Πότε αρχίζει η κόλαση;
Πολλοί καλοκάγαθοι Χριστιανοί πιστεύουν ότι αυτή τη στιγμή, τώρα στο παρόν, τώρα που μιλάμε, κάπου σε αυτή τη γη υπάρχει μια κόλαση που καίει συνέχεια.
Πιστεύουν πως όταν κάποιος πεθάνει, αν δεν πίστευε στον Χριστό, πηγαίνει εκεί και βασανίζεται σε φωτιά και άλλα βασανιστήρια και θα συνεχίσει να βασανίζεται εις τους αιώνας των αιώνων. Η πιθανότητα αυτή είναι τρομακτική. Είναι όμως αληθινή;
Η μεγάλη πλάνη.
Διαβάζουμε στην Αγία Γραφή:«ο Κύριος ξέρει να ελευθερώνει από τον πειρασμό τούς ευσεβείς, τους δε άδικους να τους διατηρεί για την ημέρα τής κρίσης, ώστε να τιμωρούνται» (στο αρχαίο οἶδε Κύριος εὐσεβεῖς ἐκ πειρασμοῦ ῥύεσθαι, ἀδίκους δὲ εἰς ἡμέραν κρίσεως κολαζομένους τηρεῖν) (Β’ Πέτρου 2:9).
Το εδάφιο αυτό μας λέει καθαρά ότι οι άδικοι δεν τιμωρούνται τώρα αλλά ο Θεός τους έχει υπόψη για την «ημέρα της κρίσης» και τότε θα έρθει ο κολασμός, δηλαδή η τιμωρία. Όχι τώρα, αλλά την ημέρα της κρίσεως.
Σε ένα άλλο σημείο διαβάζουμε, «οι δε σημερινοί ουρανοί και η γη, είναι αποταμιευμένοι διαμέσου τού ίδιου λόγου, καθώς φυλάγονται για τη φωτιά κατά την ημέρα τής κρίσης και της απώλειας των ασεβών ανθρώπων» (Β’ Πέτρου 3:7).
Πότε θα έρθει η απώλεια των ασεβών ανθρώπων; Την ημέρα της κρίσεως που αυτό το εδάφιο την τοποθετεί στο μέλλον, όχι στο παρόν. Αυτή την στιγμή δεν υπάρχει κόλαση πουθενά.
Η ημέρα του θερισμού
Στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο ο Χριστός είπε μια παραβολή όπου παρομοίασε τον κόσμο με ένα χωράφι στο οποίο φυτρώνει όχι μόνο σιτάρι αλλά και ζιζάνια. Την ημέρα του θερισμού οι εργάτες μαζεύουν το σιτάρι στις αποθήκες ενώ τα ζιζάνια τα καίνε (Κατά Ματθαίον 13:24-30).
Αργότερα εξήγησε τι συμβολίζει αυτή η παραβολή. Το σιτάρι είναι αυτοί που δέχονται το ευαγγέλιο και πιστεύουν στον Χριστό. Τα ζιζάνια είναι οι ασεβείς. Ο θερισμός είναι το τέλος του κόσμου. Άκου τώρα πως τελειώνει ο Χριστός την παραβολή «Όπως, λοιπόν, μαζεύονται τα ζιζάνια και κατακαίγονται στη φωτιά, έτσι θα είναι στη συντέλεια αυτού του αιώνα· ο Υιός τού ανθρώπου θα στείλει τούς αγγέλους του, και θα μαζέψουν από τη βασιλεία του όλα τα σκάνδαλα, και εκείνους που πράττουν την ανομία· και θα τους ρίξουν στο καμίνι τής φωτιάς» (Κατά Ματθαίον 13: 40-42).
Βλέπουμε λοιπόν πως η ώρα της κόλασης είναι «Στη συντέλεια αυτού του κόσμου», μέχρι εκείνη την στιγμή, δεν υπάρχει πύρινη κόλαση.
Ας δούμε και ένα εδάφιο που κοιτάξαμε ήδη νωρίτερα «Μη θαυμάζετε γι’ αυτό· επειδή, έρχεται ώρα, κατά την οποία, όλοι εκείνοι που είναι μέσα στα μνήματα, θα ακούσουν τη φωνή του· και θα βγουν έξω εκείνοι που έπραξαν τα αγαθά, σε ανάσταση ζωής· εκείνοι δε που έπραξαν τα φαύλα, σε ανάσταση κρίσης».
Εδώ ο Χριστός λέει ότι η τιμωρία θα έρθει κάποια στιγμή στο μέλλον. Πριν την τιμωρία θα έρθει μια διπλή ανάσταση, μια ανάσταση για τους δίκαιους, και μια για τους άδικους.
Άρα λοιπόν δεν μιλάμε για κόλαση εδώ και τώρα, αλλά για την ημέρα της κρίσης στην συντέλεια του κόσμου. Η κόλαση επομένως, δεν καίει τώρα, αλλά θα έρθει την ημέρα της κρίσεως, στην συντέλεια του κόσμου μετά την ανάσταση των νεκρών.
Ας έρθουμε τώρα στο τρίτο και κρισιμότερο ίσως ερώτημα.
