Η δεύτερη έλευση του Χριστού είναι η «μακαρία ελπίδα» της εκκλησίας, το αποκορύφωμα του ευαγγελίου. Η έλευση του Σωτήρα θα είναι κυριολεκτική, προσωπική, ορατή και παγκόσμια. Όταν θα επιστρέψει, οι δίκαιοι νεκροί θα αναστηθούν, και μαζί με τους δίκαιους ζώντες δοξασμένοι θα αρπαχθούν στον ουρανό, αλλά οι ασεβείς θα πεθάνουν. Η σχεδόν εκπλήρωση των περισσότερων προφητειών και η παρούσα κατάσταση του κόσμου δείχνουν ότι η έλευση του Χριστού επίκειται. Ο χρόνος αυτού του γεγονότος δεν έχει αποκαλυφθεί, και γι’αυτό μας δίνεται η παραίνεση να είμαστε έτοιμοι κάθε στιγμή.
Ένα παιδάκι εμπιστεύθηκε στη μητέρα του καθώς πήγαινε για ύπνο: «Μανούλα, αισθάνομαι τόσο μόνο χωρίς το φίλο μου Ιησού! Πότε θα γυρίσει στη γη;»
Αυτό το παιδάκι δύσκολα μπορούσε να κατανοήσει ότι η επιθυμία της καρδούλας του ήταν η λαχτάρα των αιώνων. Τα τελευταία λόγια της Γραφής δίνουν την υπόσχεση της γρήγορης επιστροφής: «Ναι έρχομαι ταχέως.» Και ο Ιωάννης ο Αποκαλυπτής, ο πιστός σύντροφος του Ιησού, προ- σθέτει: «Αμήν. Ναι, έρχου, Κύριε Ιησού!» (Αποκ. κβ΄20).
Να δούμε τον Ιησού! Να ενωθούμε για πάντα μαζί Του, ο οποίος μας αγαπάει περισσότερο από ό,τι μπορούμε να φαντασθούμε! Να τελειώσουν όλα τα βάσανα της γης! Να χαιρόμαστε την αιωνιότητα μαζί με τους αγαπημένους μας αναστημένους που τώρα αναπαύονται! Καθόλου παράξενο που οι φίλοι του Χριστού περιμένουν αυτή την ημέρα από τότε που αναλήφθηκε.
Μια μέρα θα επιστρέψει, αν και για τους αγίους η επιστροφή Του θα είναι ένα αναπάντεχο ξάφνιασμα γιατί όλοι νυσταγμένοι κοιμούνται στη μακρόχρονη αναμονή. (Ματθ. κε΄5). «Εν τω μέσω δε της νυκτός» – στην πιο σκοτεινή ώρα της γης – ο Θεός θα εκδηλώσει τη δύναμή Του στο λαό Του. Η Βίβλος περιγράφει τα γεγονότα: «Εξήλθε φωνή μεγάλη από του ναού του ουρανού, από του θρόνου, λέγουσα, Ετελέσθη.» Αυτή η φωνή έσεισε τη γη, «και έγεινε σεισμός μέγας, οποίος δεν έγεινεν αφού οι άνθρωποι υπήρξαν επί της γης.» (Αποκ. ις΄17,18). Τα βουνά τρέμουν, τα βράχια σκορπίζουν παντού, και όλη η γη ανασηκώνεται σαν ταραγμένη θάλασσα. Η επιφάνειά της διασπάται «και αι πόλεις των εθνών έπεσον . . . και πάσα νήσος έφυγε, και τα όρη δεν ευρέθησαν.» (εδ. 19,20). «Και ο ουρανός απεχωρίσθη ως βιβλίον τετυλιγμένον, και παν όρος και νήσος εκινήθησαν εκ των τόπων αυτών.» (Αποκ. ς΄14).
Παρά το χάος που καλύπτει το φυσικό κόσμο, ο λαός του Θεού παίρνει θάρρος καθώς βλέπει «το σημείον του Υιού του ανθρώπου». (Ματθ. κδ΄30). Καθώς Αυτός κατέρχεται «επί των νεφελών του ουρανού», κάθε μάτι βλέπει τον ΄Αρχοντα της ζωής. Αυτή τη φορά έρχεται όχι ως «άνθρωπος θλίψεων», αλλά ως νικητής και κατακτητής να διεκδικήσει τους δικούς Του. Αντί για ακάνθινο στεφάνι, φέρει διάδημα δόξας «και επί το ιμάτιον αυτού και επί τον μηρόν αυτού έχει γεγραμμένον το όνομα, ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΒΑΣΙΛΕΩΝ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΣ ΚΥΡΙΩΝ». (Αποκ. ιθ΄12,16).
Κατά την έλευσή Του μεγάλη απογοήτευση καταλαμβάνει εκείνους οι οποίοι αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν τον Ιησού ως Σωτήρα και Κύριο, και απέρριψαν στη ζωή τους τις απαιτήσεις του νόμου Του. Εκείνο που κάνει τους αρνητές της χάρης Του να αντιληφθούν την ενοχή τους, είναι η φωνή που τους παρακαλούσε υπομονητικά: «Επιστρέψατε, επιστρέψατε από των οδών ημών των πονηρών. Διά τί να αποθάνητε;» (΄Ιεζ. λγ΄11). «Και οι βασιλείς της γης, και οι μεγιστάνες, και οι πλούσιοι, και οι χιλίαρχοι, και οι δυνατοί, και πας δούλος και πας ελεύθερος, έκρυψαν εαυτούς εις τα σπήλαια και εις τας πέτρας των ορέων, και λέγουσι προς τα όρη και προς τας πέτρας, Πέσετε εφ’ημάς, και κρύψατε ημάς από προσώπου του καθημένου επί του θρόνου, και από της οργής του Αρνίου. Διότι ήλθεν η ημέρα η μεγάλη της οργής αυτού, και τίς δύναται να σταθή;» (Αποκ. ς΄15-17).
Αλλά η χαρά εκείνων που Τον πρόσμεναν, επισκιάζει την απελπισία των ασεβών. Η έλευση του Λυτρωτή φέρνει την ένδοξη αποκορύφωση της ιστορίας του λαού του Θεού. Είναι η στιγμή της απελευθέρωσής τους. Με ρίγη χαράς αναφωνούν: «Ιδού, ούτος είναι ο Θεός ημών. Περιεμείναμεν αυτόν και θέλει σώσει ημάς. Ούτος είναι ο Κύριος. Περιεμείναμεν αυτόν. Θέλομεν χαρή και ευφρανθή εν τη σωτηρία αυτού.» (Ησ. κε΄9).
Καθώς πλησιάζει ο Ιησούς, καλεί τους κοιμώμενους αγίους από τον τάφο και με την εντολή Του οι άγγελοι «θέλουσι συνάξει τους εκλεκτούς αυτού εκ των τεσσάρων ανέμων, απ’άκρων ουρανών έως άκρων αυτών». (Ματθ. κδ΄31). Σε όλον τον κόσμο οι δίκαιοι νεκροί ακούουν τη φωνή Του και εγείρονται από τους τάφους – υπέροχη στιγμή!
Τότε οι ζώντες δίκαιοι μεταμορφώνονται «εν μια στιγμή, εν ριπή οφθαλμού» (Α΄Κορ. ιε΄52). Ένδοξοι και με εξασφαλισμένη την αιωνιότητα μαζί με τους αναστηθέντες αγίους αρπάζονται να συναντήσουν τον Κύριό τους στον αέρα για να μείνουν μαζί Του αιώνια. (Α΄Θεσ. δ΄16,17).
