Η παγκόσμια εκκλησία αποτελείται από εκείνους οι οποίοι πιστεύουν αληθινά στο Χριστό, αλλά στις έσχατες ημέρες – στον καιρό της ευρείας αποστασίας – ένα Υπόλοιπον έχει κληθεί να φυλάξει τις εντολές του Θεού και την πίστη του Ιησού. Αυτό το Υπόλοιπον ανακοινώνει την έλευση της ώρας της κρίσης, διακηρύττει τη σωτηρία διαμέσου του Χριστού και αναγγέλει την εγγύτητα της δεύτερης έλευσής Του. Αυτή η διακήρυξη συμβολίζεται με τους τρεις αγγέλους στην Αποκάλυψη ιδ’. Αυτή συμπίπτει με το έργο της κρίσης στον ουρανό και έχει σαν αποτέλεσμα ένα έργο μετάνοιας και μεταρρύθμισης στη γη. Κάθε πιστός καλείται να έχει ένα προσωπικό μέρος στην παγκόσμια αυτή μαρτυρία.
Ο μεγάλος κόκκινος δράκων είναι έτοιμος να ορμήσει. Ήδη κατέρριψε το τρίτο των αγγέλων του ουρανού (Αποκ. ιβ΄4,7-9). Τώρα, αν μπορέσει να καταβροχθίσει το νεογέννητο βρέφος, θα έχει κερδίσει τον πόλεμο.
Η γυναίκα που στέκεται μπροστά του είναι περιβλημένη με τον ήλιο, κάτω από τα πόδια της είναι η σελήνη και φέρει διάδημα με δώδεκα αστέρια. «Και εγέννησε παιδίον άρρεν, το οποίον μέλλει να ποιμάνη πάντα τα έθνη εν ράβδω σιδηρά».
Ο δράκων εφορμάει, αλλά οι προσπάθειές του να φονεύσει το Παιδίον είναι μάταιες. Αντίθετα, το Παιδίον «ηρπάσθη προς τον Θεόν και τον θρόνον αυτού». Οργισμένος, ο δράκων στρέφει το θυμό του κατά της μητέρας, στην οποία κατά τρόπο θαυματουργό δόθηκαν δύο φτερούγες και μεταφέρθηκε σε απομακρυσμένο μέρος, ειδικά προετοιμασμένο από το Θεό, όπου τρέφεται εκεί για «καιρόν και καιρούς και ήμισυ καιρού» – 3 1/2 χρόνια, ή 1260 προφητικές ημέρες (Αποκ. ιβ΄1-6,13,14).
Στη βιβλική προφητεία, η αγνή γυναίκα αντιπροσωπεύει την πιστή εκκλησία του Θεού. Μια γυναίκα που περιγράφεται ως πόρνη ή μοιχαλίδα, αντιπροσωπεύει το λαό του Θεού που αποστάτησε (Ιεζ. ις΄, Ησ. νζ΄8, Ιερ. λα΄4,5, Ωσηέ α΄-γ΄, Αποκ. ιζ΄1-5).
«Ο δράκων ο μέγας, ο όφις ο αρχαίος, ο καλούμενος διάβολος και Σατανάς», περίμενε να καταφάγει το «άρρεν παιδίον», τον μακρόχρονα αναμενόμενο Μεσσία, τον Ιησού Χριστό. Ο Σατανάς, πολεμώντας τον εχθρό του τον Ιησού, χρησιμοποίησε ως όργανό του τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Τίποτε, ακόμη και ο σταυρικός θάνατος, δεν μπόρεσε να εμποδίσει τον Ιησού από την αποστολή Του ως Σωτήρα της ανθρωπότητας.
Στο σταυρό ο Χριστός νίκησε το Σατανά. Μιλώντας για τη σταύρωση, ο Ίδιος είπε: «Τώρα είναι η κρίσις του κόσμου τούτου, τώρα ο άρχων του κόσμου τούτου θέλει εκβληθή έξω» (Ιωάν. ιβ΄31). Η Αποκάλυψη περιγράφει τον ουράνιο ύμνο της νίκης: «Τώρα έγεινεν η σωτηρία και η δύναμις και η βασιλεία του Θεού ημών, και η εξουσία του Χριστού αυτού. Διότι κατερρίφθη ο κατήγορος των αδελφών ημών, ο κατηγορών ενώπιον του Θεού ημών ημέραν και νύκτα. . . . Διά τούτο ευφραίνεσθε οι ουρανοί και οι κατοικούντες εν αυτοίς» (Αποκ. ιβ΄10-12). Η εκδίωξη του Σατανά από τον ουρανό περιόρισε το έργο του. Δεν μπορούσε πια ο Σατανάς να κατηγορεί το λαό του Θεού μπροστά στις ουράνιες υπάρξεις.
Αλλά ενώ ο ουρανός χαίρεται, η γη πρέπει να προειδοποιηθεί: «Ουαί εις τους κατοικούντας την γην και την θάλασσαν, διότι κατέβη ο διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει» (Αποκ. ιβ΄12).
Για να δώσει διέξοδο στην οργή του, ο Σατανάς άρχισε να καταδιώκει τη γυναίκα – την εκκλησία (Αποκ. ιβ΄13), η οποία, αν και υπέφερε πολύ, παραταύτα επέζησε. Αραιοκατοικημένες περιοχές της γης – «την έρημον» – δόθηκαν ως καταφύγιο για τους πιστούς του Θεού στο διάστημα των 1260 προφητικών ημερών ή 1260 κυριολεκτικά χρόνια (Αποκ. ιβ΄14-16, δείτε επίσης το κεφάλαιο 4 σχετικά με την αρχή ημέρα-έτος).
Στο τέλος αυτής της εμπειρίας στην έρημο, ο λαός του Θεού αναδύεται, ανταποκρινόμενος στα σημεία της επικείμενης έλευσης του Χριστού. Ο Απόστολος Ιωάννης προσδιορίζει την ταυτότητα αυτής της πιστής ομάδας ως «τους λοιπούς του σπέρματος αυτής, τους φυλάττοντας τας εντολάς του Θεού και έχοντας την μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού» (Αποκ. ιβ΄17). Ο διάβολος ειδικά μισεί αυτό το Υπόλοιπον.
Πότε και πού έλαβε χώρα αυτός ο διωγμός; Πώς συνέβη; Πότε άρχισε να εμφανίζεται το Υπόλοιπον; Ποια είναι η αποστολή του; Η απάντηση στις ερωτήσεις αυτές απαιτεί ανασκόπηση της Αγίας Γραφής και της Ιστορίας.
