 12:6. Εδώ αναφέρεται μια συγκεκριμένη χρονική περίοδος, που παρουσιάζεται αρκετές φορές με διαφορετικούς τρόπους στα βιβλία του Δανιήλ και της Αποκάλυψης. Στην Αποκάλυψη 12:14 η περίοδος κατονομάζεται με τη φράση “καιρόν (ένας χρόνος) και καιρούς (δυο χρόνια) και μισόν καιρό” , δηλ. 3 ½ χρόνια,[1] στην οποία η γυναίκα “τρέφεται” στην έρημο. Στην Αποκάλυψη 13:5 η ίδια περίοδος ονομάζεται “42 μήνες”[2] στους οποίους το “θηρίο... έλεγε λόγια βλασφημίας, και του δόθηκε εξουσία να κάνει πόλεμο με τους αγίους... και του δόθηκε εξουσία επάνω σε κάθε φυλή και γλώσσα και έθνος” (Αποκάλυψη 13:5-7). Στον Δανιήλ 7 το μικρό κέρας “θα μιλήσει λόγια ενάντια στον Ύψιστο, και θα κατατρέχει τους αγίους του Υψίστου, και θα διανοηθεί να μεταβάλλει καιρούς και νόμους· και θα δοθούν στο χέρι του μέχρι καιρόν και καιρούς και μισόν καιρό” (Δανιήλ 7:24,25). Η ίδια χρονική περίοδος αναφέρεται επίσης στον Δανιήλ 12:7 και στην Αποκάλυψη 11:2,3.
Με τόσες πολλές αναφορές σε τόσο σημαντικές προφητείες του έσχατου καιρού, είναι προφανές ότι πρόκειται για μια σημαντική περίοδο για το λαό του Θεού και μια σωστή κατανόησή της είναι απαραίτητη. Στο δωδέκατο κεφάλαιο “ο δράκοντας” (Σατανάς) απεικονίζεται να κατατρέχει “τη γυναίκα”. Ωστόσο, αυτό το κεφάλαιο είναι ιδιαίτερα συμβολικό. Όπως η γυναίκα αντιπροσωπεύει πραγματικούς ανθρώπους που είναι μέλη της Εκκλησίας του Θεού στη γη, ο δράκοντας επίσης έχει δικά του εκτελεστικά όργανα εδώ στη γη που εκτελούν τους διωγμούς. Στο κεφάλαιο 13 η ταυτότητα των διωκτών αποκαλύπτεται με το σύμβολο του θηρίου που “ανεβαίνει από τη θάλασσα”.
Οι 1260 ημέρες, ο καιρός, οι καιροί και μισός καιρός ή οι 42 μήνες, αν θεωρήσουμε ότι είναι κυριολεκτικά, είναι ένα σχετικά μικρό χρονικό διάστημα. Ωστόσο, το ευρύτερο πλαίσιο στην Αποκάλυψη 13 και στον Δανιήλ 7 δείχνει να υποδηλώνεται ένα πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Οι Αριθμοί 14:34 και ο Ιεζεκιήλ 4:5,6, καθώς και η προφητεία των 70 εβδομάδων στο Δανιήλ 9 (που εξηγούνται στα Παραρτήματα 4 και 5) δείχνουν ότι σε πολλές προφητείες μια ημέρα συμβολίζει ένα έτος.[3]
Έτσι η χρονική περίοδος που “ο δράκοντας... καταδίωξε τη γυναίκα η οποία γέννησε το αρσενικό παιδί” και κατά την οποία “η γυναίκα έφυγε στην έρημό, όπου έχει ετοιμασμένο τόπο από τον Θεό, για να την τρέφουν εκεί 1260 ημέρες” (Αποκάλυψη 12:13,6) αναφέρεται στα 1260 χρόνια παπικής κυριαρχίας του Μεσαίωνα, όπως εξηγήθηκε στο δεύτερο κεφάλαιο στην εκκλησία των Θυάτειρων. Η Μεσαιωνική Χριστιανική Εκκλησία έμελλε να γίνει ο διώκτης των “αιρετικών”, με αποκορύφωμα την Ιερά Εξέταση όπου χιλιάδες άνθρωποι βασανίστηκαν και θανατώθηκαν. Οι διωγμοί συνεχίστηκαν στη Προτεσταντική Μεταρρύθμιση με την εκτέλεση στη πυρά των Χας και Τζερόμ, τη σφαγή των Χιούγκενοτς και πολλών άλλων που τόλμησαν να ακολουθήσουν την Αγία Γραφή και τις επιταγές της συνείδησής τους.
