ΚΕΦΑΛΑΙΟ 19

19:9,10 ΤΟ ΔΕΙΠΝΟ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΤΟΥ ΑΡΝΙΟΥ

“Και μου λέει: Γράψε: Μακάριοι οι καλεσμένοι στο δείπνο του γάμου του Αρνίου. Και μου λέει: Αυτά είναι τα αληθινά λόγια του Θεού. Και έπεσα μπροστά στα πόδια του, για να τον προσκυνήσω· και μου λέει: Πρόσεχε, μη το κάνεις αυτό· εγώ είμαι σύνδουλός σου, και των αδελφών σου, που έχουν τη μαρτυρία του Ιησού· τον Θεό προσκύνησε· επειδή, η μαρτυρία του Ιησού είναι το πνεύμα της προφητείας” Αποκάλυψη 19:9.10.

Ο γάμος του Αρνίου δεν ταυτίζεται με το δείπνο του γάμου του Αρνίου. Στην παραβολή του Χριστού, οι δούλοι περιμένουν τον κύριό τους να επιστρέψει από το γάμο και τρώνε όλοι μαζί (το καταπληκτικό είναι πως ο κύριος υπηρετεί τους δούλους! Λουκάν 12:35-40). Αυτό που συμβολίζεται από το γάμο, δηλαδή η υποδοχή της βασιλείας του Ιησού, συμβαίνει στον ουρανό, καθώς οι άγιοι μένουν ακόμα στη γη, βασανιζόμενοι και διωκόμενοι (Δανιήλ 7:13,14,15-27). Το δείπνο του γάμου λαμβάνει χώρα αργότερα, μετά την επιστροφή του Χριστού, όταν “πολλοί από ανατολή και δύση θα καθίσουν μαζί με τον Αβραάμ και τον Ισαάκ και τον Ιακώβ στη βασιλεία των ουρανών” (Ματθαίον 8:11).

Αυτό το εδάφιο υποδεικνύει ποιοι θα είναι παρόντες στο δείπνο. “Ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ” αντιπροσωπεύουν το λαό του Θεού στη διάρκεια των αιώνων που πίστεψαν στις υποσχέσεις του Θεού και θα σωθούν εξαιτίας της πίστης τους στον Σωτήρα. “Ο Αβραάμ πίστεψε στον Θεό, και του λογαριάστηκε σε δικαιοσύνη... αυτοί που προέρχονται από την πίστη, αυτοί είναι γιοι του Αβραάμ... Ώστε, αυτοί που είναι από την πίστη, ευλογούνται μαζί με τον πιστό Αβραάμ” (Γαλάτες 3:6-9).

Κάποιοι διδάσκουν ότι μόνο εκείνοι που “πιστεύουν στον όνομα του Ιησού” θα σωθούν, αναφέροντας τα λόγια του απόστολου Πέτρου προς τους ηγέτες των Εβραίων: “Ας είναι γνωστό σε όλους εσάς, και σε ολόκληρο τον λαό του Ισραήλ ότι διαμέσου του ονόματος του Ιησού Χριστού, του Ναζωραίου, που εσείς σταυρώσατε, τον οποίο ο Θεός τον ανάστησε από τους νεκρούς, διαμέσου αυτού παραστέκεται αυτός μπροστά σας υγιής... και δεν υπάρχει διαμέσου κανενός άλλου η σωτηρία· επειδή, ούτε άλλο όνομα είναι δοσμένο κάτω από τον ουρανό ανάμεσα στους ανθρώπους, διαμέσου του οποίου πρέπει να σωθούμε” (Πράξεις 4:10-12). Ωστόσο, το γεγονός ότι ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ θα σωθούν (χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη τους πιστούς στην Εβραίους κεφάλαιο 11) δείχνει ότι η πίστη στο όνομα του Ιησού σημαίνει ότι κάποιος πιστεύει στον Ιησού, άσχετα με το αν έχει ακούσει το όνομά Του ή όχι. Αφού ο Θεός είναι Ένας, όταν ο Πατέρας αποστέλλει το Άγιο Πνεύμα σε κάποιον στο όνομα του Ιησού, είναι το ίδιο με το να στείλει τον ίδιο τον Ιησού. Παρόλο που το Άγιο Πνεύμα αποστάλθηκε με ιδιαίτερη δύναμη μετά την ανάσταση του Χριστού, αποστάλθηκε επίσης (στο όνομα του Χριστού) σε κάθε λαό, σε κάθε εποχή[1] και πολλοί άνθρωποι έχουν ανταποκριθεί στις ενέργειές Του.

