Τι ακριβώς είναι και πόσο θα κρατήσει η κόλαση;
Το τρίτο είναι ίσως και το κυριότερο ερώτημα, και εδώ χρειάζεται προσοχή.
Οι περισσότεροι Χριστιανοί πιστεύουν ότι η κόλαση θα είναι ένας τόπος βασανισμών και θα κρατήσει εις τους αιώνες των αιώνων. Δηλαδή, οι άνθρωποι που θα βρεθούν εκεί θα βασανίζονται για όλη την αιωνιότητα χωρίς ελπίδα διαφυγής, και χωρίς να πεθαίνουν.
Η πιθανότητα αυτή προκαλεί φρίκη. Είναι όμως αληθινή;
Η απάντηση είναι ένα τεράστιο ΟΧΙ, μεγαλύτερο και πιο ένδοξο από αυτό που είπε ο Μεταξάς στους Ιταλούς.
Ο Θεός είναι αγάπη.
Αυτό διακηρύττουν όλοι οι Χριστιανοί. Αν λοιπόν ο Θεός είναι αγάπη, πως είναι ποτέ δυνατό να βασανίζει τους ανθρώπους, τα παιδιά Του, εις τους αιώνες των αιώνων; Αν το έκανε αυτό ένας επίγειος πατέρας, όλοι θα τον ονομάζαμε «τέρας».
Γιατί λοιπόν αποδίδουμε κάτι στο Θεό το οποίο εμείς, με την ατελή ανθρώπινη αγάπη θεωρούμε τερατώδες;
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Όλοι οι Χριστιανοί διδάσκουμε ότι ο Θεός είναι δίκαιος.
Δίκαιος, με την απόλυτη έννοια της λέξης. Τι είδους δικαιοσύνη θα ήταν αυτή αν για μια ζωή αμαρτίας που κρατάει 60, 70, 80 χρόνια, ο Θεός μας ανταποδίδει μια αιωνιότητα βασανιστηρίων; Αν η αιώνια κόλαση είναι πραγματικότητα, κάθε έννοια δικαιοσύνης καταργείται.
Ακόμη όταν ο Θεός έπλασε τον κόσμο, όλα ήταν τέλεια. Δεν υπήρχε πόνος, δάκρυα, αδικία, αρρώστιες, θάνατος. Η ανθρώπινη μιζέρια είναι αποτέλεσμα της αμαρτίας. Αν ο Θεός τιμωρήσει τους αμαρτωλούς με αιώνια κόλαση, τότε το αρχικό Του σχέδιο για έναν κόσμο τέλειο, χωρίς πόνο και δάκρυα μηδενίζεται και ο αρχικός στόχος του Θεού ηττάται.
Ο ίδιος ο Θεός γίνεται πλέον πηγή θλίψης, και ο κόσμος ποτέ δεν θα είναι τέλειος. Κάπου, σε κάποια γωνιά θα υπάρχει η κόλαση που σημαίνει ότι τα αποτελέσματα της αμαρτίας ποτέ δεν θα σβήσουν. Η άποψη λοιπόν ότι θα υπάρξει αιώνια κόλαση, στερείται λογικής βάσης.
Tι λέει η Αγία Γραφή;
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, όταν ο Θεός έπλασε τον Αδάμ και την Εύα, μεταξύ άλλων τους είπε και τα εξείς:«από το δέντρο τής γνώσης τού καλού και του κακού, όμως, δεν θα φας απ’ αυτό· επειδή, την ίδια ημέρα που θα φας απ’ αυτό, θα πεθάνεις οπωσδήποτε» (Γένεση 2:17).
Δεν είπε «θα βασανίζεσαι εις τους αιώνες των αιώνων» αλλά είπε «θέλεις εξάπαντος αποθάνει».
Ο απόστολος Παύλος είπε κάτι παρόμοιο:«Επειδή, ο μισθός τής αμαρτίας είναι θάνατος· το χάρισμα, όμως, του Θεού αιώνια ζωή διαμέσου τού Ιησού Χριστού τού Κυρίου μας» (Προς Ρωμαίους 6:23). Ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος, μας λέει ο απόστολος, όχι αιώνια βασανιστήρια.
Ας δούμε και μερικά άλλα εδάφια:
- «Επειδή, δέστε, έρχεται ημέρα, η οποία θα καίει σαν κλίβανος· και όλοι οι υπερήφανοι, και όλοι αυτοί που πράττουν ασέβεια, θα είναι άχυρο· και η ημέρα που έρχεται θα τους κατακάψει, λέει ο Κύριος των δυνάμεων, ώστε δεν θα τους αφήσει ρίζα και κλαδί» (Μαλαχίας 4:1). Εδώ ο προφήτης παρομοιάζει τους ασεβείς με ξερό φυτό που θα καεί. Μας λέει ότι η κόλαση θα «κατακαύσει» δηλαδή θα εξαφανίσει τους ασεβείς ώστε να μη μείνει ούτε ρίζα ούτε κλαδί.