Αν και οι διωγμοί αυξομειώνονταν ανά τους αιώνες, μπορούμε να υπολογίσουμε ότι τα 1260 χρόνια ξεκίνησαν το 538 μ.Χ. Εκείνη τη χρονιά η τελευταία “αιρετική” φυλή εκδιώχθηκε από την Ρώμη. Αυτό επέτρεψε την εφαρμογή του διατάγματος του Ιουστινιανού το 533 μ.Χ., που όριζε ότι ο Πάπας, ο αρχιεπίσκοπος της Ρώμης, ήταν ηγέτης όλων των εκκλησιών και διορθωτής των αιρετικών . Με το διάταγμα αυτό ο πάπας απέκτησε την εκτελεστική εξουσία στη δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Παρόλο που ο παπισμός συγκέντρωσε την εξουσία του βαθμιαία μέσα από αρκετές δυσκολίες και αντιξοότητες, μέχρι τον 13ο αιώνα η Καθολική εκκλησία κατόρθωσε να ασκεί τέτοιον έλεγχο ώστε ο πάπας Ιννοκέντιος Γ΄ να πει την περίφημη φράση: “Η Εκκλησιαστική ελευθερία δεν διατηρείται πουθενά καλύτερα, παρά μόνο όταν η Ρωμαϊκή Εκκλησία έχει την πλήρη εξουσία τόσο στα εγκόσμια όσο και στα πνευματικά ζητήματα”.
Η εξουσία της όμως μειώθηκε ραγδαία προς το τέλος του 18ου αιώνα, όταν η Εκκλησία έχασε μεγάλο μέρος της επιρροής της με τη Γαλλική επανάσταση, και τελικά το 1870 έχασε τις Παπικές Κτήσεις. Ακριβώς 1260 χρόνια αργότερα το 538 μ.Χ., το 1798 μ.Χ., τα γαλλικά στρατεύματα του Ναπολέοντα υπό την εξουσία του Στρατηγού Μπερτιέ αιχμαλώτισαν τον πάπα, συμβολίζοντας το τέλος της πολιτικής εξουσίας του παπισμού. Ωστόσο, στα 1260 χρόνια της παπικής εξουσίας, η Εκκλησία του Μεσαίωνα “έκανε πόλεμο με τους αγίους, και υπερίσχυε εναντίον τους” και “κατέτρεχε τους αγίους του Υψίστου” (Δανιήλ 7:21,25). “Η γυναίκα έφυγε στην έρημο” . Οι αληθινοί πιστοί κρύφτηκαν στα βουνά ή τράπηκαν σε φυγή στη Γερμανία και στην Ελβετία, όπου υπήρχε θρησκευτική ελευθερία.
Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: 12:15,16 ΤΟ ΦΙΔΙ ΡΙΧΝΕΙ ΝΕΡΟ ΣΑΝ ΠΟΤΑΜΙ
[1] Συχνά η λέξη “καιρός” δεν αναφέρεται σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Ωστόσο, σε αυτή την περίπτωση είναι προφανές ότι αναφέρεται σε κάποια χρονική περίοδο ακριβώς όπως και στο εδάφιο Δανιήλ 7:25 “και θα κατατρέχει τους αγίους του Υψίστου... και θα δοθούν στο χέρι του μέχρι καιρόν και καιρούς, και μισόν καιρό” εδώ χρησιμοποιείται η Εβραϊκή λέξη “iddan” που σημαίνει “μια ορισμένη χρονική περίοδο, κυριολεκτικά ένα έτος” (Strong’s New Exhaustive Concordance, World, 1994).
[2] Ένας μήνας στην Αγία Γραφή θεωρείται ότι έχει 30 ημέρες, συνεπώς, στη Γένεση 7 και 8, οι πέντε μήνες που διήρκησε ο κατακλυσμός (7:11, 8:4), αθροίζουν σε 150 ημέρες (7:24, 8:3,4). Ένας χρόνος έχει 12 μήνες, με μία επιπλέον ημέρα κάθε 3 χρόνια ως δίσεκτο έτος. Συνεπώς, 42 μήνες και τρεισήμισι χρόνια είναι και τα δύο ίσα με 1260 ημέρες.
[3] Στους Αριθμούς 14:34, αναφερόμενος στην κατασκοπεία της γης Χαναάν και την άρνηση των Εβραίων να εισέλθουν στη χώρα, ο Θεός είπε: “Σύμφωνα με τον αριθμό των ημερών, που κατασκοπεύσατε τη γη, 40 ημέρες, θεωρούμενης κάθε μιας ημέρας ως ένας χρόνος”. Παρομοίως, στον Ιεζεκιήλ 4 δόθηκε η οδηγία στον προφήτη να γίνει ένα σύμβολο για την τιμωρία που θα έπεφτε στον Ισραήλ και στον Ιούδα: “Εγώ (ο Θεός) έβαλα επάνω σου τα χρόνια της ανομίας τους σύμφωνα με τον αριθμό των ημερών, 390 ήμερες· και θα βαστάξεις την ανομία του οίκου Ισραήλ... και θα βαστάξεις την ανομία του οίκου Ιούδα 40 ημέρες· σου προσδιόρισα κάθε μια ημέρα αντί για έναν χρόνο” (Ιεζεκιήλ 4:5,6).