Εκτός από τους πιστούς που αναφέρονται στην Αγία Γραφή, αναφέρεται και μια άλλη τάξη ανθρώπων που θα βρίσκονται στο δείπνο του γάμου του Αρνίου: “Θα έρθουν πολλοί από ανατολή και δύση” (το αντίστοιχο εδάφιο στο Λουκάν 13:29 αναφέρει και ανθρώπους “από βορρά και νότο”). Με άλλα λόγια, ο Θεός έχει λαό παντού. Στην Αγία Γραφή η Ανατολή αναφέρεται σε φυλές όπως οι Μωαβίτες, οι Εδωμίτες και οι Μαδιανίτες.[2] Στη Δύση ζούσαν οι Φιλισταίοι, οι άνθρωποι της Τύρου και της Ελλάδας.[3] Στο Βορρά βρίσκονται οι Ασσύριοι, οι Βαβυλώνιοι, οι Γωγ και Μαγώγ και ο βασιλιάς του Βορρά.[4] Στο Νότο βρίσκονται τα Σόδομα, η Αίγυπτος, οι Αμαληκίτες και ο βασιλιάς του Νότου.[5] Όλες αυτές οι φυλές ήταν παραδοσιακοί εχθροί του λαού του Θεού, έξω από τις υποσχέσεις και τις διαθήκες, ο Θεός όμως θα λάβει υπόψη Του τον τόπο γέννησής τους, τις συνθήκες της ζωής τους και το πως ανταποκρίθηκαν στις προτροπές του Αγίου Πνεύματος. Ο ψαλμωδός αναφέρει: “Θα αναφέρω τη Ραάβ (Αίγυπτο) και τη Βαβυλώνα, ανάμεσα σ’ εκείνους που με γνωρίζουν· να, η Παλαιστίνη, και η Τύρος, μαζί με την Αιθιοπία, αυτός γεννήθηκε εκεί... Ο Κύριος θα αριθμήσει, όταν καταγράψει τους λαούς, ότι αυτός γεννήθηκε εκεί” (Ψαλμοί 87:4,6). Πραγματικά, η παραβολή του δείπνου του γάμου δείχνει ότι θα είναι εκείνοι από “τους δρόμους και τους φράχτες” που θα “γεμίσουν το σπίτι” παρά οι ευνοούμενοι “καλεσμένοι”.[6]

“Ένας βασιλιάς έκανε γάμους στον γιο του· και έστειλε τους δούλους του να καλέσουν τους προσκαλεσμένους στους γάμους· κι εκείνοι δεν ήθελαν να έρθουν” (Ματθαίον 22:2,3). Η “πρόσκληση” μπορεί να αποτελεί το γεγονός ότι κάποιος γεννήθηκε σε μια Χριστιανική οικογένεια ή χώρα ή ότι κάποτε άκουσε το μήνυμα του ευαγγελίου και πείσθηκε. Η απόκριση ωστόσο αρκετών από τους καλεσμένους δείχνει ότι η βασιλεία του Θεού δεν ήταν προτεραιότητά τους: “κι εκείνοι δεν ήθελαν να έρθουν” - μερικοί ήταν απασχολημένοι με την κατανάλωση υλικών αγαθών και τη δουλειά τους, άλλοι με κοινωνικές επαφές και κάποιοι άλλοι, επειδή προσβλήθηκαν επιτέθηκαν στους δούλους που πρόσφεραν την πρόσκληση.[7] Η άρνησή τους αυτή τούς απέκλεισε από το δείπνο του γάμου - “Κανένας από εκείνους τους καλεσμένους άνδρες δεν θα γευθεί το δείπνο μου” (Λουκάν 14:24). Έπειτα προσκλήθηκαν “οι φτωχοί και σακάτηδες και χωλοί και τυφλοί” - εκείνοι που είχαν αρκετά προβλήματα, ώστε να αναγνωρίσουν την ανάγκη τους. Ο απόστολος Παύλος αναφέρεται σε αυτό: “Αδελφοί, βλέπετε την πρόσκλησή σας, ότι είστε, κατά σάρκα, όχι πολλοί σοφοί, όχι πολλοί δυνατοί, όχι πολλοί ευγενείς. Αλλά ο Θεός διάλεξε τα μωρά του κόσμου, για να καταντροπιάσει τους σοφούς· και τα ασθενή... και τα αγενή... και εκείνα που θεωρούνται για τίποτε... για να μη καυχηθεί καμιά σάρκα μπροστά Του” (Α΄ Κορινθίους 1:26-31).

Ωστόσο, όπου και αν είχαν βρεθεί, ακόμα και “στους δρόμους και στους φράχτες”, όλοι έπρεπε να περάσουν από επιθεώρηση. “Κι όταν ο βασιλιάς μπήκε μέσα, για να θεωρήσει τους καθισμένους στο τραπέζι, είδε εκεί έναν άνθρωπο να μην είναι ντυμένος με ένδυμα γάμου· και του λέει: Φίλε,[8] πώς μπήκες εδώ, μη έχοντας ένδυμα γάμου; Κι εκείνος έμεινε άναυδος. Τότε, ο βασιλιάς είπε στους υπηρέτες: Αφού τον δέσετε χειροπόδαρα, σηκώστε τον, και ρίξτε τον στο εξώτερο σκοτάδι· εκεί θα είναι το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών. Επειδή, πολλοί είναι οι καλεσμένοι, λίγοι όμως οι εκλεκτοί” (Ματθαίον 22:11-14).

