Διωγμός και ευαγγελισμός!
Με τον θάνατο του Στέφανου, δύο πράγματα συνέβησαν, και τα δύο με μεγάλη συμβολική σημασία. Το ένα είναι ότι άρχισε μεγάλος διωγμός ενάντια στους Χριστιανούς, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι Χριστιανοί να φύγουν από την Ιερουσαλήμ όπου έμεναν και να πάνε στην Σαμάρεια όπου άρχισαν αν κηρύττουν το ευαγγέλιο στους «ξένους» Σαμαρείτες, το πρώτο βήμα προς τον ευαγγελισμό των εθνών (Πράξεις 8:1-8). Το δεύτερο είναι ότι μπαίνει πλέον στο προσκήνιο ο απόστολος Παύλος, αρχικά ως διώκτης των Χριστιανών, αλλά σύντομα ως Χριστιανός ο ίδιος, που γίνεται ο απόστολος των εθνών.
Βλέπουμε λοιπόν ότι ο λιθοβολισμός του Στέφανου σημαίνει το τέλος μίας εποχής, της εποχής του λαού Ισραήλ, και την αρχή του μεγάλου ευαγγελισμού των εθνών. Όλα αυτά τα είχε προείπε ο προφήτης Δανιήλ. Όχι βέβαια με δική του σοφία ή πρόγνωση, αλλά εμπνευσμένος από το Άγιο Πνεύμα.
Η προφητεία κλείνει με αναφορές στην καταστροφή της Ιερουσαλήμ που έγινε λίγα χρόνια αργότερα, το 70 μ.Χ. ως αποτέλεσμα των γεγονότων που αναλύσαμε παραπάνω: «ο λαός τού ηγήτορα, που θάρθει, θα αφανίσει την πόλη και το αγιαστήριο• και το τέλος της θάρθει με κατακλυσμό, και μέχρι το τέλος τού πολέμου είναι διορισμένοι αφανισμοί». Τι θλιβερός επίλογος σε έναν λαό που είχε δεχθεί τις ευλογίες του Θεού πλουσιότερα απ’ οποιονδήποτε άλλο!
