Αρχές Χριστιανικών Προτύπων
Σε όλες τις εκδηλώσεις του ο χριστιανικός τρόπος ζωής είναι μια ανταπόκριση στη σωτηρία διαμέσου του Χριστού. Ο Χριστιανός επιθυμεί να τιμήσει το Θεό και ζει όπως ο Χριστός θα ζούσε. Αν και πολλοί θεωρούν ότι ο χριστιανικός τρόπος ζωής είναι ένας κατάλογος απαγορεύσεων, θα πρέπει μάλλον να δούμε σαν μια σειρά θετικών αρχών που συμβάλλουν στο σχέδιο της σωτηρίας. Ο Ιησούς τόνισε ότι ήρθε για να έχουμε ζωή και να την έχουμε σε αφθονία. Ποιες είναι οι αρχές που μας οδηγούν στην πλήρη ζωή; Όταν το Άγιο Πνεύμα έρχεται στη ζωή του ατόμου, μια αποφασιστική αλλαγή επέρχεται που γίνεται αντιληπτή από το περιβάλλον του (Ιωάν. γ΄8). Το Άγιο Πνεύμα όχι μόνο ξεκινάει την αλλαγή στη ζωή, αλλά τα αποτελέσματά Του συνεχίζονται. Ο καρπός του Αγίου Πνεύματος είναι αγάπη (Γαλ. ε΄22,23). Το πιο ισχυρό επιχείρημα για την εγκυρότητα της Χριστιανοσύνης είναι ένας στοργικός και αξιαγάπητος Χριστιανός.
Ζούμε με το Φρόνημα του Χριστού. «Το αυτό δε φρόνημα έστω εν υμίν, το οποίον ήτο εν τω Χριστώ Ιησού» (Φιλιπ. β΄5). Κάτω από περιστάσεις ευνοϊκές ή αντίξοες, οφείλουμε να αναζητούμε να κατανοήσουμε και να ζήσουμε σε αρμονία με το θέλημα και το φρόνημα του Χριστού (Α΄Κορ. β΄16).
Κάθε πραγματική υπακοή πηγάζει από την καρδιά. Ο Χριστός εργαζόταν με την καρδιά Του. Αν εμείς συναινούμε σε αυτό, Εκείνος θα συνταυτισθεί τόσο πολύ με τις σκέψεις και τους σκοπούς μας, θα συνυφάνει τις καρδιές και τις διάνοιές μας τόσο με την ομοιότητα του θελήματός Του, ώστε ενώ υπακούουμε σε Αυτόν, ουσιαστικά εκτελούμε τις δικές μας διαθέσεις. Η θέληση εκλεπτυσμένη και καθαγιασμένη, θα βρίσκει τη μεγαλύτερη ευχαρίστηση να Τον υπηρετεί. Αν γνωρίζουμε το Θεό όπως είναι προνόμιό μας να Τον γνωρίζουμε, η ζωή μας θα καταστεί ζωή συνεχούς υπακοής.
Ζούμε για να Υμνούμε και να Δοξάζουμε το Θεό. Ο Θεός έκανε τόσα για μας. Ένας τρόπος για να δείξουμε την ευγνωμοσύνη μας είναι μέσα από τη δοξολογία που Του δίνουμε.
Ο ψαλμωδός δίνει ισχυρή έμφαση στην πλευρά αυτή της πνευματικής ζωής. «Διά να βλέπω την δύναμίν σου και την δόξαν σου, καθώς σε είδον εν τω αγιαστηρίω. Διότι το έλεός σου είναι καλήτερον παρά την ζωήν, τα χείλη μου θέλουσι σε επαινεί. Ούτω θέλω σε ευλογεί εν τη ζωή μου, εν τω ονόματί σου θέλω υψώνει τας χείρας μου. Ως από πάχους και μυελού θέλει χορτασθή η ψυχή μου, και διά χειλέων αγαλλιάσεως θέλει υμνεί το στόμα μου» (Ψαλμ. ξγ΄2-5).
Μια παρόμοια στάση δοξολογίας του Χριστιανού θα δώσει και στις άλλες όψεις της ζωής του μια κατάλληλη προοπτική. Βλέποντας τον εσταυρωμένο Σωτήρα μας, ο οποίος μας λύτρωσε από την ποινή και μας ελευθερώνει από τη δύναμη της αμαρτίας, έχουμε τα κίνητρα «να πράττωμεν τα αρεστά ενώπιον αυτού» (ΑΊωαν. γ΄22, Εφεσ. ε΄10). Οι Χριστιανοί δε ζουν «πλέον δι’ εαυτούς οι ζώντες, αλλά διά τον αποθανόντα και αναστάντα υπέρ αυτών» (Β΄Κορ. ε΄15). Κάθε αληθινός Χριστιανός θέτει το Θεό πρώτον σε ό,τι κάνει, σε ό,τι σκέπτεται, σε ό,τι ομιλεί και σε ό,τι επιθυμεί. Δεν έχει άλλους θεούς μπροστά στο Λυτρωτή του (Α΄Κορ. ι΄31).
Ζούμε για να Είμαστε Παράδειγμα. Ο Απόστολος Παύλος είπε: «Μη γίνεσθε πρόσκομμα» σε κανέναν (Α΄Κορ. ι΄32). «Εις τούτο εγώ σπουδάζω, εις το να έχω άπταιστον συνείδησιν προς τον Θεόν και προς τους ανθρώπους» (Πράξ. κδ΄16). Αν το παράδειγμά μας οδηγεί άλλους στην αμαρτία, γινόμαστε πέτρα σκανδάλου σε εκείνους για τους οποίους πέθανε ο Χριστός. «Όστις λέγει ότι μένει εν αυτώ, χρεωστεί, καθώς εκείνος περιεπάτησε, και αυτός ούτω να περιπατή» (ΑΊωάν. β΄6).
Ζούμε για να Υπηρετούμε. Ένας μεγαλύτερος λόγος που οι Χριστιανοί ζουν με τον τρόπο αυτό, είναι για να σώσουν οι συνάνθρωποί τους . Ο Απόστολος Παύλος είπε: «όπως και εγώ, σε όλα αρέσω σε όλους, μη ζητώντας το δικό μου συμφέρον, αλλά εκείνο των πολλών, για να σωθούν» (Α΄Κορ. ι΄33, Ματθ. κ΄28).