Η απαίτηση για το γαμήλιο ένδυμα φέρνει το θέμα της παραβολής σε αρμονία με την Αποκάλυψη 19 - “Και της δόθηκε να ντυθεί με εκλεκτής ποιότητας λινό καθαρό και λαμπερό· επειδή, το εκλεκτής ποιότητας λινό είναι τα δικαιώματα των αγίων” . Ο Χριστός μας συγχωρεί δωρεάν· επιφορτίστηκε τις αμαρτίες μας στο σταυρό, δεν μας αφήνει όμως στην κατάσταση που μας βρήκε, “Τούτο είναι το θέλημα του Θεού, ο αγιασμός σας” (Α΄ Θεσσαλονικείς 4:3). Ο αγιασμός δεν είναι η προσπάθεια να είμαστε καλοί άνθρωποι, είναι η πρωτοβουλία, η δύναμη και η χάρη του Θεού που κάνει δυνατό τον αγιασμό στη ζωή μας. Δεν έρχεται όμως στιγμιαία, πρέπει να επιτρέψουμε στον Θεό να κάνει το έργο Του στη ζωή μας, να Του επιτρέψουμε να μας αλλάξει και αυτό μας κάνει να αισθανόμαστε ότι προσπαθούμε με όλη μας τη δύναμη να κάνουμε το σωστό. Αυτή η αίσθηση εκφράζεται σε εδάφια όπως τα ακόλουθα: “Υποταχθείτε, λοιπόν, στον Θεό· αντισταθείτε στον διάβολο” (Ιακώβου 4:7). “Αγωνίζεστε να μπείτε μέσα από τη στενή πύλη” (Λουκάν 13:24). “Επιμεληθείτε περισσότερο να κάνετε βέβαιη την κλήση και την εκλογή σας” (Β΄ Πέτρου 1:10). “Επιμεληθείτε να βρεθείτε μπροστά Του με ειρήνη, χωρίς κηλίδα και χωρίς ψεγάδι” (Β΄ Πέτρου 3:14). Η ισορροπία βρίσκεται στην προτροπή του απόστολου Παύλου: “Με φόβο και τρόμο να κατεργάζεστε τη δική σας σωτηρία· επειδή ο Θεός είναι που ενεργεί μέσα σας και το να θέλετε και το να ενεργείτε, κατά την ευδοκία Του” (Φιλιππησίους 2:12,13). Ο Χριστός είπε: “Χωρίς εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε”, αλλά ο Παύλος επιμένει, “Όλα τα μπορώ, διαμέσου του Χριστού που με ενδυναμώνει”.[9]

Εκείνοι που έχουν ζήσει στο σκοτάδι, χωρίς την Εκκλησία και το Λόγο του Θεού, βυθισμένοι σε μια ψεύτικη διδασκαλία (δηλαδή ο λαός του Θεού στη Βαβυλώνα) δεν θα γνωρίζουν αρκετά σε σχέση με το θέλημα του Θεού, όμως θα είναι υπεύθυνοι για αυτό που γνώρισαν μέσω του Αγίου Πνεύματος. Εκείνοι που έχουν ζήσει στο φως του Λόγου και της Εκκλησίας έχουν ακόμα ένα πιο αυστηρό μέτρο. “Κι εκείνος ο δούλος, που γνώρισε το θέλημα του Κυρίου του, αλλά δεν ετοίμασε ούτε έκανε σύμφωνα με το θέλημα του, θα δαρθεί πολύ. Αλλά όποιος, ενώ δεν γνώρισε, όμως έπραξε άξια δαρμών, θα δαρθεί λίγο. Και σε όποιον δόθηκε πολύ, πολύ θα ζητηθεί απ’ αυτόν· και σε όποιον είναι εμπιστευμένο πολύ, περισσότερο θα απαιτήσουν απ’ αυτόν” (Λουκάν 12:47,48).

Οι “δαρμοί” συμβαίνουν στη ζωή μας καθώς υπομένουμε τις δοκιμασίες και τις ταλαιπωρίες της ζωής μας σε ένα αμαρτωλό κόσμο. Ο Θεός χρησιμοποιεί τις δοκιμασίες ως μέρος της νουθεσίας που χρειάζεται κάθε παιδί Του. “Αν υπομένετε την παιδεία, ο Θεός συμπεριφέρεται απέναντί σας ως προς γιους· επειδή, ποιος γιος υπάρχει, τον οποίο ο πατέρας του δεν τον παιδαγωγεί;” “Μέχρις ότου όλοι ανεξαίρετα να φτάσουμε στην ενότητα της πίστης, και της επίγνωσης του Υιού του Θεού, σε τέλειο άνδρα, σε μέτρο ηλικίας που πληρώματος του Χριστού” (Εβραίους 12:7, Εφεσίους 4:13). Αυτό είναι το έργο που εκτελεί ο Θεός στους αγίους και όταν ολοκληρώσει αυτό το έργο θα έρθει, για να τους οδηγήσει στο δείπνο - “Μακάριοι οι καλεσμένοι στο δείπνο του γάμου του Αρνίου!”

Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: 19:11-13 Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΟ ΛΕΥΚΟ ΑΛΟΓΟ