Το Αγιαστήριο στον Ουρανό
Ο Θεός καθοδήγησε το Μωυσή να κατασκευάσει ως επίγειο τόπο κατοικίας Του (΄Εξ. κε΄8) το πρώτο αγιαστήριο, το οποίο λειτουργούσε σύμφωνα με την πρώτη διαθήκη (Εβρ. θ΄1). Αυτός ήταν ο τόπος όπου ο λαός διδάχθηκε την οδό της σωτηρίας. Περίπου 400 χρόνια αργότερα, ο μόνιμος ναός στην Ιερουσαλήμ κτίσθηκε από το βασιλιά Σολομώντα και αντικατέστησε τη φορητή σκηνή του Μωυσή. Μετά την καταστροφή του ναού από το Ναβουχοδονόσορ, οι εξόριστοι που επέστρεψαν από τη βαβυλωνιακή αιχμαλωσία, έκτισαν το δεύτερο ναό, τον οποίον ο Ηρώδης ο Μέγας εξωράισε, και τον οποίον οι Ρωμαίοι κατέστρεψαν το 70 μ.Χ.
Η Καινή Διαθήκη αποκαλύπτει ότι η νέα διαθήκη έχει και αυτή ένα αγιαστήριο, αυτό που είναι στον ουρανό. Στο αγιαστήριο αυτό ο Χριστός λειτουργεί ως Αρχιερέας «εν δεξιά του θρόνου της μεγαλωσύνης». Αυτό το αγιαστήριο είναι η σκηνή η αληθινή «την οποίαν κατεσκεύασεν ο Κύριος και ουχί άνθρωπος» (Εβρ. η΄1,2). Στο όρος Σινά δείχθηκε στο Μωυσή «ο τύπος», το αντίγραφο ή το υπόδειγμα σε μικρογραφία του ουράνιου αγιαστηρίου (Έξ. κε΄9,40). Η Αγία Γραφή ονομάζει το αγιαστήριο που κατασκευάσθηκε «τύποι των επουρανίων» και τα «άγια, αντίτυπα των αληθινών» (Εβρ. θ΄23,24). Λοιπόν, το επίγειο αγιαστήριο και οι λειτουργίες του μας δίνουν μια ειδική ενόραση για το ρόλο του ουράνιου αγιαστηρίου.
Σε όλες τις σελίδες της η Αγία Γραφή το έχει ως δεδομένο την ύπαρξη του ουράνιου αγιαστηρίου ή ναού (Ψαλμ. ια΄4, ρβ΄19, Μιχ. α΄2,3). Σε όραμα, ο Απόστολος Ιωάννης ο Αποκαλυπτής είδε το ουράνιο αγιαστήριο. Το περιέγραψε ως «ο ναός της σκηνής του μαρτυρίου» (Αποκ. ιε΄5) και «ο ναός του Θεού εν τω ουρανώ» (Αποκ. ια΄19). Εκεί είδε τα αντικείμενα, των οποίων αντίγραφα επίπλωναν τα Άγια στο επίγειο αγιαστήριο, όπως η επτάφωτος λυχνία (Αποκ. α΄12) και το θυσιαστήριο του θυμιάματος (Αποκ. η΄3). Επίσης είδε εκεί την κιβωτό της διαθήκης, η οποία ήταν όπως αυτή στα επίγεια Άγια των Αγίων (Αποκ. ια΄19).
Το ουράνιο θυσιαστήριο του θυμιάματος είναι τοποθετημένο ενώπιον του θρόνου του Θεού (Αποκ. η΄3, θ΄13), ο οποίος είναι στον ουράνιο ναό του Θεού (Αποκ. δ΄2, ζ΄15, ις΄17). Έτσι, η σκηνή της αίθουσας του ουράνιου θρόνου (Δαν. ζ΄9,10) είναι ο ουράνιος ναός ή το αγιαστήριο. Γι’ αυτό ακριβώς η τελική κρίση εξέρχεται από το ναό του Θεού (Αποκ. ιε΄5-8).
Για το λόγο αυτό είναι σαφές ότι η Αγία Γραφή παρουσιάζει το ουράνιο αγιαστήριο ως έναν πραγματικό χώρο (Εβρ. η΄2) και όχι μεταφορικά ή αφηρημένα. Το ουράνιο αγιαστήριο είναι η κύρια κατοικία του Θεού.