- «Μάλιστα, και η αξίνα κείτεται ήδη στη ρίζα των δέντρων· κάθε δέντρο, λοιπόν, που δεν κάνει καλό καρπό, κόβεται, και ρίχνεται στη φωτιά» (Κατά Ματθαίον 3:10). Εδώ διαβάζουμε ότι οι ασεβείς είναι σαν δέντρο που κάποιος κόβει και καίει. Το δέντρο δεν βασανίζεται, απλά εξαφανίζεται.
- «Θάρθει, όμως, η ημέρα τού Κυρίου, σαν κλέφτης μέσα στη νύχτα· κατά την οποία οι ουρανοί θα παρέλθουν με ορμητικόν συριστό ήχο, και τα στοιχεία, καθώς θα καίγονται, θα διαλυθούν, και η γη, και τα έργα που βρίσκονται σ’ αυτή, θα κατακαούν» (Β’ Πέτρου 3:10). Εδώ ο απόστολος Πέτρος μας λέει ότι τα στοιχεία θα διαλυθούν, ότι υπάρχει εδώ στη γη θα διαλυθεί και θα κατακαεί, και συνεχίζει,«Επειδή, λοιπόν, όλα αυτά διαλύονται, ποιοι πρέπει να είστε εσείς σε άγια διαγωγή και ευσέβεια, προσμένοντας και σπεύδοντας στην παρουσία τής ημέρας τού Θεού, κατά την οποία οι ουρανοί, καθώς θα φλέγονται, θα διαλυθούν, και τα στοιχεία, ενώ θα καίγονται, θα χωνευτούν;» (Α Πέτρου 3.11-12). Προσθέτει λοιπόν ότι τα στοιχεία θα «χωνευτούν». Τι γίνεται όταν τρως φαγητό και το χωνεύεις; Μήπως συνεχίζει το φαγητό να υπάρχει στο στομάχι σου στους αιώνες των αιώνων; Όχι βέβαια. Το φαγητό διαλύεται, και τα διάφορα μόρια αναπλάσσονται και γίνονται μυς, αίμα, οστά, και ότι άλλο χρειάζεται το σώμα για να ζήσει. Το φαγητό παύει να υπάρχει και το ίδιο θα γίνει και με τους αμαρτωλούς.
Ο πρώτος και ο δεύτερος θάνατος
Ας συνοψίσουμε αυτά που είπαμε μέχρι τώρα. Η διδασκαλία της αιώνιας κόλασης δεν στέκει ούτε λογικά ούτε βιβλικά.
Αντίθετα, είδαμε ότι η Γραφή παρομοιάζει την κόλαση με απόλυτη καταστροφή και ότι η μοίρα των ασεβών είναι ο θάνατος όχι τα βασανιστήρια.
Η Γραφή μάλιστα αποκαλεί την κόλαση «δεύτερος θάνατος». Λέγεται «δεύτερος» θάνατος γιατί είναι διαφορετικός από τον «πρώτο» θάνατο, το θάνατο δηλαδή που πεθαίνουν όλοι οι άνθρωποι. Ο πρώτος θάνατος στη Γραφή ονομάζεται συχνά «ύπνος» επειδή όλοι κάποια μέρα θα αναστηθούμε για να βρεθούμε μπροστά στο βήμα του Χριστού, όπως διαβάσαμε παραπάνω. Αντίθετα, ο δεύτερος θάνατος είναι τελεσίδικος.
Κόλαση λοιπόν δεν είναι κάποια δήθεν αιώνια βασανιστήρια, αλλά ο αιώνιος θάνατος.
Βέβαια, ο θάνατος δεν είναι ευχάριστη επιλογή. Αλλά σίγουρα είναι καλύτερος από την αιώνια κόλαση.
Η διδασκαλία της αιώνιας κόλασης είναι μια φρικτή διδασκαλία και κάνει τον καλό Θεό μας να φαίνεται σαν ένα τέρας. Έχει κάνει εκατομμύρια ανθρώπους να Τον μισήσουν αντί να Τον αγαπήσουν.
Ο Θεός είναι δίκαιος και ναι, θα έρθει η στιγμή σύντομα που θα βάλει κάθε κατεργάρη στον πάγκο του. Θα έρθει δηλαδή η ημέρα της κρίσης.
Αλλά ο Θεός δεν θα βασανίσει κανέναν εις τους αιώνες των αιώνων.
Η κόλαση θα είναι η ημέρα που ο Θεός θα βάλει τέλος στην αμαρτία και σε όσους επιλέγουν την αμαρτία ως τρόπο ζωής.
«Πες τους: Ζω εγώ, λέει ο Κύριος ο Θεός, δεν θέλω τον θάνατο του αμαρτωλού, αλλά να επιστρέψει ο ασεβής από τον δρόμο του, και να ζει· επιστρέψτε, επιστρέψτε από τους πονηρούς σας δρόμους· γιατί να πεθάνετε;» (Ιεζεκιήλ 33.11).
Διάβασε επίσης:
Τα σημεία της δεύτερης έλευσης του Ιησού
