Το τέλος της προφητείας
Αλλά είπαμε ότι η προφητεία τελειώνει το φθινόπωρο του 34 μ.Χ. Τι έγινε τότε; Μετά το θάνατο του Χριστού και για τριάμισι χρόνια, οι απόστολοι κήρυτταν το ευαγγέλιο στους Ιουδαίους. Τι μεγάλο το έλεος του Θεού να καλεί σε μετάνοια αυτούς που σταύρωσαν τον Υιό Του! Μεγάλα και θαυμαστά τα ελέη Του! Αρκετοί Ιουδαίοι μετανόησαν και πίστεψαν, αλλά οι ηγέτες του λαού Ισραήλ κυνήγησαν με πάθος τους απόστολους.
Το φθινόπωρο του 34 μ.Χ. έγιναν τρία πράγματα. Πρώτον, ο λιθοβολισμός του Στέφανου που περιγράφεται στις Πράξεις των Αποστόλων κεφάλαιο 7. Ο λιθοβολισμός αυτός έχει πολλά κοινά σημεία με την σταύρωση του Χριστού. Για παράδειγμα, και οι δύο καταδικαστικές αποφάσεις πάρθηκαν από το ανώτατο συνέδριο του Ισραήλ, και τις δύο φορές η κατηγορία ήταν βλασφημία, και στις δύο περιπτώσεις υπήρχαν ψευδομάρτυρες, και στις δύο περιπτώσεις η μαρτυρία των κατηγορούμενων (του Χριστού και του Στεφάνου) τελειώνει με τον Χριστό στα δεξιά του Θεού.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι σκοτώνοντας τον πρωτομάρτυρα Στέφανο οι Ιουδαίοι έδειχνα ουσιαστικά το ίδιο πνεύμα ανομίας και ανυπακοής που έδειξαν θανατώνοντας τον Ιησού Χριστό. Επιβεβαίωναν την απόρριψη του Θεού. Και όπως είπαμε νωρίτερα, το έλεος του Θεού είναι τεράστιο, αλλά έχει μέτρο, έχει όριο. Ο λιθοβολισμός του Στέφανου σημειώνει το τέλος του λαού Ισραήλ ως επιούσιου λαού του Θεού. Όχι επειδή θανάτωσαν τον Στέφανο, ούτε ακόμη επειδή θανάτωσαν τον Χριστό, αλλά επειδή αυτές οι πράξεις ήταν το επιστέγασμα της ανυπακοής τους ανά τους αιώνες.
